Herbal Medicine-Βοτανοθεραπεία Από την αρχαιότητα,τα βότανα εκτιμήθηκαν για τις αναλγητικές και θεραπευτικές τους ικανότητες. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 75% των φαρμάκων μας βασίζονται στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Οι κοινωνίες μας, διά μέσου των αιώνων, ανέπτυξαν τις δικές τους παραδόσεις για να καταφέρουν να κατανοήσουν τα φαρμακευτικά φυτά και τις χρήσεις τους. Κάποιες από αυτές τις παραδόσεις και τις ιατρικές πρακτικές μπορεί να μας φαίνονται παράδοξες και μαγικές, ενώ κάποιες άλλες λογικές και ορθολογιστικές, όλες τους όμως είναι προσπάθειες να ξεπεραστούν οι ασθένειες και ο πόνος και στο τέλος-τέλος να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής. Αυτά με λίγα λόγια ορίζουν την βοτανοθεραπεία.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2018

Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο

Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο
Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Η θυρεοειδίτιδα ή νόσος του Χασιμότο είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα όπου το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναγνωρίζει τα κύτταρα του θυρεοειδή αδένα ως δικά του, τους επιτίθεται και σταδιακά τα καταστρέφει, οδηγώντας τελικά σε υπο-θυρεοειδισμό. Συνήθως εκδηλώνεται μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο μεταβολικών διαταραχών που είναι και τα πραγματικά αίτια ανάπτυξης της νόσου και τα οποία θα εξετάσουμε παρακάτω.

Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ιάπωνα γιατρό Χακάρου Χασιμότο το 1912 και αναγνωρίστηκε ως αυτοάνοσο νόσημα το 1957. Είναι ένα από τα πιο κοινά νοσήματα του θυρεοειδή αδένα και εννέα φορές στις δέκα πλήττει γυναίκες.

Συμπτωματολογία
Με την σταδιακή καταστροφή του θυρεοειδή αδένα από το ανοσοποιητικό σύστημα μέσα σε διάστημα μηνών ή ετών εμφανίζονται συμπτώματα υπο-θυρεοειδισμού, όπως:
  • κόπωση και χαμηλή ενέργεια
  • αύξηση βάρους
  • δυσκοιλιότητα
  • ξηρό δέρμα
  • μελαγχολία και κακή διάθεση
  • τριχόπτωση
  • δυσανεξία στο κρύο
  • μειωμένη εφίδρωση
  • υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας
  • απώλεια μνήμης
  • πόνοι στις αρθρώσεις και μυϊκές κράμπες
Η διάγνωση της θυρεοειδίτιδας Hashimoto γίνεται συνήθως όταν οι ασθενείς εμφανίζουν συμπτώματα υποθυρεοειδισμού. Αυτά συχνά συνοδεύονται από αυξημένες διαστάσεις του αδένα (βρογχοκήλη), χαμηλά επίπεδα TSH και θυρεοειδικών ορμονών, αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων κατά του θυρεοειδή και αλλαγή της σύστασης του αδένα στο υπερηχογράφημα.

Η συνήθης θεραπευτική προσέγγιση αφορά στην παρακολούθηση όταν δεν υπάρχουν συμπτώματα και στη χορήγηση θυρεοειδικών ορμονών (λεβοθυροξίνης) όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί. Η παρακολούθηση της ρύθμισης γίνεται με μετρήσεις της TSH και αξιολόγηση της κλινικής εικόνας του ασθενούς, 2-3 φορές το χρόνο.

Η λήψη θυρεοειδικών ορμονών βελτιώνει σημαντικά τα περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα, όταν υπάρχει υποθυρεοειδισμός, δεν αντιμετωπίζει όμως τους αιτιολογικούς παράγοντες που οδήγησαν στην εμφάνιση της νόσου και δεν καταφέρνει να προσομοιάσει πλήρως τις φυσιολογικές ορμονικές διακυμάνσεις και προσαρμογές του οργανισμού σε διαφορετικές συνθήκες. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που πολλά άτομα υπό φαρμακευτική αγωγή δεν νιώθουν ότι έχουν πετύχει ιδανική ρύθμιση ακόμη και όταν οι ορμονολογικές τους εξετάσεις είναι μέσα στα φυσιολογικά όρια.

Θυρεοειδής ο Ρυθμιστής του Μεταβολισμού
Ο θυρεοειδείς αδένας είναι υπεύθυνος για την ρύθμιση και την προσαρμογή του μεταβολισμού στις καθημερινές εναλλαγές συνθηκών που αφορούν την εξωτερική θερμοκρασία, τις απαιτήσεις για ενέργεια, την πέψη και τις εναλλαγές της διάθεσης μεταξύ άλλων.

Αν θα πρέπει να ανέβουμε τις σκάλες ή να κάνουμε σωματική άσκηση ο θυρεοειδής αυξάνει τη λειτουργία του και τον μεταβολισμό, το ίδιο κάνει και όταν κάνει κρύο, όταν έχουμε στρες και πρέπει να αντιμετωπίσουμε κάποια δυσκολία στη ζωή, αλλά και όταν είμαστε χαρούμενοι ή ενθουσιασμένοι. Όταν όμως ξεκουραζόμαστε, είμαστε χαλαροί, λυπημένοι ή κάνει ζέστη ο θυρεοειδής μειώνει τη λειτουργία του και τον μεταβολισμό.

Αυτός είναι και λόγος που ο υποθυρεοειδισμός εμφανίζεται με κούραση, δυσανεξία στο κρύο, μελαγχολία και αύξηση βάρους μεταξύ άλλων. Αντίθετα ο υπερθυρεοειδισμός εμφανίζεται με συμπτώματα όπως υπερένταση, απώλεια βάρους, ταχυκαρδία δυσανεξία στη ζέστη και γενικά συμπτώματα που συνδέονται με αυξημένο μεταβολισμό.

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό με ποιο τρόπο η λήψη θυρεοειδικών ορμονών βοηθάει στην βελτίωση των συμπτωμάτων του υποθυρεοειδισμού, όπως και το γεγονός ότι δεν μπορεί η προσαρμογή που γίνεται στη φαρμακευτική αγωγή 2-3 φορές το χρόνο να υποκαταστήσει πλήρως την συνεχή και ακριβή ρύθμιση που κάνει το σώμα μας προσαρμόζοντας συνεχώς το μεταβολισμό και τη λειτουργία του στις συνθήκες που επικρατούν, μέσα και σε δευτερόλεπτα αν χρειαστεί.

Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε ότι είναι δυνατόν ώστε να διατηρηθεί οποιαδήποτε υπολειπόμενη λειτουργία του αδένα που να επιτρέπει στον οργανισμό να προσαρμόζεται μεταβολικά σε αυτές τις αλλαγές.

Έχουμε διαπιστώσει μέσα από την εμπειρία μας ότι ακόμη και όταν ο θυρεοειδής αδένας υπολειτουργεί έως και κατά 80%, αυτό το ποσοστό μπορεί να καλυφθεί μέσα από ορμονική υποκατάσταση. Η υπολειπόμενη κατά 20% λειτουργία του αδένα μπορεί να καλύψει κατά σημαντικό ποσοστό συνήθεις προσαρμογές του μεταβολισμού στις ανάγκες της καθημερινότητας, επιτρέποντας μια πολύ καλή ποιότητα ζωής.

Γιατί εμφανίζεται η θυρεοειδίτιδα Χασιμότο
Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναγνωρίζει τον θυρεοειδή αδένα ως δικό του όργανο και ξεκινάει να του επιτίθεται;

Υπάρχουν τέσσερις κεντρικοί αιτιολογικοί παράγοντες που συντείνουν στην εμφάνιση της συγκεκριμένης νόσου.
  1. Χαμηλός μεταβολισμός (λόγω οξείδωσης και ελλείψεων σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία). 
  2. Αντίσταση στην ινσουλίνη
  3. Έλλειψη βιταμίνης D3
  4. Ψυχογενές στρες
Οι παραπάνω τέσσερις παράγοντες δρώντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα αλλοιώνουν τη σύσταση και τη μορφολογία των θυρεοειδικών κυττάρων και σταδιακά οδηγούν στην μη αναγνώριση τους από το ανοσοποιητικό σύστημα. 
Η αλλοίωση της μορφολογίας των θυρεοειδικών κυττάρων είναι τέτοια που κάποια στιγμή το ανοσοποιητικό σύστημα τα βλέπει πλέον ως ξένα κύτταρα και τους επιτίθεται παράγοντας αντισώματα εναντίον τους. 

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο υποθυρεοειδισμός επιδεινώνει περαιτέρω τους παραπάνω παράγοντες, σταματώντας επιπλέον το μεταβολισμό, αυξάνοντας τόσο την αντίσταση στην ινσουλίνη όσο και την αντίσταση στη βιταμίνη D, επιδεινώνοντας επιπρόσθετα τη διάθεση και τις νοητικές λειτουργίες.

Τι μπορεί να γίνει
Η θυρεοειδίτιδα Ηashimoto είναι μια νόσος που προκύπτει από τον συνδυασμό γενετικών και επιγενετικών παραγόντων -που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής και το περιβάλλον.
Η διόρθωση αυτών των αποκλίσεων πρέπει να είναι προφανώς και ο στόχος κάθε ουσιαστικής θεραπευτικής προσέγγισης.  

Ο εντοπισμός των αιτιολογικών παραγόντων στην νόσο του Hashimoto μέσα από μεταβολομικές αναλύσεις, επιτρέπει να βοηθήσουμε με τις ακριβείς παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν στον τρόπο ζωής και διατροφής ώστε να επαναφέρουμε τον οργανισμό όσο πιο κοντά γίνεται στη φυσιολογική του λειτουργία.

H διόρθωση ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία, η αποκατάσταση του μεταβολισμού και η ρύθμιση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα μπορούν να αλλάξουν ριζικά την πορεία της νόσου του Hashimoto προς το καλύτερο και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής αυτών των ασθενών.

Στην Υγειά Σας!

πηγή του άρθρου:drtsoukalas.com

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

Χοληστερίνη-Ένας ισχυρότατος χυμός για τη μείωση της χοληστερίνης

.....Αυτός είναι ο λόγος που οι ερευνητές επιστήμονες επιμένουν
πως
μια απλή αλλαγή στη διατροφή μας μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη συνολική μας υγεία και να μειώσει αισθητά τα επίπεδα της χοληστερόλης,χωρίς να αποκλείει την επαναφορά των ισορροπιών.
Τα λαχανικά πλούσια σε β-καροτένιο,πλούσια σε φυσικές στερόλες και σε φυτικές ίνες μπορούν να διατηρήσουν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα στα επιθυμητά επίπεδα.
Και τώρα ο χυμός μας που βοηθάει στην μείωση της χοληστερόλης
Θα χρειαστούμε-
3 με 4 μέτρια μήλα με τη φλούδα - περίπου 730 με 750g
3 με 4 κλωνάρια σέλινο - περίπου 190 με 200g
2 φύλλα kale - περίπου 70 με 80g
1 λεμόνι,το οποίο έχουμε περάσει από τον τρίφτη για να φύγει μόνο το εξωτερικό κίτρινο - περίπου 58με 60g....
read more:https://botanologia.gr/cholisterini-enas-ischyrotatos-chymos-gia-ti-meiosi-tis-cholisterinis/

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

Επανασυντονισμός του οργανισμού μας με μπρόκολο.

Τα σταυρανθή λαχανικά με κορωνίδα το μπρόκολο είναι τα λαχανικά που βρίσκονται τα τελευταία χρόνια στο στόχαστρο των ερευνητών.
Μεταξύ αυτών και οι ερευνητές του institute of food research
Οι ερευνητές του ινστιτούτου πήραν τα πρώτα αποτελέσματα μιας μεταανάλυσης και παρατήρησαν πως μιά διατροφή πλούσια σε glucosinolates, όπως η glucoraphanin, η οποία βρίσκεται στο μπρόκολο, μπορεί να επανασυντονίσει τις κυτταρικές μας διεργασίες, οι οποίες διαταράσσονται καθώς γερνάμε.
Επανασυντονίζοντας αυτές τις διαδικασίες, το μπρόκολο προάγει την υγεία μας διατηρώντας την υγεία της καρδιά μας και μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου.
Ένας μεγάλος αριθμός επιστημονικών στοιχείων υποστηρίζει  ότι η glucoraphanin μειώνει την χρόνια φλεγμονή,
προστατεύει από την ανεξέλεγκτη κυτταρική διαίρεση που σχετίζεται με τα πρώιμα στάδια του καρκίνου,
υποστηρίζει την ανάπτυξη αντιοξειδωτικών ενζύμων,
προστατεύει τους άντρες από τον επιθετικό καρκίνο του προστάτη...

Σάββατο 25 Αυγούστου 2018

Υγιεινή διατροφή για προαγωγή της υγιούς γήρανσης των κυττάρων μας και προστασία από τις χρόνιες παθήσεις

Η γήρανση είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών
και ο γηράσκων πληθυσμός είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα με πολλές αρνητικές συνέπειες.
Μια πρόσφατη επισκόπηση έδειξε ότι το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 60 ετών και άνω αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2050, φθάνοντας τα 2 δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
Πολλές νέες επιστημονικές μελέτες έχουν στρέψει την προσοχή τους σε αυτό τον τομέα ευελπιστώντας να προστατέψουν τα κύτταρα από την γήρανση.
Μία από αυτές τις επιστημονικές έρευνες επισημαίνει ότι η υιοθέτηση μίας υγιεινής διατροφής μπορεί να διατηρήσει την υγεία και τη νεότητα των ανθρώπινων κυττάρων. 
Διότι όπως είναι πια γνωστό, το πραγματικό σημάδι της βιολογικής γήρανσης ενός ατόμου είναι η γήρανση των κυττάρων του κι όχι...
read more:  https://botanologia.gr/ygieini-diatrofi-gia-prostasia-apo-ti-giransi-kai-tis-chronies-pathiseis/

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018

Δεκαπενταύγουστος και τα λαχταριστά πιάτα που στολίζουν το τραπέζι μας

Δεκαπενταύγουστος, το λεγόμενο και Πάσχα του καλοκαιριού, ο μήνας της Παναγίας, των πανηγυριών, των εθίμων, αλλά και του καλού φαγητού.
Μετά τη δεκαπενθήμερη νηστεία που επιβάλει η ορθόδοξη πίστη, τον πρώτο λόγο στο τραπέζι ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο έχει το κρέας που συμπληρώνεται με πολλά άλλα εδέσματα της ελληνικής γης και παράδοσης. Παραδοσιακά, στις περισσότερες περιοχές της χώρας στο τραπέζι της Παναγίας πρωταγωνιστούν τα ψητά κρέατα.

Μερικά παραδοσιακά πιάτα του Δεκαπενταύγουστου είναι τα εξής:
Γίδα βραστή με πιλάφι στα Χανιά
Το παραδοσιακό πιλάφι είναι ένα από τα πιάτα που δεν λείπει από το τραπέζι του χανιώτικου Δεκαπενταύγουστου.
Συνήθως η παρασκευή του γίνεται σε μεγάλα καζάνια.
Στα Χανιά, μαζί με το κόκκινο κρέας, προσθέτουν στην κατσαρόλα και κόκορα ή κοτόπουλο.
H απλή αυτή συνταγή χρωστάει τη γεύση της στην καλή ποιότητα του κρέατος. Τα μεγάλης ηλικίας ζώα, όπως το ζυγούρι και η γίδα, δίνουν τον νοστιμότερο ζωμό.

Το βραστό κρέας συνοδεύεται πάντα με πιλάφι και σε πολλές περιπτώσεις και με γιαούρτι.
Στα Χανιά τις ημέρες αυτές καταναλώνεται και κρέας ψημένο είτε σε φούρνο με κληματόβεργες, είτε στη θράκα, ενώ σε κάποια χωριά συναντάμε και το αντικριστό.
Τα χόρτα που υπάρχουν σε αφθονία στην κρητική γη είναι βασικό συστατικό στο τραπέζι της Παναγίας, όπως και τα παραδοσιακά καλτσούνια με τυρί. Φυσικά από το τραπέζι δεν λείπουν ποτέ το κρασί, η τσικουδιά και το ρακόμελο.

Σε πολλά κρητικά τραπέζια βασικό συνοδευτικό αποτελούν και οι κρεατόπιτες.

Όλη η κρητική γη σε ένα τραπέζι του Ρεθύμνου
Μπουρέκι, αντικριστό στη φωτιά, αρνίσιο κρέας, πιλάφι, μυρωδάτα χειροποίητα λουκάνικα, βραστό κρέας, μακαρόνια με τριμμένο ξερό ανθότυρο, ντολμαδάκια με γιαούρτι, κολοκυθοανθοί γεμιστοί, ψητό στις κληματόβεργες στο φούρνο με πατάτες οφτές, είναι τα πιο γνωστά πιάτα που κυριαρχούν στο γιορτινό τραπέζι την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου.

Από το τραπέζι δεν λείπουν οι σαλάτες, πράσινες της εποχής, με πολλά μυρωδικά, με κυρίαρχο τον άνηθο και τον βασιλικό, αλλά και ο ντάκος, με το παξιμάδι, την τριμμένη ντομάτα, το λάδι, τη μυζήθρα, το χοντρό αλάτι και τη ρίγανη, όπως επίσης και η γραβιέρα που ακουμπάει άκρη, άκρη σε κάθε πιάτο Κρητικού.

Όλα μαζί, απλώνονται στα τραπεζομάντιλα προσφέροντας χρώμα, μυρωδιά της απέριττης, φιλόξενης, πλούσιας, κρητικής γης.
Όταν οι πλάτες των ανθρώπων ακουμπήσουν στους τοίχους ή στις καρέκλες τους, τότε είναι που ήρθε η ώρα του γλυκού...
Ψητό μήλο, γαλακτομπούρεκο, τσουρεκάκια, πίτες και τυροπιτάκια τηγανητά με μέλι, γλυκά του κουταλιού με γιαούρτι και φυσικά τσικουδιά που βοηθάει και στη χώνεψη.

Κυρίαρχο στο ρεθυμνιώτικο τραπέζι το μπουρέκι. Borek, όπως είναι γνωστό και στη γείτονα χώρα, την Τουρκία, και σημαίνει «μικρή πίτα».
Μάλιστα, στα παράλια της Σμύρνης και στην Κωνσταντινούπολη, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ομολογούν την κληρονομιά που απέκτησαν από την κρητική κουζίνα και τις συνταγές τις οποίες χρησιμοποιούν, πότε με παραλλαγές και πότε αυτούσιες.
Η λέξη μπουρέκι, ναι μεν είναι τούρκικη, αλλά το κολοκυθομπούρεκο είναι μια καθαρά κρητική συνταγή η οποία δεν λείπει σχεδόν από κανένα σπίτι.
Με φύλλο ανοιγμένο στο χέρι, μπόλικο αλεύρι στις πατάτες και στα κολοκύθια, που λεπτοκομμένα ανακατεύονται με τον δυόσμο, και μπόλικη σπιτική μυζήθρα. Ο φούρνος ολοκληρώνει την τέχνη της νοικοκυράς, προσφέροντας ένα εκπληκτικό έδεσμα για το οποίο δεν έχει ακουστεί «κακός λόγος», όπως χαριτολογώντας λένε οι γιαγιάδες.

Μισό κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
½ ποτήρι λάδι,
1 με 2 σφηνάκια τσικουδιάς,
ένα ποτήρι νερό, αλάτι, πιπέρι,
περίπου 800 γραμμάρια πατάτες κομμένες λεπτές ροδέλες κατά μήκος,
800 γραμμάρια κολοκύθια κομμένα, όπως οι πατάτες,
ψιλοκομμένο δυόσμο,
μπόλικη μυζήθρα,περίπου 400 γραμμάρια,
αν θέλετε ξύστε και ξερό ανθότυρο.
Προσθέστε οπωσδήποτε μία μεγάλη κούπα αλεύρι,
το ίδιο σε λάδι,
το ίδιο σε γιαούρτι,
4 αβγά και
κρατείστε στην άκρη σουσάμι για να ρίξετε πάνω από το φύλλο πριν βάλετε το μπουρέκι στο φούρνο.
Φτιάξτε το ζυμάρι ανακατεύοντας τα υγρά υλικά και το αλάτι και προσθέτοντας σιγά - σιγά το αλεύρι.
Ξεκουράστε το ζυμάρι για μισή ώρα.
Πλένουμε τα κολοκυθάκια και τα κόβουμε και παρομοίως τις πατάτες.
Τους ρίχνουμε το αλάτι, τα στραγγίζουμε, το ίδιο και στις πατάτες.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε δύο μέρη.
Το ένα μέρος το απλώνουμε στο ταψί μεσαίου μεγέθους αφού έχουμε λαδώσει καλά.
Απλώνουμε καλύπτοντας και τα τοιχώματα.
Στρώνουμε τα υλικά της γέμισης ξεκινώντας με τις πατάτες,
απλώνουμε το αλεύρι,
μετά τα κολοκυθάκια,
απλώνουμε το αλεύρι,
τρίβουμε το ξερό ανθότυρο,
ρίχνουμε μισό δυόσμο,
απλώνουμε τη μισή μυζήθρα,
και πάλι από την αρχή την επόμενη στρώση ακριβώς το ίδιο με την πρώτη... Χτυπάμε το γάλα,
το λάδι και τα αβγά και το μείγμα το περιχύνουμε στο ταψί.
Το υπόλοιπο ζυμάρι το απλώνουμε πάνω από τα υλικά μας.
Σπρώχνουμε το ζυμάρι μέσα στα τοιχώματα για να κλείσει το μπουρέκι, ρίχνουμε το σουσάμι, και
το κόβουμε στις μερίδες που θα το σερβίρουμε... το σταυρώνουμε, και το φουρνίζουμε στους 180μ βαθμούς για μιάμιση ώρα σίγουρα.

Όταν αρχίσει και μοσχομυρίζει το σπίτι και η αυλή ή η βεράντα, σερβίρετε κόκκινο κρασί στα ποτήρια, ευχηθείτε στους γύρω σας και απολαύστε το ζεστό, που μόλις βγάλατε από το φούρνο, μπουρέκι...
Ό,τι σας περισσέψει, είναι απολαυστικό ακόμα και δροσερό.

Συνταγή για ψητό στις κληματόβεργες στο φούρνο
Όσο κρέας επιλέξετε για την παρέα σας,
κόψτε το σε μεγάλα κομμάτια, προτείνονται τα πλευρά, τα χεράκια και τα πλαϊνά ενός σχεδόν χρονιάρικου αρνιού.
Βάλτε κληματόβεργες ξερές στο ταψί... κι απλώστε επάνω το κρέας , το οποίο θα είναι στεγνό.
Τίποτε άλλο...
Ανάψτε το φούρνο στους 180 βαθμούς.
Μόλις θερμανθεί βάλτε το ταψί και κάθε ένα τέταρτο να γυρνάτε το κρέας.
Στη μισή ώρα ψησίματος αλατίστε το με χοντρό αλάτι και από τις δύο πλευρές. Τίποτε άλλο...
Ελέγξτε εσείς πόσο μαλακό το θέλετε και σβήστε τον φούρνο.
Αφήστε το κρέας στον σβησμένο φούρνο για ένα τέταρτο.
Καλή σας όρεξη και του χρόνου με υγεία.

Παραδοσιακό στιφάδο στην Εύβοια
Ξεχωριστό είναι το πανηγύρι στο χωριό Οξύλιθος στην Κεντρική Εύβοια.
Στο πλαίσιο του εορτασμού της Παναγίας Πετριώτισσας ή Παναγίας Χατηριάνισσας τους επισκέπτες τους καλωσορίζουν σερβίροντάς τους παραδοσιακό στιφάδο.
Οι κάτοικοι προσφέρουν κρέας, κρεμμύδια, ντομάτες, κρασί για την παρασκευή του και πολλές φορές λέγεται ότι τα καζάνια όπου μαγειρεύεται ξεπερνούν τα 170.
Σιγομαγειρεύεται από την παραμονή. Το έθιμο είναι πολύ παλιό και τηρήθηκε ακόμη και στην Κατοχή, έστω κι αν τότε φτιάχνονταν με ό,τι υλικά ήταν διαθέσιμα.

Παστιτσάδα η κερκυραϊκή
Κάθε χρόνο ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου στην Κέρκυρα, πρωτοστατεί στο γιορτινό τραπέζι, η φημισμένη παστιτσάδα με κόκορα.
Ένα πεντανόστιμο φαγητό που έλκει τις ρίζες του από την βενετσιάνικη κουζίνα και συνδυάζει σήμερα τα μακαρόνια με τον κόκορα, ενώ κατά τα βενετικά έτη συνδύαζε τα μακαρόνια με το «κυνήγι» του βασιλιά.

Σύμφωνα με την παραδοσιακή κερκυραϊκή συνταγή, πρώτα ξεκινά η προετοιμασία του κόκορα που αφού ροδιστεί σε φρέσκο βούτυρο, σοτάρεται με μυρωδικά, κρεμμύδια, σκόρδα και μπαχαρικά.
Βράζεται σε χαμηλή φωτιά με πελτέ από φρέσκες ντομάτες για τουλάχιστον δύο ώρες.

Στη συνέχεια τα βρασμένα μακαρόνια, κατά προτίμηση χοντρά , στραγγίζονται και πασπαλίζονται με λίγο λάδι,
τοποθετούνται σε βαθιά πιατέλα και πάνω τους περιχύνεται η σάλτσα με τα κομμάτια του κόκορα.
Κοινό μυστικό των Κερκυραίων η κανέλα, που προστίθεται σχεδόν σε όλα τα φαγητά με κόκκινη δεμένη σάλτσα, ενώ απαραίτητη λεπτομέρεια για το συγκεκριμένο φαγητό το πασπάλισμα με μπόλικο τριμμένο τυρί, που δίνει χρώμα και γεύση.

Η κερκυραϊκή παστιτσάδα με κόκορα έρχεται πρώτη στην προτίμηση των επισκεπτών στην Κέρκυρα κατά τον Δεκαπενταύγουστο, ενώ είθισται σε πολλά πανηγύρια στο νησί, να ψήνονται και αρνιά, καθώς η συγκεκριμένη γιορτή θεωρείται ως το μικρό Πάσχα του καλοκαιριού.

Κυκλαδίτικο ρόστο
Σε πολλά νησιά των Κυκλάδων, όπως π.χ. Πάρο, Σαντορίνη, Ίο και Σίφνο, η παραδοσιακή γιορτινή συνταγή έχει ως βάση της το χοιρινό.
Το φαγητό λέγεται «Κυκλαδίτικο ρόστο».
Το ρόστο είναι πιάτο με ιταλική καταγωγή, που περιλαμβάνει κρέας με πατάτες, καρότα και μανιτάρια, σερβιρισμένο με χοντρά μακαρόνια και παρέχει δύο γεύματα μαγειρεμένα στο ίδιο σκεύος χωρίς να χρειάζεται η χρήση φούρνου. Αρχικά, τα μακαρόνια σερβίρονταν σαν πρώτο πιάτο με την κόκκινη σάλτσα ντομάτα.
Μετά σερβιριζόταν το κρέας κομμένο σε φέτες, που συνήθως ήταν ένα φτηνό κομμάτι χοιρινού αντί για στήθος, με πατάτες, καρότα και μανιτάρια.
Χοιρινό ρόστο με δεντρολίβανο και μπύρα, συναντάται και στην Κεφαλλονιά, καθώς και στην Κύπρο το οποίο παρασκευάζεται με πολλά είδη κρέατος, κυρίως με κυνήγι.
πηγή:thepressroom.gr
botanologia.gr
φωτό:sintayes.gr

Τρίτη 14 Αυγούστου 2018

Προζυμένιο ψωμί με σκόρδο και τυρί

Ψωμί,
λάδι,
ρίγανη,
φέτα,
ελιές,
κασέρι,
γραβιέρα.
κρεμμύδι.
Όλα θυμίζουν πασίγνωστα ελληνικά "προσφάγια"
Πρισφάγι ή προσφάι-αρχαιότατη ελληνική λέξη που δηλώνει κάτι πρόχειρο που τρώμε πριν το κυρίως γεύμα.
Και σαν παιδιά,πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε με το ψωμί και το τυρί. 
Το ψωμί,όπως πολύ καλά γνωρίζουμε,είναι το βασικότερο είδος τροφίμου με ιδιαίτερη θρεπτική αξία.
read more:thalia- https://botanologia.gr/prozymenio-psomi-me-ladi-skordo-tyri-kai-rigani/

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018

Στην κουζίνα επιστημονικά-Όταν μαγειρεύουμε,θέλουμε να ξέρουμε γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε.

 
Όταν μαγειρεύουμε, δεν θέλουμε απλώς να ακολουθούμε οδηγίες συνταγών. Θέλουμε να ξέρουμε γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε. Λίγη επιστημονική βοήθεια για περισσότερη γεύση και θρέψη
Επάνω σε απλό λευκό τραπεζομάντιλο, στρωμένο κάτω από τις ακτίνες ενός ήλιου που πυρπολεί το ελληνικό τοπίο και αυτό το καλοκαίρι, ο αναγνώστης των επόμενων σελίδων είναι καλεσμένος σε ένα γεύμα με λίγα πιάτα και ενσυνείδητα λιτό περιεχόμενο. Οι εξεζητημένα πειραγμένες συνταγές δεν βρήκαν θέση.
Ο μάγειρας που διάλεξε το φαγητό και θέλει να το προτείνει χωρίς ενοχές είχε αλλού τον νου του.
Ξόδεψε τον χρόνο του πιο πολύ και νοιάστηκε να βρει όσο γινόταν περισσότερες εξηγήσεις για αυτά που συμβαίνουν μέχρι να φθάσει το κάθε πιάτο στο τραπέζι. Από το να βρεις ποια να είναι τα καλά υλικά μέχρι να τα παντρέψεις σε γάμους εύγευστους και ευτυχισμένους παίρνει χρόνο.
Χώρια που μπορεί να παρασυρθείς από τα όσα (στραβά) καμώνονται οι τηλεσέφ και σαλπίζουν τα διαδικτυακά συνταγολόγια.

Οι επιστημονικές γνώσεις μας γύρω από την τροφή αυξάνονται με απίστευτους ρυθμούς τα τελευταία 25 χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι τρώμε πάντα καλύτερα από τους ανθρώπους που γεννήθηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Ναι, έχουμε να φάμε περισσότερα από όσα εκείνοι αλλά δεν φροντίζουμε πάντα να μαθαίνουμε και περισσότερα γι' αυτά.
Και όμως, εκτός από διασκεδαστικό είναι και πολύ χρήσιμο να ξέρεις γιατί είναι σωστό να γίνονται κάποια πράγματα στις κουζίνες και στις κατσαρόλες μας έτσι και όχι αλλιώς.
Ενας απρόβλεπτος συλλογισμός φαντάζομαι πως είναι να συσχετίσεις κάποια ευρήματα της επιστήμης ως προς το μαγείρεμα μιας τροφής με την αρχαιολογία. Και προσπαθώ στα γρήγορα να υποστηρίξω κάτι τέτοιο με το παράδειγμα που μας έχει δώσει το καλαμπόκι.
Στην αρχαιολογία κάτι μένει εντελώς παραμελημένο ή μισοθαμμένο ίσως και επί αιώνες.
Κάποιος αποφασίζει να το φέρει στο πλήρες φως και τελικά μαθαίνουμε γι' αυτό θαυμάσια πράγματα.

«Αρχαίο» καλαμπόκι
Για το καλαμπόκι, τη βασική τους τότε τροφή, πριν και από το 1200 π.Χ., οι κάτοικοι της Κεντρικής Αμερικής ήξεραν ότι καλό είναι να βράζεται πρώτα με ασβεστόνερο ή στάχτη από ξύλα και μετά να γίνεται αλεύρι.
Όταν πήγαν εκεί οι Ισπανοί κατακτητές αγνόησαν την πρακτική αυτή ως πρόληψη και την άφησαν πίσω τους φέρνοντας μόνο το καλαμπόκι στην Ευρώπη, προκαλώντας έτσι μια σοβαρή έως και θανατηφόρα ασθένεια σε όσους το έκαναν βασική τροφή τους: την πελάγρα.
Σήμερα ξέρουμε ακριβώς γιατί δεν πρέπει να τρώμε το καλαμπόκι χωρίς να προηγηθεί αυτή η διαδικασία αλλά δεν δίνουμε και πολλή σημασία.

Η βιταμίνη Β3 έχει και άλλα δύο ονόματα: νικοτινικό οξύ και νιασίνη.
Ο άνθρωπος δεν την παράγει εύκολα και πρέπει να τη βρίσκει σε εξωτερικές πηγές.
Οι λαοί που έχουν ως βασική τροφή τους το καλαμπόκι, όπως εμείς έχουμε το σιτάρι, κάνουν τις τορτίγιας τους, τις "μικρές τούρτες" δηλαδή, με αλεύρι από καλαμπόκι που έχει μείνει 8 ώρες τουλάχιστον σε ασβεστόνερο, έχει βράσει για λίγο και μετά πια αλέθεται.
Με αυτή τη διαδικασία, που ονομάζεται nixtamalization:

  • Μαλακώνει το σκληρό περικάρπιο του καλαμποκιού και μπορεί να εισχωρήσει το βασικό (Ph>7) διάλυμα στο εσωτερικό.
  • Η βιταμίνη Β3 που υπάρχει μέσα στον σπόρο και είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό της δεσμευμένη "βγαίνει" και γίνεται αφομοιώσιμη από τον άνθρωπο.
  • Εμπλουτίζεται το περιεχόμενο του σπόρου σε ασβέστιο.
  • Το βασικό περιβάλλον εξουδετερώνει μυκοτοξίνες και κυρίως τις πολύ επικίνδυνες αφλατοξίνες.
  • Διώχνει τις ζεΐνες που θεωρούνται κατώτερης ποιότητας πρωτεΐνες.
  • Επιτρέπει να γίνει πολύ πιο εύκολα αλεύρι, και πολύ νοστιμότερο μάλιστα, από καλαμπόκι ακόμα και με την πρωτόγονη μέθοδο της τριβής του σπόρου επάνω στην πέτρα (matate).

Η πολέντα, το τριμμένο καλαμπόκι δηλαδή, είναι μια αγαπημένη τροφή των Ιταλών -που τη συνοδεύουν με σάλτσα ντομάτας, σκόρδο, ελαιόλαδο- όπως και πολλών αρχιμαγείρων.
Αλλά δεν έχω δει κανέναν να μπαίνει στον κόπο να ακολουθεί πρώτα αυτή τη διαδικασία.
Ούτε κάτι για το καλαμπόκι που πωλείται σε κονσέρβες ή ως κορνφλάουρ σε σουπερμάρκετ.
Αλλά εντάξει, ο καθένας σχεδόν αν θέλει μπορεί να γνωρίζει και μετά να πράξει όπως νομίζει.
Ως εισαγωγικό-πιατάκι- λοιπόν στο τραπέζι μας προτείνεται εδώ πολέντα που έχει στερεοποιηθεί μετά το απλούστατο βράσιμό της με νερό -1 προς 4 και λίγο αλάτι- κομμένη σε μικρά τετράγωνα που θα τα κυλήσουμε σε άψητη πολέντα, κάτι σαν πανάρισμα δηλαδή.
Και μετά αμέσως στο τηγάνι, στο καυτό λάδι, με λίγο αλάτι επάνω.
Σε ελάχιστο χρόνο βγαίνει από εκεί μια εύκολη πρώτη λιχουδιά.

Για να μην κόψει η μαγιονέζα
Ο,τι και να βάλεις στο τραπέζι θα ταιριάξει με μια μαγιονέζα.
Την επινόησε ο μάγειρας του Δούκα του Ρισελιέ μετά τη νίκη επί των Αγγλων το 1756 στο Πορτ Μαόν (και γι' αυτό έπρεπε να λέγεται κανονικά «μαονέζα»). Εννοείται εδώ, φτιαγμένη στο σπίτι.
Και δεν είναι δύσκολο αν έχεις καταλάβει κάποια πράγματα.
Χρειάζονται τα εξής: ένας κρόκος αβγού -χωρίς το ασπράδι-, σπάνια παραπάνω, ελαιόλαδο, ξίδι ή λεμόνι, μία κουταλιά μουστάρδα, αλάτι.
Και, για σωστό ξεκίνημα: όλα, μα όλα τα συστατικά σε θερμοκρασία δωματίου.

Πρώτα ένα καλό χτύπημα του κρόκου, που αποτελείται κυρίως από νερό και μόρια λεκιθίνης, έτσι ώστε να αφρίσει καλά.
Στη συνέχεια ρίχνουμε πολύ προσεκτικά και αργά το ελαιόλαδο.
Τα μόρια της λεκιθίνης θα χρησιμεύσουν ως διπλοί γάντζοι.
Θα περιτριγυρίσουν τις όσο γίνεται πιο μικρές, από το χτύπημα, σταγόνες λαδιού με την πλευρά που έχει συνάφεια με τη λιπαρή ουσία και με την άλλη πλευρά που παρουσιάζει συνάφεια με τα μόρια του νερού θα συγκρατήσουν όλο αυτό το "παρά φύσιν" κατασκεύασμα, αφού κανονικά λιπαρή ουσία και νερό δεν αναμειγνύονται.
Το λάδι προστίθεται πολύ αργά για να μη δημιουργούνται μεγάλες σταγόνες λιπαρής ουσίας.
Σε αυτό βοηθάει και η προσθήκη μουστάρδας που θα σταθεροποιήσει ακόμα περισσότερο τη σύνδεση υδατικής και λιπαρής ουσίας, ώστε να μην κόψει η μαγιονέζα.
Επίσης το αλάτι, το οποίο μόλις προστεθεί θα χωριστεί σε αρνητικά και θετικά ιόντα με τη βοήθεια και του χυμού λεμονιού -που θα σταθεροποιήσει και τις ισοθειοκυανάτες της μουστάρδας-, θα πρέπει να μπει στο τέλος, για να μη διαταραχθεί από τα ηλεκτρικά φορτία  η ισορροπία, και αφού έχουν δέσει τα υπόλοιπα υλικά. 
Αν κάνει πως κόβει, δηλαδή ξαναχωρίζουν τα υλικά, πρώτα ελάχιστο νερό και, αν είναι ανάγκη, ένας ακόμα κρόκος και χτύπημα θα είναι η άμεση θεραπεία.

Γεμιστά
Τα γεμιστά και ο σιμιγδαλένιος χαλβάς είναι υπόδειγμα γαστρονομικής λιτότητας και ταυτόχρονα νοστιμιάς.
Και δεν θα είναι ίσως υπερβολή να πει κάποιος ότι έχουν περίπου τον ίδιο αριθμό βασικών συστατικών και οπαδών.
Τα γεμιστά μπορούν να είναι ένα φαγητό πολύ υγιεινό.
Είτε για ντομάτες πρόκειται είτε για πιπεριές, το λυκοπένιο, ένα πολύ ωφέλιμο για τον άνθρωπο καροτένιο, αφού δεσμεύει τις όχι ωφέλιμες ελεύθερες ρίζες, είναι άφθονο.
Με το χαρακτηριστικό να αυξάνεται σε ποσότητα όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία, διότι η θραύση στα τοιχώματα των κυττάρων βγάζει περισσότερο στο φαγητό, έτσι ώστε και η μαγειρευμένη ντομάτα να είναι περισσότερο ωφέλιμη από την ωμή.
Η διαμάχη κιμάς ή ρύζι για τη γέμιση δεν μας απασχολεί, όπως θα καταλάβει αργότερα ο αναγνώστης, αλλά αν δεχθούμε την εκδοχή για το ρύζι ανακύπτουν δύο θέματα.
Ρύζι ναι, αλλά ποιο ρύζι;
Αρκεί να αναφέρουμε ότι τα περισσότερα ωφέλιμα συστατικά του ρυζιού είναι στον φλοιό του και ότι το άσπρο ρύζι προσφέρει μόνο άμυλο και υδατάνθρακες. Πάντως ο μάγειρας του τραπεζιού αυτού συνιστά και μιαν άλλη εκδοχή.
Αντί για ρύζι, γέμιση με μαυρομάτικα φασόλια ή φασόλια χάντρες κανονικά μαγειρευμένα πρώτα με το λάδι τους αλλά όχι εντελώς.
Προκύπτει άλλη γεύση βέβαια και ένα τρομακτικά χορταστικό φαγητό.

Τανίνες
Και για την προηγούμενη υπερπαραγωγή, τι κρασί;
Να πιούμε ένα κόκκινο, που είναι πλούσιο σε τανίνες και κατ' επέκταση στις πολύτιμες για τον ανθρώπινο οργανισμό ανθοκυανίνες;
Καλό θα ήταν, αλλά η επιστήμη λέει "όχι"
Και το "όχι" δεν έχει να κάνει με το γνωστό θέμα ότι με τον καιρό κάποια κρασιά πλούσια σε τανίνες χάνουν τη σπιρτάδα τους ενώ το βαθύ κόκκινο χρώμα τους πάει προς το ξανθό.
Αλλά με το ότι οι τανίνες δεσμεύουν τις πρωτεΐνες στο σάλιο μας και επιτείνουν την αίσθηση του στυφού.
Αρα με φαγητά φτωχά σε πρωτεΐνες αποφεύγουμε τα κρασιά τα πλούσια σε τανίνες.

Μια χορεύτρια επάνω στο τραπέζι
Αν πρέπει να μπει και ένα γλυκό στο τραπέζι, η επιλογή ανάμεσα σε αναρίθμητα και η τελική πρόταση είναι για μια Πάβλοβα.
Το γλυκό που έχει, καλώς ή κακώς, ταυτιστεί με την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, προς τιμήν μιας μεγάλης ρωσίδας χορεύτριας.
Φτιάχνεται με ελάχιστα υλικά, άρα περνάει εύκολα από το κριτήριο της λιτής γαστρονομικά παρουσίας.
Εκτός από τα κομμάτια ψημένης στέρεης μαρέγκας, χρησιμοποιείς οποιοδήποτε φρουτογλυκό που ρίχνεις από επάνω και για τους σκληρούς βάζεις και κάποια σαντιγί.

Πρωταγωνίστρια πάντως είναι η μαρέγκα, το σφιχτά αγκαλιασμένο ζευγάρι ασπράδι αβγού - ζάχαρη.
Και για τη μαρέγκα έχουν γραφτεί εκατοντάδες σελίδες, ενώ έχει μελετηθεί και επιστημονικά η συμπεριφορά της.
Εδώ προτείνεται ο λεγόμενος ιταλικός τρόπος παρασκευής.
Για έξι ασπράδια αβγών χρησιμοποιούμε ίση μάζα ζάχαρης άχνη, που αν θέλουμε της έχουμε βάλει από την προηγουμένη σπόρια βανίλιας για να αρωματιστεί.
Χτυπάμε τα ασπράδια έντονα, άρα εισάγοντας αέρα, τόσο όσο να γυρίζουμε το δοχείο ανάποδα και να μην πέφτει τίποτα.
Έχουμε διαλύσει τη ζάχαρη σε νερό που ζεσταίνεται.
Δοκιμάζουμε το σιρόπι αυτό κάθε τόσο σε ένα ποτήρι με νερό.
Είναι έτοιμο μόνον όταν πέφτοντας στο νερό σχηματίζονται μικρές διακριτές αλλά όχι στερεοποιημένες σαν καραμέλα σταγόνες, όπως οι χάντρες του κομπολογιού -θερμοκρασία: λίγο μικρότερη από τους 127 βαθμούς Κελσίου-, διότι έως εκεί, έδειξαν οι έρευνες, υπάρχει αρκετό νερό για να δρα ως πλαστικοποιητής, μετά η ζάχαρη γίνεται καραμέλα και το χάνουμε.
Συνεχίζουμε το χτύπημα και ταυτόχρονα εισάγουμε το σιρόπι βαθμιαία.
Μετά ψήνουμε στον φούρνο, στους 160 βαθμούς Κελσίου.

Φθάνοντας στο τέλος θα ήταν επιτυχία αν οι αναγνώστες χόρτασαν κάπως με τα όσα κατατέθηκαν στο τραπέζι. Οι πλέον παρατηρητικοί θα έχουν μάλλον καταλάβει ήδη τη συνειδητή αδυναμία του μάγειρα να μη βάζει στο τραπέζι του κρέας, ψάρι, ούτε καν χταπόδι ή έστω μια πεταλίδα βίαια αποσπασμένη από τον βράχο της και την ηρεμία της. Ας το θεωρήσουν απλώς άποψη και όχι δόγμα ή φονταμενταλισμό.

10 μπουκιές γνώσης
1 Οχι τις ντομάτες στο ψυγείο, και μάλιστα σε σακούλα από πλαστικό!
Η ωρίμασή τους γίνεται μέσω της παραγωγής αιθυλενίου και το ίδιο ισχύει για τις μπανάνες.
Έξω από το ψυγείο και σε χώρο καλά αεριζόμενο, όχι η μία επάνω στην άλλη ώστε να... εισπνέει η μία το αιθυλένιο που παράγει η άλλη.
Έτσι επιτυγχάνεται καλύτερη ωρίμαση και γεύση.

2 Το 75% ενός κρεμμυδιού είναι νερό.
Έτσι, όταν βρεθεί στο τηγάνι και αρχίσει να ανεβαίνει η θερμοκρασία, το νερό εξατμίζεται διαρρηγνύοντας τους θύλακες που το συγκροτούν.
Αυτή η διάρρηξη γίνεται αισθητή από εμάς όταν το βλέπουμε να χάνει τη ζωντάνια του και αρχίζει να μαλακώνει.
Σάκχαρα, πρωτεΐνες και μερκαπτάνες, δισουλφίδια, τρισουλφίδια ελευθερώνονται και η κουζίνα γεμίζει αρώματα.
Συνεχίζοντας να παρέχουμε θερμική ενέργεια αρχίζει η καθαυτό καραμελοποίηση.
Οξειδώνονται τα σύνθετα σάκχαρα και προκύπτουν απλοί μονοσακχαρίτες, όπως γλυκόζη και φρουκτόζη, που έχουν πιο έντονα γλυκιά γεύση από τα σύνθετα σάκχαρα από όπου προήλθαν.
Δεν υπάρχει λόγος να προσθέτουμε σόδα, νερό ή ζάχαρη, όπως κάνουν στις κουζίνες που υπάρχει μεγάλη πίεση, για να επιταχύνουμε αυτή τη διαδικασία.

3 Σόδα όμως χρησιμοποιούν και για να βράσουν πιο γρήγορα τα λαχανικά.
Και ένζυμα όπως οι πηκτινάσες που... επιτίθενται στην πηκτίνη για να διαρραγούν τα κυτταρικά τοιχώματα, αφού αυτά αποτελούνται από κυτταρίνη και πηκτίνη.
Η καρβοξυλική ρίζα στο μόριο της πηκτίνης πρέπει να χάσει το υδρογόνο της και το φορτισμένο υπόλειμμα (-COO) με τις απωθήσεις που προκαλεί κάμπτει τη λαχανοαντίσταση.
Αλλά ο ευσυνείδητος μάγειρας δεν χρειάζεται τη σόδα, ούτε εδώ ούτε στα όσπρια ούτε στις ελιές.

4 Οι πολύ καυτερές πιπεριές αναγκάζουν τις TRP πρωτεΐνες που ελέγχουν τα κανάλια των νευρικών κυττάρων να λειτουργήσουν έτσι ώστε να δοθεί ερέθισμα στον εγκέφαλο για να παραχθούν ενδορφίνες που αντιδρούν στο ερέθισμα του καψίματος.
Έτσι το πολύ καυτερό φαγητό δρα κατά κάποιον τρόπο όπως η δόση μιας ουσίας που μας ηρεμεί τελικά.

5 Για όποιον επιμένει στο κρέας και τρώει μαζί και τυρί, καλό είναι να ξέρει ότι τον σίδηρο του κρέατος πολύ πρόθυμα οι φωσφορικές ρίζες που υπάρχουν στο τυρί τον δεσμεύουν και φεύγουν μαζί από το σώμα μας.
Ιδιαίτερα κακός είναι ο συνδυασμός κρέατος και τυριών που λιώνουν εύκολα με τη θερμοκρασία, γιατί έχουν ενισχυθεί με φωσφορικά για να ρέουν καλύτερα.

6 Η όχι ευχάριστη γεύση από τον φελλό σε κάποια μπουκάλια κρασιού οφείλεται σε μια ουσία με το εύκολο όνομα... 2-4-6-τριχλωροανισόλη, που χαλάει το κρασί μας ακόμα και όταν είναι σε νανοποσότητες.
Υπάρχει τρόπος απαλλαγής από αυτήν.
Επειδή της αρέσουν (!) τα μόρια του πολυαιθυλενίου, θα πρέπει πριν από το σερβίρισμα να περάσει για λίγο το κρασί (χωρίς το μπουκάλι) σε μια σακούλα από το υλικό αυτό για να επανέλθει η πλήρης γεύση του.

7 Για όποιον επιμένει να ποσάρει τα αβγά του, βοηθάει πολύ να έχει ρίξει από πριν σε ένα λίτρο νερό 8 γραμμάρια ξίδι και 15 γραμμάρια αλάτι.
Αυτά δίνουν φορτισμένα σωματίδια μέσα στο νερό και βοηθούν να σταθεροποιηθεί πιο γρήγορα το ασπράδι του αβγού.
Δεν φέρνουμε το νερό σε πλήρη βρασμό, δηλαδή στους 100 βαθμούς, αλλά πιο κάτω, στους 80 περίπου.
Τότε δίνουμε περιστροφική κίνηση στο νερό ώστε να δημιουργηθεί στη μέση μια κοιλότητα.
Εκεί μέσα αφήνουμε να γλιστρήσει απαλά το αβγό.
Και συνεχίζουμε την περιστροφή του νερού.
Όσο πιο φρέσκο το αβγό τόσο καλύτερο το αποτέλεσμα.
Συνιστάται επίσης να έχει περάσει πριν το αβγό από ένα σουρωτήρι ώστε να έχει φύγει το πολύ υδαρές τμήμα από το ασπράδι.

8 Να βάλουμε στο γλυκό όλο εκείνο το ακριβοπληρωμένο "φασόλι" της βανίλιας ή μόνο τα σποράκια που είναι μέσα του;
Στο Μεξικό κόβουν σε κομματάκια του ενός εκατοστού ολόκληρα τα "φασόλια" και τα χρησιμοποιούν ανάλογα.
Για πιο λεπτές αποχρώσεις όμως, ανοίγουμε στη μέση τον καρπό και με τη μύτη ενός μαχαιριού ξύνουμε το εσωτερικό, που δίνει και το εντονότερο άρωμα.
Ένα τέτοιο "φασόλι" είναι φρέσκο αν μπορούμε να το τυλίξουμε γύρω από το δάχτυλό μας χωρίς να σπάσει ή να ανοίξει.

9 Τα καροτενοειδή που υπάρχουν στην τροφή των αγελάδων περνούν στο γάλα δίνοντας το κίτρινο χρώμα στο τυρί.
Αν δεν βόσκουν σε λιβάδι, τα καροτενοειδή τα προσθέτει ο... παραγωγός. Αντίθετα, στο πρόβειο και στο κατσικίσιο γάλα δεν περνούν στο τυρί, γι’ αυτό τα γνήσια προϊόντα από αυτά δεν έχουν άλλο χρώμα από πολύ κοντά στο λευκό.

10 Για όποιον θέλει να μαγειρέψει με τα κόκκινα νήματα του φυτού κρόκος, καλό είναι να γνωρίζει ότι μόνο τα κόκκινα έχουν ουσία και για να πάρουμε όσο περισσότερη από την πολύτιμη αλλά τόσο λιγοστή ουσία θα πρέπει να βάλουμε από την προηγουμένη τα νήματα σε νερό που μόλις έχει βράσει και να το χρησιμοποιήσουμε την επόμενη ημέρα.

πηγή:tovima.gr

botanologia.gr