Ο ανθρώπινος εγκέφαλος

Τι είναι ο εγκέφαλος;
Τι είναι το μυαλό; Το μυαλό είναι ένα πολύπλοκο όργανο το οποίο αποτελεί μέρος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και είναι το πιο ογκώδες και γνωστό τμήμα του εγκεφάλου.
Βρίσκεται στο μπροστινό και ανώτερο τμήμα της κρανιακής κοιλότητας και υπάρχει σε όλα τα σπονδυλωτά όντα.
Μέσα στο κρανίο, ο εγκέφαλος πλέει σε ένα διαυγές υγρό που ονομάζεται εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το οποίο επιτελεί λειτουργίες προστασίας ,τόσο φυσικές όσο και ανοσολογικές.
Είναι ο εγκέφαλος ένας μυς;
Συχνά ακούμε ότι πρέπει να εξασκούμε το μυαλό αλλιώς αυτό ατροφεί, όπως οι μύες, ωστόσο πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι το μυαλό δεν είναι μυς.
Δεν αποτελείται από μυοκύτταρα, δηλαδή μυικά κύτταρα, αλλά αποτελείται από εκατομμύρια νευρώνες που ενώ συνδέονται με άξονες και δενδρίτες, μπορούν να ρυθμίσουν όλες και κάθε μία από τις λειτουργίες του σώματος και του μυαλού.
Ξεκινώντας από τη λειτουργία της αναπνοής, περνώντας στην τροφή ή στον ύπνο, μέχρι την ικανότητα να συλλογιζόμαστε, να ερωτευόμαστε ή να διαφωνούμε με κάποιον, όλα αυτά περνάνε από τον έλεγχο του εγκεφάλου.
Τι είναι ο εγκέφαλος;
Σε τί χρησιμεύει το μυαλό;
Λειτουργίες του εγκεφάλου.
Ως ουσιαστικό τμήμα του εγκεφάλου και του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ), το μυαλό θα μπορούσε να οριστεί ως ο υπεύθυνος για τη διαχείριση και τη ρύθμιση των περισσότερων λειτουργιών του σώματος και του νου.
Από ζωτικές λειτουργίες, όπως η αναπνοή ή η λειτουργία των καρδιακών παλμών, περνώντας στον ύπνο, την πείνα ή τη δίψα, μέχρι και ανώτερες λειτουργίες, όπως η λογική, η μνήμη, η προσοχή, ο έλεγχος των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς...
Ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας, στον ξύπνιο και στον ύπνο, είτε δηλαδή αναπνέουμε ή καταπίνουμε, βλέπουμε, ακούμε, αγγίζουμε ή γευόμαστε, διαβάζουμε ή γράφουμε, τραγουδάμε ή χορεύουμε, σκεφτόμαστε σιωπηλά ή δυνατά, αγαπάμε ή μισούμε, περπατάμε ή τρέχουμε, προσχεδιάζουμε ή ενεργούμε αυθόρμητα, φανταζόμαστε ή δημιουργούμε, κλπ...
Για να φτιάξουμε μια λίστα, μερικές από τις λειτουργίες που πραγματοποιεί ο εγκέφαλος είναι:

• Ο έλεγχος ζωτικών λειτουργιών: Όπως ο έλεγχος της θερμοκρασίας, της αρτηριακής πίεσης, του καρδιακού ρυθμού, της αναπνοής, του ύπνου, του φαγητού.
• Λαμβάνει, επεξεργάζεται, ενσωματώνει και ερμηνεύει όλες τις πληροφορίες που παίρνει από τις αισθήσεις: Την όραση, την ακοή, τη γεύση και την οσμή.
• Ελέγχει τις κινήσεις που κάνουμε και τη στάση του σώματος: Περπάτημα, τρέξιμο, ομιλία, ορθοστασία.
• Είναι υπεύθυνος για τα συναισθήματά μας και τη συμπεριφορά μας.
• Μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε, να συλλογιζόμαστε, να νιώθουμε, να υπάρχουμε...
• Ελέγχει τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες: Τη μνήμη, τη μάθηση, την αντίληψη, τις εκτελεστικές λειτουργίες...

     "Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι ο εγκέφαλος είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις χαρές, τις απολαύσεις, το γέλιο και τη διασκέδαση, τη θλίψη, την απόγνωση και το θρήνο.
     Και χάρη στον εγκέφαλο, ειδικά, έχουμε αποκτήσει τη σοφία και τη γνώση και βλέπουμε, ακούμε και γνωρίζουμε τι είναι αηδιαστικό και τι είναι όμορφο, τι είναι κακό και τι είναι καλό, τι είναι γλυκό και τι άγευστο...
     Και χάρη σε αυτό το όργανο τρελαινόμαστε και παραληρούμε και οι φόβοι και οι τρόμοι μας επιτίθενται...
     Πρέπει να ανεχόμαστε όλα αυτά, όταν ο εγκέφαλος δεν είναι υγιής...
Και υπό αυτή την έννοια είμαι της γνώμης ότι η εσωτερική άσκηση του ανθρώπου είναι η μεγαλύτερη δύναμη" Ιπποκράτης (s.IV aC) Περί ιερής νόσου.
     Ο Ιπποκράτης ήδη αντιλαμβανόταν ότι, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι από τις πιο πολύπλοκες δημιουργίες, αινιγματικές και ταυτόχρονα τέλεις στο σύμπαν. 

     Στην εποχή του, ο Ιπποκράτης και οι σύγχρονοί του δεν μπορούσαν να φανταστούν όλα αυτά που θα καταφέρναμε να μάθουμε για τον εγκέφαλο.
     Χάρη στις τεχνολογικές προόδους στη νευροαπεικόνιση και στον τομέα της ιατρικής, της βιολογίας, της ψυχολογίας και της νευροεπιστήμης γενικά έχουμε καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουμε μεγάλα μυστήρια σε ό,τι αφορά την ανατομία και τη λειτουργία τους.
     Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί άγνωστοι παράγοντες και αβεβαιότητες που πρέπει να επιλυθούν.

πηγή:cognifit.com

botanologia.gr

Οι ιοί, τα βακτήρια και οι μύκητες

 

Οι περισσότεροι από αυτούς τους οργανισμούς δε μας προκαλούν ασθένειες, γιατί βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Αλλά, αν αποδυναμωθεί αυτό το σύστημα ή έρθει σε επαφή με κάποιο μικροοργανισμό κατά του οποίου δεν υπάρχουν αντισώματα, τότε αρρωσταίνουμε. 

Τα μικρόβια που μπορούν να εισβάλουν στο σώμα μας βρίσκονται παντού, στον αέρα, στο φαγητό και στα φυτά, μέσα και πάνω στα ζώα, στο χώμα και στο νερό και κυριολεκτικά σε οποιαδήποτε επιφάνεια.
Κυμαίνονται από μικροσκοπικούς οργανισμούς μέχρι μεγαλύτερα παράσιτα.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους οργανισμούς δε μας προκαλούν ασθένειες, γιατί βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Αλλά, αν αποδυναμωθεί αυτό το σύστημα ή έρθει σε επαφή με κάποιο μικροοργανισμό κατά του οποίου δεν υπάρχουν αντισώματα, τότε αρρωσταίνουμε.
Πολλά είδη μικροοργανισμών προκαλούν μολυσματικές ασθένειες.

Υπάρχουν φάρμακα που μπορούν να καταπολεμήσουν πολλές από τις λοιμώξεις που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ανοσοποιητικό σας σύστημα

Βακτήρια
Τα βακτήρια είναι μονοκυτταρικοί οργανισμοί (σπάνια πολυκύτταροι), που είναι ορατοί μόνο με μικροσκόπιο, ωστόσο συνήθως έχουν μεγαλύτερο μέγεθος από τους ιούς.
Απαντώνται σε οποιοδήποτε περιβάλλον, από τους πάγους των πολικών περιοχών μέχρι τις ερήμους των τροπικών περιοχών και από τις κορυφές των υψηλότερων βουνών μέχρι τα βάθη των Ωκεανών.
Εντοπίζονται πάνω στα σώματα ζώων και φυτών καθώς και στο έδαφος

Τα βακτήρια εμφανίζονται συνήθως σαν κοντά ραβδιά (βάκιλοι) ή σαν στρογγυλά κύτταρα (κόκκοι), είναι αυτάρκη και πολλαπλασιάζονται με διαίρεση.

Το όνομα βακτήρια (λέγονται και βακτηρίδια αλλά αυτό δεν είναι τόσο σωστό), προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη “βακτηρία” που σημαίνει ράβδος, ή μπαστούνι, λόγω του σχήματος που είχαν οι πρώτοι εξ αυτών μικροοργανισμοί που είχαν παρατηρηθεί κάτω από το μικροσκόπιο.
Ωστόσο τα βακτήρια μπορεί να έχουν διάφορα σχήματα όπως:

• Σφαιρικό (χαρακτηρίζονται ως κόκκοι).
• Ραβδοειδές (χαρακτηρίζονται ως βάκιλοι).
• Σπειροειδές (χαρακτηρίζονται ως σπειρύλλια).
• Καμπυλόγραμμες ράβδοι (χαρακτηρίζονται ως δονάκια).

Τα περισσότερα βακτήρια είναι ενεργά όταν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος είναι πάνω από +5 βαθμούς Κελσίου.
Το ανώτατο όριο δραστηριότητας των εδαφίων βακτηρίων είναι η θερμοκρασία των +37  βαθμοί Κελσίου.
Πέραν των +70 βαθμών Κελσίου πεθαίνουν ή καθίστανται ανενεργά.
Σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες παρατηρείται μια μορφή χειμερίας νάρκης.

Όταν τα λοιμογόνα βακτήρια εισχωρούν στο σώμα, αυξάνονται σε αριθμό και πιθανότατα παράγουν ισχυρές χημικές ουσίες, τις τοξίνες, που καταστρέφουν συγκεκριμένα κύτταρα στους ιστούς που εισβάλλουν και μας κάνουν να αρρωσταίνουμε.
Μερικές από τις πιο γνωστές ασθένειες που προκαλούνται από βακτήρια είναι ο σταφυλόκοκκος, η escherichia ,το πιο σημαντικό τους είδος είναι τα γνωστά κολοβακτηρίδια, ο στρεπτόκοκκος, τα χλαμύδια, ο αιμόφιλος, ο γονόκοκκος και οι ρικέτσιες.

Δεν είναι όλα τα βακτήρια επιβλαβή.
Κάποια που τα συναντούμε μέσα στο σώμα μας, όπως στο στόμα και στην εντερική οδό, είναι ωφέλιμα, για παράδειγμα τα βακτήρια που ονομάζονται προβιοτικά τα οποία φαίνεται πως μειώνουν τις λοιμώξεις.
Άλλα παραδείγματα μη παθογόνων βακτηριδίων είναι αυτά που προκαλούν τη ζύμωση του ψωμιού και τη ζύμωση ,βράσιμο, του μούστου κ.ά.
Οι μικροβιολογικές έρευνες απόδειξαν ότι παντού υπάρχουν βακτήρια.

Ιοί
Στην απλούστερη τους μορφή οι ιοί είναι κάψουλες που περιέχουν γενετικό υλικό.
Οι ιοί, σε αντίθεση με τα βακτήρια, δεν μπορούν να αναπαραχθούν από μόνοι τους.
Όταν εισβάλουν στο σώμα, οι ιοι εισέρχονται σε μερικά από τα κύτταρα, τα καταλαμβάνουν και αναγκάζουν αυτά τα κύτταρα-ξενιστές στην παραγωγή των τμημάτων που χρειάζονται, για να πολλαπλασιαστούν.
Οι έρευνες του κύκλου ζωής των ιών έδειξαν ότι το κύτταρο που προσβάλλεται από έναν ιό περνά υπό τον έλεγχο των γενετικών πληροφοριών του ιού.
Γίνεται κατά κάποιον τρόπο κατάληψη του κυττάρου, έτσι ώστε να παράγει τα απαιτούμενα υλικά για την αναπαραγωγή και την σύνθεση πρωτεϊνών των ιών. Κατά τη διαδικασία αυτή, το κύτταρο-ξενιστής τελικά καταστρέφεται.
Μερικοί ιοί, όπως π.χ. ο ιός του έρπητα, αναπαράγονται μέσα στον πυρήνα του κυττάρου.

Η πολιομυελίτιδα, το AIDS, το κοινό κρυολόγημα και η γρίπη είναι μερικές από τις ιογενείς ασθένειες.
Οι ρετροϊοί είναι μια κατηγορία ιών που προκαλούν καρκίνο στα ζώα και στον άνθρωπο.
Οι καρκινογόνοι ιοί μεταμορφώνουν τα κύτταρα σε καρκινικά.

Μύκητες
Οι μύκητες εμφανίζουν τεράστια ποικιλία και υπάρχουν παντού.
Η μούχλα, οι ζυμομύκητες και τα μανιτάρια είναι όλα είδη μυκήτων.
Οι μύκητες διακρίνονται βασικά σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τους ζυμομύκητες και τους υφομύκητες.
Οι ζυμομύκητες είναι σφαιρικοί ή ελλειψοειδείς σχηματισμοί ενώ οι υφομύκητες ή νηματοειδείς μύκητες, αποτελούνται από κυλινδρικούς σχηματισμούς, τις υφές, που μεγαλώνουν με διακλαδώσεις σχηματίζοντας αποικίες.
Πάνω από 50.000 είδη μυκήτων έχουν περιγραφεί αλλά λιγότερα από 300 έχουν συσχετισθεί με ασθένειες στον άνθρωπο.
Προφανώς, τα μανιτάρια δεν είναι μολυσματικά, αλλά ορισμένοι ζυμομύκητες και ευρωτομύκητες μπορεί να είναι. Ο μύκητες είναι μονοκύτταροι οργανισμοί, ελαφρώς μεγαλύτεροι από τα βακτήρια.

Η Candida είναι ένα παράδειγμα ζυμομύκητα που προκαλεί λοιμώξεις.
Μπορεί να προκαλέσει μυκητιασική στοματίτιδα, μία μόλυνση του στόματος και του λαιμού, σε βρέφη και σε άτομα που έχουν πάρει αντιβιοτικά ή έχουν κάποιο πρόβλημα στο ανοσοποιητικό τους σύστημα.
Είναι επίσης υπεύθυνοι για τους περισσότερους ερεθισμούς από πάνα που οφείλονται σε μόλυνση.

Να σημειωθεί ότι ο μύκητας Penicillium notatum παράγει μια ουσία, την πενικιλλίνη, το πρώτο αντιβιοτικό που ανακαλύφθηκε στην ιατρική ιστορία.
Η ανακάλυψη έγινε από τον Άγγλο γιατρό Alexander Fleming, ο οποίος, ενώ έκανε πειράματα με βακτήρια, πρόσεξε ότι σε μια καλλιέργεια τα βακτήρια δεν αναπτύχθηκαν σε ένα μέρος όπου αναπτύχθηκε “μούχλα”.
Ερεύνησε με προσοχή τον μύκητα αυτό.
Τα σπόρια του ήταν τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο που έδιναν την εντύπωση πινέλου και έτσι ο μύκητας ονομάστηκε Penicillium.

Πρωτόζωα
Τα πρωτόζωα είναι μονοκύτταροι οργανισμοί που μπορούν να ζουν στο σώμα ως παράσιτα.
Πολλά πρωτόζωα κατοικούν στην εντερική οδό και είναι ακίνδυνα.
Άλλα μπορεί να προκαλέσουν ασθένειες.
Συχνά οι οργανισμοί αυτοί περνούν μέρος του κύκλου της ζωής τους έξω από τον άνθρωπο ζώντας σε τρόφιμα, στο χώμα, σε νερό ή σε έντομα.
Η ελονοσία και η λαμβλίαση προκαλούνται από πρωτόζωα παράσιτα.
Τα πρωτόζωα έχουν συνήθως μεγέθη που κυμαίνονται από 10 έως 52 μικρόμετρα, οπότε γίνονται εύκολα ορατά με τη χρήση μικροσκοπίου αλλά μπορούν να μεγαλώσουν μέχρι και το 1 χιλιοστό.

Έλμινθες
Συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα παράσιτα.
Αν αυτά τα παράσιτα ή τα αβγά τους εισέλθουν στο σώμα σας, εγκαθίστανται στην εντερική οδό, στους πνεύμονες, στο ήπαρ, στο δέρμα ή ακόμα και στον εγκέφαλο σας, όπου ζουν με θρεπτικά συστατικά του σώματος σας.
Οι συνηθέστεροι σκώληκες είναι οι πλατυέλμινθες και οι ασκαρίδες.

Αντιμετωπίζοντας τις λοιμώξεις
Μικρόβια και αντιμετώπιση
Οι περισσότερες βακτηριακές λοιμώξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με αντιβιοτικά, ουσίες που παράγονται από μικροοργανισμούς που σκοτώνουν άλλα βακτήρια.
Μερικά αντιβιοτικά παράγονται από συνθετικούς αντιβακτηριακούς παράγοντες.

Δυστυχώς τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία επίδραση στους ιούς.
Έχουν αναπτυχθεί μερικά φάρμακα που βοηθούν στον έλεγχο των ιογενών λοιμώξεων, αλλά συνήθως δε θεραπεύουν τη μόλυνση.
Παρ’ όλα αυτά, η ανάπτυξη εμβολίων που μπορούν να αποτρέψουν συγκεκριμένες ιογενείς λοιμώξεις οδήγησε στην εξάλειψη αρκετών θανατηφόρων ασθενειών, όπως η ευλογιά και η πολιομυελίτιδα.
Μερικά εμβόλια είναι επίσης αποτελεσματικά κατά των βακτηριδίων, όπως ο τέτανος και η διφθερίτιδα.

Οι παρασιτικές λοιμώξεις που προκαλούνται από πρωτόζωα και σκουλήκια μπορούν συχνά να αντιμετωπιστούν με τα κατάλληλα φάρμακα.
Η ελονοσία, μία λοίμωξη από πρωτόζωα, μπορεί να αποτραπεί με την τακτική χρήση συγκεκριμένων φαρμάκων.
Υπάρχουν επίσης αντιμυκητιασικά φάρμακα για τη θεραπεία μολύνσεων όπως το πόδι του αθλητή, κνησμός της βουβωνικής περιοχής και τριχοφυτία.

πηγή:healthyliving.gr