Ο Dr. James A. Duke, PhD, εθνοβοτανολόγος,
βοτανολόγος και διακεκριμένος λέκτορας βοτάνων στο Πανεπιστήμιο Maryland, ο οποίος δημιούργησε τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων - http://www.ars-grin.gov/duke/, έγραψε περισσότερα από 30 βιβλία για φαρμακευτικά βότανα και φυτά, υπέρμαχος της φυσικής ιατρικής, είχε πει:
"Αν εσείς και εγώ τριγυρνάμε και πιπιλίζουμε ρίζα γλυκόριζας, η οποία μπορεί να προστατεύσει από όλα τα έλκη, αυτό δεν πρόκειται να αποφέρει χρήματα για τις φαρμακευτικές εταιρείες"
Για το αγριοράδικο/Taraxacum officinale, το οποίο λάτρευε και δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του για αυτό, ο dr. Duke είχε πει σε μια συνέντευξη του το 1992:
Μου αρέσουν οι ρίζες του παστωμένες σε παλιό ξίδι, μου αρέσουν υπερβολικά όλα του τα μέρη, από τις ρίζες μέχρι το σπόρο!
Τα αγριοράδικα είναι εξαιρετικά πλούσια σε βήτα καροτίνη και ασκορβικό οξύ, ιδίως τα άνθη.
Μερικές φορές τρώω 100 άνθη σε μια μέρα.
Προσπαθούσα να δω αν θα γινόμουν πορτοκαλί από τη β-καροτίνη και δεν τα κατάφερα!!!
Dr. James A. Duke, PhD - Η αγάπη του για τα φυτά, προήλθε από τη μητέρα του,
μια μανιώδη κηπουρό, και από το να περνάει χρόνο στα δάση της αγροτικής Αλαμπάμα με "ξαδέλφια της εξοχής" και έναν παππού, ο οποίος του γνώρισε τα βρώσιμα άγρια φυτά, όπως τα κάστανα και το νεροκάρδαμο.
Dr. James A. Duke, PhD -η φυσική του αγάπη για τη βοτανολογία, του έδωσε ώθηση, και από το 1952 έως το 1960 απέκτησε πτυχίο, μάστερ και διδακτορικό στη βοτανολογία στο Chapel Hill.
Έκανε μεταδιδακτορική εργασία ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Washington στοSt. Louis και επιμελήθηκε τους εκεί Βοτανικούς Κήπους του Missouri
Ο Dr. James A. Duke, PhD - ως επικεφαλής του "Εργαστηρίου Φαρμακευτικών Φυτών", δουλειά των ονείρων του" όπως έλεγε - ταξίδεψε στην Κίνα,
τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Αμερική για να συλλέξει δείγματα για ένα πρόγραμμα διαλογής για τον καρκίνο που εκτελούνταν από κοινού με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου.
Το πρόγραμμα, όπως έγραψε, ανέλυε το 10% των γνωστών φυτικών ειδών στον κόσμο για αντικαρκινική δράση.
Ο Dr. James A. Duke ήταν επικριτικός απέναντι στις φαρμακευτικές εταιρείες και στους γιατρούς που συνταγογραφούσαν με ζήλο τα προϊόντα τους.
Σκεπτικός απέναντι στις υψηλές τιμές και τις παρενέργειες των σύγχρονων φαρμάκων, υπερασπίστηκε τα φυτικά φάρμακα ως βιώσιμη εναλλακτική λύση.
"Αν εσείς και εγώ τριγυρνάμε και πιπιλίζουμε ρίζα γλυκόριζας, η οποία μπορεί να προστατεύσει από τα έλκη, αυτό δεν πρόκειται να αποφέρει χρήματα στις φαρμακευτικές εταιρείες", είπε στην Anne Raver, αρθρογράφο στους Times, το 1991.
Η εμπειρία που άλλαξε τη ζωή του dr. James A. Duke ήρθε όταν περιπλανήθηκε στις καταπράσινες ζούγκλες του Παναμά στα μέσα της δεκαετίας του 1960, τρώγοντας τα φυτά που χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς για τροφή και φάρμακα και μαθαίνοντας από πρώτο χέρι γι' αυτά.
Εκείνη την εποχή, ήταν δύο χρόνια στη δουλειά του ως βοτανολόγος για το Υπουργείο Γεωργίας και εργαζόταν σε ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα.
Και αυτά που βρήκε εκεί, και έφαγε, ενθουσίασαν τη φαντασία του και τον οδήγησαν στο να ασπαστεί την εθνοβοτανική, έναν ανερχόμενο τότε τομέα που ερευνά τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών που χρησιμοποιούν οι αυτόχθονες λαοί εδώ και χιλιετίες - οι ντόπιοι κάτοικοι, Ινδιάνοι Choco και Kuna, γνώριζαν ακριβώς τι συνέβαινε, έγραψε ο Dr. James A. Duke
Η εργασία του στο πεδίο, που ενσωμάτωσε τη βοτανική,
βοτανολόγος και διακεκριμένος λέκτορας βοτάνων στο Πανεπιστήμιο Maryland, ο οποίος δημιούργησε τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων - http://www.ars-grin.gov/duke/, έγραψε περισσότερα από 30 βιβλία για φαρμακευτικά βότανα και φυτά, υπέρμαχος της φυσικής ιατρικής, είχε πει:
"Αν εσείς και εγώ τριγυρνάμε και πιπιλίζουμε ρίζα γλυκόριζας, η οποία μπορεί να προστατεύσει από όλα τα έλκη, αυτό δεν πρόκειται να αποφέρει χρήματα για τις φαρμακευτικές εταιρείες"
Για το αγριοράδικο/Taraxacum officinale, το οποίο λάτρευε και δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του για αυτό, ο dr. Duke είχε πει σε μια συνέντευξη του το 1992:
Μου αρέσουν οι ρίζες του παστωμένες σε παλιό ξίδι, μου αρέσουν υπερβολικά όλα του τα μέρη, από τις ρίζες μέχρι το σπόρο!
Τα αγριοράδικα είναι εξαιρετικά πλούσια σε βήτα καροτίνη και ασκορβικό οξύ, ιδίως τα άνθη.
Μερικές φορές τρώω 100 άνθη σε μια μέρα.
Προσπαθούσα να δω αν θα γινόμουν πορτοκαλί από τη β-καροτίνη και δεν τα κατάφερα!!!
Dr. James A. Duke, PhD - Η αγάπη του για τα φυτά, προήλθε από τη μητέρα του,
μια μανιώδη κηπουρό, και από το να περνάει χρόνο στα δάση της αγροτικής Αλαμπάμα με "ξαδέλφια της εξοχής" και έναν παππού, ο οποίος του γνώρισε τα βρώσιμα άγρια φυτά, όπως τα κάστανα και το νεροκάρδαμο.
Dr. James A. Duke, PhD -η φυσική του αγάπη για τη βοτανολογία, του έδωσε ώθηση, και από το 1952 έως το 1960 απέκτησε πτυχίο, μάστερ και διδακτορικό στη βοτανολογία στο Chapel Hill.
Έκανε μεταδιδακτορική εργασία ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Washington στοSt. Louis και επιμελήθηκε τους εκεί Βοτανικούς Κήπους του Missouri
Ο Dr. James A. Duke, PhD - ως επικεφαλής του "Εργαστηρίου Φαρμακευτικών Φυτών", δουλειά των ονείρων του" όπως έλεγε - ταξίδεψε στην Κίνα,
τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Αμερική για να συλλέξει δείγματα για ένα πρόγραμμα διαλογής για τον καρκίνο που εκτελούνταν από κοινού με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου.
Το πρόγραμμα, όπως έγραψε, ανέλυε το 10% των γνωστών φυτικών ειδών στον κόσμο για αντικαρκινική δράση.
Ο Dr. James A. Duke ήταν επικριτικός απέναντι στις φαρμακευτικές εταιρείες και στους γιατρούς που συνταγογραφούσαν με ζήλο τα προϊόντα τους.
Σκεπτικός απέναντι στις υψηλές τιμές και τις παρενέργειες των σύγχρονων φαρμάκων, υπερασπίστηκε τα φυτικά φάρμακα ως βιώσιμη εναλλακτική λύση.
"Αν εσείς και εγώ τριγυρνάμε και πιπιλίζουμε ρίζα γλυκόριζας, η οποία μπορεί να προστατεύσει από τα έλκη, αυτό δεν πρόκειται να αποφέρει χρήματα στις φαρμακευτικές εταιρείες", είπε στην Anne Raver, αρθρογράφο στους Times, το 1991.
Η εμπειρία που άλλαξε τη ζωή του dr. James A. Duke ήρθε όταν περιπλανήθηκε στις καταπράσινες ζούγκλες του Παναμά στα μέσα της δεκαετίας του 1960, τρώγοντας τα φυτά που χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς για τροφή και φάρμακα και μαθαίνοντας από πρώτο χέρι γι' αυτά.
Εκείνη την εποχή, ήταν δύο χρόνια στη δουλειά του ως βοτανολόγος για το Υπουργείο Γεωργίας και εργαζόταν σε ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα.
Και αυτά που βρήκε εκεί, και έφαγε, ενθουσίασαν τη φαντασία του και τον οδήγησαν στο να ασπαστεί την εθνοβοτανική, έναν ανερχόμενο τότε τομέα που ερευνά τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών που χρησιμοποιούν οι αυτόχθονες λαοί εδώ και χιλιετίες - οι ντόπιοι κάτοικοι, Ινδιάνοι Choco και Kuna, γνώριζαν ακριβώς τι συνέβαινε, έγραψε ο Dr. James A. Duke
Η εργασία του στο πεδίο, που ενσωμάτωσε τη βοτανική,
τη φυσική θεραπεία και την ανθρωπολογία, τον οδήγησε σε απομακρυσμένες γωνιές του κόσμου, συχνά με τη συνοδεία ιθαγενών οδηγών, ακόμη και σαμάνων - κόσμους μακριά από την πρώιμη επαγγελματική του επιτυχία ως μπασίστας σε μπάντες κάντρι, μπλούγκρας και τζαζ.
Ο dr. James A. Duke ήταν επίσης πρωτοπόρος στον εντοπισμό των φυτοχημικών,
των γνωστών πλέον, ευεργετικότατων χημικών συστατικών των τροφίμων, όπως τα αντιοξειδωτικά στη ρίγανη και τα φλαβονοειδή στο πράσινο τσάι.
Τα αποτελέσματα της δουλειάς του τα κατέγραψε σε ένα βιβλίο του 1997, "The Green Pharmacy: New Discoveries in Herbal Remedies for Common Diseases and Conditions From the World's Foremost Authority on Healing Herbs," καθώς και σε μια εκτεταμένη βάση δεδομένων που συνέταξε για το Υπουργείο Γεωργίας - ενώ βρισκόταν στο USDA, ανέπτυξε τη Φυτοχημική και Εθνοβοτανική Βάση Δεδομένων του οργανισμού, η οποία εξακολουθεί να είναι ένας από τους πιο συχνά συμβουλευτικούς τομείς του ιστότοπου του USDA.
Το "Πράσινο φαρμακείο" είχε μια λαϊκή, ανεκδοτολογική, μερικές φορές ιδιόρρυθμη προσέγγιση στην περιγραφή των βοτάνων, των τροφίμων και των τσαγιών που συνιστούσε ο dr Duke για διάφορες ασθένειες, ταξινομημένα αλφαβητικά.
Ο dr. James A. Duke ήταν επίσης πρωτοπόρος στον εντοπισμό των φυτοχημικών,
των γνωστών πλέον, ευεργετικότατων χημικών συστατικών των τροφίμων, όπως τα αντιοξειδωτικά στη ρίγανη και τα φλαβονοειδή στο πράσινο τσάι.
Τα αποτελέσματα της δουλειάς του τα κατέγραψε σε ένα βιβλίο του 1997, "The Green Pharmacy: New Discoveries in Herbal Remedies for Common Diseases and Conditions From the World's Foremost Authority on Healing Herbs," καθώς και σε μια εκτεταμένη βάση δεδομένων που συνέταξε για το Υπουργείο Γεωργίας - ενώ βρισκόταν στο USDA, ανέπτυξε τη Φυτοχημική και Εθνοβοτανική Βάση Δεδομένων του οργανισμού, η οποία εξακολουθεί να είναι ένας από τους πιο συχνά συμβουλευτικούς τομείς του ιστότοπου του USDA.
Το "Πράσινο φαρμακείο" είχε μια λαϊκή, ανεκδοτολογική, μερικές φορές ιδιόρρυθμη προσέγγιση στην περιγραφή των βοτάνων, των τροφίμων και των τσαγιών που συνιστούσε ο dr Duke για διάφορες ασθένειες, ταξινομημένα αλφαβητικά.
Ένα τσάι το ονόμασε "DyspepsiKola".
Μια ευγενική προτροπή συχνά ακολουθούσε μια σύσταση.
Αφού σημείωσε ότι το βότανο χαμομήλι, το οποίο είναι γνωστό ότι καταπραΰνει τα νεύρα, έχει επίσης ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ενώσεις, έγραψε: "Αν είχα σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, θα έπινα αρκετά φλιτζάνια τσάι χαμομηλιού την ημέρα".
Ο dr Duke τόνισε ότι οι ιστορίες που είχε ακούσει, είτε από ιθαγενείς είτε από γιατρούς και άλλους βοτανολόγους που αναφέρονται στο βιβλίο, συχνά αντανακλούσαν εμπειρικά και ιστορικά ευρήματα σχετικά με τα θεραπευτικά φυτά και βέβαια ο Dr. James A. Duke είχε τις δικές του θεραπείες.
"Για να θεραπεύσει ένα κρυολόγημα, πολτοποιεί τους μίσχους και τα φύλλα της φορσύθιας/Forsythia suspensa, για να ενισχύσει τα αδύναμα τριχοειδή αγγεία, φτιάχνει "ρουτινάδα" από άνθη βιολέτας και φαγόπυρου,
από μίσχους lemongrass και ραβέντι και βότανα με υψηλή περιεκτικότητα σε ρουτίνη/routin εξ ου και "ρουτινάδα" - γλυκάνισο,
χαμομήλι,
μέντα, τριανταφυλλιά". - routin, ισχυρότατο βιοφλαβονοειδές δημοφιλή για την αντιοξειδωτική της δράση, προστατεύει τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, ιδανικό για την προστασία των αιμοφόρων αγγείων.
Μια ευγενική προτροπή συχνά ακολουθούσε μια σύσταση.
Αφού σημείωσε ότι το βότανο χαμομήλι, το οποίο είναι γνωστό ότι καταπραΰνει τα νεύρα, έχει επίσης ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ενώσεις, έγραψε: "Αν είχα σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, θα έπινα αρκετά φλιτζάνια τσάι χαμομηλιού την ημέρα".
Ο dr Duke τόνισε ότι οι ιστορίες που είχε ακούσει, είτε από ιθαγενείς είτε από γιατρούς και άλλους βοτανολόγους που αναφέρονται στο βιβλίο, συχνά αντανακλούσαν εμπειρικά και ιστορικά ευρήματα σχετικά με τα θεραπευτικά φυτά και βέβαια ο Dr. James A. Duke είχε τις δικές του θεραπείες.
"Για να θεραπεύσει ένα κρυολόγημα, πολτοποιεί τους μίσχους και τα φύλλα της φορσύθιας/Forsythia suspensa, για να ενισχύσει τα αδύναμα τριχοειδή αγγεία, φτιάχνει "ρουτινάδα" από άνθη βιολέτας και φαγόπυρου,
από μίσχους lemongrass και ραβέντι και βότανα με υψηλή περιεκτικότητα σε ρουτίνη/routin εξ ου και "ρουτινάδα" - γλυκάνισο,
χαμομήλι,
μέντα, τριανταφυλλιά". - routin, ισχυρότατο βιοφλαβονοειδές δημοφιλή για την αντιοξειδωτική της δράση, προστατεύει τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, ιδανικό για την προστασία των αιμοφόρων αγγείων.
Το ειλικρινές πάθος του να κατανοήσει πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα φυτά και τα βότανα ως φάρμακα για τη προώθηση της υγείας τους και της ευημερίας τους βοήθησε πολλά άτομα να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους χρησιμοποιόντας βότανα και ότι προερχόταν από αυτά!!!Μετά τη συνταξιοδότησή του από το Υπουργείο Γεωργίας, ο ο dr. Duke πραγματοποιούσε μερικές φορές περιηγήσεις, συχνά ξυπόλητος, κατά μήκος του ποταμού Αμαζονίου στο Περού. Έκανε επίσης ξεναγήσεις στη φάρμα βοτάνων του, το Green Farmacy Garden, στο Φούλτον, περίπου 18 μίλια βόρεια της Ουάσινγκτον.
Το 1991, ο Herbert Pierson, ένας συνάδελφος τοξικολόγος του Ινστιτούτου Καρκίνου, δήλωσε στους Times ότι η δύναμη του Dr. Duke ως ειδικού στα βοτανικά φάρμακα έγκειται στο ότι πειραματιζόταν από πρώτο χέρι, μετρώντας τις επιδράσεις των βοτάνων στον εαυτό του.
"Πραγματικά εφαρμόζει αυτό που πρεσβεύει", είπε ο dr. Pierson. "Κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τις γνώσεις του.
Γνωρίζει από τη λαϊκή χρήση ότι αυτά τα πράγματα δεν χρησιμοποιούνται τυχαία, ότι έχουν επιβιώσει από τη δοκιμασία του χρόνου".
Οι βάσεις δεδομένων του dr. Duke εξακολουθούν να φιλοξενούνται στον ιστότοπο USDA
κείμενο και επιμέλεια κειμένου: thalia-https://botanologia.gr/dr-james-duke-o-protoporos-ethnovotanologos-poy-meletoyse-tis-epidraseis-ton-votanon-ston-eayto-toy/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου