Κόκκινες ελιές στο δέρμα.
Είναι επικίνδυνα τα κερασοειδή αιμαγγειώματα;
Πώς αντιμετωπίζονται;
Πολλοί είναι εκείνοι που ανησυχούν για τις «κόκκινες ελιές» που εμφανίζονται σε διάφορα σημεία του σώματος.
Πρόκειται για αγγειακές δομές, ερυθρές, επίπεδες ή θολωτές.
Μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα.
Συνήθως, εμφανίζονται με την πάροδο της ηλικίας.
Αυτές οι "κόκκινες ελιές" λέγονται κερασοειδή ή κερασόχροα αιμαγγειώματα - Cherry angioma ή Red spot, κληρονομούμενες καλοήθεις αγγειακές βλάβες που αποτελούν μόνο αισθητικό πρόβλημα.
Λέγονται επίσης και στίγματα του Morgan, από το όνομα του Άγγλου χειρουργού που τα πρωτοπεριέγραψε τον 19ο αιώνα.
Είναι έκτοπες δυσπλασίες αγγειακής φύσης του δέρματος.
Είναι όλα τα σκούρα κόκκινα στίγματα που μπορεί να εντοπίζονται σε διάφορα σημεία του σώματος μας.
Τα κερασοειδη αιμαγγειώματα αποτελούνται από συστάδες τριχοειδών αγγείων στην επιφάνεια του δέρματος, σχηματίζοντας ένα μικρό στρογγυλό θόλο- βλατίδα, η οποία μπορεί να έχει επίπεδη κορυφή.
Κυμαίνονται σε χρώμα από ανοιχτό κόκκινο έως βαθύ μπορντό ή μωβ.
Στην αρχική τους εμφάνιση μπορεί να είναι μόνο το ένα δέκατο του χιλιοστού σε διάμετρο και σχεδόν επίπεδα, που εμφανίζονται ως μικρές κόκκινες κουκκίδες.
Ωστόσο, στη συνέχεια, συνήθως αναπτύσσονται σε περίπου ένα ή δύο χιλιοστά μήκος, και μερικές φορές σε ένα ή περισσότερα εκατοστά σε διάμετρο.
Καθώς μεγαλώνουν, τείνουν να μεγαλώνουν σε πάχος, και μπορεί να πάρουν υπερυψωμένο και στρογγυλεμένο σχήμα θόλου.
Επειδή τα αιμοφόρα αγγεία που περιλαμβάνει κερασοειδές αιμαγγείωμα είναι τόσο κοντά στην επιφάνεια του δέρματος, μπορεί με τριβή με κάποιο ρούχο ή σε σεντόνι να αιμορραγήσουν.
Ο αριθμός τους κυμαίνεται κατά περίπτωση από ελάχιστα έως εκατοντάδες και είναι σπάνιο να εξαφανιστούν μόνα τους.
Τα κερασοειδή αιμαγγειώματα εμφανίζονται συνήθως σε άτομα μέσης ή και νεαρής ηλικίας και η συχνότητα και το μέγεθός τους αυξάνεται με τα χρόνια.
Μπορούν επίσης να εμφανιστούν με πιο επιθετικό τρόπο σε οποιαδήποτε ηλικία.
Η αιτία για την ανάπτυξη του κερασοειδούς αιμαγγειώματος δεν είναι κατανοητός.
Σπάνια προκαλούνται από μια εσωτερική κακοήθεια.
Το αιμαγγείωμα μπορεί να έχει αναπτυχθεί μέσω δύο διαφορετικών μηχανισμών: αγγειογένεση - ο σχηματισμός νέων αγγείων, και φλεβογένεση -ο σχηματισμός νέων φλεβών.
Έχει αποδειχτεί ότι στην εμφάνισή τους έχουν ρόλο μοριακοί και γενετικοί μηχανισμοί.
Στα γεροντικά αιμαγγειώματα βρέθηκε ότι τα επίπεδα του ΜicroRNA ήταν σημαντικά μειωμένα σε σύγκριση με το κανονικό δέρμα.
Επίσης χημικές ουσίες και ενώσεις έχουν παρατηρηθεί ότι προκαλούν κερασοειδή αιμαγγείωματα.
Τέτοιες είναι το αέριο μουστάρδας, η βουτοξυαιθανόλη, βρωμίδια και η κυκλοσπορίνη.
Τα κερασόχροα αιμαγγειώματα μερικές φορές σχετίζονται με τις ορμονικές αλλαγές στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ενώ η μόνη και ευτυχώς σπάνια περίπτωση που θα πρέπει να μας κινητοποιήσουν είναι όταν εμφανιστούν πάρα πολλά μαζί σε μικρό χρονικό διάστημα, οπότε ίσως να σχετίζονται με κάποια εσωτερική νεοπλασία του οργανισμού και ειδικότερα με όγκους που εκκρίνουν προλακτίνη ή άλλες ορμόνες, οπότε θα πρέπει να γίνεται ο σχετικός έλεγχος.
Τέλος είναι ακόμη πιθανό να προκληθούν από την κακή διατροφή ενός ατόμου, με τη συσσώρευση πολλών τοξίνων στο έντερο ή στο συκώτι.
Θεραπεία
Σε σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται η αφαίρεσή τους.
Αυτή μπορεί να γίνει με κρυοχειρουργική ή ηλεκτροχειρουργική όπου επιτυγχάνεται με καταστροφή/κάψιμο του ιστού με έναν καθετήρα που έχει ηλεκτρικό ρεύμα.
Επίσης αποτελεσματική είναι η χρήση λέιζερ, με πολύ καλά αισθητικά αποτελέσματα και χωρίς να μένουν ουλές ή υπερμελαγχρώσεις.
Πάντα πρέπει όμως πριν την εφαρμογή κάποιας τεχνικής καυτηριασμού να ελέγχονται με δερματοσκόπιο και κατά προτίμηση με ψηφιακό δερματοσκόπιο, για αποκλεισμό πιο σοβαρών βλαβών που μπορεί να προσομοιάζουν σε κερασόχροα αιμαγγειώματα, όπως το πυογόνο κοκκίωμα και κυρίως το αμελανωτικό μελάνωμα, οπότε η αντιμετώπιση είναι τελείως διαφορετική και σύνθετη.
Γενικά τα κερασοειδή αιμαγγειώματα είναι ακίνδυνα, εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις που περιλαμβάνουν μια ξαφνική εμφάνιση πολλών αγγειωμάτων, το οποίο μπορεί να είναι ένα σημάδι μιας εσωτερικής ανάπτυξης κακοήθειας.
…
Περιοδοντίτιδα, τι είναι;
Πώς προκαλείται και τι προκαλεί;
Η περιοδοντική νόσος αποτελεί το υπ’ αριθμόν ένα αίτιο απώλειας δοντιών σε ηλικίες άνω των 35.
Υπάρχει πιθανότητα κάποιος να έχει περιοδοντίτιδα και να μην το γνωρίζει.
Ωστόσο εάν διαγνωσθεί στα πρώιμα στάδια , μπορεί να αναστραφεί με κατάλληλη φροντίδα.
Η περιοδοντίτιδα πρόκειται για μια σειρά από φλεγμονώδεις ασθένειες που προσβάλλουν το περιοδόντιο, δηλαδή, τους ιστούς που περιβάλλουν και στηρίζουν τα δόντια.
Η περιοδοντίτιδα συνεπάγεται προοδευτική απώλεια του φατνιακού οστού γύρω από τα δόντια, και αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει στην χαλάρωση και την επακόλουθη απώλεια των δοντιών.
Η περιοδοντίτιδα προκαλείται από μικροοργανισμούς που επιλέγουν να αναπτύσσονται σε επιφάνειες του δοντιού
Η περιοδοντίτιδα είναι μια νόσος που προκαλεί την καταστροφή των οστών και των δομών που τα περιβάλλουν.
Για να προλάβετε την εξέλιξη της νόσου είναι σημαντικό να βουρτσίζετε τα δόντια σας με σωστό τρόπο και να επισκέπτεστε τον οδοντίατρό σας σε τακτική βάση.
Η περιοδοντίτιδα είναι σοβαρή νόσος, και πρέπει να προσπαθήσετε να σταματήσετε την εξέλιξή της.
Βέβαια το ιδανικό θα ήταν να προλάβετε τη νόσο προτού προσβάλλει τα δόντια και τα ούλα σας.
Εάν δεν κάνετε κάτι για την εξέλιξη της περιοδοντίτιδας, η κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται.
Κατά τα πρώτα στάδια της νόσου, θα παρατηρήσετε ότι τα ούλα σας έχουν έντονο κόκκινο χρώμα, και θα αισθανθείτε πόσο.
Αυτό οφείλεται στο σχηματισμό πλάκας κάτω από την γραμμή των ούλων.
Όταν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η πλάκα και η πέτρα που θα έχει σχηματιστεί κάτω από τα ούλα θα προκαλέσουν σταδιακή διάβρωση σε οστά και δόντια.
Λάβετε υπόψη ότι η πλάκα δεν είναι απαραίτητο να είναι ορατή προκειμένου να διαγνωστεί η περιοδοντίτιδα.
Για να προσδιορίσετε αν έχετε περιοδοντική νόσο, θα πρέπει να εξετάζεστε από τον οδοντίατρό σας σε τακτική βάση.
Ο οδοντίατρός σας μπορεί να ελέγξει ούλα και δόντια, για να διαπιστώσει με ακρίβεια αν έχει εμφανιστεί ή όχι η νόσος.
Αν έχετε περιοδοντίτιδα ο οδοντίατρός σας μπορεί να σας δώσει συμβουλές και να εφαρμόσει θεραπευτικές μεθόδους για να εμποδίσει την εξέλιξη της νόσου.
Η περιοδοντίτιδα δεν είναι απαραίτητα επώδυνη νόσος και εξελίσσεται με αργό ρυθμό.
Μπορεί να έχετε τη νόσο και τα συμπτώματα να εκδηλωθούν σε βάθος χρόνου.
Η απώλεια δοντιών είναι κάτι που ενδεχομένως θα συμβεί αν αφήσετε τη νόσο χωρίς θεραπεία.
Αίτια
1) Σωματικές και χημικές ερεθιστικές ουσίες- προϊόντα καπνού, αλκοόλ, λανθασμένη χρήση οδοντικού νήματος ή οδοντογλυφίδων
2) Μη φυσιολογικές συνθήκες στόματος- γέφυρες η μερικές οδοντοστοιχίες που δεν εφαρμόζουν σωστά, άσχημα ευθυγραμμισμένα δόντια, προβληματικά σφραγίσματα.
3) Εγκυμοσύνη
4) Φάρμακα όπως αντισυλληπτικά , αντικαρκινικά κ.α..
5) Ασθένειες όπως διαβήτης , κίρρωση του ήπατος , λευχαιμία κ.α..
6) Γενετικά- η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο
Ενδείξεις
Κόκκινα, διογκωμένα και ευαίσθητα ούλα που αιμορραγούν όταν βουρτσίζετε τα δόντια σας
Συσσώρευση πέτρας
Δύσοσμη αναπνοή
Άσχημη γεύση
Ούλα που “τραβιούνται” μακριά από τα δόντια
Για τη σωστή οδοντική υγιεινή και την ασφάλεια των δοντιών σας συνιστάται η τακτική επίσκεψη στον οδοντίατρό σας για ελέγχους και καθαρισμό.
Αν εντοπιστεί σε αρχικό στάδιο ο οδοντίατρος θα αποτρέψει με την κατάλληλη θεραπεία την εξέλιξη της νόσου.
Αποφύγετε να αφήσετε τη νόσο να εμφανιστεί και να εξελιχθεί εφαρμόζοντας πιστά τους κανόνες στοματικής υγιεινής και ακολουθώντας τις συμβουλές του γιατρού σας.
επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia
