Tο πλέξιμο κάνει καλό στην υγεία;Ναι λέει το Χάρβαρντ.

 Το πλέξιμο είναι επωφελές για την υγεία του μυαλού και του σώματος

Το πλέξιμο δεν είναι απλά ένα χόμπι για να φτιάξετε πουλόβερ – η έρευνα έχει δείξει ότι μπορεί επίσης να μειώσει την κατάθλιψη και το άγχος, να επιβραδύνει την εμφάνιση των συμπτωμάτων της άνοιας και να αποσπά την προσοχή σε ασθενείς με χρόνιο πόνο.

Tα συγκεκριμένα ευρήματα είναι αποτέλεσμα εκτεταμένης έρευνας με βάση προηγούμενες μελέτες που αναλύουν τα οφέλη του πλεξίματος.

Σύμφωνα με το Knit for Peace, ένα δίκτυο με πάνω από 15.000 ανθρώπους που πλέκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο για άτομα τα οποία έχουν ανάγκη, υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που δείχνουν ότι το πλέξιμο είναι επωφελές για την υγεία του μυαλού και του σώματος.

Η ομάδα αποφάσισε να διερευνήσει το θέμα αφού πολλά μέλη ανέφεραν βελτίωση της υγείας τους μετά την έναρξη του χόμπι.
Μια από τις μελέτες του 2007 που πραγματοποιήθηκε από το Χάρβαρντ, διαπίστωσε ότι το πλέξιμο μειώνει τον καρδιακό ρυθμό κατά μέσο όρο 11 κτύπους ανά λεπτό και προκαλεί μια "ενισχυμένη κατάσταση ηρεμίας", παρόμοια με αυτή της γιόγκα.

Εκτός από τα χαλαρωτικά του αποτελέσματα, το πλέξιμο μπορεί να αποσπάσει την προσοχή από τον χρόνιο πόνο – καθώς ο ασθενής εστιάζει την προσοχή του αλλού. Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός πλεκτού απελευθερώνουν σεροτονίνη, η οποία μπορεί να φτιάξει τη διάθεση και να μειώσει τον πόνο, σύμφωνα με τα ευρήματα.

Μια άλλη μελέτη του 2011 που διεξήχθη από την κλινική Mayo σε άτομα άνω των 70 ετών, διαπίστωσε ότι εκείνοι που έπλεκαν είχαν "μειωμένη πιθανότητα να αναπτύξουν ήπια γνωστική εξασθένηση και απώλεια μνήμης".

Επιπλέον, το χόμπι, το οποίο συσχετίζεται συχνά με ηλικιωμένους, μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση της μοναξιάς, μιας σύγχρονης μάστιγμας που πλήττει 1.2 εκατομμύρια ηλικιωμένους στο Ηνωμένο Βασίλειο και να αυξήσει την αίσθηση της χρησιμότητας και της ένταξης.

πηγή του άρθρου:enallaktikos.gr
thalia-botanologia.blogspot.gr

Aκρυλαμίδιο-η επικίνδυνη χημική ουσία που σχηματίζεται στα τρόφιμα

 Τι είναι το επικίνδυνο ακρυλαμίδιο που σχηματίζεται στα τρόφιμα;

Το ακρυλαμίδιο είναι μία χημική ένωση που σχηματίζεται στα τρόφιμα με φυσικό τρόπο κατά το ψήσιμο σε υψηλή θερμοκρασία, π.χ. ψήσιμο σε φούρνο ή σχάρα ή τηγάνισμα.

To ακρυλαμίδιο είναι η χημική ουσία που σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για διάφορους τύπους καρκίνου.

Παράγεται όταν αμυλούχες τροφές (ψωμί, πατάτες κ.α) ψήνονται ή τηγανίζονται για πολλή ώρα σε υψηλές θερμοκρασίες.
Η διαδικασία αυτή αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου και η Ευρωπαϊκή Ένωση με έναν νέο κανονισμό, που ισχύει από σήμερα, υποχρεώνει πλέον τους κατασκευαστές να πάρουν άμεσα μέτρα, όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Zeit.
Οι τηγανητές πατάτες, τα πατατάκια, τα κράκερ, το ψωμί, τα μπισκότα, τα δημητριακά και ο καφές δεν αποτελούν μόνο «δεξαμενές» θερμίδων αλλά και πλούσιες πηγές της διατροφικής απειλής που ονομάζεται ακρυλαμίδιο. 

Οι επιστήμονες του Εθνικού Ιδρύματος Καρκίνου των ΗΠΑ (NCI) είναι κατηγορηματικοί: από μελέτες σε τρωκτικά έχουν διαπιστώσει ότι η έκθεση στο ακρυλαμίδιο αυξάνει τον κίνδυνο για διάφορους τύπους καρκίνου.
Ειδικότερα, στο σώμα το ακρυλαμίδιο μετατρέπεται σε μια ένωση η οποία ονομάζεται γλυκιδαμίδιο και προκαλεί μεταλλάξεις και βλάβες στο DNA. Παρ' όλα αυτά, στις επιδημιολογικές μελέτες η σύνδεση αυτή δεν ανιχνεύεται εύκολα.

Οι ερευνητές ωστόσο δεν πείθονται,  σημειώνοντας ότι τα ασυμβίβαστα ευρήματα από μελέτες σε ανθρώπους συγκριτικά με τις αντίστοιχες μελέτες σε πειραματόζωα μπορούν να αποδοθούν  στη δυσκολία του προσδιορισμού της πρόσληψης ακρυλαμιδίου ενός ατόμου με βάση την αναφερόμενη διατροφή του.
Η κατάσταση δε περιπλέκεται ακόμα περισσότερο εάν συνυπολογίσει κανείς ότι τα επίπεδα ακρυλαμιδίου στα τρόφιμα ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με τον κατασκευαστή, τον χρόνο μαγειρέματος, τη μέθοδο και τη θερμοκρασία της διαδικασίας μαγειρέματος.
Πάντως, υπό τα ανησυχητικά αυτά δεδομένα, στην Καλιφόρνια η Δικαιοσύνη αποφάσισε πρόσφατα ότι η αλυσίδα καφέ Starbucks θα πρέπει να προειδοποιεί τους καταναλωτές για τις πιθανές βλαβερές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό των προϊόντων που σερβίρει.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση προχώρησε πρόσφατα ένα βήμα παραπέρα, θεσπίζοντας μέτρα άμβλυνσης του κινδύνου, ακολουθώντας μια στρατηγική μείωσης του ακρυλαμιδίου στα τρόφιμα.  Ετσι, μεταξύ άλλων προβλέπονται συγκεκριμένες διαδικασίες για τις εταιρείες τροφίμων, καθώς και συστάσεις για τους καταναλωτές που μαγειρεύουν στο σπίτι.

Ο κανονισμός της ΕΕ θα ισχύει για κάθε εκμετάλλευση που παράγει, μεταποιεί ή εμπορεύεται προϊόντα πατάτας, ψωμιού,  ζαχαροπλαστικής, δημητριακών για πρωινό, παιδικές τροφές, προϊόντα καφέ ή υποκατάστατα καφέ. Για την ιστορία πάντως, το ακρυλαμίδιο είναι στο… στόχαστρο της ΕΕ από το 2010, όταν τα κράτη-μέλη υποχρεώθηκαν να μετρούν την περιεκτικότητα σε ακρυλαμίδιο στα τρόφιμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα και να υποβάλλουν τα δεδομένα στην Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA).

Με βάση τα δεδομένα αυτά, οι επιστήμονες ανέπτυξαν στρατηγικές για τη μείωση των επιπέδων ακρυλαμιδίου στην παραγωγή και στη μεταποίηση τροφίμων, οι οποίες είναι πλέον υποχρεωτικές για όλες τις εταιρείες τροφίμων στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι μετρήσεις που ενοχοποιούν τα τρόφιμα: Πριν από μερικά χρόνια το Πανεπιστήμιο  της Στοκχόλμης σε συνεργασία με τον Σουηδικό Φορέα Ελέγχου Τροφίμων έβαλε στο... μικροσκόπιο διάφορες λιχουδιές, μεταξύ των οποίων τηγανητές πατάτες, τσιπς, ψωμί και φρυγανιές που είχαν υποστεί υψηλή θερμιδική επεξεργασία. Τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά, καθώς μετρήθηκαν πολύ υψηλές ποσότητες ακρυλαμιδίου (250-3.900 μg ανά kg τροφίμου).
Αντίθετα, τα μπισκότα, τα γλυκά καθώς και τα βραστά τρόφιμα εμφάνιζαν χαμηλές συγκεντρώσεις ακρυλαμιδίου (< 30 μg/kg).
Αντίστοιχες έρευνες έχουν διεξαγάγει και άλλοι ευρωπαϊκοί φορείς ελέγχου τροφίμων (π.χ. στη Φινλανδία, στην Ολλανδία και στην Αγγλία), καταλήγοντας σε αντίστοιχα αποτελέσματα αναφορικά με τις τηγανητές πατάτες και τα τσιπς, αναφέροντας όμως ελαφρώς χαμηλότερες τιμές για το ψωμί (30-60 μg/kg) και τα διάφορα δημητριακά που χρησιμοποιούνται ως πρωινό (30-180 μg/kg).

Το τρόφιμο ωστόσο τα οποία ενοχοποιούν περισσότερο οι επιστήμονες εξαιτίας κυρίως της αυξημένης και καθημερινής κατανάλωσής του είναι το ψωμί.
Σημειώνεται ότι σχετικές μελέτες διεξάγονται και στη χώρα μας από τον Ενιαίο Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) σε συνεργασία με το Γενικό Χημείο του Κράτους. Ειδικότερα, στο πλαίσιο παρακολούθησης των παραγόντων κινδύνου, πραγματοποιεί ελέγχους σε τρόφιμα στα οποία η περιεκτικότητα σε ζάχαρα και σε υδρατάνθρακες είναι υψηλή, όπως πατάτες, τσιπς, δημητριακά, καφές, μπάρες δημητριακών, μπισκότα, κράκερ, παξιμάδια κ.ά. Σε αυτά γίνονται δειγματοληψίες για να προσδιοριστούν και τα επίπεδα ακρυλαμιδίου.

4+1 συμβουλές για πιο υγιεινό αποτέλεσμα

- Βάλτε τις κομμένες πατάτες σε κρύο νερό για μισή ώρα. Πριν τις τηγανίσετε, στραγγίξτετες καλά.
- Βράστε τις πατάτες πριν τις βάλετε στο τηγάνι. Στα διάφορα αμυλούχα βραστά τρόφιμα δεν έχει αναφερθεί σύνθεση ακρυλαμιδίου.
- Φροντίστε όταν τηγανίζετε τις πατάτες η θερμοκρασία του ελαιολάδου να μην ξεπερνά τους 175°C.
- Μην αφήνετε τις πατάτες να πάρουν σκούρο χρώμα.. Μόλις γίνουν χρυσαφένιες, βγάλτε τες από το τηγάνι ή τη φριτέζα.
- Μην καταναλώνετε τις καμένες πατάτες ή τα κομμάτια εκείνα που είναι πολύ σκούρα.

πηγή: Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ)
tanea.gr
http://195.134.76.37/chemicals/chem_acrylamide.htm

Ο εγκέφαλος δεν είναι αποθήκη αναμνήσεων και εμπειριών

 

Μπορεί εμείς να έχουμε την αίσθηση ότι βγάζουμε τις θύμησές μας από το σεντούκι του πολυπλοκότερου οργάνου μας, όμως όλα τα επιστημονικά δεδομένα συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου

Η πεποίθηση ότι οι αναμνήσεις και οι γνώσεις μας αποθηκεύονται στον εγκέφαλο είναι τόσο γενική και απόλυτη ώστε κάθε αντίλογος εκλαμβάνεται ως παραδοξολογία. Τι άλλη εξήγηση πέραν αυτής της εγγραφής των εμπειριών στη μνήμη μπορεί να υπάρξει για την επανειλημμένη ανάδυση των ίδιων βιωμάτων και γνώσεων στη συνείδηση; Αλλά η απουσία εναλλακτικών ερμηνειών του φαινομένου και η πιεστική ανάγκη μιας εύλογης ερμηνείας του δεν συνιστούν τεκμήριο ότι όντως οι εμπειρίες εγγράφονται στη μνήμη ή στον εγκέφαλο. Κι αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Πλατωνικό Σωκράτη: "Είναι λοιπόν η μνήμη μας κέρινη πλάκα όπου χαράζονται οι γνώσεις μας, ή μήπως είναι οι γνώσεις μας σαν τα πουλιά και η μνήμη μας κλουβί όπου τα φυλάμε;" ρωτά τον μαθητευόμενο γεωμέτρη Θεαίτητο. Ελέγχοντας κι οι δυο τους τις λογικές επιπτώσεις αυτών των υποθέσεων συμφώνησαν ότι, εν τέλει, η μνήμη δεν μπορεί να είναι κήρινον εκμαγείον ούτε περιστερεών παντοδαπών ορνίθων· ότι η υπόθεσις της διαφυλάξεως των αναμνήσεων σε οτιδήποτε "δοχείο" δεν ευσταθεί.

Ωστόσο, κάπου 25 αιώνες αργότερα, τόσο οι επιστήμονες όσο και το ευρύτερο κοινό επιμένουμε να πιστεύουμε - πράγμα το οποίο φαίνεται και από τον τρόπο που εκφραζόμαστε - ότι όλες οι αναμνήσεις μας εγγράφονται στον εγκέφαλο εν είδει νευρωνικών κυκλωμάτων. Πώς όμως τεκμηριώνεται επιστημονικά αυτή η κατά τα άλλα ευλογότατη υπόθεση; Δύο βασικά είδη μεθόδων έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό αυτόν: το πρώτο και παλαιότερο είναι η μελέτη των επιπτώσεων των διαφόρων εγκεφαλικών κακώσεων στη μνήμη.
Το δεύτερο συνίσταται στην εφαρμογή των νέων τεχνολογιών απεικονίσεως των λειτουργιών του ανθρωπίνου εγκεφάλου εν δράσει.
Φαίνεται λοιπόν ότι και τα δύο είδη συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν εξειδικευμένες περιοχές στον εγκέφαλο για διάφορα είδη γνώσεων, όπως επί παραδείγματι για τη γνώση και την αναγνώριση προσώπων, τοπίων, χωμάτων, κ.λπ.· εν ολίγοις, περιοχές οι οποίες κατά τη γνώμη πολλών και εγκρίτων επιστημόνων περιέχουν τα μνημονικά κυκλώματα των αντιστοίχων εννοιών.

Αλλά, όπως απεδείχθη στον διάλογο «Θεαίτητος» τον οποίο προ ολίγου εμνημόνευσα, το φαινομενικώς εύλογο δεν είναι κατ' ανάγκη αληθές. Αναμφιβόλως υπάρχουν εξειδικευμένες περιοχές οι οποίες ενεργοποιούνται επιλεκτικώς: μία όταν αναγνωρίζουμε πρόσωπα, μια άλλη όταν αναγνωρίζουμε τοπία, κι άλλες για χρώματα, για σωματικές κινήσεις, για αντικείμενα που μεταχειριζόμαστε, για κυρίως οπτικά ερεθίσματα, για κυρίως ακουστικά και ούτω καθ' εξής. Οταν δε μια εξειδικευμένη περιοχή υφίσταται βλάβες λόγω τραυματισμών, νεοπλασιών, εγκεφαλικών επεισοδίων ή νευροεκφυλιστικών νόσων πράγματι εκπίπτει και η επάρκεια με την οποία αναγνωρίζεται η αντίστοιχη κατηγορία εννοιών και αντικειμένων.

Από προσεκτικότερη όμως ανάλυση των κλινικών και των νευροαπεικονιστικών αυτών δεδομένων προκύπτει άλλο συμπέρασμα, το οποίο συνάδει με την άποψη ότι οι εξειδικευμένες περιοχές περιέχουν νευρωνικούς μηχανισμούς αναλύσεως αισθητικών σημάτων από το περιβάλλον και σημάτων τα οποία παράγονται από άλλους, παρόμοιους μηχανισμούς και όχι μνημονικά κυκλώματα.
Πολλοί παράγοντες καθιστούν το συμπέρασμα αυτό ευλογότερο, εάν όχι απολύτως αναγκαίο. Θα αναφερθώ εδώ στους βασικότερους:
Εάν, φέρ' ειπείν, η εξειδικευμένη "περιοχή προσώπων" ή η "περιοχή χρωμάτων"  ήταν αποθήκη κυκλωμάτων, καίτοι πεπερασμένη, θα έπρεπε να περιέχει άπειρα τέτοια κυκλώματα δεδομένου ότι αναγνωρίζουμε δυνάμει άπειρο αριθμό χρωμάτων και προσώπων. Επιπλέον, καμία βλάβη σε καμία περιοχή του εγκεφάλου δεν έχει ποτέ προκαλέσει αμετάκλητη απώλεια μιας συγκεκριμένης εμπειρίας ή μιας κατηγορίας εννοιών όπως θα αναμένετο εάν κάθε ανάμνηση ήταν κωδικευμένη σε ένα κύκλωμα. Αντιθέτως, αμετάκλητη απώλεια αναγνωρίσεως όλων των οπτικώς (ή ακουστικώς ή απτικώς, κ.λπ.) προσλαμβανομένων αντικειμένων  παρατηρείται μόνον όταν οι νευρωνικοί μηχανισμοί επεξεργασίας των αντιστοίχων ερεθισμάτων υφίστανται βλάβες, όπως σε περιπτώσεις αγνωσίας ή αφασίας.

Αλλά, εάν κανένα μέρος του εγκεφάλου δεν λειτουργεί ως αποθήκη αναμνήσεων αλλά όλα τα μέρη του περιέχουν μηχανισμούς επεξεργασίας νευρωνικών σημάτων, πώς εξηγείται η απόλυτη πεποίθηση ότι, επί παραδείγματι, το πρόσωπο ή το τοπίο που βλέπουμε το έχουμε ιδεί στο παρελθόν (και γι' αυτό, άλλωστε, το «ανα-γνωρίζουμε»); Ή, πώς εξηγείται το γεγονός ότι βλέποντας ένα αντικείμενο αυτομάτως θυμόμαστε το όνομά του και τανάπαλιν εάν και τα δύο δεν ήταν κάπου μαζί καταγεγραμμένα; Τέλος, πώς εξηγείται η ενίοτε απροσδόκητη και αυθόρμητη ανάδυση αναμνήσεων, εάν δεν ήταν όλες ήδη κάπου εγγεγραμμένες;

Τα ερωτήματα αυτά απαντώνται ικανοποιητικώς στο πλαίσιο μιας θεωρίας της μνήμης από όπου εκλείπει το αίτημα της εναποθηκεύσεως των μνημονικών κυκλωμάτων και η οποία προϋποθέτει, πολύ σχηματικά, δύο τινά.
Πρώτον, ότι ο εγκέφαλος εμπεριέχει μόνον μηχανισμούς επεξεργασίας εξωγενών και ενδογενών σημάτων - κάποιοι εκ των οποίων έχουν ήδη ταυτοποιηθεί. Δεύτερον, ότι οι μηχανισμοί αυτοί είναι συνδεδεμένοι έτσι ώστε τα σήματα που παράγει ο καθένας να αρκούν ως αίτια παραγωγής σημάτων από τους άλλους μηχανισμούς - δυνατότητα του νευρικού συστήματος ήδη αποδεδειγμένη:
Ο ήχος που προαναγγέλλει τροφή (δηλαδή ο σχηματισμός σημάτων που παράγονται από τον μηχανισμό αναλύσεως ακουστικών ερεθισμάτων) αρκεί να ενεργοποιήσει τους σιελογόνους αδένες του σκύλου στο πλαίσιο του γνωστού πειραματικού πρωτοκόλλου του Παβλόφ. Με τον ίδιο τρόπο, το άκουσμα "καρέκλα" (δηλαδή ο σχηματισμός σημάτων που παράγονται από τον μηχανισμό αναλύσεως ακουστικών ερεθισμάτων) αρκεί να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς επεξεργασίας οπτικών ερεθισμάτων για να δημιουργήσουν τον σχηματισμό σημάτων που αντιστοιχεί στο εν λόγω αντικείμενο δεδομένου ότι πολλές φορές στο παρελθόν το ίδιο άκουσμα (τα ίδια ακουστικά σήματα) συνυπήρξαν με αυτά που προέκυπταν από την παρουσία του αντικειμένου. Το δε σύνολο των σημάτων αντιστοιχεί στη γνώση (και την αναγνώριση) του αντικειμένου.  Ακολούθως, κάθε φορά που ενθυμούμαστε κάτι το αναπαράγουμε και δεν το ανακαλούμε ενεργοποιώντας το αντίστοιχό του μνημονικό κύκλωμα όπως προτείνεται στο πλαίσιο της κλασικής θεωρίας.
Οσο για την πεποίθηση ότι το αντικείμενο είναι οικείο, ότι είναι ήδη γνωστό, προέρχεται από την ευκολία και την αμεσότητα με την οποία προκύπτει ο σύνθετος σχηματισμός σημάτων, πράγμα που δεν συμβαίνει με άγνωστα αντικείμενα και ασαφείς έννοιες. Τέλος, δεδομένου ότι το συνειδησιακό γίγνεσθαι, η αλληλουχία, δηλαδή, των εμπειριών είναι συνεχής, πάντα κάτι προηγείται και προκαλεί την ανάδυση κάποιων αναμνήσεων, ασχέτως εάν ενίοτε αυτό το κάτι εκπίπτει της προσοχής μας. Καμία, επομένως, ανάμνηση δεν είναι απολύτως απρόκλητη και αυθόρμητη.
     

Ο κ. Ανδρέας Κ. Παπανικολάου είναι ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Tennessee, όπου διηύθυνε τον τομέα Κλινικών Νευροεπιστημών, επισκέπτης καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρόεδρος του Κέντρου Εφηρμοσμένων Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου.

πηγή του άρθρου:tovima.gr

Δημιουργήθηκε ένζυμο που «τρώει» πλαστικά μπουκάλια

Επαναστατικό επίτευγμα: Δημιουργήθηκε ένζυμο που «τρώει» πλαστικά μπουκάλια

Ένα επαναστατικό επίτευγμα κατάφεραν Βρετανοί και Αμερικανοί επιστήμονες. Δημιούργησαν ένα ένζυμο που μπορεί να «φάει» ένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα πλαστικά, το ΡΕΤ-polyethylene terepththalate.

Το επίτευγμα θα βοηθήσει μελλοντικά στη μάχη κατά της ρύπανσης σε ξηρά και θάλασσα, καθώς θα διευκολύνει για πρώτη φορά την ολοκληρωτική διάσπαση και ανακύκλωση εκατομμυρίων τόνων πλαστικών, ιδίως μπουκαλιών από ΡΕΤ, το οποίο σήμερα παραμένει επί εκατοντάδες χρόνια στο περιβάλλον. Το νέο ένζυμο αρχίζει να διασπά το πλαστικό μέσα σε λίγες μόνο μέρες, πολύ ταχύτερα από τη φύση.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζον ΜακΓκίαν του Ινστιτούτου Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελετούσαν το φυσικό ένζυμο PETάση ενός βακτηρίου που είχε ανακαλυφθεί το 2016 στην Ιαπωνία και το οποίο από μόνο του «τρώει» το πλαστικό ΡΕΤ.
Τυχαία, όπως παραδέχθηκαν οι ερευνητές, βρήκαν ένα τρόπο - με την προσθήκη μερικών αμινοξέων - να τροποποιήσουν μέσω βιοτεχνολογίας το ένζυμο, έτσι ώστε να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό στο «καταβρόχθισμα» του ΡΕΤ.
"Ελπίζαμε να καθορίσουμε την δομή του για να βοηθούσε τη μηχανική, αλλά καταλήξαμε ένα βήμα παραπέρα και κατασκευάσαμε κατά τύχη ένα ένζυμο που μπορεί να διασπά αυτά τα πλαστικά", είπε ο Γκρεγκ Μπέκαμ, μέλος της ερευνητικής ομάδας, σύμφωνα με το CNNi.
Οι επιστήμονες ήδη εργάζονται για να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο το τροποποιημένο ένζυμο, προκειμένου να μπορεί να αξιοποιηθεί σε μαζική βιομηχανική κλίμακα και με ταχύτερο ρυθμό για τη διάσπαση των πλαστικών.
Μάλιστα, ήδη διαπίστωσαν ότι το μεταλλαγμένο ένζυμο μπορεί να «φάει» και το PEF -polyethylene furandicarboxylate, ένα βιοπλαστικό υποκατάστατο του ΡΕΤ.
Το ΡΕΤ δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 1940 και δεν υπάρχει στη φύση για πολύ καιρό, αλλά στο μεταξύ τεράστιες ποσότητες πλαστικών έχουν κατακλύσει τις θάλασσες σε όλο τον κόσμο, καθώς εκεί καταλήγουν πολλά πλαστικά απορρίμματα.
Περίπου ένα εκατομμύριο πλαστικά μπουκάλια πουλιούνται κάθε λεπτό ανά τον κόσμο και μόνο το 14% ανακυκλώνονται.
Αλλά και γι' αυτά η ανακύκλωση δεν είναι τόσο τέλεια, ώστε το ίδιο πλαστικό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά για να φτιαχτούν νέα διαφανή πλαστικά μπουκάλια.
cnn.com

Αντιβιοτικά, αντιδιαβητικά, αντιψυχωτικά αλλά και πολλά άλλα κοινά φάρμακα μειώνουν τα βακτήρια του εντέρου

Αντιβιοτικά, αντιδιαβητικά, αντιψυχωτικά αλλά και πολλά άλλα κοινά φάρμακα μειώνουν τα βακτήρια του εντέρου

Περίπου ένα στα τέσσερα φάρμακα -ανάμεσα τους πολλά που συνταγογραφούνται ευρέως- έχουν σημαντικές επιπτώσεις στις βακτηριακές κοινότητες του εντέρου, εμποδίζοντας την ανάπτυξη ακόμη και των «καλών» μικροοργανισμών.
Αυτό μπορεί, παράλληλα με τα οφέλη του φαρμάκου, να έχει ανεπιθύμητες παρενέργειες για τους ανθρώπους, μεταξύ άλλων ανοίγοντας το δρόμο σε διάφορες παθήσεις ή ενισχύοντας την αντίσταση των μικροβίων στα αντιβιοτικά.

Τα βακτήρια παίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της ανθρώπινης υγείας, αν και οι αλληλεπιδράσεις και ισορροπίες ανάμεσα στα «καλά» και στα «κακά» βακτήρια είναι ένα πολύπλοκο και συχνά απρόβλεπτο ζήτημα.

'Αλλες πρόσφατες μελέτες είχαν ανακαλύψει ενδείξεις ότι, εκτός από τα αντιβιοτικά, διάφορα φάρμακα (αντιδιαβητικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, αντιψυχωτικά κ.α.) μπορούν να αλλάξουν τη σύνθεση του μικροβιώματος του εντέρου, παρόλο που έχουν σχεδιασθεί να δρουν πάνω στα ανθρώπινα κύτταρα μάλλον, παρά στα βακτηριακά.

Η νέα μελέτη αναδεικνύει τη σοβαρότητα του θέματος, καθώς επιβεβαιώνει ότι πράγματι πολλά φάρμακα κάνουν άνω-κάτω τα μικρόβια του εντέρου, μεταβάλλοντας τις μεταξύ τους αναλογίες, με απρόβλεπτες επιπτώσεις σε βάθος χρόνου. Οι επιστήμονες δήλωσαν έκπληκτοι από το πόσο συχνές είναι αυτές οι «παράπλευρες απώλειες» των βακτηρίων εξαιτίας της δράσης (φαινομενικά) άσχετων φαρμάκων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Αθανάσιο Τύπα του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας (EMBL) στη Χαϊδελβέργη, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", χρησιμοποίησαν καλλέργειες βακτηριακών κυττάρων για να μελετήσουν τις επιπτώσεις που έχουν περισσότερα από 1.000 φάρμακα (αντιβακτηριακά, αντιικά κ.α.) πάνω σε 40 κοινά είδη βακτηρίων, που είναι αντιπροσωπευτικά του μικροβιακού εντερικού οικοσυστήματος.

Διαπιστώθηκε ότι το 27% των φαρμάκων αναστέλλουν την ανάπτυξη τουλάχιστον ενός είδους βακτηρίου και αρκετά περισσοτέρων από ένα, με μια δράση που μοιάζει με τις παρενέργειες των αντιβιοτικών στους μικροοργανισμούς του εντέρου.

«Είναι τρομακτικό, αν ληφθεί υπόψη ότι στη ζωή μας παίρνουμε πολλά φάρμακα που δεν είναι αντιβιοτικά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα» δήλωσε ο Τύπας και εξέφρασε την ελπίδα ότι τα νέα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν ώστε στο μέλλον να μειωθούν οι παρενέργειες των φαρμάκων.

Παρόλη τη σημασία του μικροβιώματος για την υγεία, οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη σαφή γνώση τι είδους «τροφή» θέλουν τα περισσότερα εντερικά βακτήρια για να αναπτυχθούν ή αντίθετα ποιές τροφές αναστέλλουν την ανάπτυξή τους, καθώς επίσης με ποιό ακριβώς τρόπο μεταβολίζουν τις θρεπτικές ουσίες με τις οποίες τα τροφοδοτεί ο άνθρωπος μέσω της τροφής του.

Σε μια σχετική δημοσίευση στο περιοδικό μικροβιολογίας "Nature Microbiology", ο κ. Τύπας και οι συνεργάτες του παρουσίασαν μια μελέτη για τις μεταβολικές ιδιότητες των βακτηρίων του εντέρου, μελετώντας 96 στελέχη των 72 συχνότερων και σημαντικότερων ειδών εντερικών βασκτηρίων, μερικά από τα οποία εμπλέκονται σε παθήσεις όπως ο καρκίνος του παχέος εντέρου ή η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου.

Οι επιστήμονες βρήκαν μια μεγάλη ποικιλία στον τρόπο που αναπτύσσονται ακόμη και συγγενικά βακτήρια και στο πώς αντιδρούν στους μεταβολίτες του εντέρου. Στην ουσία, οι ερευνητές παρουσίασαν μια μοριακή κουζίνα με «συνταγές» για το πώς μπορούν οι επιστήμονες να καλλιεργήσουν στο εργαστήριο και να μελετήσουν καλύτερα μια σειρά από βακτήρια, τα οποία έχουν διαφορετικές «διατροφικές» προτιμήσεις και χαρακτηριστικά ανάπτυξης.
πηγή του άρθρου:kathimerini.gr
photo:en.wikipedia.org

Τα φλαβονοειδή προστατεύουν την καρδιά στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες

Μελέτη που έγινε σε μεγάλο αριθμό γυναικών μετά την εμμηνόπαυση έδειξε ότι η κατανάλωση φλαβονοειδών βοηθούν στην πρόληψη καρδιακών παθήσεων και εγκεφαλικών επεισοδίων.

Στην έρευνα έλαβαν μέρος πάνω από 35.000 γυναίκες μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας. Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Όσλο στη Νορβηγία και της Μινεσότας στις ΗΠΑ εξέτασαν εκτενώς τις διατροφικές συνήθειες των γυναικών και εστίασαν στην κατανάλωση φλαβονοειδών με τη βοήθεια ειδικών βάσεων δεδομένων.
Ο λόγος που η έρευνα εστίασε στις γυναίκες μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας είναι η αυξητική τάση καρδιακών επεισοδίων που παρουσιάζουν τα τελευταία έτη.

Η εκτενής ανάλυση των όσων κατανάλωναν οι γυναίκες σε σχέση με τους τύπους καρδιακών παθήσεων που παρουσίαζαν έδειξε ότι η κατανάλωση μήλων, αχλαδιών και κρασιού, σχετίζονταν με το χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο και γενικά με καρδιαγγειακές παθήσεις.

Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες αυτή είναι μια πρώτη έρευνα που έγινε για το θέμα και παρόλα αυτά τα αποτελέσματά της από την επίδραση της κατανάλωσης φλαβονοειδών ουσιών είναι θετικά ως προς την πρόληψη των καρδιακών παθήσεων.

Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι η πρόσληψη φλαβανονών, ανθοκυανινών και η κατανάλωση ορισμένων τροφίμων πλούσιων σε φλαβονοειδή, σχετίζονταν με μείωση του κινδύνου θανάτου από όλες τις καρδιαγγειακές παθήσεις συμπεριλαμβανόμενης και της στεφανιαίας νόσου και για το λόγο αυτό, συστήνουν στις γυναίκες μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών πλούσιων σε φλαβονοειδή.
πηγή του άρθρου:naftemporiki.gr

άνοια-η χρόνια κατάχρηση αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας

Η κατάχρηση του αλκοόλ αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση όλων των μορφών άνοιας, ιδίως της πρώιμης που εκδηλώνεται σε πιο μικρή ηλικία, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη γαλλική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Παρισιού και του Μπορντό και του ιατρικού ινστιτούτου INSERM, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα δημόσιας υγείας "The Lancet Public Health", ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 1,1 εκατομμύριο ενηλίκους που είχαν διαγνωσθεί με άνοια κάθε αιτιολογίας-μεταξύ άλλων λόγω Alzheimer- και παράλληλα για σχεδόν ένα εκατομμύριο άτομα που είχαν διαγνωσθεί με διαταραχή κατάχρησης αλκοόλ.

Περίπου το 3% των περιστατικών άνοιας αποδόθηκε σε εγκεφαλική βλάβη εξαιτίας του αλκοόλ. Η κατάχρηση του αλκοόλ σχετιζόταν με τριπλάσιο κίνδυνο άνοιας, με τον κίνδυνο να είναι μεγαλύτερος για τους άνδρες από ό,τι για τις γυναίκες.

Ειδικότερα, από τις περίπου 57.300 περιπτώσεις πρώιμης άνοιας πριν την ηλικία των 65 ετών (το 5% του συνόλου), η πλειονότητά τους (39%) σχετιζόταν με τη βαριά και παρατεταμένη κατανάλωση αλκοόλ ή με κάποια διαταραχή σχετική με το αλκοόλ (18%).

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ένα πιθανό όφελος για τη εγκεφαλική υγεία των ηλικιωμένων από την ελαφριά έως μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, αλλά αυξανόμενο κίνδυνο σε περίπτωση μεγάλης κατανάλωσης, κάτι που επιβεβαιώνει η νέα έρευνα.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί χρόνια και βαριά την κατανάλωση αλκοόλ, όταν ξεπερνά τα 60 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ τη μέρα για τους άνδρες -πάνω από έξι ποτά τη μέρα) και τα 40 γραμμάρια για τις γυναίκες (πάνω από τέσσερα ποτά-.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, «η σχέση ανάμεσα στην άνοια και στο αλκοόλ χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση, αλλά πιθανότατα οφείλεται στο ότι το αλκοόλ οδηγεί σε μόνιμη δομική και λειτουργική εγκεφαλική βλάβη».

Οι διαταραχές στη χρήση του αλκοόλ αυξάνουν, επίσης, τον κίνδυνο για υπέρταση, διαβήτη, εγκεφαλικό και καρδιακή ανεπάρκεια ή αρρυθμία, που με τη σειρά τους αυξάνουν τον κίνδυνο για αγγειακή άνοια. Η κατάχρηση του αλκοόλ συνδέεται ακόμη με το κάπνισμα και την κατάθλιψη, που αποτελούν επίσης παράγοντες κινδύνου για άνοια.

πηγή του άρθρου:cnn.gr
thalia-botanologia.blogspot.gr
ας θυμηθούμε και:
γιατί και πως το Alzheimer και η αγγειακή άνοια σβήνουν τη μνήμη-botanologia.blogspot.gr
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για την Άνοια;-botanologia.blogspot.gr
photo:pixabay.com

πως η μοναξιά μπορεί να καταστρέψει την υγεία μας

Στο κατά πόσο και πώς βλάπτει η μοναξιά την υγεία μας εστίασαν οι επιστήμονες, καθώς, όπως λένε τα τελευταία χρόνια, η μοναξιά αποτελεί σύγχρονη μάστιγα.

Η Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής για την Μοναξιά (Commission on Loneliness) που έχει συσταθεί στο Βρετανικό Κοινοβούλιο και, η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στη Μεγάλη Βρετανία, έδειξε ότι 9 εκατομμύρια Βρετανοί πολίτες, εκ των οποίων τα 2 εκατομμύρια είναι άνω των 75 ετών, υποφέρουν από μοναξιά, η οποία βλάπτει την υγεία όσο και 15 τσιγάρα ημερησίως και, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν συνεργαστούν όλοι οι ιθύνοντες (κυβέρνηση, εργοδότες, επιχειρήσεις, οργανισμοί της κοινωνίας των πολιτών, οικογένειες, τοπικές κοινωνίες και κάθε άτομο ξεχωριστά).
Η Έκθεση αυτή αποτέλεσε το έναυσμα να καταρτιστεί Εθνικό Σχέδιο καταπολέμησης της μάστιγας αυτής.

Το θέμα της μοναξιάς έχει πολύπλευρες διαστάσεις
Σύμφωνα με μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Archives of Internal Medicine», και διεξήχθη σε 2.800 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, όσες ζούσαν μόνες χωρίς κάποιους φίλους ή οικογένεια, είχαν πενταπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από τη νόσο τους.
Αντίστοιχα, διαφάνηκε ότι και οι ηλικιωμένοι που απομένουν μόνοι στη ζωή, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν πρόωρα κινητικές δυσκολίες ή ακόμα και να χάσουν τη ζωή τους.
Επιπλέον, η μελέτη που έγινε από τους επιστήμονες του πανεπιστημίου Weill Cornell στη Νέα Υόρκη σε συνεργασία με άλλα Ερευνητικά Κέντρα συνέδεσε τη μοναξιά στην τρίτη ηλικία με τις διαταραχές του ύπνου, τις μη φυσιολογικές ανοσολογικές αντιδράσεις και την επιτάχυνση της νευρωνικής εκφύλισης η οποία οδηγεί στην άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Η μοναξιά οδηγεί σε υπερφαγία
Επιπροσθέτως, σε πειράματα που πραγματοποίησαν οι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο (UCLA) της Καλιφόρνια, διαπίστωσαν πως όσοι νιώθουν μοναξιά έχουν μια τάση προς την κατανάλωση ανθυγιεινών τροφίμων, κυρίως όσων περιέχουν ζάχαρη και λίπος.
Αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς όλες οι έρευνες που έχουν εστιάσει στα αίτια της υπερφαγίας, έχουν διαπιστώσει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή αφορά μοναχικούς ανθρώπους οι οποίοι στρέφονται στο φαγητό στην προσπάθειά τους να νιώσουν καλύτερα και να ξεφύγουν από το αίσθημα της μοναξιάς.

Η μοναξιά «ρίχνει» το ανοσοποιητικό σύστημα
Τα άτομα που νιώθουν μοναξιά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αντιδρούν πιο έντονα στα αρνητικά γεγονότα της ζωής και θεωρούν πιο στρεσογόνο την καθημερινότητά τους, γεγονός που μπορεί να καταστείλει το ανοσοποιητικό τους σύστημα.
Μελέτη που έγινε στο πανεπιστήμιο του Οχάιο έδειξε ότι οι μοναχικοί άνθρωποι διαθέτουν υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων στους ιούς του έρπη, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι συγκεκριμένοι ιοί είναι πιο ενεργοί σε αυτούς απ’ ό,τι στους ανθρώπους που δεν νιώθουν μόνοι.

Η μοναξιά δεν αφορά μόνο τα ηλικιωμένα άτομα αλλά και τους νέους
Μεγάλη έρευνα που παρουσιάσθηκε πέρυσι τον Αύγουστο στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας έδειξε ότι η συχνότητα της μοναξιάς κορυφώνεται σε τρία στάδια της ζωής: στην εφηβεία, στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής και ύστερα στους ηλικιωμένους.
Στην έρευνα αυτή, που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο Brigham Young, είχαν αναλυθεί συνδυαστικά τα ευρήματα 70 κλινικών μελετών, που αφορούσαν 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους.
Η ίδια έρευνα έδειξε ότι η μοναξιά αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου και πως το μέγεθος αυτού του κινδύνου είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι αυτό που επιφέρουν άλλοι γνωστοί εχθροί της υγείας, όπως η παχυσαρκία.

Η μοναξιά βλάπτει την υγεία
Όπως μας εξηγεί ο νευρολόγος-ψυχίατρος Δρ. Νίκος Ε. Δέγλερης, διδάσκων Ψυχοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο Paris V, στη Γαλλία είναι πλέον τεκμηριωμένο ότι η μοναξιά βλάπτει την ψυχική υγεία, καθώς ανοίγει το δρόμο για την εμφάνιση διαταραχών όπως η κατάθλιψη, το στρες και οι αγχώδεις διαταραχές. 
Ωστόσο, όπως λέει, αυξάνονται οι ενδείξεις πως η ψυχική επιβάρυνση που επιφέρει, ενεργοποιεί μια αλληλουχία βιολογικών μηχανισμών οι οποίοι οδηγούν και σε σωματικά προβλήματα.
Οι διεργασίες αυτές σχετίζονται με την επιδείνωση πολλών παθήσεων και με αυξημένο κίνδυνο θανάτου από αυτές.
πηγή του άρθρου:naftemporiki.gr
thalia:botanologia.blogspot.gr

ανθρώπινα ωάρια στο εργαστήριο για θεραπείες γονιμότητας,έφτιαξαν βρετανοί επιστήμονες

 ανθρώπινα ωάρια στο εργαστήριο

Ως «επανάσταση» στο χώρο της επιστήμης χαρακτηρίζεται η δημιουργία από επιστήμονες πλήρως αναπτυγμένων ανθρώπινων ωαρίων.

Βρετανοί επιστήμονες έφτιαξαν μέσα στο εργαστήριο ένα ώριμο ανθρώπινο ωάριο
Σε προηγούμενες μελέτες οι επιστήμονες είχαν κάνει κάτι ανάλογο με εργαστηριακά ωάρια ποντικιών, που τελικά απέκτησαν υγιείς απογόνους.
Είχαν επίσης δημιουργήσει ανθρώπινα εργαστηριακά ωάρια, αλλά ξεκινώντας από ωάρια που δεν βρίσκονταν στο πιο πρώιμο στάδιό τους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Έβελιν Τέλφερ της Σχολής Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα ανθρώπινης αναπαραγωγής "Molecular Human Reproduction", πήραν από ιστό ωοθήκης ωοκύτταρα στο πιο πρώιμο στάδιο της ανάπτυξής τους. Στη συνέχεια, τα καλλιέργησαν περαιτέρω στο εργαστήριο, ώστε να είναι ώριμα για γονιμοποίηση.

Με τον τρόπο αυτό, μεταξύ άλλων, μπορεί να διασφαλισθεί έγκαιρα στο μέλλον η γονιμότητα κοριτσιών με καρκίνο, τα οποία αργότερα θα υποβληθούν σε δυνητικά επιβλαβείς θεραπείες όπως η χημειοθεραπεία, που μπορεί να έχουν συνέπειες για τη γονιμότητά τους.
Τα ανώριμα ωάρια θα είναι δυνατό, αφού συλλεχθούν από τη νεαρή ασθενή, να ωριμάσουν στο εργαστήριο και να αποθηκευθούν για μελλοντική χρήση, ώστε αυτή να μπορέσει να αποκτήσει παιδί.
πηγή του άρθρου:
tovima.gr

Πως το γιαούρτι δυναμώνει τα οστά μας

Οι συνταξιούχοι που τρώνε καθημερινά ένα γιαούρτι μπορεί να μειώνουν σημαντικά τις πιθανότητες να παρουσιάσουν οστεοπόρωση, αναφέρουν επιστήμονες από την Ιρλανδία.

Σε μελέτη που πραγματοποίησαν σε 4.310 συμπατριώτες τους ηλικίας άνω των 60 ετών, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ένα γιαούρτι την ημέρα σχετίζεται με μείωση κατά 39% του κινδύνου οστεοπόρωσης στις γυναίκες και κατά 52% στους άνδρες.

Μάλιστα, οι ερευνητές λένε πως όσο περισσότερο γιαούρτι τρώει ένας ηλικιωμένος τόσο περισσότερο ωφελεί την οστική υγεία του, διότι αυξάνει την οστική πυκνότητά του.

Στην πραγματικότητα, μετρήσεις στο ισχίο και στην κεφαλή του μηριαίου έδειξαν πως οι εθελοντές που έτρωγαν καθημερινά γιαούρτι είχαν 3% έως 4% υψηλότερη οστική πυκνότητα, απ’ ό,τι όσοι δεν έτρωγαν γιαούρτι.

Τα νέα ευρήματα δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Osteoporosis International».

Οπως γράφουν οι επιστήμονες από το κολέγιο Trinity, στο Δουβλίνο, στο πλαίσιο της μελέτης τους ζήτησαν από τους εθελοντές να συμπληρώσουν αναλυτικά ερωτηματολόγια διατροφής και να υποβληθούν σε μετρήσεις οστικής πυκνότητας, ακτινογραφίες και μαγνητική τομογραφία.
Επιπλέον, υποβλήθηκαν σε διάφορες μετρήσεις της φυσικής κατάστασής τους.

Αφού οι ερευνητές έλαβαν υπόψη την ηλικία, το κάπνισμα, την κατανάλωση αλκοόλ και άλλες παραμέτρους που επηρεάζουν την φυσική κατάσταση, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η καθημερινή κατανάλωση γιαουρτιού σχετίζεται και με βελτιωμένη φυσική κατάσταση στις γυναίκες (οι σχετικές μετρήσεις τους ήταν κατά 6,7% καλύτερες απ’ ό,τι στις εθελόντριες που δεν έτρωγαν γιαούρτι).

«Το γιαούρτι είναι καλή πηγή μικροθρεπτικών συστατικών, βιταμίνης D, βιταμινών του συμπλέγματος Β, ασβεστίου, πρωτεϊνών και προβιοτικών και πιστεύουμε ότι ο συνδυασμός όλων αυτών είναι που παρέχει τα οφέλη που παρατηρήσαμε», δήλωσε στην εφημερίδα «New York Times» ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ιμον Τζ. Λερντ.
«Επειδή, όμως, πολλά γιαούρτια περιέχουν ζάχαρη, πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός ως προς το ποια και πόσα γιαούρτια θα καταναλώσει για να προστατεύσει την υγεία των οστών του».

Ο δρ Λερντ επισήμανε επίσης ότι η παρούσα μελέτη υπέδειξε απλώς μία συσχέτιση, επομένως τα ευρήματά της πρέπει να επαληθευθούν κι από άλλες για να θεωρηθούν οριστικά.
Εως τότε, όμως, δεν θα έβλαπτε να βάλετε το γιαούρτι στη ζωή σας, εκτός κι αν έχετε αντένδειξη σε αυτό

Κατανάλωση γιαουρτιού κατά οστεοπόρωσης

Οι αθλητικές δραστηριότητες απαιτούν γερά κόκαλα. Και σύμφωνα με τους ερευνητές, το γιαούρτι συμβάλλει σημαντικά σε αυτό.

Το καθημερινό γιαούρτι μειώνει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης σε γυναίκες και άνδρες.

Οι άνθρωποι που τρώνε γιαούρτι κάθε μέρα έχουν μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν οστεοπόρωση, σύμφωνα με μια νέα ιρλανδική επιστημονική μελέτη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ιμον Λερντ της Ιατρικής Σχολής του Κολεγίου Τρίνιτι του Δουβλίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα οστεοπόρωσης Osteoporosis International, μελέτησαν στοιχεία για 4.310 ανθρώπους άνω των 60 ετών, συσχετίζοντας τη διατροφή τους με την υγεία των οστών τους.

Διαπιστώθηκε ότι η καθημερινή κατανάλωση γιαουρτιού σχετιζόταν με 39% μικρότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης και 31% μικρότερο κίνδυνο οστεοπενίας στις γυναίκες, καθώς επίσης με 52% μικρότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης στους άνδρες, σε σύγκριση με όσους δεν έτρωγαν καθόλου γιαούρτι.

Οι άνθρωποι που έτρωγαν το περισσότερο γιαούρτι καθημερινά, είχαν 3% έως 4% μεγαλύτερη οστική πυκνότητα, συγκριτικά με εκείνους που έτρωγαν λιγότερο, όπως έδειξαν οι σχετικές μετρήσεις.

Ακόμη είχαν καλύτερες επιδόσεις στα τεστ φυσικής κατάστασης.

«Το γιαούρτι είναι μια καλή πηγή θρεπτικών ιχνοστοιχείων, βιταμινών D και Β, ασβεστίου, πρωτεΐνης και προβιοτικών, κάτι που το καθιστά πολύ ωφέλιμο», δήλωσε ο Λερντ και τόνισε ότι οι ηλικιωμένοι έχουν κάθε λόγο να τρώνε γιαούρτι, εάν θέλουν πιο υγιή κόκαλα.

πηγή:kathimerini.gr

πηγή του άρθρου:ygeia.tanea.gr
photo:pixabay.com
thalia-botanologia.blogspot.gr

τα παιδιά και τα παραμύθια

η ανθρωπότητα δεν ζει χωρίς σοφούς, ήρωες και παραμυθάδες.

Άννα Παππά

δασκάλα- συγγραφέας

Τα σημερινά παιδιά, κυριολεκτικά ζουν μέσα στη μοναξιά, χωρίς επαρκή επικοινωνία και επαφή. Λείπει το πάθος, και η συγκίνηση για κάτι καλύτερο είναι μειωμένη.
Δεν μπορεί να αναπτυχθεί δημιουργικότητα – όση θα έπρεπε- γιατί υποβόσκει  η αδράνεια της  σκέψης, η αδιαφορία και η κακή ιεράρχηση των αναγκών τους.
Όμως, κάτω από τον μανδύα της ομοιομορφίας που επιχειρούμε να τους φορέσουμε, πίσω από τις ταμπέλες και τους αφορισμούς, ασφυκτιούν ανάγκες, λουφάζουν προσμονές, ελπίδες και όνειρα, κρύβονται φόβοι, παράπονα και αιτήματα που δυσκολεύονται να εκφραστούν.

Εδώ λοιπόν φαίνεται η αναγκαιότητα του παραμυθιού στην παιδική ηλικία.
Στα παραμύθια όλα έχουν ψυχή, αισθήσεις και βούληση.
Έτσι, δεν τέρπουν μονάχα την παιδική ψυχή, αλλά ανταποκρίνονται στην παιδική ανάγκη και την επιθυμία του παιδιού να ξεφύγει από την πεζότητα της ψυχρής πραγματικότητας.

Βέβαια, φαντασία έχει ο καθένας, διαφορετικά δε θα μπορούσαμε να ονειρευόμαστε.
Η φαντασία του καθενός, ωστόσο, δεν έχει μέσα της το ίδιο υλικό.
Στους μάγειρες  περιέχει κυρίως γεύσεις και στους ζωγράφους χρώματα και σχήματα.
Όμως η φαντασία των συγγραφέων είναι γεμάτη κυρίως από λέξεις.
Με λέξεις λειτουργεί επίσης και η φαντασία εκείνων που διαβάζουν ή ακούνε ιστορίες.
Το παραμύθι είναι η ιστορία  που λατρεύουν τα παιδιά.

Κάποτε μια μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι έπρεπε να κάνει για να γίνει το παιδί της τόσο έξυπνο όσο αυτός.
– Να του διαβάζετε παραμύθια, απάντησε ο Αϊνστάιν.
– Ωραία. Και μετά; ρώτησε πάλι η μητέρα.
– Παραμύθια και πάλι παραμύθια, επέμεινε ο Αϊνστάιν.
Χρειάζεται πολύς χρόνος και πολύ εσωτερική εργασία για να ανακαλύψει το παιδί μία αρετή κρυμμένη μέσα του.
Και χρειάζεται μεγάλη σταθερότητα για να τη διατηρήσει ζωντανή για πάντα.
Αντίστοιχα, χρειάζεται μόλις μια στιγμή, για να δημιουργήσει ένα ελάττωμα που, δυστυχώς, για να το καταστρέψει, δεν φθάνει ίσως μία ζωή.

Είπαν, πολύ σοφά, πως το μέλλον ανήκει σ’ εκείνα τα παιδιά που πιστεύουν στην ομορφιά των δικών τους ονείρων.
Εδώ  λοιπόν παρεμβαίνει το παραμύθι: δημιουργεί όνειρα και μάλιστα ευχάριστα που δε χάνονται όταν το παραμύθι τελειώσει.
Η χρήση της πληροφορίας, που εμπεριέχει το παραμύθι, αφορά και την μετέπειτα ζωή του παιδιού γιατί δεν χάνεται.
Μένει εκεί, μέσα του και λειτουργεί.

Το παραμύθι γίνεται η ελπίδα μιας σκοτεινής νύχτας, πιο όμορφης κι από τα όνειρα.
Είπε κάποιος ότι η ανθρωπότητα δεν ζει χωρίς σοφούς, ήρωες και παραμυθάδες.
Ένας άλλος είπε ότι «ανάμεσα στα δέκα πράγματα που εκτιμώ, τα δέκα είναι παραμύθια».
Θα πω λοιπόν  κι εγώ κάτι κλείνοντας:
εκείνη την ώρα που τα παιδιά ακούνε ή διαβάζουν ένα παραμύθι, είναι σαν να παίζουν ανέμελα, μαζεύοντας λουλούδια και χτίζοντας όνειρα…

Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να διαβάζουν παραμύθια, τα λατρεύουν άλλωστε.
Βοηθήστε τα να ξεφύγουν από την ομίχλη της μονοτονίας.
Δώστε τα ένα παραμύθι, δώστε τα χώρο να ανοίξει τα φτερά της η φαντασία τους.
Δεν  θα ξεχάσουν ποτέ αυτή την πτήση και αργότερα θα τη διηγούνται στα δικά τους παιδιά.
~~~~~~~~~~~~~~~
ένα πανέμορφο κείμενο από το blog:pappanna.wordpress.com
της δασκάλας και συγγραφέως
Άννας Παππά
~~~~~~~~~~~
photo:pixabay.com
thalia:botanologia.blogspot.gr

Οι συνδυασμοί βιταμίνης E και C δρουν κατά την εμφάνισης Αλτσχάιμερ

οι πολύτιμες βιταμίνες

βιταμίνες Ε και C ασπίδες προστασίας από τη νόσο Alzheimer

Μέχρι σήμερα είχαμε αναφερθεί σε μελέτες οι οποίες συσχέτιζαν τη λήψη βιταμινών και αντιοξειδωτικών με την καταπολέμηση της εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ.
Συγκεκριμένα, η μελέτη που έγινε από Καναδούς επιστήμονες, οι οποίοι ανέλυσαν δεδομένα πολλών ετών, διαπίστωσε ότι η πρόσληψη βιταμίνης Ε μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου Πάρκινσον και να μειώσει τη σοβαρότητα άλλων νευρολογικών διαταραχών, όπως είναι το Αλτσχάιμερ.
Επίσης, πρόσφατη μελέτη Σουηδών ερευνητών είχε δείξει ότι η βιταμίνη Β12 μπορεί να δράσει προστατευτικά έναντι του Αλτσχάιμερ, γεγονός που σημαίνει ότι οι ηλικιωμένοι οι οποίοι έχουν μεγαλύτερα επίπεδα Β12 στο αίμα τους, αντιμετωπίζουν μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν τη διαδεδομένη νευροεκφυλιστική πάθηση.
Ενώ, μια ιδιαίτερα σημαντική μελέτη που διεξήχθη με τη συνεργασία δύο σπουδαίων πανεπιστημίων, του Χάρβαρντ και της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, επιβεβαίωσε ότι η βιταμίνη D είναι απαραίτητη στον οργανισμό μας, για να μπορούν τα κύτταρα να έχουν πρόσβαση στη βιβλιοθήκη του DNA.
Και όπως είναι γνωστό η έλλειψή της βιταμίνης D σχετίζεται με
την εμφάνιση καρκίνου,
την υπέρταση,
τις καρδιοπάθειες,
τον αυτισμό,
την παχυσαρκία,
τον σακχαρώδη διαβήτη,
την πολλαπλή σκλήρυνση,
τη ρευματοειδή αρθρίτιδα,
τη νόσο του Crohn,
τη γρίπη και το κοινό κρυολόγημα,
την ψωρίαση,
τη σηψαιμία,
την αϋπνία,
την πρόωρη γήρανση,
το άσθμα,
την κυστική ίνωση,
την υπογονιμότητα,
την ημικρανία,
την κατάθλιψη,
τη νόσο Αλτσχάιμερ,
τη σχιζοφρένεια,
την επιληψία,
τα μυϊκά άλγη και
πολλές παθήσεις των δοντιών!!!
Τέλος, οι ευεργετικές ιδιότητες του τσαγιού μπήκαν στο μικροσκόπιο των επιστημόνων στην Αγγλία, και σύμφωνα με τη μελέτη που έγινε στο Κέντρο Ιαματικών Φυτών του Πανεπιστημίου στο Newcastle, το τσάι εμπεριέχει κάποιες αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως οι πολυφαινόλες, οι οποίες καταστέλλουν τη δράση εγκεφαλικών ενζύμων τα οποία προκαλούν την εκφύλιση του, με αποτέλεσμα την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ.
Τώρα μια ακόμα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός ότι οι βιταμίνες παίζουν σημαντικό ρόλο τελικά στην καταπολέμηση της νόσου Αλτσχάιμερ.
Έρευνα που έγινε από τους επιστήμονες στο πανεπιστήμιο Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών, σε περίπου 4.500 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, για 5 έτη, διαπίστωσε ότι υπάρχει σύνδεση της λήψης βιταμινών και της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Η έρευνα εστίασε στη λήψη βιταμίνης C και βιταμίνης Ε συνδυαστικά και, βάσει των δόσεων που έλαβαν οι συμμετέχοντες καταγράφηκαν τα εξής αποτελέσματα:
Οι δόσεις των βιταμινών στις οποίες παρατηρούταν η προστατευτική δράση ήταν για την βιταμίνη Ε 400 διεθνείς μονάδες ημερησίως και για τη βιταμίνη C 500 mg ημερησίως. 
Όπως κατέγραψαν οι ερευνητές, σε χαμηλότερες δόσεις δεν διαπιστώθηκε να υπάρχει προληπτική δράση.
Ενώ σημείωσαν ότι οι ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνη Ε είναι 22 διεθνείς μονάδες, ενώ για τη βιταμίνη C είναι από 75 έως 90 mg.
Επίσης, διαπιστώθηκε ότι η προστατευτική δράση παρατηρούνταν μόνο όταν οι δύο βιταμίνες λαμβάνονταν μαζί, γεγονός που δείχνει ότι οι δύο βιταμίνες δρουν συνεργατικά.
Αναφορικά με τα άτομα που ήδη λάμβαναν τον συνδυασμό των βιταμινών με τις προαναφερόμενες δόσεις όταν άρχιζε η έρευνα, οι πιθανότητες, σύμφωνα με τους ερευνητές, να είχαν νόσο Αλτσχάιμερ ήταν κατά 78% λιγότερες. 
Ενώ για όσους λάμβαναν τον συνδυασμό των βιταμινών μέχρι το τέλος της έρευνας, οι πιθανότητες εμφάνισης της νόσου ήταν μειωμένες κατά 64%.
Επιπροσθέτως, στην έρευνα δεν διαπιστώθηκε θετική ανταπόκριση όταν οι συμμετέχοντες λάμβαναν πολυβιταμίνες που εμπεριέχουν συμπλέγματα της βιταμίνης Β.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ταυτόχρονη λήψη των βιταμινών C και Ε, συνδέεται, όπως όλα δείχνουν, με τη μείωση του κινδύνου για την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ.
Ωστόσο, παραδέχθηκαν ότι είναι απαραίτητη η περαιτέρω μελέτη του θέματος έτσι ώστε να διερευνηθεί εκτενώς το κατά πόσο τελικά ωφελούν οι βιταμίνες και τα αντιοξειδωτικά στην καταπολέμηση της εμφάνισης του Αλτσχάιμερ αλλά και ποιες είναι οι ενδεικνυόμενες δόσεις που πρέπει να λαμβάνουν οι άνθρωποι.
πηγή του άρθρου:naftemporiki.gr
photo:google.gr
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
thalia:botanologia.blogspot.gr
~~~~~~~~~~~~~
ας θυμηθούμε και
έχει αποδειχθεί πως η βιταμίνη C θεραπεύει πάνω από 30 σημαντικές ασθένειες:https://botanologia.blogspot.gr/2016/02/c-30.html
η βιταμίνη C μπορεί να σκοτώσει κάθε γνωστό ιό της ανθρωπότητας:https://botanologia.blogspot.gr/2017/07/c.html
για μιά χούφτα μύγδαλα:https://botanologia.blogspot.gr/2011/07/blog-post_2820.html
βιταμίνη Ε και τα τρόφιμα που την περιέχουν:https://botanologia.blogspot.gr/2012/05/blog-post_04.html
πρόληψη τριχόπτωσης και βιταμίνες-https://botanologia.blogspot.gr/2010/06/blog-post_7223.html
συνδυασμοί τροφίμων για καλύτερη απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών-https://botanologia.blogspot.gr/2011/12/blog-post_23.html
το φως του ήλιου είναι πολύτιμος σύμμαχος της υγείας μας-https://botanologia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_482.html
τέσσερις πηγές βιταμίνης D εκτός από τον ήλιο-https://botanologia.blogspot.gr/2013/09/i-d.html
η σχέση της βιταμίνης D και της γνωστικής λειτουργίας-https://botanologia.blogspot.gr/2014/04/d.html

βιταμίνη Κ2: η απόλυτη «παρέα» της βιταμίνης D

Βιταμίνη Κ2: Η απόλυτη «παρέα» της βιταμίνης D

Ολοένα αυξανόμενα οφέλη για τη βιταμίνη Κ2 ανακαλύπτουν οι επιστήμονες.
Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν, ότι η συγχορήγησή της με βιταμίνη D είναι ένα κι ένα για την υγεία των οστών και όχι μόνο.
Η φυσική βιταμίνη Κ, μια λιποδιαλυτή βιταμίνη που οι περισσότεροι γνωρίζουν ως απαραίτητο θρεπτικό συστατικό για την σωστή πήξη του αίματος (το γράμμα Κ προέρχεται από το αρχικό της γερμανικής λέξης koagulation, που σημαίνει πήξη και την ονομασία έδωσε ο Δανός Henrik Dam, όταν την πρωτοανακάλυψε, το 1929), συμπεριλαμβάνει δύο κατηγορίες ουσιών, την φυλλοκινόνη (Κ1) και τις μενακινόνες (Κ2).

Οι μενακινόνες βρίσκονται σε διάφορες μορφές (ΜΚ-4, ΜΚ-7, ΜΚ-8, ΜΚ-9, ΜΚ-10, ΜΚ-11, ΜΚ-12).
Η πιο σταθερή και δραστική μενακινόνη φαίνεται να είναι η ΜΚ-7.
«Πλούσιες πηγές φυλλοκινόνης είναι τα σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά (π.χ. σπανάκι, λαχανίδες, σέσκουλα) ενώ η βασική πηγή μενακινονών στη διατροφή του ανθρώπου είναι το natto, ένα προϊόν ζύμωσης φασολιών σόγιας (οι Ασιάτες το καταναλώνουν φανατικά), τα κίτρινα τυριά και πολύ λιγότερο ο κρόκος του αβγού και το βούτυρο», μας εξηγεί ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Διατροφής, κλινικός διαιτολόγος - διατροφολόγος Κωνσταντίνος Ξένος.

«Στα τυριά οι μενακινόνες (βιταμίνη Κ2) παράγονται από τα διάφορα οξυγαλακτικά βακτήρια, τα οποία χρησιμοποιούνται στη διαδικασία παραγωγής αυτών των τροφίμων.
Να τονιστεί πως οι σύγχρονες μέθοδοι παρασκευής τροφίμων (π.χ. μείωση χρόνου ζύμωσης κτλ) έχουν μειώσει δραστικά το περιεχόμενό τους σε Κ2.
Πέρα από τη διατροφή, οι μενακινόνες μπορεί να παραχθούν μέσω της εντερικής  χλωρίδας και συγκεκριμένα των βακτηριοειδών.
Εξαίρεση αποτελεί η μενακινόνη ΜΚ-4, που δεν μπορεί να παραχθεί από βακτήρια της χλωρίδα μας, αλλά παράγεται ενδογενώς σε μικροποσά σε διάφορους ιστούς, από την μετατροπή της Κ1».

Αν και οι ανάγκες ενός ανθρώπινου οργανισμού σε μενακινόνες συνολικά (Κ2) δεν έχουν καθοριστεί με σαφήνεια, φαίνεται πως η διαιτητική πρόσληψη, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια και η ενδογενής παραγωγή της Κ2 από τα βακτηριοειδή δεν αρκεί για να τις καλύψει.

Ο ρόλος της βιταμίνης Κ στον ανθρώπινο οργανισμό

Η έρευνα για όλες τις μορφές της βιταμίνης Κ έχει προχωρήσει πολύ και τα οφέλη τους αποδεικνύονται πολλαπλά.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί, αποτελούν συμπαράγοντες ενός ενζύμου, το οποίο ενεργοποιεί 17 συγκεκριμένες ηπατικές και εξωηπατικές πρωτεΐνες.
Η Κ1 δρα κυρίως στο συκώτι, ενεργοποιώντας πρωτεΐνες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην πήξη του αίματος.

Η Κ2 δρα κυρίως εξωηπατικά, ενεργοποιώντας:

• τη λεγόμενη matrix gla πρωτεΐνη (MGP), που αναστέλλει την καθίζηση ασβεστίου στα αγγεία
• την οστεοκαλσίνη, που μεταλλοποιεί το σπογγώδες οστό και προάγει τη σύνθεση του σμάλτου των δοντιών
• την Gas-6 πρωτεΐνη, η οποία φαίνεται να κατέχει αντικαρκινικές ιδιότητες και παράλληλα να συνεργάζεται με την MGP, όμως είναι πολύ λιγότερο αποσαφηνισμένη η δράση της σε σχέση με τις δυο άλλες πρωτεΐνες που αναφέρθηκαν. 

Όπως επισημαίνει ο κ. Ξένος, το αν μας λείπει η βιταμίνη Κ2 διαπιστώνεται  με τη μέτρηση των επιπέδων της μη ενεργοποιημένης (υποκαρβοξυλιωμένης) οστεοκαλσίνης ή της μη ενεργοποιημένης (υποκαρβοξυλιωμένης) matrix GLA πρωτεΐνης.

«Πράγματι, σχεδόν όλες οι κλινικές μελέτες που έχουν διεξαχθεί, προκειμένου να αξιολογήσουν τα όσα προσφέρει η βιταμίνη Κ2, μετρούν τα επίπεδα της μιας ή και των δυο αυτών πρωτεϊνών», λέει ο ειδικός.
Και συνεχίζει:
«Σε πρόσφατη μελέτη, στην οποία μετρήθηκαν τα επίπεδα υποκαρβοξυλιωμένης MGP σε 452 άτομα, το 97% είχε ανεπάρκεια ή έλλειψη βιταμίνης Κ2. Μελέτες υποδεικνύουν πως τα επίπεδα της υποκαρβοξυλιωμένης MGP αυξάνονται με το πέρασμα των χρόνων».

Ανεπάρκεια ή έλλειψη βιταμίνης Κ παρατηρείται σε περιπτώσεις:

• Αντιβιοτικής χορήγησης (πάνω από 10 ημέρες)
• Χορήγησης στατινών
• Χορήγησης οιστρογόνων
• Χαμηλής πρόσληψης διαιτητικού λίπους ή κατανάλωσης σκευασμάτων κατά της παχυσαρκίας, που μπλοκάρουν μέρος της απορρόφησης του λίπους που τρώμε
• Φαρμακευτικής αγωγής με δεσμευτικά των χολικών οξέων (π.χ. χολεστυραμίνη)
• Συχνής κατανάλωσης συντηρητικών που βρίσκουμε σε συσκευασμένα τρόφιμα (π.χ. BHT)
• Παθήσεων του γαστρεντερικού, ηπατικών νόσων και παρατεταμένης χρήσης οιστρογόνων

Συνέργεια της βιταμίνης D3 με την Κ2

Σύμφωνα με τα τελευταία ερευνητικά δεδομένα, η παρατεταμένη και μεγάλη πρόσληψη βιταμίνης D προάγει την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων πρωτεϊνών, που εξαρτώνται από την βιταμίνη Κ.
Οι πρωτεΐνες αυτές πολύ συχνά παραμένουν ανενεργές, ενδεχομένως λόγω χαμηλής συγκέντρωσης βιταμίνης Κ2, η οποία απαιτείται προκειμένου να καρβοξυλιωθούν.
Όπως υπογραμμίζει ο κ. Ξένος, η Κ2 ενεργοποιεί τις 2 σημαντικές πρωτεΐνες (οστεοκαλσίνη και matrix GLA) οι οποίες έτσι, λειτουργούν ως «τροχονόμος» για το ασβέστιο, καθοδηγώντας το στα οστά και όχι στα αγγεία για καθίζηση.
Το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνει όταν δεν ενεργοποιηθούν οι 2 αυτές πρωτεΐνες.

«Συνυπολογίζοντας πολύ πρόσφατα στοιχεία μελετών, τα οποία εξετάζουν την συγχορήγηση βιταμίνης D και βιταμίνης Κ2 (J Am Coll Nutr. 2017 Jul;36(5):399-412., Aging  2017 Jan 26;9(1):256-285), καταλήγουμε σε θετικά συμπεράσματα ως προς τη δράση αυτής της συνέργειας στην οστική πυκνότητα (BMD).
Ωστόσο η συνεργιστική δράση των βιταμινών D και Κ2 φαίνεται να μην σταματά μόνο στον οστίτη ιστό.
Ο συνδυασμός αυτών των βιταμινών προάγει τον μεταβολισμό της ινσουλίνης, μέσα από την υπερδραστηριοποίηση των γονιδίων των υποδοχέων της ινσουλίνης, τη ρύθμιση της έκκρισης ινσουλίνης από τα β-κύτταρα του παγκρέατος, την ενίσχυση του πολλαπλασιασμού των β-κυττάρων και την εξομάλυνση της παραθυρεοειδικής ορμόνης (International Journal of Endocrinology Vol 2017, Article ID 7454376, 12)».

Στο Πανεπιστήμιο του Cardiff αναπτύχθηκε πρόσφατα ένα μοναδικό συμπλήρωμα διατροφής σε μορφή στοματικού σπρέι βιταμίνης D3 (3000 IU) και Κ2 (75 μg), που απορροφάται μέγιστα από τον στοματικό βλεννογόνο και συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τις ευεργετικές ιδιότητες της D3 με την Κ2. Μάλιστα η Κ2 βρίσκεται υπό την μορφή της πιο δραστικής μενακινόνης, της ΜΚ-7, και προέρχεται από λουλούδια.
Να σημειωθεί ότι η πρόσληψη 50 μgr Κ2 και πάνω απαιτεί παρακολούθηση του INR, για τα άτομα που ακολουθούν αγωγή κουμαρινικών αντιπηκτικών.
Τα παραπάνω δεν ισχύουν για αγωγή με ριβαροξαβάνη, όπου η ποσότητα της προσλαμβανόμενης βιταμίνης Κ (ανεξαρτήτως μορφών) δεν επηρεάζει το INR.
~~~~~~~~~~~~
πηγή του άρθρου:enallaktikos.gr
~~~~~~~~~~~~~~~
ας θυμηθούμε και:
βιταμίνη Κ για ισχυρά οστά:botanologia.blogspot.gr
η βιταμίνη Κ και η πήξη του αίματος:botanologia.blogspot.gr

ο τρόπος που ο οργανισμός επεξεργάζεται την καφεΐνη μπορεί να αποτελεί ένδειξη ύπαρξης της νόσου Πάρκινσον

Ο τρόπος που ο οργανισμός κάθε ανθρώπου επεξεργάζεται την καφεΐνη μπορεί να είναι μια ένδειξη για το άν έχει ή όχι νόσο Πάρκινσον, σύμφωνα με νέα ιαπωνική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Neurology. 

Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τζουντέντο, με επικεφαλής τον Σίντσι Σαΐκι, διαπίστωσαν ότι τα χαμηλά επίπεδα καφεΐνης είναι συχνότερα μεταξύ των ατόμων με νόσο Πάρκινσον, συγκριτικά με άτομα χωρίς την εν λόγω νευροεκφυλιστική διαταραχή, ακόμα και αν έχουν πιει την ίδια ποσότητα καφεΐνης.

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η καφεΐνη μπορεί να έχει προστατευτική επίδραση έναντι της νόσου, που προκαλεί κυρίως κινητικές δυσκολίες.
Οι ερευνητές εστίασαν την έρευνά τους σε ομάδα 108 ατόμων με νόσο Πάρκινσον χωρίς εμφανή προβλήματα μνήμης και 31 συνομήλικα υγιή άτομα (ως ομάδα ελέγχου).

Μετά από ολονύκτια νηστεία, ελέγχθηκαν αιματολογικά για τα επίπεδα καφεΐνης στον οργανισμό τους και αναζητήθηκαν 11 μεταβολίτες της καφεΐνης επίσης.
Και οι δυο ομάδες είχαν κατά μέσο όρο ίδια ημερήσια ποσότητα καφεΐνης, περίπου δύο φλιτζάνια την ημέρα.

Αλλά τα άτομα με νόσο Πάρκινσον είχαν χαμηλότερα επίπεδα καφεΐνης και χαμηλότερες ποσότητες εννέα εκ των 11 μεταβολιτών.
Συγκεκριμένα οι ασθενείς είχαν κατά ένα τρίτο χαμηλότερα επίπεδα καφεΐνης στον οργανισμό τους από την ομάδα ελέγχου.
Τα επίπεδα της καφεΐνης και οι μεταβολίτες δεν άλλαζαν με την σοβαρότητα της νόσου Πάρκινσον.
Για παράδειγμα, τα άτομα με προηγμένη νόσο δεν είχαν πιο χαμηλά επίπεδα ή μεταβολίτες.

Οι ερευνητές στη συνέχεια συγκρότησαν μια δεύτερη ομάδα από 67 άτομα με νόσο Πάρκινσον και 51 υγιή άτομα για να αναζητήσουν τυχόν αλλαγές σε γονίδια που σχετίζονται με τον μεταβολισμό της καφεΐνης.
Αλλά δεν εντόπισαν διαφορές ως προς τα γονίδια μεταξύ των δύο ομάδων.

Σύμφωνα με τον Δρ Σαΐκι, η καφεΐνη δεν απορροφάται σωστά από το λεπτό έντερο στα άτομα με νόσο Πάρκινσον και στόχος του είναι να μπορέσει σε επόμενη φάση να μελετήσει κατά πόσο μπορεί να διαγνωστεί με ακρίβεια η νόσο Πάρκινσον πριν την εκδήλωση των συμπτωμάτων ή στα πολύ πρώιμα στάδια της, με βάση την καφεΐνη και τους μεταβολίτες της.
~~~~~~~~~~
πηγή του άρθρου:health.in.gr
n.neurology.org

η θεραπεία του λεμονιού

το λεμόνι που σώζει
Όλος ο κόσμος γνωρίζει σήμερα την θεραπεία με τα σταφύλια, πολλοί λίγοι όμως γνωρίζουν την θεραπεία με τα λεμόνια, η οποία εντούτοις είναι ωφελιμότατη.
Ιδίως δε για τους ρευματικούς και αρθριτικούς.
Ο χυμός του λεμονιού ενεργεί επί της εκκρίσεως του ουρικού οξέος και της ουρίνης, η εντονότερη του όμως ενέργεια είναι πρωτίστως αλκαλική.
Δεν πρέπει να φανταζόμαστε ότι το λεμόνι είναι οξικό φρούτο.
Η απάτη του πολύ κόσμου, προέρχεται από το κιτρικό οξύ το οποίο περιέχει.
Η κιτρική αυτή όμως ουσία καίγεται εύκολα μέσα στον οργανισμό και μεταβάλετε σε αλκαλικά ανθρακούχα.

Η θεραπεία με τα λεμόνια είναι για αυτό πρωτίστως θεραπεία αλκαλοποιήσεως, ανάλογη ως προς τα αποτελέσματα της, με την χρήση της διτανθρακικής σόδας.
Πρέπει να θεωρείται μάλιστα ως ανώτερη, γιατί τα φυσικά προϊόντα απορροφούνται καλύτερα από τα χημικά και υφίστανται ευκολότερα την πρέπουσα μεταβολή εντός του οργανισμού.

Ο χυμός του λεμονιού άλλωστε δεν παρέχει μόνο κιτρικές ουσίες.
Κατά την ανάλυσή του βρίσκονται και στοιχεία πικρά ως γόμα, μαλικό οξύ και δεν είναι απίθανο επιστημονικός να έχουν και τα στοιχεία αυτά την ευεργετική τους επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό.

Όπως σε κάθε θεραπεία όμως, και στην θεραπεία του λεμονιού χρειάζεται ειδικός τρόπος.
Το να καταπίνει κανείς καθημερινά ορισμένη ποσότητα χυμού λεμονιού δεν είναι θεραπεία.
Είναι συνήθεια τροφοδοτική, εξαίρετη άλλωστε.
Μία θεραπεία προϋποθέτει σημαντική λήψη του θεραπευτικού στοιχείου. Επιπλέον πρόκειται περί πράγματος προσωρινού, το οποίο διαρκεί ορισμένο καιρό μόνο.
Την αρχίζει δηλαδή κανείς ορισμένη ημέρα και την τελειώνει ορισμένη.

Πως γίνεται η θεραπεία του λεμονιού σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα
Αρχίζετε να λαμβάνετε τον χυμό ενός λεμονιού την πρώτη ημέρα. Είναι περιττό να φάτε και την φλούδα.
Έπειτα λαμβάνετε καθημερινός ένα λεμόνι περισσότερο έως ότου φτάσετε στα δέκα λεμόνια. Τότε κατεβαίνετε ελαττώνοντας από ένα λεμόνι καθημερινός. Όταν φτάσετε στο τελευταίο λεμόνι, η θεραπεία τελείωσε. Αν παρατηρήσετε ευχάριστα συμπτώματα, μπορείτε να ξαναρχίσετε μετά από μικρή διακοπή.
Το ελάττωμα του λεμονιού είναι ότι αδιάλυτο καίει το στομάχι. Για να αποφύγει κανείς αυτό το άσχημο αρκεί να το λαμβάνει, πολύ διαλυμένο σαν λεμονάδα.
Η προτιμότερη ώρα για την λήψη του χυμού είναι μία ώρα μετά το γεύμα.

Η Θεραπεία αυτή ήταν γνωστή από την απώτατη αρχαιότητα. Ο Πλίνιος ο αρχαίος μάλιστα την συνιστά με ιδιαίτερη θέρμη. Σήμερα δε εφαρμόζεται συστηματικά σε Γερμανία και Ελβετία.
Προφυλάξεις
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ποτέ μόνοι σας.
Μην χρησιμοποιείτε βότανα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα ακόμα και συμπληρώματα χωρίς την γνώμη ιατρού.
Οι φυσικές θεραπείες και τα βότανα δεν αποτελούν υποκατάστατο ιατρικής περίθαλψης.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
πηγή:ftiaxno.gr
Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.
Η σελίδα δεν φέρει καμία ευθύνη: Διαβάστε τους όρους χρήσης
Πηγή: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΠΕΛΑΣΓΟΥ 1932

τα λιπαρά ωμέγα-3 μπορεί να μπλοκάρουν ψυχώσεις αρκετά χρόνια αργότερα από τη λήψη τους

Οι επιστήμονες γνωρίζουν από καιρό ότι οι ασθενείς με σχιζοφρένεια εμφανίζουν, στις κυτταρικές μεμβράνες, μειωμένα επίπεδα πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, ειδικά ωμέγα-3 και ωμέγα 6.

Σύμφωνα με μελέτη, το ωμέγα-3, ένα λιπαρό οξύ που βρίσκεται σε λιπαρά ψάρια, μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση της σχιζοφρένειας και άλλων ψυχωτικών διαταραχών αρκετό χρόνο μετά την κατανάλωσή του.
Η μελέτη αναφέρει πως επτά χρόνια μετά τη λήψη, για 12 εβδομάδες, συμπληρωμάτων ωμέγα-3, νέοι με «υπερ-υψηλό» κίνδυνο, ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν υποστεί την εξουθενωτική νόσο από ότι μια ομάδα ελέγχου τα μέλη της οποίας έλαβαν πλασέμπο.

Η σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται από παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις κατά τις οποίες το πάσχον άτομο ακούει φωνές και βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν.
Τυπικά εμφανίζεται, απότομα ή σταδιακά, κατά τη διάρκεια της εφηβείας ή στην αρχή της ενήλικης ζωής.
Δεν υπάρχει θεραπεία.
Η τρέχουσα θεραπεία επικεντρώνεται στην διαχείριση των συμπτωμάτων.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν από καιρό ότι οι ασθενείς με σχιζοφρένεια εμφανίζουν, στις κυτταρικές μεμβράνες, μειωμένα επίπεδα πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, ειδικά ωμέγα-3 και ωμέγα 6.

Πριν από περίπου μια δεκαετία, ερευνητές, με επικεφαλής τον Paul Amminger στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, έδειξαν σε κλινικές δοκιμές ότι η λήψη του λιπαρού οξέος καθυστέρησε το πρώτο επεισόδιο ψυχωτικής διαταραχής σε άτομα υψηλού κινδύνου μέχρι πάνω από έτος.
Σε μια συνέχεια της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications, ο Amminger και οι συνεργάτες του αναφέρουν ότι, σχεδόν επτά χρόνια αργότερα, μόνο το 10% από την ομάδα που έλαβε ωμέγα-3 ανέπτυξε ψύχωση, σε σύγκριση με το 40% της ομάδας του πλασέμπο.
«Δείχνουμε ότι το ωμέγα-3 μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο της εξέλιξης σε ψυχωτική διαταραχή κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περιόδου παρακολούθησης», συμπέρανε η μελέτη.

Αλλά οι ερευνητές αποφεύγουν να συστήνουν ότι όλα τα άτομα υψηλού κινδύνου να αρχίσουν να παίρνουν το λιπαρό οξύ, που διατίθεται ως ένα μη συνταγογραφούμενο συμπλήρωμα και βρίσκεται σε πολλά τρόφιμα, όπως ο σολομός, οι σαρδέλες και τα καρύδια.
 «Είναι απαραίτητη η αναπαραγωγή των ευρημάτων», δήλωσε ο Amminger, σημειώνοντας το σχετικά μικρό μέγεθος του δείγματος των 81 ασθενών και συμπληρώνοντας πως βρίσκονται σε εξέλιξη αρκετές τέτοιες μελέτες αναπαραγωγής.

Οι επιστήμονες δεν κατανοούν ακόμα τον υποκείμενο μηχανισμό με τον οποίο τα λιπαρά ωμέγα-3 μπορεί να αποτρέψουν την εμφάνιση της σχιζοφρένειας, η οποία έχει γενετική όσο και περιβαλλοντική προέλευση.
Η ασθένεια εμφανίζεται στο 1% περίπου του πληθυσμού, αλλά στο 10% των ατόμων με συγγενείς πρώτου βαθμού που πάσχουν από τη διαταραχή.
Το ιχθυέλαιο, πλούσιο σε ωμέγα-3 λιπαρά, «δεν έχει κλινικά σχετικές παρενέργειες και έτσι είναι σίγουρα μια αβλαβής θεραπευτική επιλογή», δήλωσε ο Amminger.
«Αλλά οι ασθενείς πρέπει να ενημερωθούν ότι τα στοιχεία (των ωφελημάτων του) είναι περιορισμένα».
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Περισσότερα στην μελέτη: Longer-term outcome in the prevention of psychotic disorders by the Vienna omega-3 study, Nature Communications 6, Article number: 7934 (ελεύθερη στην πρόσβαση)
πηγή:
egno.gr

χυμός από φύλλα ελιάς

Από άγρια ή ήμερη ελιά μαζεύουμε φρέσκα φύλλα από τις άκρες των κλωναριών (20 περίπου εκατοστά) μαζί με τις κορφές.
Προτιμούμε ελιές από πλαγιές και φυσικά να μην είναι ραντισμένες με φάρματα κατά του δάκου.
Τα φύλλα ελιάς αφού μείνουν 10 περίπου λεπτά μέσα στο νερό, τα πλένουμε πολλές φορές.

παρασκευή χυμού από φύλλα ελιάς

Γεμίζουμε ένα (1) νεροπότηρο πατώντας τα γερά με φύλλα ελιάς και δύο (2) όμοια ποτήρια με πόσιμο νερό.
Σε ένα δυνατό μίξερ με λεπίδια βάζουμε τα μισά φύλλα από το ποτήρι και λίγο νερό (περίπου δυο δάχτυλα από το ποτήρι) και θέτουμε σε κίνηση το μίξερ μέχρι το μίγμα να γίνει ένας ψιλοκομμένος πολτός.
Σταματάμε το - μίξερ και προσθέτουμε από το ίδιο ποτήρι άλλα 2 έως 3 δάχτυλα - νερό και ξαναθέτουμε σε κίνηση το μίξερ για 3-4 λεπτά.
Και πάλι προσθέτουμε το μισό νερό από το ποτήρι που μας έχει μείνει και ξαναβάζουμε σε λειτουργία το μίξερ 2-3 λεπτά, οπότε αφού και πάλι το σταματήσουμε προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό από το ποτήρι και θέτουμε σε κίνηση το μίξερ για 3-4 λεπτά ακόμα.
Το μίγμα είναι τώρα έτοιμο.
Στο μεταξύ έχουμε ετοιμάσει ένα δοχείο (λεκάνη) και ένα τρυπητό (σουρωτήρι) στο οποίο έχουμε εφαρμόσει ένα τουλουπάνι (τσαντίλα) και το βάζουμε πάνω στο δοχείο (λεκάνη).
Μέσα σ’ αυτό χύνουμε το μίγμα.
Έτσι μέχρι τώρα έχουμε φτιάξει το μισό ποτήρι φύλλα με το ένα ποτήρι νερό. Κατά τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε τα υπόλοιπα φύλλα που είναι στο ποτήρι με το άλλο το ποτήρι νερό.
Δηλαδή η αναλογία είναι ένα (1) ποτήρι φύλλα και δύο (2) ποτήρια νερό.
Αφού φτιάξουμε τουλάχιστον 2 ποτήρια φύλλα σηκώνουμε το τουλουπάνι και το στύβουμε χαλά, ώστε να βγει όλο το υγρό και να πέσει μέσα στη λεκάνη και ό,τι μείνει μέσα στο τουλουπάνι το χύνουμε.
Κατά τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε όσο θέλουμε (3-4 κιλά), το βάζουμε στο ψυγείο (όχι σε κατάψυξη) σε γυάλινες μπουκάλες.
Δόση
Αναταράσσουμε καλά το περιεχόμενο στη μπουκάλα πριν κεραστεί και ο ασθενής θα παίρνει ένα μέτριο ποτήρι κρασιού το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ, καλύτερα λίγο πριν από το φαγητό (περίπου μισή ώρα) οπότε διεγείρει και την όρεξη.
Μπορεί να παίρνεται και μετά το φαγητό.
Αν φαίνεται πικρό, μπορεί ο ασθενής να βάζει κάτι γλυκαντικό, μέλι, πορτοκάλι κλπ.
Δεν πρέπει να παίρνεται αμέσως όταν βγαίνει από το ψυγείο, αλλά να αφήνεται μια ώρα περίπου για να μην είναι πολύ κρύο.
Θα παίρνεται καθημερινά χωρίς διακοπή. Αν δεν μπορεί να παίρνεται μονομιάς, μπορεί να παίρνεται λίγο-λίγο σε διάστημα μιας ώρας.
Αν τυχόν φέρνει ενοχλήματα στον ασθενή όταν παίρνεται πριν από το φαγητό (αυτό δεν συμβαίνει σπάνια), μπορεί να το πάρει και μετά το φαγητό.
Αν και τότε έχει ενοχλήματα, θα με συμβουλευτείτε.
Είναι τελείως αβλαβές και ασθενείς που επί πολλούς μήνες το πήραν δεν παρουσίασαν κανένα ενόχλημα (26 μήνες).
Το πόσο χρόνο θα παίρνεται δεν είναι ακόμα καθορισμένο, γι’ αυτό και τελείως καλά να είναι ο ασθενής θα εξακολουθεί να το παίρνει.
Το πιο ωφέλιμο είναι να αποφεύγει ο ασθενής να παίρνει άλλα φάρμακα και κυρίως ό,τι έχει κορτιζόνη, αν δε τυχόν παρεμπέσει άλλη ασθένεια, θα γίνει στον ασθενή η θεραπεία που προβλέπεται από την ιατρική για την ασθένεια αυτή, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψη η πάθησή του.
Σε δύο περίπου μήνες αρχίζουν τα πρώτα αποτελέσματα με σταδιακή αναζωογόνηση του οργανισμού, καταφανή ευεξία, καλή διάθεση, όρεξη κλπ.
Για την καλύτερη διατήρηση του χυμού της ελιάς αντί για φιάλες τοποθετήστε σε παγοκύστες όπως κάνουμε τα παγάκια για τα αναψυκτικά.
Έτσι αποφεύγουμε την οξείδωση για μήνες. Είναι κάθε δόση που παίρνετε σαν να τη φτιάξατε εκείνη τη στιγμή. 6-8-10 παγάκια τρεις φορές την ημέρα.

Διεγείρει  το ανοσοποιητικό σύστημα.οπότε μπορεί να θεραπεύσει οποιαδήποτε ασθένεια
Πηγή:Ο καρκίνος και προλαμβάνεται και θεραπεύεται-Δημήτρη Λαμπρόπουλου συνταξιούχου γιατρού-Πάτρα 2002-Δ' Έκδοση

Προφυλάξεις
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ποτέ μόνοι σας.
Μην χρησιμοποιείτε βότανα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα ακόμα και συμπληρώματα χωρίς την γνώμη ιατρού.
Οι φυσικές θεραπείες και τα βότανα δεν αποτελούν υποκατάστατο ιατρικής περίθαλψης.
Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.
Η σελίδα δεν φέρει καμία ευθύνη: Διαβάστε τους όρους χρήσης
πηγή:
http://www.ftiaxno.gr/2014/04/ximos-apo-filla-elias.html

Η ανεπάρκεια της βιταμίνης Α μπορεί να εμπλέκεται στον τύπου-2 διαβήτη

Οι ερευνητές από καιρό τώρα προσπαθούν να απαντήσουν σε ένα εκνευριστικό ερώτημα:
Ποιοι βιολογικοί μηχανισμοί εμπλέκονται στην ανάπτυξη του τύπου 2 διαβήτη;

Μια πρόσφατη μελέτη που έγινε από ερευνητές του Weill Cornell Medical College, υποστηρίζει ο υπαίτιος μπορεί να είναι η έλλειψη της βιταμίνης Α, η οποία βοηθάει να αναπτυχθούν τα ονομαζόμενα βήτα-κύτταρα, που στο πάγκρεας παράγουν την ινσουλίνη, την ορμόνη που ελέγχει το ζάχαρο στο αίμα.

Οι ερευνητές βρήκαν, με πειράματα σε ποντίκια, ότι η έλλειψη της βιταμίνης Α σπρώχνουν τα βήτα-κύτταρα στο θάνατο, διακόπτοντας την παραγωγής της ινσουλίνης, η οποία είναι επιφορτισμένη με τον μεταβολισμό των σακχάρων που προέρχονται από το φαγητό.

Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο The Journal of Biological Chemistry, μπορούν να προσφέρουν νέα στοιχεία για την αιτία του διαβήτη τύπου 2, που χαρακτηρίζεται από αντίσταση ινσουλίνης και σε προχωρημένες καταστάσεις, ανεπαρκείς αριθμούς βήτα-κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη.

Όταν οι ερευνητές αφαίρεσαν τη βιταμίνη Α από το σιτηρέσιο των τρωκτικών, βρήκαν ότι τα ποντίκια άρχισαν να βιώνουν μια μαζική απώλεια των βήτα-κυττάρων, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της ινσουλίνης και μια μεγάλη αύξηση της γλυκόζης στο αίμα.
Οι ερευνητές επανεισήγαγαν βιταμίνη Α στο φαγητό των ζώων και βρήκαν ότι σταθεροποιήθηκε ο αριθμός των βήτα-κυττάρων, η παραγωγή της ινσουλίνης έγινε υψηλότερη και η γλυκόζη του αίματος επανήλθε στα κανονικά επίπεδα.

Εικόνες από το πάγκρεας υποκειμένων της έρευνας:
ομάδας ελέγχου με κανονικά ποντίκια με επάρκεια βιταμίνης Α (αριστερά), με ανεπάρκεια βιταμίνης Α (μέση)-[που έχει υψηλό αριθμό νεκρών βήτα κυττάρων (πράσινο) και χαμηλή ινσουλίνη (κόκκινο)]-και υποκείμενα στα οποία επαναχορηγήθηκε βιταμίνη Α (δεξιά)

Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 και αυτοί με προχωρημένο διαβήτη τύπου 2, βιώνουν απώλεια των βήτα-κυττάρων, για αυτό και υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη νέων θεραπειών που είτε θα τα διατηρούν, είτε θα τα αναπληρώνουν.
Όπως δήλωσε ο Dr. Steven Trasino, πρώτος από τους συγγραφείς και μεταδιδακτορικός συνεργάτης του Τμήματος της Φαρμακολογίας: «Η έρευνά μας, από θεραπευτική άποψη, είναι μια πολύ σημαντική συνεισφορά επειδή δεν υπάρχουν διαθέσιμα φάρμακα για τη θεραπεία».

Οι επιστήμονες κατανόησαν ότι η βιταμίνη Α είναι ουσιαστική για την παραγωγή των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης, αλλά ήταν άγνωστο αν ο ρόλος αυτός συνεχίζονταν στην ενηλικίωση.
Οι ερευνητές αναζήτησαν απάντηση χρησιμοποιώντας τόσο κανονικά ποντίκια, όσο και ποντίκια που είχαν μια γενετικά εξασθενημένη ικανότητα να αποθηκεύουν βιταμίνη Α.

Τα ευρήματα, που βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο, εγείρουν το ερώτημα αν η ανεπάρκεια της βιταμίνης Α εμπλέκεται σε ανθρώπους και ζώα με διαβήτη τύπου 2, είτε μέσω μιας κακής διατροφής ή μέσω διαταραχής του μεταβολισμού. Προκαλούν, επίσης, ερωτήματα σχετικά με το αν ένα συνθετικό ανάλογο της βιταμίνης Α θα μπορούσε να αντιστρέψει τις επιπτώσεις της νόσου.

«Η μελέτη μας θέτει μια πλατφόρμα για να προχωρήσουν αυτές οι μελέτες σε προκλινικά και κλινικά περιβάλλοντα», δήλωσε ο Dr. Trasino.
egno.gr