Herbal Medicine-Βοτανοθεραπεία Από την αρχαιότητα,τα βότανα εκτιμήθηκαν για τις αναλγητικές και θεραπευτικές τους ικανότητες. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 75% των φαρμάκων μας βασίζονται στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Οι κοινωνίες μας, διά μέσου των αιώνων, ανέπτυξαν τις δικές τους παραδόσεις για να καταφέρουν να κατανοήσουν τα φαρμακευτικά φυτά και τις χρήσεις τους. Κάποιες από αυτές τις παραδόσεις και τις ιατρικές πρακτικές μπορεί να μας φαίνονται παράδοξες και μαγικές, ενώ κάποιες άλλες λογικές και ορθολογιστικές, όλες τους όμως είναι προσπάθειες να ξεπεραστούν οι ασθένειες και ο πόνος και στο τέλος-τέλος να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής. Αυτά με λίγα λόγια ορίζουν την βοτανοθεραπεία.

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Η ολιστική προσέγγιση της διατροφής: Κανόνας 1ος

                                  Υπάρχουν 8 πανάρχαιοι κανόνες για σωστή διατροφή!
Σε μία σειρά από 8 συνεχόμενα άρθρα, θα εκτεθούν οι οκτώ βασικοί κανόνες οι οποίοι πρέπει να διέπουν το φαγητό του κάθε ανθρώπου ανεξάρτητα από την ιδιοσυγκρασία του, την ηλικία και το φύλο του, ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία μένει και τις συνθήκες στην οικογένεια και την εργασία του και τέλος ανεξάρτητα από την εποχή του χρόνου και τις "συνήθειες" της τοπικής κουζίνας.
Τι είναι αυτοί οι κανόνες;
Είναι απλοί, απλούστατοι κανόνες τους οποίους είναι εξαιρετικά δύσκολο να απορρίψει ένας ανοικτός νους, ο οποίος και με μόνο του εφόδιο την απλή λογική θα τους βρει κατανοητούς και αποδεκτούς.
Οι κανόνες αυτοί εξασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό τη διατήρηση της σωματικής υγείας ενός ανθρώπου, τονώνουν όλα τα όργανα του σώματός του και ιδιαίτερα το ανοσοποιητικό του σύστημα, σε αρκετές δε περιπτώσεις συμβάλλουν αποφασιστικά στην επαναφορά της υγείας (μαζί με άλλες θεραπευτικές μεθόδους) σε άτομα που έχουν ήδη παρουσιάσει κάποια διαταραχή.
Το πρόβλημα βέβαια της όλης ιστορίας, είναι εμφανές και κατανοητό:
πώς δηλαδή μπαίνουν αυτοί οι κανόνες σε καθημερινή πράξη για τον σύγχρονο άνθρωπο της μεγαλούπολης που ζει και κινείται στους γνωστούς σε όλους μας τρελούς ρυθμούς.
Εδώ συνήθως έχουμε δύο κατηγορίες ανθρώπων που θα ασχοληθούν με το όλο θέμα και θα κάνουν τον "κόπο" να εντρυφήσουν στο υλικό που ακολουθεί:
α) Κατ’ αρχήν υπάρχουν οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες μπορεί μία ήδη εγκατεστημένη ασθένεια να κινητοποιήσει το άτομο και να το οδηγήσει στην αναζήτηση κάποιου πιό "υγιεινού" τρόπου διατροφής.
Είναι οι άνθρωποι εκείνοι στους οποίους μία ασθένεια που τους ταλαιπωρεί μπορεί να εμφανίσει βελτίωση εάν προσέξουν λίγο τη διατροφή τους.
Αυτό ισχύει και για τα διάφορα πεπτικά προβλήματα (όπως η γαστρίτιδα, το έλκος, η δυσκοιλιότητα, η κολίτιδα, κλπ), αλλά και για άλλες καταστάσεις όπως τα δερματικά προβλήματα (έκζεμα, ακμή), οι ημικρανίες, τα προβλήματα του τριχωτού και των νυχιών, κλπ.
β) Από την άλλη πλευρά μπορεί επίσης κάποιος να έχει τόσο κουραστεί από τους ρυθμούς της καθημερινότητας που να θέλει να κάνει κάποια ριζική αλλαγή στον γενικότερο τρόπο ζωής του, χωρίς να "αναγκασθεί" να το κάνει από κάποια μορφή ασθένειας από την οποία υποφέρει.
Και εδώ υπάρχουν αυτοί οι δέκα απλοί κανόνες για να υπάρξει μία σωστή καθοδήγηση και μία θα λέγαμε ‘πρόληψη’.
Κρατώντας λοιπόν ο καθένας καθαρό μυαλό από τις τυχόν επικρατούσες ατομικές ή και κοινωνικές συνήθειες της ζωής του, ας μελετήσει αυτούς τους πολύτιμους κανόνες και ας ανατρέχει σε αυτούς συχνά, έως ότου σταδιακά βρεί κάποιο νέο τρόπο καθημερινής διατροφής που να του ταιριάζει:
Ο πρώτος κανόνας είναι ο εξής:
Τα γεύματα θα πρέπει να είναι μαγειρεμένα την ίδια ημέρα, και μάλιστα να υπάρχει -εί δυνατόν- άλλο μαγείρεμα για το μεσημεριανό φαγητό, και άλλο για το δείπνο, έτσι ώστε το όποιο φαγητό να είναι όσο το δυνατόν πιό φρέσκο.
Αυτό το θέμα δεν είναι άγνωστο στους κάπως μεγαλύτερους ανθρώπους οι οποίοι στη χώρα μας, μέχρι ίσως και μετά από τον πόλεμο του ’40, θυμούνται ότι "το τσουκάλι μπαίνει στη φωτιά δύο φορές την ημέρα" και αυτή τη συνήθεια την ακολουθούσε η μεγάλη πλειοψηφία των οικογενειών.
Θα πρέπει επίσης το φαγητό να σερβίρεται ζεστό, διότι το κρύο φαγητό διαταράσσει τη διαδικασία της πέψης, "παγώνοντας" τη δύναμη της πεπτικής λειτουργίας.
Τι γίνεται όμως σήμερα στην καθημερινότητα;
Καταλαβαίνει εύκολα κανείς την πορεία την οποία ακολουθεί η γενικότερη υγεία της ανθρωπότητας, όταν τα super markets έχουν κατακλυσθεί από έτοιμα κατεψυγμένα φαγητά τα οποία τα βάζουμε για λίγα λεπτά στον φούρνο μικροκυμάτων, η από κονσέρβες οι οποίες έχουν ημερομηνία λήξης μετά από πέντε χρόνια.
Είναι χαρακτηριστική η διαφήμιση στην τηλεόραση που προτρέπει στην παρασκευή έτοιμης σούπας (σακουλάκι με σκόνη από διάφορα υλικά) βάζοντας τις μητέρες να "φροντίζουν" την οικογένεια βράζοντας νερό και ρίχνοντας τη σκόνη για ένα "ελαφρύ και υγιεινό βραδυνό".
Τη σούπα βέβαια τρώνε πανευτυχείς όλοι (βλέποντας μάλιστα τηλεόραση...), και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά τα οποία χαίρονται για το υγιεινό και θρεπτικό δείπνο της οικογένειας!
Είναι επίσης προβληματική η συνήθεια κάποιων οικογενειών να μαγειρεύουν το σαββατοκύριακο "για όλη την εβδομάδα" και να γεμίζουν την κατάψυξη με "τάπερ" γεμάτα με φαγητά (σπιτικά μεν) τα οποία θα αποψύχουν μεθοδικά τις επόμενες ημέρες ένα κάθε φορά, για να έχουν έτοιμο και "υγιεινό" φαγητό.
Δεν αντιλέγει κανείς ότι (πιθανώς) μία εκτεταμένη χημική ανάλυση θα δείξει ότι σε μοριακό επίπεδο τα τρόφιμα αυτά έχουν ελάχιστες αλλαγές μετά από αρκετές ημέρες στην κατάψυξη.
Το όλο πρόβλημα όμως της σύγχρονης τάσης της διαιτολογίας είναι ακριβώς αυτό.
Το ότι δηλαδή ενδιαφέρονται όλοι για τη χημική ανάλυση των τροφών και την καταγραφή των συστατικών τους σε μακρείς καταλόγους με νούμερα ως προς την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες,λιπαρά (κορεσμένα και ακόρεστα), ίνες, νάτριο, κλπ,
και τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ενεργειακή κατάσταση του φαγητού και την άμεσα διαθέσιμη ενέργεια που προσφέρει στο ανθρώπινο σώμα.
Και για όποιον δεν καταλαβαίνει ακριβώς (ή δεν θέλει να καταλάβει) το τί σημαίνει αυτό, η διαφορά δηλαδή μεταξύ "χημείας / υλικής δομής" και "ενέργειας" (η οποία ήδη καταγράφεται σε φωτογραφικό φίλμ με τη γνωστή μέθοδο της φωτογράφησης Kirlian) θα αναφέρουμε το απλό παράδειγμα κάποιου ανθρώπου ο οποίος... διψάει.
Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ ‘χημικής σύστασης’ και ‘ενέργειας’;
Έχουμε λοιπόν κάποιον ο οποίος μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού έχει ξεκινήσει από το σπίτι του στην Κυψέλη μία Κυριακή πρωί για να πάει για μπάνιο στη Σαρωνίδα.
Έχει τρομερή ζέστη, το αυτοκίνητό του δεν διαθέτει κλιματισμό (ή έχει, αλλά την ημέρα αυτή ατυχώς γι’ αυτόν δεν λειτουργεί...), δεν έχει μαζί του κάποιο μπουκάλι με νερό και βρίσκεται για μία ώρα περίπου καθηλωμένος σε ένα φοβερό μποτιλιάρισμα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, μέσα σε μία απίστευτη ουρά αυτοκινήτων που όλα κατευθύνονται προς την παραλία.
Τελικά μετά από πολλή ώρα, κάποια ευλογημένη στιγμή, φτάνει στον προορισμό του και αναψοκοκκινισμένος, ιδρωμένος, κουρασμένος, εκνευρισμένος αλλά και αφόρητα διψασμένος κατευθύνεται στο περίπτερο της πλατείας, για να αγοράσει ένα μπουκάλι με δροσερό νερό.
Τη στιγμή που πλησιάζει το μπουκάλι στα χείλη, όλος ο οργανισμός του έχει έντονο το αίσθημα της δίψας και της προσμονής για το δροσερό νερό.
Αυτό συμβαίνει διότι η αφυδάτωση του σώματος και η έλλειψη επαρκούς ποσότητας νερού στους χώρους ανάμεσα στα κύτταρα, στους βλεννογόνους, αλλά και στο ίδιο το αίμα, στέλνει έντονα σήματα στο κέντρο της δίψας που βρίσκεται στον εγκέφαλο και ειδοποιεί ότι το σώμα χρειάζεται νερό... επειγόντως (αυτός είναι ο βασικός μηχανισμός με τον οποίο δημιουργείται το αίσθημα της δίψας).
Από τη στιγμή που ο άνθρωπός μας θα πιει μονορούφι το μπουκάλι του νερού, θα περάσει κάποιος χρόνος για να κατέβει το νερό στο στομάχι, να περάσει στο έντερο, να απορροφηθεί, να κυκλοφορήσει στο αίμα, να πάει σε όλα τα σημεία του οργανισμού και τελικά να φθάσει και το μήνυμα στο κέντρο της δίψας το οποίο μήνυμα θα λέει "λήξη συναγερμού, το σώμα ξεδίψασε".
Ο χρόνος αυτός υπολογίζεται από τους ειδικούς ότι είναι 10 με 15 λεπτά και αυτός είναι ο χρόνος που χρειάζεται το "υλικό νερό" να κάνει όλα αυτά που ήδη αναφέραμε για να ξεδιψάσει το σώμα.
Το κρίσιμο ερώτημα που ακολουθεί είναι: σε πόση ώρα από τη στιγμή που ο ταλαιπωρημένος φίλος μας έχει ακουμπήσει το μπουκάλι του νερού στα χείλη του και αρχίζει να πίνει, θα νιώσει ότι έχει ξεδιψάσει και ότι δεν χρειάζεται άλλο νερό;
Ο χρόνος αυτός είναι σχεδόν ακαριαίος, χρειάζονται δηλαδή μερικά μόνο δευτερόλεπτα για να υπάρξει το αίσθημα της ανακούφισης στο σώμα και αυτός ακριβώς είναι ο χρόνος που κάνει η "ενέργεια του νερού" να δώσει το μήνυμα ότι το στομάχι πλέον έχει ποσότητα νερού η οποία μετά από 10 με 15 λεπτά θα φθάσει σε όλον τον οργανισμό και δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για να υπάρχει το αίσθημα της δίψας.
Είναι το λεπτό - ενεργειακό στοιχείο του νερού το οποίο θα ενωθεί με το αντίστοιχο στοιχείο του διψασμένου ανθρώπου μας και θα επιφέρει μία άμεση ανακούφιση στη δίψα του.
Το υλικό νερό σε λίγα λεπτά θα ακολουθήσει και θα ξεδιψάσει όλα τα κύτταρα του σώματος, αλλά το αίσθημα ότι "έχω ξεδιψάσει" υπάρχει ήδη από ώρα εκεί.
Συμπέρασμα:
Η "φρεσκάδα" λοιπόν του φαγητού μας στην οποία αναφέρεται αυτός ο πρώτος κανόνας, μιλάει ακριβώς γι’ αυτή τη λεπτή ενέργεια που έχουν οι τροφές και τα ποτά που καταναλώνουμε και που τρέφουν τελικά το σύνολο του οργανισμού μας μέσω των λεπτών στοιχείων.

Και είναι γεγονός ότι κάποιος ο οποίος τρέφεται για καιρό με τροφές οι οποίες είναι "χημικά" εντάξει αλλά "ενεργειακά" νεκρές, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε προβλήματα υγείας τα οποία βεβαίως θα είναι αυτά ακριβώς στα τα οποία η ιδιοσυγκρασία του έχει ευαισθησία.
Ανδρέας Τσουρουκτσόγλου