Herbal Medicine-Βοτανοθεραπεία Από την αρχαιότητα,τα βότανα εκτιμήθηκαν για τις αναλγητικές και θεραπευτικές τους ικανότητες. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 75% των φαρμάκων μας βασίζονται στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Οι κοινωνίες μας, διά μέσου των αιώνων, ανέπτυξαν τις δικές τους παραδόσεις για να καταφέρουν να κατανοήσουν τα φαρμακευτικά φυτά και τις χρήσεις τους. Κάποιες από αυτές τις παραδόσεις και τις ιατρικές πρακτικές μπορεί να μας φαίνονται παράδοξες και μαγικές, ενώ κάποιες άλλες λογικές και ορθολογιστικές, όλες τους όμως είναι προσπάθειες να ξεπεραστούν οι ασθένειες και ο πόνος και στο τέλος-τέλος να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής. Αυτά με λίγα λόγια ορίζουν την βοτανοθεραπεία.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γονίδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γονίδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024

Bruce H. Lipton - Το μυαλό υπερέχει της ύλης;

Η απάντηση εξαρτάται από το ποια επιστήμη ρωτάτε. 
Η επιστήμη της συμβατικής ιατρικής προσπαθεί να μας καθησυχάσει ότι κανένα από τα φαινόμενα νου-σώματος δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. 
Αυτό συμβαίνει επειδή τα σημερινά εγχειρίδια βιολογίας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης περιγράφουν το σώμα και τα κύτταρα που το αποτελούν ως μηχανές που αποτελούνται από βιοχημικά δομικά στοιχεία.
Αυτή η αντίληψη έχει προγραμματίσει το ευρύ κοινό να αποδεχτεί την πεποίθηση του γενετικού ντετερμινισμού, δηλαδή την αντίληψη ότι τα γονίδια ελέγχουν τα σωματικά και συμπεριφορικά χαρακτηριστικά. 
Αυτή η θλιβερή ερμηνεία υποστηρίζει την αντίληψη ότι η μοίρα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με προγονικά χαρακτηριστικά που καθορίζονται από γενετικά σχέδια που προέρχονται από τους γονείς μας, και τους γονείς τους, και τους γονείς των γονέων τους, μέχρι το άπειρο. 
Αυτό κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι "θύματα" της κληρονομικότητας.
Ευτυχώς, το Human Genome Project/HGP έχει τραβήξει το χαλί κάτω από τις πεποιθήσεις της συμβατικής επιστήμης σχετικά με τον γενετικό έλεγχο. 
Αυτό είναι ειρωνικό, διότι είχε ως στόχο να αποδείξει το αντίθετο.
 Σύμφωνα με τη συμβατική πεποίθηση, η πολυπλοκότητα ενός ανθρώπου θα απαιτούσε ένα γονιδίωμα που θα περιείχε πάνω από 100.000 γονίδια. 
Παραδόξως, το HGP ανακάλυψε ότι ο άνθρωπος έχει περίπου 23.000 γονίδια, σχεδόν τον ίδιο αριθμό γονιδίων που βρίσκονται σε ορισμένα από τα πιο πρωτόγονα ζώα. 
Τα γονίδια που λείπουν τονίζουν την ελαττωματική φύση ενός θεμελιώδους "μύθου-αντίληψης" που διέπει τον γενετικό ντετερμινισμό...απλά δεν υπάρχουν αρκετά γονίδια για να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο!
Έτσι, αν τα γονίδια δεν ελέγχουν τη ζωή...τι την ελέγχει; 
Η απάντηση είναι: 
Eμείς! 
Η εξελισσόμενη επιστήμη της νέας τεχνολογίας αποκαλύπτει ότι η δύναμή μας να ελέγχουμε τη ζωή μας προέρχεται από το μυαλό μας και δεν είναι προ-προγραμματισμένη στα γονίδιά μας.
μετάφραση και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021

Bruce H. Lipton, Ph.D: "όταν κοιτάμε τον καθρέφτη και βλέπουμε τον εαυτό μας δεν βλέπουμε μια μεμονωμένη οντότητα, αλλά μια κοινότητα 50 τρισεκατομμυρίων κυττάρων"

Οι εκπληκτικές νέες επιστημονικές ανακαλύψεις σχετικά με τις βιοχημικές επιδράσεις της λειτουργίας του εγκεφάλου, δείχνουν ότι όλα τα κύτταρα του σώματός μας επηρεάζονται από τις σκέψεις μας. 
Ο Bruce H. Lipton, Ph.D. Αμερικανός αναπτυξιακός βιολόγος, γνωστός για τις μελέτες και έρευνές του του σχετικά με την επιγενετική, μεταξύ άλλων αναφέρει πως
όταν είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας, προσελκύουμε ευτυχισμένους, εκπληρωμένους ανθρώπους, γεγονός που μας οδηγεί σε μια ισορροπημένη υγιή ζωή.
Εδώ μια συγκλονιστική του συνέτευξη στο ncbi.nlm.nih.gov: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6438088/
https://botanologia.gr/bruce-h-lipton-ph-d-kathos-allazoyme-gnomi-allazoyme-kai-ti-viologia-mas/

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Οι γιατροί ανακαλύπτουν 13 άτομα που είναι ανθεκτικά σε σοβαρές κληρονομικές ασθένειες – και μπορεί να υπάρχουν ακόμα περισσότεροι

Τελικά υπάρχουν δίπλα μας "υπερήρωες" με πανίσχυρο DNA
Εντοπίστηκαν άνθρωποι με πραγματικά άτρωτο DNA
Μια ανάλυση γονιδιωμάτων άνω του μισού εκατομμυρίου ανθρώπων έφερε για πρώτη φορά στο φως 13 άτομα που είναι υγιέστατα, παρά τις σοβαρές μεταλλάξεις στο DNA τους, οι οποίες συνδέονται με σοβαρές παιδικές ασθένειες.
Οι ειδικοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν αυτούς τους ανθρώπους ως "γενετικούς υπερήρωες" και αναφέρουν ότι η ανακάλυψη ίσως τους οδηγήσει να κατανοήσουν το φαινόμενο!!!
"Ο χαρακτηρισμός των περιπλοκών του γονιδιώματός μας θα αποκαλύψει τελικά στοιχεία που θα μπορούσαν να προάγουν την υγεία με τρόπους που δεν έχουμε καν φανταστεί".
Υπάρχουν 13 άνθρωποι στον κόσμο που θα μπορούσαν να προσφέρουν σωτήριες θεραπείες για ορισμένες από τις πιο επιζήμιες ασθένειες στον κόσμο - αλλά οι γιατροί δεν μπορούν να τους βρουν.
Οι 13 αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ονομαστεί "γενετικοί υπερήρωες", έχουν παραμείνει υγιείς παρά το γεγονός ότι φέρουν τις ίδιες γενετικές μεταλλάξεις με πολλούς άλλους, οι οποίες οδηγούν σε σοβαρές ασθένειες. 
Καθένας από αυτούς θα έπρεπε να ήταν επιρρεπής σε μελλοντικές διαταραχές όπως η κυστική ίνωση, οι οποίες ξεκινούν στην πρώιμη παιδική ηλικία ως αποτέλεσμα ελαττώματος σε ένα γονίδιο, αλλά αυτοί παραμένουν υγιέστατοι!!!
Έως τώρα θεωρείτο ότι όποιος άνθρωπος έχει την εν λόγω μετάλλαξη, αναπόφευκτα θα αρρωστήσει.
Φαίνεται όμως πως αυτό δεν είναι έτσι τελικά.
Αυτοί οι 13 άνθρωποι δεν είχαν τις συνήθως αναπόφευκτες ασθένειες που συνδέονταν με τη γενετική τους σύσταση. 
Είναι εντελώς ανεπηρέαστοι από τα προβληματικά τους γονίδια.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι οι επιστήμονες δεν έχουν ιδέα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. 
Αναγνωρίστηκαν μόνο τα γονίδιά τους από τους επιστήμονες κατά τη διάρκεια μιας μελέτης του DNA περισσότερων από μισό εκατομμύριο ανθρώπων - έτσι, οι ερευνητές είχαν πρόσβαση μόνο στα γονίδιά τους, όχι στους ίδιους τους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι αυτοί συμμετείχαν στο πρόγραμμα Resilience Project, το οποίο εξέτασε 589.000 γενετικούς κώδικες σε μια προσπάθεια να βρει ανθρώπους που έχουν ανοσία στις γενετικές παραλλαγές που συνήθως οδηγούν σε ασθένειες.
"Οι περισσότερες γονιδιωματικές μελέτες επικεντρώνονται στην εύρεση της αιτίας μιας ασθένειας, αλλά βλέπουμε τεράστια ευκαιρία στο να ανακαλύψουμε τι κρατά τους ανθρώπους υγιείς", δήλωσε ο συνιδρυτής του Resilience Project καθηγητής Eric Schadt, από την Ιατρική Σχολή Icahn στο Mount Sinai της Νέας Υόρκης. 
"Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης έχουν δημιουργήσει πολύ περισσότερους προστατευτικούς μηχανισμούς από όσους κατανοούμε σήμερα.
Ο χαρακτηρισμός των περιπλοκών του γονιδιώματός μας θα αποκαλύψει τελικά στοιχεία που θα μπορούσαν να προάγουν την υγεία με τρόπους που δεν έχουμε καν φανταστεί".
Το εμπόδιο
Όμως οι επιστήμονες δεν θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες λόγω του τρόπου με τον οποίο συγκεντρώθηκε η συγκατάθεση για το έργο.
Οι ερευνητές έλαβαν πλήρη συγκατάθεση για να χρησιμοποιήσουν τα γονίδια, αλλά όχι για να μιλήσουν με τους εμπλεκόμενους ανθρώπους.
"Υπάρχει ένα σημαντικό μάθημα εδώ για τους επιστήμονες γονιδιώματος σε όλο τον κόσμο: η αξία οποιουδήποτε έργου γίνεται εκθετικά μεγαλύτερη όταν οι πολιτικές συγκατάθεσης μετά από ενημέρωση επιτρέπουν σε άλλους επιστήμονες να προσεγγίσουν τους αρχικούς συμμετέχοντες στη μελέτη.
Άν μπορούσαμε να έρθουμε σε επαφή με αυτούς τους 13 ανθρώπους, ίσως να βρισκόμασταν ακόμη πιο κοντά στην εύρεση φυσικής προστασίας από ασθένειες. 
Προβλέπουμε να ξεκινήσουμε στο μέλλον μια προοπτική μελέτη που θα περιλαμβάνει μια ευρύτερα χρήσιμη πολιτική συγκατάθεσης" - ", δήλωσε ο Stephen Friend, συνιδρυτής του Resilience Project.
Οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να έρθουν εκ νέου σε επαφή με την πλειονότητα των ανθεκτικών ατόμων για περαιτέρω μελέτη λόγω της έλλειψης των απαραίτητων εντύπων συγκατάθεσης", έγραψε ο Daniel MacArthur, γιατρός από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στις ΗΠΑ, σε σχόλιό του για τη μελέτη.
μετάφραση και επιμέλεια κειμένου thalia - botanologia.gr
αναφορά στο έργο στην ομιλία στο TED με τα λόγια του Stephen Friend.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Δεν είμαστε υποχείρια των γονιδίων μας αλλά των ιδεοληπτικών εμμονών μας

Επιγενετική: πέρα από τη μονοκρατορία των γονιδίων
H συμπεριφορά μας αλλάζει το DNA
Τι κοινό μπορεί να έχουν η άνθιση ενός φυτού, η επιρροή της δίαιτας μιας εγκύου στο μελλοντικό μεταβολισμό του παιδιού της και μια σειρά από νεοπλασίες και νευρολογικές παθήσεις;
Ολα εξαρτώνται από τη λιγότερο ή περισσότερο φυσιολογική επίδραση των επιγενετικών διεργασιών: από τις χημικές τροποποιήσεις που εισάγει το κυτταρικό περιβάλλον στη δομή και την οργάνωση του DNA.
Και όπως έδειξε μια σειρά από πρωτοποριακές έρευνες των τελευταίων 10-15 ετών, οι επιγενετικές διεργασίες, οι οποίες εκδηλώνονται με την τροποποίηση της έκφρασης των γονιδίων, αποτελούν πιθανότατα την «απάντηση» ενός οργανισμού στις εξωγενείς πιέσεις ή σε σημαντικές περιβαλλοντικές αλλαγές. Διαπίστωσαν, μάλιστα, ότι αυτές οι τροποποιήσεις στην έκφραση των γονιδίων μπορεί να είναι πρόσκαιρες και μεταβατικές, ενδέχεται όμως να είναι πολύ πιο μόνιμες και ενδεχομένως κληρονομικές!
Η πρόσφατη αναγνώριση της σημασίας των επιγενετικών αλλαγών έχει ασύλληπτες επιπτώσεις για τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων. 
Για παράδειγμα,λ η Αμερικανική Εταιρεία για την Ερευνα του Καρκίνου (AACR) έχει δημοσιεύσει πολλές στατιστικές έρευνες που δείχνουν σαφώς ότι πάνω από το 60% των διαγνωσμένων νεοπλασιών δεν οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες αλλά στον τρόπο ζωής των ασθενών.
Ευέλικτες γονιδιακές μηχανές
Το γεγονός ότι η συμπεριφορά και οι συνήθειες ενός ζευγαριού επηρεάζουν την υγεία των παιδιών του δεν αποτελεί είδηση. 
Αρκεί να σκεφθεί κανείς τις βλάβες που επιφέρει το κάπνισμα ή η χρήση ναρκωτικών ουσιών κατά την περίοδο της κύησης.
Λιγότερο προφανής είναι, ωστόσο, η μέχρι πρόσφατα εμπειρική διαπίστωση ότι οι διάφορες καταχρήσεις -κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά κ.ά.- πολύ συχνά «μεταφράζονται» σε μια σειρά από μη αντιστρέψιμα βιολογικά συμβάντα που, με τη σειρά τους, επηρεάζουν δραματικά όχι μόνο το χρήστη αλλά και τα παιδιά ή τα εγγόνια του.
Αν αυτή η δυνατότητα μεταβίβασης ορισμένων επίκτητων χαρακτηριστικών σάς ακούγεται υπερβολικά αιρετική, σκεφτείτε πώς είναι δυνατόν να εξηγηθεί διαφορετικά το ότι δύο άνθρωποι που ζουν στο ίδιο περιβάλλον και έχουν ταυτόσημο γενετικό υλικό (π.χ. δύο μονοωγενείς δίδυμοι) εκδηλώνουν διαφορετική ευαισθησία σε πολλές ασθένειες.
Στην πραγματικότητα, η δυνατότητα «αναπρογραμματισμού» μέρους της γενετικής πληροφορίας που βρίσκεται κωδικοποιημένη στο DNA ίσως αποτελεί την πιο εύλογη επιστημονική εξήγηση τόσο για τη διατήρηση κάποιων επίκτητων χαρακτηριστικών για μεγάλα χρονικά διαστήματα όσο και για τη μεγάλη ταχύτητα μεταβίβασής τους στους απογόνους.
Και η επιγενετική/epigenetics μελετά ακριβώς όλες αυτές τις επίκτητες μεταβολές στην έκφραση των γονιδίων, οι οποίες ούτε απορρέουν ούτε συνεπάγονται αλλαγές στο επίπεδο της αλληλουχίας του DNA.
Ας σημειωθεί πάντως ότι αυτός ο κλασικός ορισμός της επιγενετικής είναι μάλλον ασαφής και γονιδιοκεντρικός, αφού επικεντρώνεται αποκλειστικά στην «έκφραση» κάποιων γονιδίων και όχι στις κυτταρικές δομές που αποτελούν τον απαραίτητο λειτουργικό μηχανισμό για την έκφραση της γενετικής πληροφορίας που βρίσκεται εγγεγραμμένη στο DNA (όπως π.χ. τα σύμπλοκα ιστονών-DNA, η χρωματίνη, ορισμένα μόρια RNA κ.ά.).
Αν παρομοιάζαμε το γονιδίωμα με τα πλήκτρα ενός πιάνου -κάθε πλήκτρο αντιστοιχεί σε ένα γονίδιο, τότε το «επιγονιδίωμα» (ό,τι δηλαδή προκύπτει από την αλληλεπίδραση των γονιδίων με το περιβάλλον) είναι η μουσική που ένας πιανίστας δημιουργεί πατώντας αυτά τα πλήκτρα. 
Μολονότι πρόκειται για το ίδιο μουσικό όργανο, άλλη μουσική θα έπαιζε σε αυτό ο Σοπέν και άλλη ο Κιθ Τζάρετ.
Στη διπλή έλικα του DNA βρίσκονται κωδικοποιημένες όλες οι γενετικές πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την καλή λειτουργία ενός οργανισμού, όμως το μόριο αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά αδρανές και «αυτιστικό»: μόνο αν βρεθεί στο κατάλληλο μικροπεριβάλλον και ενεργοποιηθεί από την παρουσία μιας σειράς διαφορετικών μορίων καταφέρνει να «εκφραστεί».
Προδιαμόρφωση ή επιγένεση;
Σε αυτό το σημείο υπεισέρχονται οι επιγενετικοί μηχανισμοί που τροποποιούν και ρυθμίζουν την έκφραση των γονιδίων. 
Για παράδειγμα, η μεθυλίωση, η προσθήκη δηλαδή μιας ομάδας μεθυλίου σε κάποια από τις τέσσερις βάσεις του DNA, έχει ως αποτέλεσμα την «αποσιώπηση» του μεθυλιωμένου γονιδίου. 
Με άλλα λόγια, η μεθυλίωση καθιστά τα γονίδια ανενεργά, ενώ ό,τι αφαιρεί τη μεθυλική ομάδα επανενεργοποιεί το γονίδιο.
Σε μια σειρά από πρωτοποριακές έρευνες οι Michael Meaney και Moshe Szyf απέδειξαν, αρχικά στους αρουραίους και πιο πρόσφατα στους ανθρώπους, τις δραματικές συνέπειες που έχει το στρες και η ψυχολογική πίεση στη μεθυλίωση των γονιδίων που σχετίζονται με το άγχος. 
Αλλά και άλλες μεταγενέστερες έρευνες επιβεβαίωσαν τις αρνητικές επιγενετικές επιδράσεις του στρες.
Εξίσου καταστροφική αποδείχτηκε η εμπλοκή των επιγενετικών τροποποιήσεων για την εμφάνιση νεοπλασιών καθώς και νευρολογικών παθήσεων. 
Αυτό επιβεβαιώνετε από τις βιοϊατρικές αναλύσεις ασθενών που πάσχουν από σοβαρά νευρολογικά προβλήματα (αυτιστικοί, σχιζοφρενείς, καταθλιπτικοί). 
Στους ψυχωτικούς ασθενείς, μάλιστα, διαπιστώθηκε σαφής αύξηση της επιγενετικής μεθυλίωσης των γονιδίων (BDNF) στα κύτταρα του μετωπιαίου φλοιού τους.
Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών φαίνεται να παραβιάζουν και να αμφισβητούν στην πράξη τη βασική απαγορευτική αρχή της σύγχρονης γενετικής, σύμφωνα με την οποία «τα επίκτητα χαρακτηριστικά δεν κληρονομούνται ποτέ». 
Αν όμως το περιβάλλον δεν είναι σε θέση να προκαλεί απευθείας στοχευμένες γενετικές αλλαγές στο γενετικό υλικό (DNA), μπορεί, εντούτοις, κάλλιστα να προκαλεί βαθύτατες επιγενετικές μεταβολές στην έκφραση των γονιδίων, ορισμένες από τις οποίες είναι κληρονομήσιμες.
Η είσοδος στη μετα-γονιδιωματική εποχή
Από τα μέσα του εικοστού αιώνα στη βιολογική σκέψη κυριαρχεί ένα νέο και πολύ δυναμικό ερευνητικό πρόγραμμα, το οποίο επιζητεί να εξηγήσει σε μοριακό επίπεδο το σύνολο σχεδόν των πολύπλοκων ζωικών φαινομένων. 
Πρόκειται για το πρόγραμμα της «μοριακής βιολογίας», το οποίο τα επόμενα πενήντα χρόνια αποδείχτηκε -τόσο σε ιδέες όσο και σε βιοτεχνολογικά προϊόντα- ο παραγωγικότερος κλάδος της έρευνας στη βιολογία.
Εκτοτε, η μοριακή προσέγγιση θα θεωρηθεί η βασιλική οδός για την αποκάλυψη των μέχρι τότε επτασφράγιστων μυστικών της ζωής. 
Πράγματι, χάρη στη λεπτομερή κατανόηση του μηχανισμού αναπαραγωγής του DNA καταφέραμε να «λύσουμε» οριστικά το μεγάλο μυστήριο της αναπαραγωγής: οι βιολόγοι ανακάλυψαν την ακριβή χημική δομή και διάταξη των γονιδίων πολλών οργανισμών και αποκρυπτογράφησαν το «γενετικό κώδικα», δηλαδή τους κανόνες έκφρασης των γονιδίων. 
Επίσης έμαθαν πώς να ανασυνδυάζουν και να κλωνοποιούν στο εργαστήριο γονίδια από διαφορετικούς οργανισμούς, δημιουργώντας ολότελα νέες «διαγονιδιακές» μορφές ζωής.
Ετσι εξηγείται γιατί τις τελευταίες δεκαετίες στη βιολογική σκέψη επικράτησε η απλοϊκή και αναμφίβολα μονοδιάστατη αντίληψη ότι το DNA αποτελεί το μοναδικό υλικό υπόστρωμα σχεδόν όλων των βιολογικών πληροφοριών.
Τα κοινά ανατομικά και νοητικά χαρακτηριστικά όλων των πλασμάτων που ανήκουν στο είδος μας, Homo sapiens, θα πρέπει να βασίζονται στην κοινή γονιδιακή μας κληρονομιά. 
Και η κοινή γενετική μας κληρονομιά εξηγείται με τη σειρά της από την κοινή βιολογική καταγωγή και εξέλιξη των ανθρώπινων γονιδιωμάτων.
Αν όμως η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων εξαρτάται όντως από την κοινή βιολογική μας καταγωγή, και όχι από κάποια ηθικο-πολιτική ή θρησκευτική επιταγή, τότε πώς εξηγούνται η τεράστια ποικιλομορφία στο εσωτερικό του είδους μας και η ουσιαστική μοναδικότητα κάθε ανθρώπινου όντος;
Η απάντηση σε αυτό το βασανιστικό ερώτημα θα εξαρτηθεί όχι μόνο από τη διαύγαση των πολύπλοκων σχέσεων ανάμεσα στα γονίδια και το περιβάλλον τους, αλλά και από τη βαθύτερη κατανόηση των ποικίλων επιγενετικών μηχανισμών που διαμεσολαβούν στις αμφίδρομες αλληλεπιδράσεις των γονιδίων με το περιβάλλον.
Επομένως, το μεγάλο στοίχημα για την ανάπτυξη της επιγενετικής σκέψης στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν είναι, όπως συχνά λέγεται, η εγκατάλειψη των στείρων «αναγωγιστικών» μεθόδων για χάρη κάποιων πιο δημιουργικών «ολιστικών» προσεγγίσεων, αλλά, αντιθέτως, η αναζήτηση μιας νέας και χωρίς ιδεολογικές προκαταλήψεις αντίληψης για τη συνάρθρωση των γονιδίων με το περιβάλλον τους.
thalia