Πόση πολύ δουλειά χωρίς ούτε μια διαμαρτυρία!
Τότε η γιαγιά μου και μόνο αυτή, με την ιδιότητα της πρωθιέρειας της πανάρχαιας τελετής, χωρίς τη βοήθεια κανενός άλλου, έπαιρνε κάμποσα ματσάκια βασιλικό, δεντρολίβανο, μαντζουράνα, άνηθο, κι έτριβε με αυτά το αχνιστό ξύλο του τραπεζιού.
Σ' αυτά τα γεύματα δεν χρησιμοποιούσαμε πιάτα.
Πάνω στο ξύλο του τραπεζιού, χωρίς τραπεζομάντιλο, έριχναν τα πράσινα ταγιαρίνια.
Τα σερβίριζαν στραγγισμένα καλά, στεγνά, με μια τρύπα στο κέντρο για να ρίξουμε μέσα τη σάλτσα, που ήταν πολύ πηχτή, κόκκινη, μαζί με το άσπρο τυρί.
Αλλά όμως, το άρωμα που έβγαζε εκείνο το τραπέζι σε συνέπαιρνε.
Προτού καλά-καλά τυλίξεις την πρώτη πιρουνιά, σου ερχόταν να μπήξεις τα δόντια στο ξύλο!
read more:https://botanologia.gr/ta-megala-kalokairiatika-fagopotia-ginontan-panta-kato-apo-ti-klimataria/
φωτό:efsyn.gr
