δεν τον φοβούνται ,
θέλουν να φέρουν πιο γρήγορα την άνοιξη.
Σαγηνευτική η ομορφιά τους,
μεθυστικό το άρωμά τους,
έντονο,
μαγευτικό,
μοναδικό.
Οι νεράιδες -λένε- δεν μπορούν να αντισταθούν στην ευωδιά τους ,
μαγεύονται και ακολουθούν τον λυγερό χορό τους - ακολουθούν το λίκνισμα που γράφουν στον αέρα οι αγαπημένες σπέντζες.
Στην Κρήτη μανουσάκια τις λένε, εκεί στα μέρη της Ρούμελης "ίτσια" μου είπαν πως τις λένε.
Και στην Πελοπόννησο σε πολλά μέρη σπέντζες τις λέμε!
Και στο μελωδικό μας Παπαδιαμάντη και στο "ολόγυρα στη λίμνη"
διαβάζουμε: Ὅταν ἐπανῆλθες μετὰ ἑπτὰ ἔτη εἰς τὴν ὡραίαν τοποθεσίαν,
τὴν προσφιλῆ εἰς τὰς ἀναμνήσεις σου,
δὲν ἦτο Φεβρουάριος ὁ μὴν καὶ δὲν ὑπῆρχον πλέον ἴτσια νὰ μυρώνωσι τὴν ἀτμοσφαῖραν μὲ τὰς μεθυστικὰς εὐωδίας των...
