Herbal Medicine-Βοτανοθεραπεία Από την αρχαιότητα,τα βότανα εκτιμήθηκαν για τις αναλγητικές και θεραπευτικές τους ικανότητες. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 75% των φαρμάκων μας βασίζονται στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Οι κοινωνίες μας, διά μέσου των αιώνων, ανέπτυξαν τις δικές τους παραδόσεις για να καταφέρουν να κατανοήσουν τα φαρμακευτικά φυτά και τις χρήσεις τους. Κάποιες από αυτές τις παραδόσεις και τις ιατρικές πρακτικές μπορεί να μας φαίνονται παράδοξες και μαγικές, ενώ κάποιες άλλες λογικές και ορθολογιστικές, όλες τους όμως είναι προσπάθειες να ξεπεραστούν οι ασθένειες και ο πόνος και στο τέλος-τέλος να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής. Αυτά με λίγα λόγια ορίζουν την βοτανοθεραπεία.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2022

Αυτάρκεια - πως μαζεύουμε άγρια φαγώσιμα χόρτα

Οδηγίες για το μάζεμα των άγριων φαγώσιμων χόρτων.
Λοιπόν αρχίζουμε.
Πως μαζεύουμε άγρια χόρτα και μάλιστα αυτά που πολλαπλασιάζονται και με ριζώματα;
Διαλέγουμε το μέρος που θα μαζέψουμε άγρια χόρτα ώστε να μην είναι κοντά σε δρόμους, σε καλλιεργημένα χωράφια, σε βιομηχανικές περιοχές κ.λ.π.
Γενικά προτιμούμε μέρη με λίγο έως πολύ υψόμετρο και με έδαφος σχετικά πετρώδες,είναι πολύ πιο νόστιμα!
Καλύτερη ώρα είναι μετά από βροχή, όπου τα χόρτα είναι πιο τρυφερά και επίσης προτιμούμε απόγευμα, ώστε να προλάβετε να πάρετε και τα θρεπτικά τους στοιχεία που παρήγαγαν εκείνη τη μέρα, πριν αποθηκευτούν στις ρίζες του φυτού. 
Αν είναι μετά τη συλλογή τους να τα μεταφέρουμε γρήγορα σπίτι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μια καθαρή πλαστική σακούλα, αλλιώς προτιμούμε μια βαμβακερή, για να μην "ανάψουν" τα χόρτα.
Έχουμε μαζί μας ένα κοφτερό μαχαίρι σαν αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες.
Ποτέ δεν μαζεύομε ένα χόρτο αν δεν είμαστε σίγουροι ότι τρώγεται. 
Αν έχουμε και την παραμικρή αμφιβολία το αφήνουμε.
Στη φύση υπάρχουν παρά πολλά χόρτα που είναι επικίνδυνα και δηλητηριώδη.
Επειδή τα χόρτα ενός είδους εμφανίζονται συνήθως κατά αποικίες -μαζεμένα- ποτέ δεν τα κόβουμε όλα, δεν τα εξολοθρεύουμε! 
Αφήνουμε κάποια και πάμε παρακάτω να βρούμε άλλα.
Δεν μαζεύουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε.
Και - μεγάλη προσοχή - τα χόρτα δεν τα ξεριζώνουμε ποτέ.
Αφού βρούμε ένα ωραίο και υγιές χόρτο
πλησιάζουμε με το μαχαίρι υπό γωνία και το μπήγουμε κάτω από τη κέντρο του χόρτου που είναι η κεντρική του ρίζα.
Το φέρνουμε ακόμη περισσότερο παράλληλα με το έδαφος και κόβουμε οριζόντια ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του εδάφους οριζόντια τη ρίζα του και αμέσως μετά ανασηκώνουμε με το μαχαίρι το κομμένο χόρτο,
το γυρίζουμε ανάποδα και το αφήνουμε να πέσει στο έδαφος
Κάνουμε μια πρώτη καθαριότητα στο χόρτο, διώχνοντας τα διάφορα ξένα χορταράκια ή σώματα που βγήκαν μαζί με το χόρτο καθώς και τα χώματα, με το χέρι τινάζοντας το ελαφρά.
Μετά κόβουμε ένα μέρος της ρίζας και καθαρίζουμε όλα τα κίτρινα φύλλα από το χόρτο. Αυτό που θα μείνει είναι έτοιμο να πλυθεί καλά και να πέσει στο βρασμένο νερό μιας κατσαρόλας με πολύ νερό.
Το χόρτο/βότανο που βλέπουμε στις φωτογραφίες είναι το διάσημο αγριοράδικο, ο βασιλιάς των άγριων χόρτων, ο βασιλιάς των βοτάνων.
όταν το βράζουμε δεν πετάμε το ζουμί του, το πίνουμε με μπόλικο λεμόνι και λίγο λάδι.
Το αγριοράδικο ξεχωρίζει εύκολα, πέραν του χαρακτηριστικού σχήματος των φύλλων, αλλά και της συστροφής που κάνει το φυτό όταν το κόψουμε, για αυτό σε κάποια μέρη της Ελλάδας όπως στη Λακωνία το λένε και καβουράκι.

Από τη χλωρίδα της Ελληνικής Γης - Tulipa australis

Χλωρίδα της Ελληνικής Γης - το σύνολο των φυτών που αυτοφύονται σστη χώρα μας.
Η Tulipa australis Link είναι η πιο κοινή από τις τουλίπες της χώρας μας.
Εμφανίζεται σε υπαλπικά λιβάδια, 
θαμνώνες, 
πτεριάδες, 
πετρώδεις θέσεις σε ανοίγματα δάσους, ξηρές βραχώδεις πλαγιές και σάρες, αδιαφορώντας για το γεωλογικό υπόστρωμα.
Συνήθως βρίσκεται σε υψόμετρο από 1100 έως 2200 μ., αν και πολλές φορές κατέρχεται χαμηλότερα.
Η γεωγραφική της κατανομή είναι κυρίως υπομεσογειακή, περιλαμβάνοντας τη Ν. Ευρώπη, τη ΒΔ Αφρική και τη Μικρά Ασία έως τον Καύκασο.
Στην Ελλάδα εμφανίζεται στα βουνά της ηπειρωτικής χώρας, συμπεριλαμβανομένης και της Πελοποννήσου καθώς και στα νησιά Νάξο και Θάσο.
Ορισμένοι συγγραφείς την κατατάσσουν ως υποείδος της T. sylvatica, αλλά η Persson (1991) υποστηρίζει ότι η τελευταία διαφέρει σημαντικά σε μορφολογικούς χαρακτήρες, βιότοπο και χρωμοσωμικό αριθμό. 
Όπως και όλα τα υπόλοιπα είδη του γένους, η T. australis περιλαμβάνεται στο Π.Δ. 67/81 «Περί προστασίας της αυτοφυούς Χλωρίδος και Άγριας Πανίδος και καθορισμού διαδικασίας συντονισμού και Ελέγχου της ερεύνης επ’ αυτών.»
Οι τουλίπες συνδέονται με μία από τις εντυπωσιακότερες περιπτώσεις ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης οφειλόμενης σε φυτό.
Το παράξενο όμως είναι ότι σε αντίθεση με άλλα φυτά που χρησιμοποιήθηκαν είτε ως τροφή είτε ως πρώτη ύλη για τη βιομηχανία, οι τουλίπες προορίζονταν καθαρά και μόνο για καλλωπιστική χρήση.
Η αρχή αυτής της βιομηχανίας φαίνεται να γίνεται στην Ολλανδία του 16ου αιώνα με την εισαγωγή βολβών τουλίπας από κάποιο άγνωστο είδος προερχόμενο από την επικράτεια της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι Ολλανδοί, μαγεμένοι από τα χρώματα της τουλίπας, επιδόθηκαν σε έναν αγώνα συνεχούς εξέλιξης και διασταύρωσης των φυτών με σκοπό τη δημιουργία όλο και πιο εντυπωσιακών σε μέγεθος και χρωματισμό λουλουδιών.
Σε αυτό μάλιστα, βρήκαν έναν απρόσμενο σύμμαχο, τον ιό TBV που προσβάλλει τα φυτά δημιουργώντας ανοιχτόχρωμες λωρίδες στα πέταλα! 
Η κατοχή και επίδειξη εντυπωσιακών τουλιπών έγινε μέτρο οικονομικής ευμάρειας και κοινωνικού στάτους.
Οι τιμές ανέβαιναν γρήγορα και ορισμένοι βολβοί έφθασαν να ανταλλάσσονται με ολόκληρα στρέμματα χωραφιών. 
Όλη αυτή η κατάσταση έμεινε γνωστή ως "τουλιπομανία".
Η αγορά όμως κάποια στιγμή έφτασε σε κορεσμό και στα μέσα του 17ου αιώνα οδηγήθηκε σε κατάρρευση, με την κυβέρνηση να αναγκάζεται να παρέμβει για να προλάβει κοινωνικές αναταραχές.*
Παρά την αρχική αμετροεπή συμπεριφορά τους, οι Ολλανδοί έχουν ακόμη μια θέση στην καρδιά τους για τις τουλίπες.
Η Ολλανδία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως σε παραγωγή και εξαγωγές δρεπτών ανθέων και βολβών τουλίπας.