Ο νοητικά αποσυντονισμένος μέσος κάτοικος του πλανήτη, προτιμά ένα γυαλιστερό αυτοκίνητο από μια καθαρή ατμόσφαιρα

Σε πολλά γραπτά Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, όπως στον Ηρόδοτο, παρατηρούμε ότι και μόνο μια πιθανή οργή των θεών, δρούσε αποτρεπτικά υποχρεώνοντας τους ανθρώπους να σέβονται την φύση και κατ΄επέκταση τα δάση.
Μελετώντας δε τη στωική φιλοσοφία παρατηρούμε πως πυρήνας της είναι η θέση και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Σύμφωνα με τις απόψεις των Στωικών ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του φυσικού περιβάλλοντός του, διέπεται από τους άτεγκτους φυσικούς νόμους και η ευτυχία και η ευδαιμονία του εξαρτώνται από την αρμονική σχέση του μ’ αυτούς.
H σχέση αυτή είναι απόλυτα συγγενική καθότι ανάμεσα σ’ όλα τα φυσικά όντα υπάρχει η καθολική συμπάθεια.
Πυρήνας και κεντρική ιδέα της στωικής φιλοσοφίας είναι το απόφθεγμα “Oμολογουμένως τη φύσει ζην”.
Σύμφωνα με την άποψη των Στωικών, ο άνθρωπος για να μπορέσει να βρει την ηρεμία και την ευδαιμονία οφείλει να ζει σε αρμονία με τη φύση.
Πρωταρχικό πρόβλημα στη φιλοσοφία τους είναι ο καθορισμός της έννοιας “φύση”.
Tι, δηλαδή ακριβώς, εννοούμε με τον όρο “φύση” και ποια είναι η θέση και η σχέση του ανθρώπου απέναντί της, γιατί μόνο εκείνος που γνωρίζει τη φύση και τη θέση του σ’ αυτήν είναι σοφός.
Όσο για το marketing, ο νοητικά αποσυντονισμένος μέσος κάτοικος του πλανήτη, προτιμά ένα γυαλιστερό αυτοκίνητο από μια καθαρή ατμόσφαιρα…
Θα πρέπει – όμως – να κατανοηθεί πως η μόνη απαραίτητη ύλη για να δομηθεί ένα ανθρώπινο σώμα είναι κατά κύριο λόγο το φαγητό και κατά δευτερεύοντα λόγο έρχονται η κατοικία,
η ενδυμασία,
το αυτοκίνητο και τα λοιπά υλικά αγαθά, όπως αυτά χαρακτηρίζονται, τα οποία παρέχουν τη βιοποριστική στήριξη στο ανθρώπινο σώμα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σχέση και η σύνδεση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί γι’ αυτόν το λίκνο της ύπαρξής του, είναι άμεση και βέβαια ο άνθρωπος σε όλους τους πολιτισμούς, έχοντας ανεπτυγμένο το ένστικτο της αυτοπροστασίας, προσπάθησε να καταπολεμήσει ασθένειες χρησιμοποιώντας υλικά προερχόμενα από το φυσικό του περιβάλλον.
Βασίστηκε κυρίως στην παρατήρηση του φυσικού κόσμου.
Έτσι, οι γνώσεις για τις θεραπευτικές δυνάμεις της φύσης χάνονται στα βάθη των αιώνων.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πολλά ξυλώδη φυτικά είδη στην καθημερινότητά τους.
Χρησιμοποιούσαν το κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens) στις κατασκευές,
τη δάφνη (Laurus nobilis) και την ελιά (Olea europaea) ως φαρμακευτικά ή εδώδιμα.
Χρησιμοποιούσαν πολλά ποώδη, κυρίως στη διατροφή τους και ως φαρμακευτικά, τα γνωστά μας ως βότανα, όρος που θα ήταν η βάση για τη σύγχρονη ονομασία της επιστήμης των φυτών, τη “Βοτανική”.
Η σύγχρονη επιστημονική ονομασία πολλών φυτών επίσης, βασίζεται σε ονομασίες και
σε χαρακτηρισμούς των αρχαίων Ελλήνων, όπως για παράδειγμα η Aristolοchia, αναφερόμενη από το Διοσκουρίδη ως “άριστα βοηθείν ταίς λοχοίς”
Τα περισσότερα είδη που περιγράφονται από τον Θεόφραστο,
τον Διοσκουρίδη και άλλους αρχαίους συγγραφείς, αναφέρονται για τη σημαντική φαρμακευτική τους αξία, και σε πολλές περιπτώσεις έχουν βοηθήσει τη σύγχρονη ιατρική στην καταπολέμηση διαφόρων παθήσεων, όπως τον τέτανο,
τις ρευματισμές παθήσεις,
τις αιμορραγίες,
τη νεφρίτιδα ως αντισπασμωδικά, αντιφλεγμονώδη ή αναλγητικά!
Σήμερα οι πληροφορίες για τα βότανα λαμβάνονται μέσω εθνοβοτανικών ερευνών, οι οποίες περιλαμβάνουν τη μελέτη των βοτάνων σε σχέση με τον πολιτισμό των ανθρώπων.
Οι εθνοβοτανικές έρευνες περιλαμβάνουν την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και το περιβάλλον τους και συνεπώς είναι συμμετοχικές προσεγγίσεις, στις οποίες οι ντόπιοι μπορούν να συνεισφέρουν τις γνώσεις τους σχετικά με τις χρήσεις των φυτών στο περιβάλλον τους.
Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την ταυτοποίηση,
την τεκμηρίωση και τη διατήρηση και χρήση των φαρμακευτικών βοτάνων και όπως λέει και ο εθνοβοτανολόγος Paul Alan Cox, Ph.D. “Όταν οι λαοί ζουν εδώ και πολλές δεκαετίες σε περιοχές όπου η χλωρίδα ποικίλει και μεταδίδουν τις συνταγές τους από γενιά σε γενιά,η χρήση ενός θεραπευτικού φυτού παρέχει τόσες ορθές πληροφορίες όσες και οι κλινικές δοκιμές μεγάλης κλίμακας”

Σήμερα οι ερευνητές συνεχίζουν της μεγάλης κλίμακας μελέτες, ώστε να διερευνηθούν εκτενέστερα οι ενεργές ουσίες των βοτάνων!

Και βέβαια στα βοτανικά ιάματα μπορούμε εύκολα να έχουμε πρόσβαση  όλοι.

κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia - botanologia.gr

Βότανα που προτιμώνται στη χώρα μας

Τα βότανα είναι ο φίλος των γιατρών και ο έπαινος των μαγείρων!

"Ένα βότανο είναι ο φίλος των γιατρών και ο έπαινος των μαγείρων" έλεγε τους χρόνους εκείνους ο Charlemagne
Και ναι, ο άνθρωπος έχει μια μακρά σχέση αγάπης με τα βότανα!
Τα βότανα χρησιμοποιούνται από την προϊστορική εποχή. 
Δεν με πιστεύεται?
Την επόμενη φορά που θα ασχοληθείτε με τα σπήλαια, ρίξτε μια ματιά στους πίνακες του σπηλαίου Lascaux που απεικονίζουν βότανα. 
Η χρονολόγηση με άνθρακα ανιχνεύει αυτά τα σχέδια μεταξύ 13.000 και 25.000 π.Χ.
Αρχαίοι Ρωμαίοι και Έλληνες στεφάνωναν τους αρχηγούς τους με άνηθο και δάφνη. 
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν επίσης τον άνηθο για να καθαρίσουν τον αέρα.
Τον 5ο αιώνα π.Χ., ο Ιπποκράτης, και ποιος δεν τον γνωρίζει - ο διάσημος Έλληνας γιατρός, απαρίθμησε περίπου 400 και πλέον βότανα σε κοινή χρήση.
Γύρω στο 65 μ.Χ., ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης, ο Έλληνας γιατρός που υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό, έγραψε το "De Materia Medica", στο οποίο περιέγραφε τις φαρμακευτικές χρήσεις πολλών βοτάνων. 
Ακόμα και σήμερα, θεωρείται ένα από τα πιο επιδραστικά βιβλία βοτάνων.
Υπάρχουν τρεις κύριες παραδόσεις φαρμακευτικών βοτάνων που προέρχονται από τη χρήση βοτάνων στην αρχαιότητα και που βασίζονται σε ελληνικές πηγές. 
Οι Έλληνες θεωρούσαν ότι τέσσερις χυμοί διαπερνούν το σώμα και ότι αυτά τα υγρά και οι αναλογίες τους επηρεάζουν την υγεία. 
Κάθε υγρό - το αίμα, 
η μαύρη χολή, 
η κίτρινη χολή και το φλέγμα - συνδέθηκε με ένα από τα αντίστοιχα τέσσερα στοιχεία της φύσης τον αέρα, 
τη γη, 
τη φωτιά και το νερό. 
Ο ελληνικός πολιτισμός μετέφερε αυτή την ιατρική θεωρία στην Ευρώπη, όπου συνεχίστηκε μέχρι τον Μεσαίωνα. 
Άρχισε να χάνει την εύνοιά της μόνο κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης.
Κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα μόνα διαθέσιμα φάρμακα βασίζονταν σε βότανα ή άλλες φυσικές θεραπείες. 
Αν και οι ασθενείς μπορούσαν να αναζητήσουν γιατρούς, συνήθως η υγειονομική περίθαλψη ξεκινούσε με θεραπείες που επινοούσαν οι επικεφαλής της οικογένειας
Χρησιμοποιούσαν π.χ παρασκευάσματα από ξύδι ή κρασί για την απολύμανση των πληγών. 
Ο κρόκος ενός αυγού, σε συνδυασμό με χυμό παπαρούνας και στάχτη από το κέλυφος του αυγού, αποτελούσε "θεραπεία" για τη δυσεντερία. 
Οι Ρωμαίοι χειρουργοί και γιατροί χρησιμοποιούσαν εκχυλίσματα από όπιο και Scopolamine ως παυσίπονα - η Scopolamine συγκαταλέγεται στους δευτερεύοντες μεταβολίτες φυτών και βοτάνων από την οικογένεια Solanaceae/Στρυχνοειδή, όπως το  Hyoscyamus niger,
και το γένος Brugmansia και το γένος Duboisia.
Η σκοπολαμίνη/Scopolamine είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη διαχείριση και τη θεραπεία της μετεγχειρητικής ναυτίας και του εμέτου και της ναυτίας κίνησης. 
Ανήκει στην κατηγορία των αντιχολινεργικών φαρμάκων. 
Φυσικά, η έννοια των ασθενειών έχει αλλάξει με την πάροδο των αιώνων. 
Ενώ ο Έλληνας γιατρός Γαληνός χρησιμοποιούσε το Rhammus fragula/φραγκούλα ή ράμνος για να προστατεύει τους ασθενείς από μάγισσες και δαίμονες, σήμερα χρησιμοποιείται για τις καθαρτικές ιδιότητες της σε περιπτώσεις χρόνιας δυσκοιλιότητας και είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για την θεραπεία των εξασθενημένων μυών του παχέος εντέρου, ειδικά όταν αυτοί επιβαρύνονται από δυσλειτουργία της χολής.
Έτσι, ενώ η χρήση μπορεί να έχει αλλάξει, πολλές φυτικές θεραπείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται. 
Για παράδειγμα, ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε γλυκάνισο για τη θεραπεία του βήχα, μια θεραπεία που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ακόμη!
Αγιουρβεδική ιατρική ή απλά Ayurveda από την Ινδία. 
Η αγιουρβεδική ιατρική, είναι μια ολιστική προσέγγιση της θεραπείας που ξεκίνησε από την Ινδία γύρω στο 1500 π.Χ. 
Τονίζει ότι η καλή υγεία ενός ατόμου είναι αποτέλεσμα μιας φυσικής ισορροπίας και ότι η ασθένεια εμφανίζεται όταν υπάρχει ανισορροπία. 
Τα βότανα, η διατροφή και οι φυσικές θεραπείες χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση της ισορροπίας.
Traditional Chinese Medicine- TCM, παραδοσιακή κινεζική ιατρική
Χρονολογείται 2000 έως 3000 χρόνια πριν, η παραδοσιακή κινεζική ιατρική βασίζεται στην πεποίθηση ότι η υγεία μας είναι το αποτέλεσμα της συνεχούς μάχης μεταξύ αντίθετων δυνάμεων/yin και yang.
Όταν αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται σε ισορροπία, αισθανόμαστε υγιείς. 
Όταν είναι εκτός ισορροπίας, αισθανόμαστε άρρωστοι. 
Οι θεραπείες έχουν σχεδιαστεί για να διεγείρουν τους μηχανισμούς επούλωσης του ίδιου του σώματος και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, το κάψιμο βοτάνων κοντά στο δέρμα και βοτανικά ιάματα! 
Ενώ πολλές από τις βοτανικές θεραπείες μας σήμερα προέρχονται από αγιουρβεδικές, κινεζικές και ελληνικές πηγές, όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί, συμπεριλαμβανομένων των Μάγια, των Αζτέκων και των Αιγυπτίων, χρησιμοποιούσαν βότανα για τη θεραπεία ασθενειών. 

Για παράδειγμα, αν μια Αιγύπτια νοικοκυρά είχε πονόλαιμο πριν από ένα μεγάλο δείπνο, ήξερε να το αντιμετωπίζει κάνοντας γαργάρες με ένα μείγμα σκόρδου και ξιδιού. 
Αυτό είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα να κάνει την αναπνοή της "φρέσκια σαν μέντα"
tips
- 1. το τρίψιμο των φύλλων λεβάντας με τα χέρια μας απομακρύνει τις έντονες οσμές όπως του σκόρδου και του κρεμμυδιού!
- 2. επιβάλλεται να μαρινάρουμε τα ψητά κρέατα με δεντρολίβανο
- 3. συλλέγουμε τα βότανά μας για το μαγείρεμά μας ακριβώς πριν ανθίσουν, γιατί τότε είναι που έχουν την πιο έντονη γεύση.
- 4. αποθηκεύουμε τα βότανά μας σε σκουρόχρωμα αποστειρωμένα γυάλινα βάζα, τα οποία να διαθέτουν αεροστεγές καπάκι.
δεν χρησιμοποιούμε χάρτινες καφέ σκουρόχρωμες σακούλες,  ή μικρά σακουλάκια από λινάτσα, διότι με την πάροδο του χρόνου απορροφούν τα αρώματα των βοτάνων μας.
- 5. ο γλυκάνισος και ο βασιλικός είναι δυό βότανα που προσελκύουν ωφέλιμα έντομα στο μπαλκόνι μας ή στον κήπο μας με τα μυρωδικά μας!!!

https://botanologia.gr/ta-votana-einai-o-filos-ton-giatron-kai-o-epainos-ton-mageiron/
κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK554397/

Ο σημερινός άνθρωπος που οι στημένοι μηχανισμοί αποσυντονισμού του νου του, τείνουν να τον μεταβάλλουν σε τέρας, πρέπει να αποκτήσει παιδεία ώστε να ισορροπεί με τη λογική την επιθυμία και το θυμό και να ξαναρχίσει να γίνεται άνθρωπος

 -. Εν είδει μικρότατου προλόγου
Κατά την Ελληνική Μυθολογία οι Νύμφες ήταν γυναικείες ιδεατές μορφές θεϊκής καταγωγής, νεαρές στην ηλικία, που ζούσαν μέσα στην άγρια φύση, τριγύριζαν στα βουνά, συνοδεύοντας την Άρτεμη. 
Ήταν κατεξοχήν πνεύματα του γλυκού νερού και βρίσκονταν στα ποτάμια, στις πηγές και μέσα στα βουνά από τα οποία πήγαζαν ποτάμια. 
Συνόδευαν πάντα το νερό, τονίζοντας έτσι τη μεγάλη του σημασία για την ύπαρξη ζωής. 
Χωρίς αυτό ούτε βλάστηση, ούτε γονιμότητα υπάρχει. 
Μέσω λοιπόν της ζωογόνας δύναμης του νερού οι Νύμφες εξαπλώθηκαν στα βουνά και στα δάση και συνδέθηκαν με τη βλάστηση. 
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο θεωρούνται κόρες του Ωκεανού ή άλλων ποταμών.
 -. Η πλούσια χλωριδική ποικιλότητα του ελλαδικού χώρου
Η πλούσια χλωριδική ποικιλότητα του ελλαδικού χώρου, έδωσε τη δυνατότητα στους αρχαίους Έλληνες να εκμεταλλευτούν τα διάφορα φυτικά είδη ποικιλοτρόπως στην καθημερινότητά τους, στη φαρμακευτική, 
στη μαγειρική, 
στη ζαχαροπλαστική. 
Πολλά είδη αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τις τέχνες και άλλα και την πρώτη ύλη σε διάφορες κατασκευές. 
Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη στη σαπωνοποιία, 
στη βαφική, 
σαν ζωοαπωθητικά και σε θρησκευτικές τελετές. 
Αρκετά από αυτά τα φυτικά είδη χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα από τη σύγχρονη φαρμακευτική, ενώ άλλα εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν στη μεσογειακή διατροφή. 
Η γη και το φυσικό της περιβάλλον από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξαν γενναιόδωρα στον άνθρωπο, τον στήριξαν και τον στηρίζουν στο σπουδαιότερο χαρακτηριστικό της επιβίωσης που είναι η διατροφή καθώς και σε όλα τα άλλα χαρακτηριστικά μιας ποιοτικά ανώτερης ζωής. 
Ο άνθρωπος συνεπώς έχει υποχρέωση και ευθύνη έναντι της μητέρας θεάς Γαίας και πρέπει
να της φέρεται με σεβασμό όπως οι αρχαίοι. 
Χαρακτηριστική είναι επίσης η θέση του Lovelock (2000):
Η Γη είναι ένας ζωντανός οργανισμός ο οποίος τρέφεται από χημική και ηλιακή ενέργεια. 
Αναπνέει από τα δάση του και τα φύκια των ωκεανών, στα οποία η ενέργεια ρέει μέσω της τροφικής αλυσίδας - δηλαδή από τις διεργασίες που πραγματοποιούνται όταν ο ήλιος και το νερό κάνουν τη βλάστηση να αναπτύσσεται, ο λαγός τρώει τη βλάστηση και ο αετός τρώει το λαγό. 
Η Γαία έχει την ικανότητα να αυτορυθμίζεται, όπως κάνει κάθε οργανισμός. 
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι χάρη σ’ αυτές τις διεργασίες, εδώ και 3,8 εκατομμύρια χρόνια, η Γη δεν έγινε ποτέ ούτε πολύ ζεστή ούτε πολύ κρύα για τη διατήρηση της ζωής...
Ο σημερινός άνθρωπος που οι στημένοι μηχανισμοί αποσυντονισμού του νου του, τείνουν να τον μεταβάλλουν σε τέρας, πρέπει να αποκτήσει παιδεία ώστε να ισορροπεί με τη λογική την επιθυμία και το θυμό και να ξαναρχίσει να γίνεται άνθρωπος (Hatzopoulos, J. N. 2010). 
Το παρακάτω παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό του εκτροχιασμού που έχει πάρει ο άνθρωπος. 

Απόσπασμα από την Επιστολή του Αρχηγού των Ερυθρόδερμων Σηάτλ, στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, 1854:
Κανένας δεν μπορεί να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης, τη δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού, γιατί ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.
Εμείς είμαστε μέρος τους, μέρος της Φύσης... 
Ο αγέρας είναι ακριβός για τον ερυθρόδερμο, γιατί όλα τον μοιράζονται με την ίδια πνοή: 
τα ζώα, 
τα δέντρα, 
ο άνθρωπος. 
Είμαστε κομμάτι της γης. 
Καθετί πάνω στη γη είναι ιερό για το λαό μου.
Η απληστία των Χλωμών Προσώπων θα τα καταβροχθίσει όλα, ό,τι
υπάρχει στη Γη, αφήνοντας πίσω της μια τεράστια έρημο. 
Από δω και μπρος η ζωή τελείωσε!
Τώρα αρχίζει η επιβίωση! 
Ο μέσος άνθρωπος σήμερα ενδιαφέρεται περισσότερο για ένα καλύτερο σπίτι ή αυτοκίνητο ή ενδυμασία και δείχνει λιγότερο ενδιαφέρον για ένα ποιοτικά καλύτερο φαγητό και αυτό έχει να κάνει με την προκατάληψη και το λάθος. 
Για άλλα ζητήματα όπως είναι το φως του ήλιου, 
ο καθαρός αέρας
και το υγιές φυσικό περιβάλλον το νερό που αναφέρει πιο πάνω ο Ινδιάνος Σηάτλ ενδιαφέρεται ακόμα λιγότερο. 
Η συμπεριφορά αυτή του σύγχρονου ανθρώπου οφείλεται στον αποσυντονισμό του νου του, ο οποίος δέχεται ένα συνεχή και ανελέητο πνευματικό βιασμό χωρίς καμία βοήθεια.
Θα πρέπει λοιπόν η μεγαλύτερη προσπάθεια που καταβάλει ο άνθρωπος σχετικά με τα υλικά αγαθά να κατευθύνεται κατά κύριο λόγο στη βελτίωση της ποιότητας του φαγητού. 
Από το άλλο μέρος το φαγητό αποτελεί το βασικό συστατικό επιβίωσης. 
Κάποτε το φαγητό αποτελούσε και κριτήριο ταξικής κατάταξης των ανθρώπων αν και στις περισσότερες περιπτώσεις οι οικονομικά ασθενέστερες τάξεις έχουν πολύ καλύτερη ποιότητα φαγητού από τις οικονομικά ισχυρότερες τάξεις. 
Σήμερα η ποσότητα του φαγητού αυξήθηκε ενώ η ποιότητα του έχει μειωθεί σημαντικά. 

Ποιότητα φαγητού σήμερα έχουν αυτοί που ζουν στην επαρχία είναι απόγονοι αγροτικών οικογενειών και διατηρούν την αρχαία παράδοση τόσο στην καλλιέργεια των αγρών όσο και στην προετοιμασία του φαγητού...

appliedmaths2.ee.duth.gr

botanologia.blogspot.com

Η βοτανοθεραπεία στο πέρασμα των αιώνων

Κατά τους αιώνες που ακολούθησαν την πτώση του Βυζαντίου, ο τόπος που σήμερα αποτελεί την Ελλάδα δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την όποια πνευματική, επιστημονική ή τεχνική πρόοδο, την οποία η Αναγέννηση προσέφερε στις χώρες της Δύσης. 
Μόνη παρηγοριά το ένδοξο πολιτιστικό παρελθόν, τα λείψανα του οποίου αποτελούσαν μια ουσιαστική παρακαταθήκη. 
Τα κείμενα των αρχαίων γιατρών αντικαταστάθηκαν από γνώσεις και πληροφορίες που αποκόπηκαν από το αρχικό σώμα και συμπληρώθηκαν, παραποιούμενα, από ξόρκια, προσευχές, γεωπονικές γνώσεις και αστρολογικές εικασίες.
Eτσι προέκυψαν τα ιατροσόφια. 

Τα γιατροσόφια αυτά, γράφει η Σ. Χαβιάρα – Καραχάλιου, ήταν, ας πούμε, οι κώδικες της ιατρικής του γένους, σ’ όλο το μακρύ διάστημα της δουλείας, και μ’ αυτά μεγάλωσαν οι γενιές των σκλάβων. 
Στα γιατροσόφια αυτά, ένας προσεκτικός μελετητής βρίσκει στα κείμενά τους ρίζες της Ιπποκρατικής ιατρικής, ακόμα συνταγές του Γαληνού, 

γνώσεις του Διοσκουρίδη, 

του Αέτιου, του Ορειβάσιου, 

του Παύλου Αιγινήτη.... 

Iσως το πιο "καθαρό" κομμάτι των θεραπευτικών αυτών κωδίκων ήταν εκείνο που αναφερόταν στα φαρμακευτικά φυτά.
"Πήγανον, άνηθον, μάλαθρον βράσον…"
Η πλούσια χλωρίδα του τόπου ευνοούσε τον παρατηρητικό άνθρωπο στην επιβεβαίωση των αρχαίων γνώσεων και στην πρόσκτηση νέων. 

Περιοχές της Θεσσαλίας, όπως το Πήλιο, 

της Ηπείρου, όπως η χαράδρα του Βίκου, 

της Πελοποννήσου, 

της Κρήτης, 

των νησιών, ιδιαίτερα πλούσιες σε φυτά με φαρμακευτικές δράσεις, ανέδειξαν πολλούς εμπειρικούς θεραπευτές και γιάτρισσες που εξειδικεύονταν στα βότανα. 

Μικρό δείγμα σχετικών γνώσεων: 

Διά την ζάλην.
Πήγανον, άνηθον, μάλαθρον βράσον, δος πιείν και ιάται. Μάσα και αγριοσταφίδα και μαστίχη και ιαθήσεται
Για να θεραπεύσουν την ημιπληγία, οι γιάτρισσες της Φθιώτιδας χορηγούσαν χαμόμηλο, μπαλεργιάνα, 

αψηντιά, 

φασκόμηλο, τσάι, τίλιο.
Oι ιδιαίτερες μικροκλιματικές και άλλες συνθήκες στα φαράγγια ευνοούν την ανάπτυξη ποικίλης χλωρίδας. 

Tο φαράγγι του Bίκου ήταν από τα πιο πλούσια σε φαρμακευτικά βότανα. 
Tα συνέλεγαν και τα χρησιμοποιούσαν οι ξακουστοί βικογιατροί, που έχαιραν ιδιαίτερης φήμης και πέρα από τα σύνορα.
Η γιατρειά του στομαχιού.
άμα μπονείς το στομάχι σου, βράσε καλάθρωπα για χαμομήλι γκαι πιε το.
Η ξακουστή χαράδρα του Βίκου ανέδειξε τους Βικογιατρούς, που περιόδευαν σε όλο τον ελλαδικό και τουρκοκρατούμενο βαλκανικό χώρο, αλλά και στην ίδια την Τουρκία, μέχρι τις αυλές των σουλτάνων. 
Πολλές σχετικές ιστορίες κυκλοφορούν, ανάμεσα στην αλήθεια και τον μύθο, για τα επιτεύγματά τους, αποτέλεσμα της πλούσιας φαρμακευτικής χλωρίδας και των γνώσεών τους.
Εκτός από τους εμπειρικούς μεν, αλλά καλοπροαίρετους και έντιμων προθέσεων θεραπευτές, βοτανοθεραπευτικές γνώσεις διέθεταν, ή έλεγαν ότι διαθέτουν, και διάφοροι αγύρτες.
Η φήμη θέλει ορισμένες τέτοιες γνώσεις να οδηγούν σε υπερφυσικά αποτελέσματα. Διαβάζουμε στον Ερωτόκριτο του Κορνάρου:
Hτο μια γρα στην Eγριπο, αλλοτινή βυζάστρα
μάισσα, που κατέβαζε τον ουρανό με τ’ άστρα·
με τα χορτάρια κάτεχε, σαν τά ‘θελε μαλάξει
να κάμει τ’ άσπρο μελανό, την πρόσοψη ν’ αλλάξει.
Αδρές, καθημερινές γνώσεις της θεραπευτικής δράσης των βοτάνων έπρεπε να διαθέτει κάθε άνθρωπος τους περασμένους αιώνες. 
Πώς αλλιώς να βρει γιατρειά, πώς αλλιώς να επιβιώσει στον απομονωμένο συνοικισμό, στην ποιμενική καλύβα, στο απομακρυσμένο χωράφι; 
"Οι άνθρωποι μοναχοί τ’ς πήγαιναν και μάζευαν βότανα, τα βράζαν και πίναν το ζουμί τ’ς για να γιάν’νε"
Βεβαίως, οι συστηματικοί θεραπευτές, οι ευσυνείδητοι επαγγελματίες, δεν έφτανε να διαθέτουν στοιχειώδεις γνώσεις. 
Οι γνώσεις τους έπρεπε να είναι λεπτομερειακές και βαθιές. 
Eπρεπε να ξεχωρίζουν όχι μόνο τα διάφορα είδη φυτών, αλλά και ποια είναι τα καταλληλότερα για κάθε χρήση. 
Ποια έπρεπε να μαζεύονται σε χωράφια και ποια σε βουνά, ποια σε χαράδρες και ποια σε όχθες ποταμών. 
Από ποια χρησιμοποιούνται οι ρίζες, 

από ποια ο μίσχος, 

τα φύλλα, 

τα άνθη, 

οι καρποί. 
Ποια εποχή του χρόνου να συλλέγονται και σε ποια φάση ανάπτυξης του φυτού. 
Πώς έπρεπε να ξεραθούν: σε ήλιο ή σε ίσκιο, 

σε ανοιχτό χώρο ή σε κλειστό δοχείο. 
Αν έπρεπε να λάβουν τις δραστικές ουσίες με εκχύλιση, 

με διαβροχή, 

με κρύο ή ζεστό νερό ή με βράσιμο, 

ή μέσα σε λάδι, 

σε οινόπνευμα...

Eνα πλήθος λεπτομερειών οι οποίες θα μπορούσε, επιστημονικά κρινόμενες, να έχουν ή να μην έχουν πραγματική αξία. 
Για τους ανθρώπους όμως που αντιμετώπιζαν την εμπειρική ιατρική όχι μόνο ως επάγγελμα, αλλά και ως κοινωνικό χρέος, αυτά είχαν αξία δόγματος, καθώς αποτελούσαν τη μόνη ανθρώπινη πιθανότητα βοήθειας για τους πάσχοντες.
Eμπειρικές γνώσεις αιώνων
Με αυτά γιατροπορεύτηκε για μερικούς αιώνες ο ελληνικός πληθυσμός, καθώς οι επιστήμονες γιατροί ήταν λίγοι, κι αυτοί συγκεντρωμένοι σε διοικητικά και οικονομικά κέντρα, συχνά με σχέση εξαρτημένης εργασίας από πρόσωπα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, με πάρεργο τη φιλάνθρωπο άσκηση της ιατρικής στον λαό, άλλωστε, την ίδια περίοδο και η επίσημη ιατρική χρησιμοποιεί βοτανοθεραπευτικές γνώσεις, τις οποίες οι αιώνες είχαν πρακτικά επικυρώσει. 
Εκτός από τις αφαιμάξεις, 

τις βεντούζες, η επίσημη ιατρική χρησιμοποιεί φαρμακοτεχνικές μορφές προϊόντων του φυτικού κόσμου για τις φαρμακευτικές της θεραπείες. 

Τα παράγωγα του οπίου, γνώση πανάρχαια, παρέχουν αναλγησία και ανακούφιση το ίδιο στα χέρια εμπειρικών και επιστημόνων. 
Το φυτό δακτυλίτις η πορφυρά σε έγχυμα, έμβρεγμα ή βάμμα αποτελούσε την πιο ισχυρή καρδιοτονωτική γλυκοσίδη. 
Φύλλα δακτυλίτιδας τιτλοποιημένα/folia digitalis titrata, κατά τη λατινική ονοματολογία, διδάσκονταν στις ιατρικές μας σχολές ώς τα μέσα του 20ού αιώνα. 
Η σκυλοκρεμμύδα ή αγριοκρεμμύδα χρησιμοποιήθηκε ως διουρητικό, και βεβαίως όταν η πρόοδος της χημείας απομόνωσε τα δραστικά συστατικά, αυτά μπόρεσαν να παρασκευαστούν χημικά και να τα έχουμε σε σύγχρονες φαρμακευτικές μορφές. 
Oμως οι γνώσεις δεν αξιοποιήθηκαν πάντα.

"Eνα άγριο φυτό για ούλες τ’ς αρρώστιες είναι ου ίταμους, που μοιάζει μ’ έλατου κι είναι μαλακό. 
Φυτρώνει σ’ έρημα δάση", αφηγούνται γιάτρισσες της Φθιώτιδας, σύμφωνα με την καταγραφή της Αγλ. Μπίμπη-Παπασπυροπούλου.
Μόλις την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα η παγκόσμια φαρμακευτική έρευνα έδειξε πως ουσίες από τον φλοιό του κορμού ή τα φύλλα του ιτάμου/taxos, περιέχουν τις ταξάνες, μια πολύ δραστική ομάδα κυτταροστατικών, που χρησιμοποιούνται σήμερα επιτυχώς σε πολλές μορφές καρκίνου.
Είναι βέβαιο πως η φαρμακευτική χλωρίδα εξακολουθεί να έχει πλήθος πολύτιμων εφαρμογών στην καθημερινή μας ζωή, στη μαγειρική, την αρωματοποιΐα, την ποτοποιία, την κατασκευή καλλυντικών κ.λπ. 
Είναι, όμως, βέβαιο ότι κρύβει ακόμα πολλά μυστικά, για περιεχόμενες δραστικές ουσίες με άγνωστες θεραπευτικές εφαρμογές. Κάτι το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει τη σχετική έρευνα, αλλά και την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία.
Σημειώσεις
1. Ρηγάτος Γ., «Η αρχαία ιατρική στη λαϊκή μας παράδοση». Βήτα, Αθήνα, 1998.
2. Χαβιάρα – Καραχάλιου Σ., «Η λαϊκή ιατρική της Χίου». Gasci Hellas, Αθήνα, 1993.
3. Βαβαρέτος Γ., «Κομπογιαννίτες, Ματσουκάδες. Οι ξακουσμένοι αυτοδίδακτοι γιατροί απ’ το Ζαγόρι της Ηπείρου». Βιβλιοθήκη Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών, Αθήνα, 1972.
4. Μπίμπη – Παπασπυροπούλου Αγλ., «Παραδοσιακή ιατρική στην περιοχή Φθιώτιδας». Α΄ Συνέδριο Φθιωτικών Ερευνών. Πρακτικά. Επιμ. Γ. Δελόπουλος, Υπάτη – Λαμία, 1993, σελ. 315-320.
5. Γατάνας Χ.Γ., «Ρεμέντια και γητειές από τη Χίο». Χίος, 1975.
6. Βιτσέντζος Κορνάρος, «Ερωτόκριτος». Ανατύπωση από την έκδοση Στ. Α. Ξανθουδίδη, Εισαγωγή Λ. Πολίτης. Παπαδημητρίου, Αθήνα, 1952.
7. Βλ. Σημ. 4.
8. Ρηγάτος Γ., Τα Ιατρικά στη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη. Εκδ. Δόμος, Αθήνα 1996.
9. Βλ. Σημ. 4.
πηγη kathimerini.gr -  Γεράσιμος Ρηγάτος

Επ. Καθηγητής Ιατρικής – Συγγραφέας

αρθρο του καθηγητή στην καθημερινή 24-9-2004

botanologia.blogspot.com

Η βοτανοθεραπεία των προηγούμενων αιώνων στη βαλκανική - βικογιατροί

-. η ενασχόλησή μου με τα βότανα, οι έρευνές μου και τα διαβάσματά μου, ειδικά για τους βοτανοθεραπευτές και βοτανολόγους των προηγούμενων αιώνων, πάντα με συναρπάζει και μου δημιουργεί συναισθήματα γαλήνης και ευδαιμονίας!!! - thalia

Η γιατρειά του στομαχιού.
-. αμα μπονείς το στομάχι σου, βράσε καλάθρωπα για χαμομήλι γκαι πιε το!!!
Η ξακουστή χαράδρα του Βίκου ανέδειξε τους Βικογιατρούς, που περιόδευαν σε όλο τον ελλαδικό και τουρκοκρατούμενο βαλκανικό χώρο, αλλά και στην ίδια την Τουρκία, μέχρι τις αυλές των σουλτάνων. 
Πολλές σχετικές ιστορίες κυκλοφορούν, ανάμεσα στην αλήθεια και τον μύθο, για τα επιτεύγματά τους, αποτέλεσμα της πλούσιας φαρμακευτικής χλωρίδας και των γνώσεών τους.
Εκτός από τους εμπειρικούς μεν, αλλά καλοπροαίρετους και έντιμων προθέσεων θεραπευτές, βοτανοθεραπευτικές γνώσεις διέθεταν, ή έλεγαν ότι διαθέτουν, και κάποια περίεργα άτομα.
Η φήμη θέλει ορισμένες γνώσεις αυτών των ατόμων να οδηγούν σε υπερφυσικά αποτελέσματα. 
Διαβάζουμε στον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου:

Hτο μια γρα στην Eγριπο, αλλοτινή βυζάστρα
μάισσα, που κατέβαζε τον ουρανό με τ' άστρα·
με τα χορτάρια κάτεχε, σαν τά 'θελε μαλάξει
να κάμει τ' άσπρο μελανό, την πρόσοψη ν' αλλάξει!!!
Και ναι, αδρές, καθημερινές γνώσεις της θεραπευτικής δράσης των βοτάνων έπρεπε να διαθέτει κάθε άνθρωπος τους περασμένους αιώνες. 
Πώς αλλιώς να βρει γιατρειά, 
πώς αλλιώς να επιβιώσει στον απομονωμένο συνοικισμό, 
στην ποιμενική καλύβα, 
στο απομακρυσμένο χωράφι;
"Οι άνθρωποι μοναχοί τ'ς πήγαιναν και μάζευαν βότανα, τα βράζαν και πίναν το ζουμί τ'ς για να γιάν'νε"

...απόσπασμα από ένα παλιό άρθρο του γιατρού γεράσιμου ρηγάτου

read more:https://botanologia.blogspot.com/2023/11/blog-post_9.html

botanologia.blogspot.com

thalia-botanologia.gr

Dr. James Duke, ο πρωτοπόρος εθνοβοτανολόγος που μελετούσε τις επιδράσεις των βοτάνων στον εαυτό του!

Ο Dr. James A. Duke, PhD, εθνοβοτανολόγος,
βοτανολόγος και διακεκριμένος λέκτορας βοτάνων στο Πανεπιστήμιο Maryland, ο οποίος δημιούργησε τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων - http://www.ars-grin.gov/duke/, έγραψε περισσότερα από 30 βιβλία για φαρμακευτικά βότανα και φυτά, υπέρμαχος της φυσικής ιατρικής, είχε πει:
 "Αν εσείς και εγώ τριγυρνάμε και πιπιλίζουμε ρίζα γλυκόριζας, η οποία μπορεί να προστατεύσει από όλα τα έλκη, αυτό δεν πρόκειται να αποφέρει χρήματα για τις φαρμακευτικές εταιρείες" 
Για το αγριοράδικο/Taraxacum officinale, το οποίο λάτρευε και δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του για αυτό, ο dr. Duke είχε πει σε μια συνέντευξη του το 1992: 
Μου αρέσουν οι ρίζες του παστωμένες σε παλιό ξίδι, μου αρέσουν υπερβολικά όλα του τα μέρη, από τις ρίζες μέχρι το σπόρο!
Τα αγριοράδικα είναι εξαιρετικά πλούσια σε βήτα καροτίνη και ασκορβικό οξύ, ιδίως τα άνθη.
Μερικές φορές τρώω 100 άνθη σε μια μέρα. 
Προσπαθούσα να δω αν θα γινόμουν πορτοκαλί από τη β-καροτίνη και δεν τα κατάφερα!!!
Dr. James A. Duke, PhD - Η αγάπη του για τα φυτά, προήλθε από τη μητέρα του, 
μια μανιώδη κηπουρό, και από το να περνάει χρόνο στα δάση της αγροτικής Αλαμπάμα με "ξαδέλφια της εξοχής" και έναν παππού, ο οποίος του γνώρισε τα βρώσιμα άγρια φυτά, όπως τα κάστανα και το νεροκάρδαμο.
Dr. James A. Duke, PhD -η φυσική του αγάπη για τη βοτανολογία, του έδωσε ώθηση, και από το 1952 έως το 1960 απέκτησε πτυχίο, μάστερ και διδακτορικό στη βοτανολογία στο Chapel Hill. 
Έκανε μεταδιδακτορική εργασία ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Washington στοSt. Louis και επιμελήθηκε τους εκεί Βοτανικούς Κήπους του Missouri 
Ο Dr. James A. Duke, PhD - ως επικεφαλής του "Εργαστηρίου Φαρμακευτικών Φυτών", δουλειά των ονείρων του" όπως έλεγε - ταξίδεψε στην Κίνα, 
τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Αμερική για να συλλέξει δείγματα για ένα πρόγραμμα διαλογής για τον καρκίνο που εκτελούνταν από κοινού με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου. 
Το πρόγραμμα, όπως έγραψε, ανέλυε το 10% των γνωστών φυτικών ειδών στον κόσμο για αντικαρκινική δράση.
Ο Dr. James A. Duke ήταν επικριτικός απέναντι στις φαρμακευτικές εταιρείες και στους γιατρούς που συνταγογραφούσαν με ζήλο τα προϊόντα τους. 
Σκεπτικός απέναντι στις υψηλές τιμές και τις παρενέργειες των σύγχρονων φαρμάκων, υπερασπίστηκε τα φυτικά φάρμακα ως βιώσιμη εναλλακτική λύση.
"Αν εσείς και εγώ τριγυρνάμε και πιπιλίζουμε ρίζα γλυκόριζας, η οποία μπορεί να προστατεύσει από τα έλκη, αυτό δεν πρόκειται να αποφέρει χρήματα στις φαρμακευτικές εταιρείες", είπε στην Anne Raver, αρθρογράφο στους Times, το 1991.
Η εμπειρία που άλλαξε τη ζωή του dr. James A. Duke ήρθε όταν περιπλανήθηκε στις καταπράσινες ζούγκλες του Παναμά στα μέσα της δεκαετίας του 1960, τρώγοντας τα φυτά που χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς για τροφή και φάρμακα και μαθαίνοντας από πρώτο χέρι γι' αυτά.
Εκείνη την εποχή, ήταν δύο χρόνια στη δουλειά του ως βοτανολόγος για το Υπουργείο Γεωργίας και εργαζόταν σε ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα.
Και αυτά που βρήκε εκεί, και έφαγε, ενθουσίασαν τη φαντασία του και τον οδήγησαν στο να ασπαστεί την εθνοβοτανική, έναν ανερχόμενο τότε τομέα που ερευνά τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών που χρησιμοποιούν οι αυτόχθονες λαοί εδώ και χιλιετίες - οι ντόπιοι κάτοικοι, Ινδιάνοι Choco και Kuna, γνώριζαν ακριβώς τι συνέβαινε, έγραψε ο Dr. James A. Duke 
Η εργασία του στο πεδίο, που ενσωμάτωσε τη βοτανική, 

τη φυσική θεραπεία και την ανθρωπολογία, τον οδήγησε σε απομακρυσμένες γωνιές του κόσμου, συχνά με τη συνοδεία ιθαγενών οδηγών, ακόμη και σαμάνων - κόσμους μακριά από την πρώιμη επαγγελματική του επιτυχία ως μπασίστας σε μπάντες κάντρι, μπλούγκρας και τζαζ.
Ο dr. James A. Duke ήταν επίσης πρωτοπόρος στον εντοπισμό των φυτοχημικών, 
των γνωστών πλέον, ευεργετικότατων χημικών συστατικών των τροφίμων, όπως τα αντιοξειδωτικά στη ρίγανη και τα φλαβονοειδή στο πράσινο τσάι. 
Τα αποτελέσματα της δουλειάς του τα κατέγραψε σε ένα βιβλίο του 1997, "The Green Pharmacy: New Discoveries in Herbal Remedies for Common Diseases and Conditions From the World's Foremost Authority on Healing Herbs," καθώς και σε μια εκτεταμένη βάση δεδομένων που συνέταξε για το Υπουργείο Γεωργίας - ενώ βρισκόταν στο USDA, ανέπτυξε τη Φυτοχημική και Εθνοβοτανική Βάση Δεδομένων του οργανισμού, η οποία εξακολουθεί να είναι ένας από τους πιο συχνά συμβουλευτικούς τομείς του ιστότοπου του USDA. 
Το "Πράσινο φαρμακείο" είχε μια λαϊκή, ανεκδοτολογική, μερικές φορές ιδιόρρυθμη προσέγγιση στην περιγραφή των βοτάνων, των τροφίμων και των τσαγιών που συνιστούσε ο dr Duke για διάφορες ασθένειες, ταξινομημένα αλφαβητικά. 

Ένα τσάι το ονόμασε "DyspepsiKola".
Μια ευγενική προτροπή συχνά ακολουθούσε μια σύσταση. 
Αφού σημείωσε ότι το βότανο χαμομήλι, το οποίο είναι γνωστό ότι καταπραΰνει τα νεύρα, έχει επίσης ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ενώσεις, έγραψε: "Αν είχα σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, θα έπινα αρκετά φλιτζάνια τσάι χαμομηλιού την ημέρα".
Ο dr Duke τόνισε ότι οι ιστορίες που είχε ακούσει, είτε από ιθαγενείς είτε από γιατρούς και άλλους βοτανολόγους που αναφέρονται στο βιβλίο, συχνά αντανακλούσαν εμπειρικά και ιστορικά ευρήματα σχετικά με τα θεραπευτικά φυτά και βέβαια ο Dr. James A. Duke είχε τις δικές του θεραπείες. 
"Για να θεραπεύσει ένα κρυολόγημα, πολτοποιεί τους μίσχους και τα φύλλα της φορσύθιας/Forsythia suspensa, για να ενισχύσει τα αδύναμα τριχοειδή αγγεία, φτιάχνει "ρουτινάδα" από άνθη βιολέτας και φαγόπυρου, 
από μίσχους lemongrass και ραβέντι και βότανα με υψηλή περιεκτικότητα σε ρουτίνη/routin εξ ου και "ρουτινάδα" - γλυκάνισο, 
χαμομήλι, 
μέντα, τριανταφυλλιά". - routin, ισχυρότατο  βιοφλαβονοειδές δημοφιλή για την αντιοξειδωτική της δράση, προστατεύει τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, ιδανικό για την προστασία των αιμοφόρων αγγείων.

Το ειλικρινές πάθος του να κατανοήσει πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα φυτά και τα βότανα ως φάρμακα για τη προώθηση της υγείας τους και της ευημερίας τους βοήθησε πολλά άτομα να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους χρησιμοποιόντας βότανα και ότι προερχόταν από αυτά!!!

Μετά τη συνταξιοδότησή του από το Υπουργείο Γεωργίας, ο  ο dr. Duke πραγματοποιούσε μερικές φορές περιηγήσεις, συχνά ξυπόλητος, κατά μήκος του ποταμού Αμαζονίου στο Περού. Έκανε επίσης ξεναγήσεις στη φάρμα βοτάνων του, το Green Farmacy Garden, στο Φούλτον, περίπου 18 μίλια βόρεια της Ουάσινγκτον.
Το 1991, ο Herbert Pierson, ένας συνάδελφος τοξικολόγος του Ινστιτούτου Καρκίνου, δήλωσε στους Times ότι η δύναμη του Dr. Duke ως ειδικού στα βοτανικά φάρμακα έγκειται στο ότι πειραματιζόταν από πρώτο χέρι, μετρώντας τις επιδράσεις των βοτάνων στον εαυτό του.
"Πραγματικά εφαρμόζει αυτό που πρεσβεύει", είπε ο dr. Pierson. "Κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τις γνώσεις του. 
Γνωρίζει από τη λαϊκή χρήση ότι αυτά τα πράγματα δεν χρησιμοποιούνται τυχαία, ότι έχουν επιβιώσει από τη δοκιμασία του χρόνου".

Οι βάσεις δεδομένων του dr. Duke εξακολουθούν να φιλοξενούνται στον ιστότοπο USDA

κείμενο και επιμέλεια κειμένου: thalia-https://botanologia.gr/dr-james-duke-o-protoporos-ethnovotanologos-poy-meletoyse-tis-epidraseis-ton-votanon-ston-eayto-toy/

https://www.botanical-medicine.org/Botanical-Medicine-Speakers/Duke-Jim

Ακούγοντας τους θεραπευτές -Πολλά φάρμακα ανακαλύφθηκαν χάρη στην παρατήρηση παραδοσιακών πρακτικών.

Γιατί να αντλούμε από την πηγή των προγονικών γνώσεων;
Οι εθνοβοτανολόγοι απαντούν σθεναρά : 24 000 φυτά χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και δύο Αμερικάνοι “τενόροι” της εθνοφαρμακολογίας ο Paul Alan Cox, Ph.D. και ο Michael J. Balick, Ph.D , συμφωνούν και επαυξάνουν:
Όταν οι λαοί ζουν εδώ και πολλές δεκαετίες σε περιοχές όπου η χλωρίδα ποικίλει και μεταδίδουν τις συνταγές τους από γενιά σε γενιά η χρήση ενός θεραπευτικού φυτού παρέχει τόσες ορθές πληροφορίες όσες και οι κλινικές δοκιμές μεγάλης κλίμακας.
Με το πέρασμα των αιώνων , οι λαοί επέλεξαν τα πιο δραστικά φυτικά είδη και απέρριψαν τα τοξικά φυτά.
Και ο Pierre Potier αφηγείται : “Στην Νέα Καληδονία, ένας φίλος φαρμακολόγος , ο Τεό Τορνελιέ , γνώριζε πολύ κόσμο στο νησί.
Χάρη σε αυτόν συνάντησα έναν θεραπευτή κατά τη διάρκεια μιας αποστολή μερικών εβδομάδων στο πρωτογενές δάσος.
Ο Τεό Τορνελιέ μου έδειξε ένα παράκτιο φυτό που θεράπευε τη φλεγμονή των γαγγλίων.
Παρόμοιο με μεγάλο φασόλι αυτό το είδος ονομάζεται Canavalia maritime
Από αυτό βγαίνουν οι ήδη γνωστές καναβαλίνες-Canavanines” και συνεχίζει...

read more:https://botanologia.gr/akoygontas-toys-therapeytes-polla-farmaka-anakalyfthikan-chari-stin-paratirisi-paradosiakon-praktikon/

το μαγαζάκι του θεού-σελ. 57

Υγεία είναι η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας.

Η υγεία είναι ο παράγοντας που μετράει την φυσική, ψυχολογική ή ακόμα και την πνευματική κατάσταση ενός ζώντος οργανισμού.
Η έννοια της υγείας έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου.
Σύμφωνα με τη βιοϊατρική, οι πρώτοι ορισμοί της υγείας επικεντρώθηκαν στο θέμα της ικανότητας του σώματος να λειτουργεί.
Η υγεία θεωρήθηκε ως κατάσταση φυσιολογικής λειτουργίας που μπορεί να διαταραχθεί κατά καιρούς από ασθένεια.
Ένα παράδειγμα ενός τέτοιου ορισμού της υγείας είναι: “μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ανατομική,
φυσιολογική και ψυχολογική ακεραιότητα.
Ικανότητα εκτέλεσης προσωπικών,
οικογενειακών,
εργασιακών και κοινωνικών ρόλων.
Ικανότητα αντιμετώπισης σωματικού,
βιολογικού,
ψυχολογικού και κοινωνικού στρες “
Στη συνέχεια, το 1948, σε μια ριζική απόκλιση από προηγούμενους ορισμούς, η Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας(ΠΟΥ) πρότεινε έναν ορισμό που...

read more:https://botanologia.gr/ygeia-einai-i-katastasi-tis-pliroys-somatikis-psychikis-kai-koinonikis-eyexias-kai-ochi-mono-i-apoysia-astheneias-i-anapirias/

Μια σύντομη λίστα με ισχυρότατα φαρμακευτικά βότανα.

Μια σύντομη λίστα με ισχυρότατα φαρμακευτικά βότανα, από το μεγάλο οπλοστάσιο της βοτανολογίας

Από αμνημονεύτων χρόνων, τα βοτανικά προϊόντα αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του παραδοσιακού συστήματος θεραπείας σε όλο τον κόσμο και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού.
Η χρήση βοτάνων ως φάρμακα έχει μακρά ιστορία στη θεραπεία διαφόρων ασθενειών και καλύτερη ανοχή και αποδοχή από τους ασθενείς.
Τα φυσικά προϊόντα που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής έχουν διαδραματίσει ζωτικό ρόλο στη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας, ήταν τα φάρμακα επιλογής, λόγω της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητάς τους και η δοκιμασμένη ασφάλεια και αποτελεσματικότητά τους οδήγησε σε έναν τεράστιο αριθμό φαρμακευτικών ενώσεων και ιαμάτων, παρά το ότι αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν έναν σκληρό ανταγωνισμό από ενώσεις που προέρχονται από τη συνδυαστική και υπολογιστική χημεία.
Μέχρι σήμερα, 35.000-70.000 είδη φυτών έχουν ελεγχθεί για ιατρική χρήση και τα βότανα, ειδικά εκείνα με εθνοφαρμακολογικές χρήσεις, ήταν οι κύριες πηγές φαρμάκων.
Σύμφωνα με τις μελέτες, το 80%  122 φυτικών φαρμάκων σχετίζονται με τους αρχικούς τους εθνοφαρμακολογικούς σκοπούς.
Έχει τεκμηριωθεί ότι τα βοτανικά και άλλα φυσικά προϊόντα έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη σύγχρονη ανάπτυξη φαρμάκων, ειδικά για αντιβακτηριακούς και αντικαρκινικούς σκοπούς.
Εκτιμάται επίσης ότι περίπου το 25% των φαρμάκων που συνταγογραφούνται παγκοσμίως προέρχονται από φυτά και 121 τέτοιες δραστικές ενώσεις χρησιμοποιούνται.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το 50% περίπου, των εγκεκριμένων φαρμάκων κατά τα τελευταία 30 χρόνια προέρχονται είτε άμεσα είτε έμμεσα από βοτανικά προϊόντα, στον δε τομέα του καρκίνου, από τη δεκαετία του 1940 έως σήμερα, από τα 175 μικρά μόρια τα 85 είναι είτε...

read more:https://botanologia.gr/mia-syntomi-lista-me-ischyrotata-farmakeytika-votana/

Τα βότανα στην προληπτική διατροφή και ένα υπέροχο ρόφημα μελισσόχορτου

Βότανα και προληπτική διατροφή

Ο πρωταρχικός στόχος της προληπτικής διατροφής είναι να μας βοηθήσει να ζήσουμε μια μακρά και υγιή ζωή , μέσω της διατροφής.

Ο μοναδικός τρόπος χρήσης των βοτάνων και γενικά των τροφίμων του φυτικού βασιλείου δεν είναι αποκλειστικά και μόνο η ασφαλής θεραπεία των παθήσεων.
Τα υπέροχα αυτά φυτά κατά κύριο λόγο τα χρησιμοποιούμε για να ενισχύσουμε την υγεία του οργανισμού μας και
να τον βοηθήσουμε να παραμείνει στην κορυφή της ζωτικότητάς του , προλαμβάνοντας με τον τρόπο αυτό την εμφάνιση τυχόν ανισορροπιών-ασθενειών.
Η έρευνα στον τομέα αυτό και γενικά στον τομέα της ανθρώπινης διατροφής κατά τη διάρκεια των τελευταίων 40 ετών έχει οδηγήσει σε πολυάριθμες σχετικές ανακαλύψεις και σε μια ολοκληρωμένη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα θρεπτικά συστατικά τροφίμων και άλλες , μη ενεργειακές , βιοδραστικές ενώσεις επηρεάζουν τον μεταβολισμό του ανθρώπου και τους μηχανισμούς στους οποίους οφείλονται αυτά τα αποτελέσματα.
Σαν οργανισμοί είμαστε τοποθετημένοι στην αγκαλιά του φυσικού κόσμου και...

read more: https://botanologia.gr/ta-votana-stin-proliptiki-diatrofi-kai-ena-yperocho-rofima-melissochortoy/

Τα βότανα στο διάβα των αιώνων και η πολύτιμη δύναμή τους

Όλοι μας κατά καιρούς έχουμε ακούσει ή έχουμε διαβάσει ότι τα βότανα διαθέτουν μαγικές ιδιότητες και σχεδόν όλοι οι λαοί χρησιμοποιούσαν τα μαγικά βότανα από τα πολύ παλιά χρόνια.

Τα μαγικά βότανα : τα χρησιμοποιούσαν σε φυλαχτά που φορούσαν πάνω τους , τα τοποθετούσαν στην εξόπορτά τους , στο παράθυρο , στο κρεβάτι.

Tα χρησιμοποιούσαν για να τους προστατεύουν : από τα μάγια ,από τους δαίμονες ,από τους εφιάλτες.

Kαι το βασικότερο : από τις αρρώστιες.

Η σχεδόν μυστηριώδης θεραπευτική δύναμη των βοτάνων και η ιδιότητά τους να καταπραΰνουν τον πόνο είναι γνωστή πριν από την ανακάλυψη της γραφής.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι βοτανολόγοι και βοτανοθεραπευτές είχαν μια θαυμάσια ιδέα την οποία και πραγματοποίησαν – έβαζαν τα βότανα μέσα σε λίπος και τα άφηναν στον ήλιο.

Με τη ζέστη, τα αρώματα των βοτάνων εκλύονταν – ελευθερώνονταν –  και συγχωνεύονταν με τη λιπαρή ουσία.

read more:https://botanologia.gr/ta-votana-sto-diava-ton-aionon-kai-i-polytimi-dynami-toys/

"Η βοτανοθεραπευτική,αναπτύσσει και τονώνει το σώμα,αποκαθιστώντας τις φυσικές λειτουργίες του"

Άνθρωπε: 

Στρέψε συνειδητά τα βλέματά σου στη φύση,μέσα στην οποία γεννήθηκες και διαμορφώθηκες.
Δώσε προσοχή στα ζωντανά όντα που λέγονται φυτά,που αυτά όπως και συ,γεννήθηκαν και διαμορφώθηκαν πάνω στον ίδιο πλανήτη.
Σκέψου και θα πεισθείς πως τα κατώτερα από σένα δημιουργήματα αυτά της φύσης,έχουν ωστόσο,κάποια με σένα σχέση,από πολύ μακρινή εποχή.
Κάνε αυτή τη βαθειά σκέψη και θα βεβαιωθείς πως όλα τα ζωντανά όντα πάνω στη γη,έχουν κάποια φυσική σχέση αλληλοσυμπληρώσεως.
Άν η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνικής σου έδωσαν ωρισμένα ευεργετήματ,ωστόσο,σε πολλά σημεία σε απομάκρυναν από τη δημιουργό σου φύση προς το χειρότερο. 
Είναι σήμερα απόλυτα βεβαιωμένο πως η υγεία σου και η μακροζωία σου εξαρτώνται από το φυσικό κόσμο.....
read more:https://botanologia.gr/i-votanotherapeytiki-apokathista-tis-fysikes-leitoyrgies-toy-somatos/

Βότανα και γιατροσόφια για το αναπνευστικό σύστημα

Πολλά χρόνια μετά τον Ιπποκράτη,

τον Διοσκουρίδη και τον Θεόφραστο ο Αμερικάνας γιατρός και βοτανολόγος dr. Richard Evans Schultes, ο οποίος μελετούσε μεταξύ άλλων αρχαίων πανεπιστημόνων και τους αρχαίους Έλληνες σοφούς έλεγε: πολλά από τα κοινά μας φάρμακα ανακαλύφθηκαν αρχικά από βότανα, τα οποία αργότερα παρασκευάστηκαν έτσι ώστε να γίνουν πιο διαθέσιμα.

Ο Θεόφραστος, ο μεγάλος αυτός σοφός της αρχαιότητας που θεωρείται, σωστά, ο πατέρας της βοτανικής, τα βοτανικά έργα του είναι τα πρώτα στο είδος τους στην παγκόσμια βοτανολογία!

Είναι ο πρώτος που μας άφησε μια συστηματική καταγραφή των φυτών και των βοτάνων σε δύο μεγάλες βοτανικές πραγματείες.

Πολλά από τα λεγόμενα του Θεόφραστου,

του Διοσκουρίδη και άλλων μεγάλων Πανεπιστημόνων τις Αρχαιότητας έχουν μεταφερθεί σε μετέπειτα γραπτά αλλά και στις παραδόσεις των λαών.

Ο άνθρωπος από πάντα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη αναζήτησε βοήθεια στο φυτικό βασίλειο για την ανακούφιση των πόνων και των ασθενειών του.
Τα βότανα αναγνωρίστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από όλους τους λαούς σαν φυτά με θεραπευτικές/φαρμακευτικές αλλά και με μαγικές, σε κάποιες περιπτώσεις ιδιότητες!
Συγγραφείς γιατροί,

φαρμακολόγοι και βοτανολόγοι από την αρχαιότητα έγραψαν συγγράμματα γι’ αυτά, βασισμένοι στις παρατηρήσεις και τη λαϊκή παράδοση του καιρού τους.
Στη χώρα μας την εποχή της Τουρκοκρατίας η χρήση των βοτάνων ήταν πολύ διαδεδομένη.

Έχουμε τους περίφημους τοπικούς γιατρούς/βοτανολόγους,

τις οικογενειακές παραδόσεις,

τους πρακτικούς γιατρούς και τις σοφές γυναίκες που με μαεστρία χειρίζονταν πολλά φυτά και βότανα!
Από τις αρχές του 20ου αι. άρχισε να εγκαταλείπεται η βοτανοθεραπεία και τη θέση της πήραν τα χημικά παρασκευάσματα.
Καθώς αυξάνονταν τα χημικά φάρμακα, αυξάνονταν και οι αρρώστιες και η έλλειψη εμπιστοσύνης των ανθρώπων σ’ αυτά.
Έτσι η ανάγκη επιστροφής στη φύση έγινε σιγά σιγά μεγαλύτερη και στην εποχή μας όλο και περισσότερα άτομα σκύβουν με ευλάβεια και μελετούν τα βότανα του τόπου τους!
Σήμερα όχι μόνο δεν αμφισβητείται η πατροπαράδοτη πείρα, αλλά όλο και περισσότερα άτομα θέλουν να γνωρίσουν τα βότανα και τις θεραπευτικές ιδιότητές τους, για να προστατευτούν από τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων.
Γίνεται πια επιτακτική η ανάγκη να σωθεί η παράδοση και να μπει δυναμικά στην καθημερινή μας ζωή.
Στα πλαίσια αυτής της σκέψης είναι αξιόλογη και απαραίτητη η προσπάθειά μας να διαφυλάξουμε την πατροπαράδοτη γνώση με την οποία γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές ανθρώπων. 
Εγώ, εδώ, σε αυτόν τον εικονικό, αλλά τόσο πραγματικό τόπο, συνεχίζω να παραθέτω  συνταγές που έχω καταγράψει από διάφορες περιοχές της χώρας μας, για διάφορα προβλήματα του οργανισμού μας

Ας παρακολουθήσουμε κάποιες από τις πρακτικές εκείνων των καιρών
1. αμυγδαλίτιδα
-. έκαναν γαργάρες με χλιαρό αλατόνερο, λεμόνι ή ρακή
-. έκαναν ζεστά καταπλάσματα/επιθέματα στον λαιμό από φλόμο/εξωτερικά χρησιμοποιείται εκτός των άλλων, σαν κομπρέσα για τη θεραπεία των διαταραχών της αναπνευστικής οδού και λοβέλια/ισχυρότατο αντισπασμωδικό και αποχρεμπτικό βότανο
2. άσθμα
-. αφέψημα γλυκύρριζας
3. βήχας
-. ροφήματα ρίγανης

-. ατμοί της ρίγανης στο χώρο
-. καταπλάσματα με ζεστά πίτουρα
-. λεμόνι με μέλι

-. χυμό από τριμμένο κρεμμύδι με μέλι - ας θυμηθούμε: κρεμμύδι για τις ιογενείς λοιμώξεις και τα συμπτώματά τους, όπως ο βήχας.
-. ροφήματα μολόχας - πανίσχυρο μαλακτικό βότανο!
-. ροφήματα από τσάι του βουνού, 

τίλιο, 

φασκόμηλο, 

θυμάρι, μέντα ή δυόσμο - ας θυμηθούμε: Ένα ευωδιαστό σιρόπι για τα κρύα του χειμώνα,το κρυολόγημα,το βήχα, τη γρίπη.
-. έγχυμα/ρόφημα τσουκνίδας
4. βραχνάδα
-. γαργάρες με φασκόμηλο
5. βρογχίτιδα
-. ροφήματα θυμαριού και ρίγανης με μέλι - ας θυμηθούμε:Θυμάρι και ρίγανη για τις ιογενείς λοιμώξεις, όπως το κρυολόγημα, η οξεία βρογχίτιδα, η γρίπη
-. έγχυμα/ρόφημα φασκόμηλου με μέλι
-. αφεψήματα από κοπανισμένους καρπούς αγριοτριανταφυλλιάς - ας θυμηθούμε: Κυνόροδα, τα πολύτιμα, πως τα αποξηραίνω και πως τα αποθηκεύω
-. χυμούς λεμονιού με μέλι
6. κακοσμία αναπνοής
-. ρίζες γλυκύρριζας, τις οποίες μασούσαν
7. κρυολόγημα
-. βεντούζες απλές, αλλά και βεντούζες κοφτές!
-. εντριβές και κομπρέσα με ρακή ή χαμομηλέλαιο - σχεδόν όλες οι οικογένειες των χρόνων εκείνων είχαν στο σπίτι τους, εκτός των άλλων βοτάνων, χαμόμηλο και χαμομηλέλαιο
-. ζωμό από βρασμένα ξερά σύκα
-. ροφήματα από κόκκινο ζεστό κρασί με μέλι ή πετιμέζι
-. ζεστή σούπα με πίγουλη* κόκκινο κρασί και πετιμέζι - *ψιλός φιδές

-. ζεστή κοτόσουπα με λαχανικά της εποχής που είχαν στους λαχανόκηπους

-. πλύσεις με αλατόνερο της μύτης

-. αναπνοές με ατμούς ρίγανης ή θυμαριού ή ευκάλυπτου
8. λόξυγκας
-. μασούσαν μια φέτα λεμόνι ή έπιναν μια κουταλιά χυμό λεμονιού
9. πονόλαιμος
-. ροφήματα από βρασμένα κράνα
-. καραμέλες από σκόνη από ρίζα γλυκόρρυζας και μέλι  τις οποίες έβαζαν κάτω από τη γλώσσα πολλές φορές την ημέρα!

-. ροφήματα μολόχας τα οποία έπιναν, αλλά έκαναν και γαργάρες!!!
-. ροφήματα θυμαριού και φασκόμηλου
-. ροφήματα ζεστά με κόκκινο κρασί, πετιμέζι ή μέλι και

χυμό πορτοκαλιού 
-. ζωμό από βρασμένα ξερά σύκα
10. πόνος στο αυτί
-. σταγόνες ελαφρά ζεστού λαδιού

-. σταγόνες ελαφρά ζεστού βαλσαμέλαιου
-. σταγόνες χυμού από στουμπισμένο σκόρδου
-. σταγόνες χυμού από στουμπισμένο κρεμμύδι ή πράσο
-. κατάπλασμα από πολτοποιημένο μαϊντανό με λάδι.
- σταγόνες χυμού από πολτοποιημένο μελισσοβότανο
11. πυρετός
-. έκχυμα/ρόφημα από τσάι του βουνού,

-. έκχυμα/ρόφημα από άνθη σαμπούκου

-. αφέψημα/ρόφημα από φλούδες ιτιάς, ειδικά αν υπήρχε πόνος σε μύες, κόκκαλα

-. ρόφημα μελισσοβότανου
-. χυμό μαϊντανού
-. δροσερές κομπρέσες στο μέτωπο

-. οι περίφημες ξιδόκαλτσες ή λεμονόκαλτσες ειδικά στα μικρά παιδιά - βουτούσαν τις κάλτσες του παιδιού σε χλιαρό νερό με λίγο ξύδι μέσα ή σε χλιαρό νερό που είχαν ρίξει το χυμό λεμονιού αλλά και τις φλούδες του λεμονιού, στη συνέχεια φορούσαν τις κάλτσες στο παιδί και τύλιγαν τα πόδια του με μία ζεστή πετσέτα και μια κουβέρτα, η πρακτική αυτή είναι αλάνθαστη και χρησιμοποιείται πάρα πολύ και στις μέρες μας, από πολλές μαμάδες

-. επάληψη με λάδι ευκάλυπτου στις πατουσούλες των παιδιών και στη συνέχεια τύλιγμα με ζεστές κάλτσες ή ζεστή κουβέρτα! 

-. μία με δύο κουταλιές γιαούρτη κατά διαστήματα

-. εγχύματα/ροφήματα με τσάι του βουνού

    ας θυμηθούμε: ισχυρά βότανα για βακτηριακές λοιμώξεις και τα προβλήματα του αναπνευστικού.

      πολλές από αυτές τις πανάρχαιες πρακτικές χρησιμοποιούνται και σήμερα και βέβαια είναι άκρως αποτελεσματικές - ποιος δεν έχει χρησιμοποιήσει ευκάλυπτο σε περιόδους κρυολογημάτων και διάφορων λοιμώξεων του αναπνευστικού ή δεν έχει γευτεί μια ζεστή κοτόσουπα ή ένα ρόφημα με τσάι του βουνού και ρίγανη? 

        σε επόμενο άρθρο περισσότερες πρακτικές...

               κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia-botanologia.gr