αγαπώ μια καρδερίνα

Ήταν πάλι η εποχή που η καρδερίνα του ερχόταν στα κλαδιά της λεύκας που άγγιζαν τα κάγγελα του μπαλκονιού του.

Τόχε παρατηρημένο ότι το πουλάκι κάθε χρόνο όλο και πλησίαζε πιο κοντά του, γιατί φρόντιζε να έχει ψιχουλάκια στο τραπέζι.

Μόνο που αυτή τη χρονιά δεν είχε καμιά διάθεση ν’ ασχοληθεί.

Τσακισμένος κι αυτός από την κρίση, χωρισμένος, χωρίς δουλειά, με απλήρωτους λογαριασμούς και την κατάθλιψη "ante portas".
- Δεν είσαι ο μόνος - του έλεγε ο κολλητός του.

Και που δεν ήταν μόνος, τι τον ένοιαζε;

Ο καθένας τον δικό του πόνο κουβαλά.

Ωστόσο, παρατηρώντας ότι οι καρδερίνες ήταν τρεις φέτος, μάζεψε κάμποσα ψιχουλάκια και τα άφησε στο τραπέζι.

Σε λίγα λεπτά χάλασε ο κόσμος από φτερουγίσματα τσιριτρίσματα από τις καρδερίνες και τα σπουργίτια που, έπεσαν στο φαγοπότι.

Ένιωσε μια γλύκα μία χαρά, μια ζεστασιά περίεργη στην ψυχή του.

Με λίγα ψίχουλα, σκέφτηκε.

Ούτε κατάλαβε για πότε βρέθηκε στο κοινωνικό παντοπωλείο με δύο σακούλες στα χέρια του, προσφορά.

- ψίχουλα είναι…. ψέλισσε, αλλά ένιωσε την ίδια χαρά ν’ αρμυρίζει τα μάτια του αυτή τη φορά.                                                                                                                                                                                                                                         Μαίρη...
 photo:http://www.chettusia.com
thalia