Μιτοχόνδρια: Τα εργοστάσια Παραγωγής Ενέργειας του Οργανισμού μας

Μιτοχόνδρια: Τα εργοστάσια Παραγωγής Ενέργειας του Οργανισμού μας
To 90% της ενέργειας στον οργανισμό παράγεται στα μιτοχόνδρια. Αν έχετε λειτουργικά μιτοχόνδρια το σώμα έχει ενέργεια και μπορεί να αντιμετωπίσει σχεδόν οτιδήποτε.
Διαταραχές στη λειτουργία των μιτοχονδρίων οδηγούν σε:
- Διαβήτη
- Αυξημένο σωματικό βάρος 
- Αυξημένο ρυθμό γήρανσης 
- Εκφυλισμό του νευρικού συστήματος 
- Καρδιαγγειακή νόσο 
- Καρκίνο 
Νοσήματα όπως ο καρκίνος, τα αυτοάνοσα, ο διαβήτης, η παχυσαρκία και τα καρδιαγγειακά νοσήματα συνδέονται με διαταραχές στη λειτουργία των μιτοχονδρίων[1][2][3]. 
Οι κύριοι παράγοντες που προκαλούν μιτοχονδριακή δυσλειτουργία είναι οι ακόλουθοι:

• Η έλλειψη μικροθρεπτικών συστατικών όπως βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και αντιοξειδωτικά. 
• Η χαμηλή σωματική δραστηριότητα. 
• Η κατανάλωση κενών θερμίδων: υψηλά επεξεργασμένες τροφές με χαμηλή θρεπτική αξία 
• Γενετική προδιάθεση 
• Παραγωγή ελεύθερων ριζών που προκαλούν βλάβη στα κύτταρα (οξείδωση) με μεγαλύτερο ρυθμό από αυτόν που ο οργανισμός προλαβαίνει να διορθώσει (αντιοξειδωτικοί μηχανισμοί).

Η διαταραχή της παραγωγής ενέργειας στα μιτοχόνδρια είναι κεντρικός παράγοντας στην ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών. Alexis Diaz-Vegas et al. Endocrine Reviews 2020.   

Μέχρι και λίγα χρόνια πριν η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία δεν μπορούσε να μετρηθεί στην κλινική πράξη. Οι συστάσεις για τη βελτίωση της λειτουργίας των μιτοχονδρίων γινόταν εμπειρικά με τη χορήγηση κυρίως του συνενζύμου Q10. Το συγκεκριμένο συνένζυμο ωστόσο, είναι μόνο ένα από τα 30 και πάνω μικροθρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την βέλτιστη λειτουργία των μιτοχονδρίων.    

Μέτρηση Μεταβολιτών στα Μιτοχόνδρια

Οι μεταβολομικές αναλύσεις ανιχνεύουν το επίπεδο δυσλειτουργίας των μιτοχονδρίων. Μετρούν τους μεταβολίτες, τα μικρά μόρια που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν μέσα στα μιτοχόνδρια[4].

Η μέτρηση των μεταβολιτών επιτρέπει την ιατρική παρέμβαση και θεραπεία σε πραγματικό χρόνο.

Εικόνα 3: Μεταβολικά μονοπάτια και κύκλος παραγωγής ενέργειας. Τα θρεπτικά στοιχεία (Λίπη, Υδατάνθρακές, Πρωτεΐνες) μετατρέπονται σε ενέργεια ακολουθώντας μια προκαθορισμένη σειρά αντιδράσεων (μεταβολικό μονοπάτι). Σε κάθε βήμα, παράγονται μεταβολίτες (με μπλε χρώμα). Για να πραγματοποιηθούν αυτές οι μεταβολές είναι απαραίτητη η παρουσία μικροθρεπτικών συστατικών (με γκρι χρώμα), σε επαρκή ποσότητα. 

Μεταβολικές αναλύσεις παρέχουν στοιχεία για τη συμμετοχή των μιτοχονδρίων σε χρόνιες ασθένειες όπως:

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Διαβήτης

Μυασθένεια

Σκλήρυνση κατά πλάκας

Νοσήματα του θυρεοειδούς

Φλεγμονώδης νόσος του Εντέρου (Crohn και ελκώδης κολίτιδα)

Καρκίνος

Ψωρίαση

Μεταβολικό σύνδρομο

Δυσλιπιδαιμία

Διαβήτης 

Παχυσαρκία

Λύκος

Σύνδρομο Sjogren

Σκληροδερμία

Καθώς και πολλές άλλες χρόνιες ασθένειες που συνδέονται με μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. 

Κατά την τελευταία τριετία, έχουμε παρατηρήσει σημαντική αλλαγή σε δείκτες που συνδέονται με τη μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. 

Έχουν αυξηθεί σημαντικά οι δείκτες που ανιχνεύουν δυσκολία του οργανισμού να διορθώσει κυτταρικές βλάβες (αυξημένη οξείδωση).

Αυτό οφείλεται σε πολλαπλούς παράγοντες, όπως:

Στη  μείωση της συνολικής φυσικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια της ημέρας. 

Η εργασία από το σπίτι και οι πολλές ώρες ακινησίας, δεν μπορούν να αντισταθμιστούν με μισή ώρα περπάτημα μια φορά την ημέρα.

Τη γενικά χαμηλότερη ποιότητα του αέρα σε κλειστούς χώρους, σε σχέση με τον αέρα του εξωτερικού περιβάλλοντος[5].

Την αύξηση του ψυχογενούς στρες κατά το τελευταίο διάστημα λόγω της πανδημίας και των αλλαγών που έχουν επέλθει στη ζωή μας.

Την αυξημένη κατανάλωση πρόχειρου φαγητού και αλκοόλ.

Την αυξημένη ανάγκη για αντιοξειδωτικά και τη συσσώρευση ελλείψεων λόγω των παραπάνω.

8 Τρόποι να Βελτιώσετε τη Λειτουργία των Μιτοχονδρίων Σας

1. Να εκτίθεστε στο ηλιακό φως όσο περισσότερο γίνεται. 

Ακόμη και με τα ρούχα και το χειμώνα. 

Η υπέρυθρη ακτινοβολία διαπερνά τα ρούχα και αυξάνει την παραγωγή μελατονίνης στα μιτοχόνδρια.

Η μελατονίνη υπάρχει στον οργανισμό στο νευρικό σύστημα και στα μιτοχόνδρια. 

Στο νευρικό σύστημα βοηθάει στην έλευση του ύπνου. 

Στα μιτοχόνδρια λειτουργεί ως αντιοξειδωτικό και αυξάνει τα επίπεδα ενέργειας. 

2. Αποφύγετε επεξεργασμένες τροφές και τα τηγανητά. 

Περιέχουν οξειδωμένα φυτικά έλαια, σπορέλαια, βαμβακέλαια, πολύ ζάχαρη και συντηρητικά που δηλητηριάζουν τα μιτοχόνδρια σας.

3. Να κοιμάστε επαρκώς 7-8 ώρες και να φροντίζεται να κάνετε επαρκή βαθύ ύπνο. 

Ο βαθύς ύπνος είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία των μιτοχονδρίων. 

Κατά τον ύπνο διορθώνονται τα μιτοχόνδρια, ρυθμίζεται το ορμονικό σύστημα, οι βιολογικοί ρυθμοί του οργανισμού και η λειτουργία του ανοσοποιητικού. 

Το αλκοόλ και άλλες ψυχοτρόπες ουσίες μειώνουν το βαθύ ύπνο και μειώνουν την απόδοση των μιτοχονδρίων. 

Το αλκοόλ για παράδειγμα διευκολύνει την έλευση του ύπνου. 

Μειώνει όμως τη διάρκεια του βαθύ ύπνου και προκαλεί βλάβη στα μιτοχόνδρια. 

Την επόμενη μέρα το σώμα για να λειτουργήσει αυξάνει την έκκριση κορτιζόλης και έτσι διαταράσσεται η λειτουργία του οργανισμού συνολικά. 

4. Η φυσική άσκηση είναι από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους να βελτιώσετε τη λειτουργία των μιτοχονδρίων. Ιδανικά 2 φορές την εβδομάδα έντονη άσκηση και κάποιας μορφής ήπιας κίνησης τις υπόλοιπες μέρες, επιφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα. 

Η υπερβολική άσκηση -αυτό διαφέρει από άτομο σε άτομο ανάλογα με την ηλικία και τη φυσική κατάσταση λειτουργεί ως στρες για το σώμα και έχει αρνητικές επιπτώσεις.

5. Η περιοδική νηστεία αυξάνει το ρυθμό ανανέωσης και αναδόμησης των μιτοχονδρίων (biogenesis and remodelling). 

Η συνεχής πρόσληψη τροφής απορυθμίζει τα μιτοχόνδρια και μειώνει την ικανότητα τους να εναλλάσσουν πηγή καυσίμου μεταξύ λίπους και σακχάρων. 

Ιδανικά τα μιτοχόνδρια πρέπει να μπορούν να εναλλάσσουν πηγή καυσίμου. 

Μετά από ένα γεύμα πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιούν ευχερώς τη γλυκόζη ενώ το πρωί μετά από τη βραδινή νηστεία να μπορούν να χρησιμοποιήσουν το λίπος ως καύσιμο.

6. Να καταναλώνετε τροφές με υψηλή θρεπτική αξία και χαμηλό βαθμό επεξεργασίας, όπως το κόκκινο κρέας, τα θαλασσινά, τα φρούτα, το μέλι, οι ελιές, οι ξηροί καρποί που έχουν μουλιάσει, το λάδι ελιάς, τα κατσικίσια γαλακτοκομικά και οι τροφές που έχουν υποστεί ζύμωση (γιαούρτι, μηλόξυδο, ξυνολάχανο, ελιές σε άλμη, τυριά ωρίμανσης).

7. Να πίνετε αρκετό νερό και να καταναλώνεται φυσιολογικές ποσότητες αλατιού. 

Τόσο το λίγο αλάτι όσο και το πολύ είναι πρόβλημα για τον οργανισμό. 

Όλες οι χημικές αντιδράσεις στο σώμα μας γίνονται πάνω στο νερό.

Το νερό είναι ίσως η πιο ισχυρή αντιοξειδωτική ουσία που υπάρχει. 

Για να μπορέσει όμως το σώμα να διαχειριστεί το νερό χρειάζεται αλάτι.

Εφόσον κάποιος προσλαμβάνει αρκετό νερό η περίσσια αλατιού αποβάλλεται με τα ούρα. 

Το πρόβλημα με αλάτι και το νερό είναι να καταναλώνει κανείς πολύ αλάτι χωρίς να πίνει νερό ή να πίνει πολύ νερό χωρίς να προσλαμβάνει επαρκείς ποσότητες αλατιού.

8. Να είστε κοινωνικά δραστήριοι. 

Η αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους μειώνει το στρες και βελτιώνει τη μιτοχονδριακή λειτουργία.

Ο εντοπισμός και η κάλυψη των αναγκών του οργανισμού στα μικροθρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την φυσιολογική λειτουργία των μιτοχονδρίων και την παραγωγή ενέργειας, βοηθάει σημαντικά στην αύξηση των επιπέδων ενέργειας, στη βελτίωση της πορείας στη πλειοψηφία των χρόνιων και αυτοάνοσων ασθενειών.

Η χρήση μεταβολομικών αναλύσεων για τον εντοπισμό των ελλείψεων και των αναγκών του οργανισμού σε μικροθρεπτικά συστατικά, είναι ένα σημαντικό εργαλείο που αυξάνει σημαντικά την αποτελεσματικότητα των ιατρικών παρεμβάσεων.

Το αποτέλεσμα των μετρήσεων συνδυάζει τη γενετική ποικιλομορφία ενός ατόμου, με τις ατομικές επιλογές διατροφής και τρόπου ζωής, που διαμορφώνουν την τρέχουσα κατάσταση της υγείας του.

Τα στοιχεία από τις χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν μέσα στα μιτοχόνδρια, σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους δείκτες που αναλύονται μέσω των μεταβολομικών αναλύσεων, καθοδηγούν τη διαμόρφωση της αγωγής και της διατροφής του κάθε ασθενούς. 

Στοχευμένες ιατρικές παρεμβάσεις οδηγούν σε βελτίωση των δεικτών υγείας και της πορείας προβλημάτων υγείας όπως τα αυτοάνοσα, ο διαβήτης, η λιπώδης διήθηση, η παχυσαρκία, το μεταβολικό σύνδρομο και χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα. 

read more:https://www.drtsoukalas.com/mitohondria__ta_ergostasia_paragogis_energeias_tou_organismou_mas-su-805.html

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς: Ποια είναι η πιο Σημαντική Τροφή για την Διαχείριση της Φλεγμονής και την Ενίσχυση των Μηχανισμών Επούλωσης

Dimitris Tsoukalas - https://www.facebook.com/dimitris.tsoukalas.73/posts/pfbid02M43DNDqQQbMMXWuHfWNQNPvTFCkNwDDRPssHWAVLLqvMEt2ouBEf4meAbdN7asz3l
Ποια είναι η πιο Σημαντική Τροφή για την Διαχείριση της Φλεγμονής και την Ενίσχυση των Μηχανισμών Επούλωσης 
Η φλεγμονή είναι η διαδικασία που ενεργοποιεί ο οργανισμός μας στην προσπάθεια να επουλώσει μια βλάβη.
Στη διαδικασία αυτή πολλαπλασιάζονται οι ανάγκες για θρεπτικά συστατικά, κυρίως πρωτεΐνες και λιπαρά, που είναι απαραίτητα για την αναδόμηση και επούλωση των ιστών.
Αυτά τα συστατικά υπάρχουν και είναι άμεσα διαθέσιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό κυρίως στο κόκκινο κρέας, όπως επίσης στα θαλασσινά, στα ψάρια και στα αυγά. 
Η ανάγκη για αύξηση της κατανάλωσης αυτών των τροφών, είναι ζωτικής σημασίας για τον έλεγχο της φλεγμονής και την αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας.
Ωστόσο, συχνά αρκετοί ασθενείς περιορίζουν από μόνοι τους την ποσότητα κατανάλωσης κόκκινου κρέατος και αυγών, φοβούμενοι ότι το κόκκινο κρέας και τα αυγά είναι ανθυγιεινές τροφές, κυρίως λόγω των λιπαρών που περιέχουν.
Η αλήθεια είναι ότι οι μελέτες που δείχνουν ότι το κρέας είναι ανθυγιεινό, αφορούν στο επεξεργασμένο κόκκινο κρέας, όπως είναι τα χοτ-ντογκ, ο γύρος και τα αλλαντικά.  
Αντιθέτως, η κατανάλωση μη-επεξεργασμένου κόκκινου κρέατος όπως το μοσχαρίσιο, το κατσικίσιο και το βουβαλίσιο είναι απαραίτητη για την αποκατάσταση της υγείας σε ασθενείς με φλεγμονή [1]. 
Μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Harvard κατέγραψε την πορεία της υγείας 2029 ασθενών με αυτοάνοσα και χρόνια νοσήματα, των οποίων η διατροφή τους αποτελούνταν κατά 85% από κόκκινο κρέας [2]. 
Σε ποσοστό 90% οι ασθενείς ανέφεραν επίλυση ή σημαντική βελτίωση σε νοσήματα όπως, τα αυτοάνοσα, η παχυσαρκία, το χαμηλό σωματικό βάρος, η υπέρταση, ο διαβήτης, τα γαστρεντερικά προβλήματα, η μειωμένη πνευματική διαύγεια και ενδοκρινικά νοσήματα.
Ασθενείς που βρίσκονται σε φλεγμονή απαιτούν σημαντική αύξηση στην ποσότητα πρωτεϊνών από τη διατροφή τους [3].  
Ο ανθρώπινος οργανισμός σε συνθήκες φλεγμονής αυξάνει σημαντικά το αίσθημα της πείνας, στην προσπάθεια του να προσλάβει τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ώστε να επουλώσει. 
Δυστυχώς η πλειοψηφία των ατόμων σήμερα, φοβούμενοι τις "επιπτώσεις" του κόκκινου κρέατος, δεν καταναλώνουν αρκετό και καταλήγουν να τρώνε περισσότερους επεξεργασμένους υδατάνθρακες (ψωμί, γλυκά, μακαρόνια). 
Αυτές οι τροφές έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά στοιχεία, αυξάνουν την έκκριση ινσουλίνης και διαταράσσουν την ισορροπία της μικροβιακής χλωρίδας του οργανισμού. 
Με αυτό τον τρόπο, δεν επιτρέπουν στο σώμα να ολοκληρώσει τη διαδικασία της επούλωσης, επιδεινώνοντας τη φλεγμονή, την πορεία της υγείας και αυξάνοντας το σωματικό βάρος.
Ο περιορισμός οποιαδήποτε επεξεργασμένης τροφής, είτε είναι ζωικής είτε είναι φυτικής προέλευσης και η αύξηση της κατανάλωσης κόκκινου κρέατος, αυγών, ψαριών και θαλασσινών, είναι ζωτικής σημασίας για τον έλεγχο της φλεγμονής και τη βελτίωση της υγείας σε ασθενείς με χρόνια φλεγμονή.
Η κατανάλωση επαρκούς ποσότητας κόκκινου κρέατος, αυγών, θαλασσινών σε συνδυασμό με καλούς υδατάνθρακες όπως αυτοί βρίσκονται στο μέλι, στα φρούτα και σε εύπεπτες φυτικές τροφές όπως τα κολοκυθάκια τα καρότα, οι ελιές και τα βραστά λαχανικά μπορούν να ενισχύσουν τους μηχανισμούς επούλωσης, να οδηγήσουν σε επίλυση της χρόνιας φλεγμονής και να βελτιώσουν την πορεία της υγείας ασθενών με χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα. 
Βιβλιογραφία 
[1] Reconsidering Meat Intake and Human Health: A Review of Current Research Yunting Xie, Yafang Ma, Linlin Cai, Shuai Jiang, Chunbao Li. February 2022  
[2] Behavioral Characteristics and Self-Reported Health Status among 2029 Adults Consuming a “Carnivore Diet. Belinda S Lennerz et al. Current Developments in Nutrition Volume 5, Issue 12, December 2021,
[3] Effects of inflammation and/or inactivity on the need for dietary protein  Martina Guadagni, Gianni Biolo. Curr Opin Clin Nutr Metab Care. 2009
https://www.drtsoukalas.com/

Τελομερή, Βιολογική ηλικία και Χρόνιες ασθένειες

Γιατί γερνάμε;
Η απάντηση είναι απλή: Γερνάμε γιατί, με το πέρασμα του χρόνου, τα κύτταρά μας διαιρούνται και τα τελομερή μας συρρικνώνονται.
Και τότε αρχίζουν τα προβλήματα.

Τί είναι όμως τα τελομερή;
Η λέξη προέρχεται από τα ουσιαστικά τέλος και μέρος. Είναι τα ακραία τμήματα των χρωμοσωμάτων μας και η δουλειά τους είναι να προστατεύουν το DNA μας, δηλαδή το γενετικό μας κώδικα. Κάτι σαν τα πλαστικά καλύμματα στις άκρες των κορδονιών μας που τα προστατεύουν από το να ξεφτίζουν.
Το DNA μας μοιάζει με ένα σκληρό δίσκο, όπου βρίσκεται αποθηκευμένο το λογισμικό που ελέγχει όλες τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος.
Η αλυσίδα DNA μοιάζει με ένα μακρύ νήμα διπλής έλικας, διπλωμένο σε σχήμα Χ.
Σε κάθε ανθρώπινο κύτταρο υπάρχουν 23 ζευγάρια χρωμοσωμάτων.
Κάθε φορά που τα κύτταρά μας υπόκεινται σε κάποια βλάβη, διαιρούνται για να την αποκαταστήσουν.
Με κάθε διαίρεση, ένα μικροσκοπικό τμήμα των τελομερών χάνεται και τα τελομερή κονταίνουν.
Με το πέρασμα του χρόνου, σταδιακά συρρικνώνονται.

Όσο πιο κοντά είναι τα τελομερή, τόσο πιο ασταθές είναι το DNA μας και αυτό σημαίνει ότι είναι πιο πιθανό να προκύψει κάποια ασθένεια.
Κατά τη γέννηση, το μέσο μήκος ενός τελομερούς είναι 10.000 βάσεις.
Στην ηλικία των 20 ετών είναι περίπου 8.000.
Οπότε, καθώς γερνάμε, συνεχίζουμε να χάνουμε 35 με 150 βάσεις ετησίως.
Όταν το μέσο μήκος φτάνει να είναι λιγότερο από 4.500 βάσεις, τότε το DNA μας γίνεται ασταθές και αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης προβλημάτων υγείας.
Το μήκος των τελομερών μας συνδέεται άμεσα με τη βιολογική μας ηλικία.
Όσο μικρότερη είναι η βιολογική μας ηλικία, τόσο μεγαλύτερο είναι το μήκος των τελομερών και αντίστροφα.
Τα μακρύτερα τελομερή ισούνται με μικρότερη βιολογική ηλικία και καλύτερη υγεία.
Τί μπορούμε να κάνουμε για να τα προστατεύσουμε;
Μπορούμε να διατηρούμε τη βιταμίνη D σε ιδανικά επίπεδα, να ακολουθούμε διατροφή υψηλής θρεπτικής αξίας, να αποφεύγουμε τις επεξεργασμένες τροφές, τη ζάχαρη και οτιδήποτε μετατρέπεται σε ζάχαρη αφότου προσληφθεί από τον οργανισμό και να ασκούμαστε.
Μπορούμε επίσης να αυξήσουμε την πρόσληψη αντιοξειδωτικών μέσω της διατροφής και μέσω συμπληρωμάτων διατροφής.
Μπορούμε να διατηρούμε το βάρος μας σε φυσιολογικά επίπεδα, να διαχειριζόμαστε το στρες και να φροντίζουμε την ψυχική μας υγεία.
Μπορούμε να κρατάμε το σώμα μας ενυδατωμένο και να εξασφαλίζουμε τουλάχιστον 7 ώρες ύπνου την ημέρα και φυσικά θα πρέπει πάντα να αποφεύγουμε την έκθεση σε επιβλαβείς ή τοξικούς παράγοντες, όπως κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες, περιττά φάρμακα, βαρέα μέταλλα και ακτινοβολία.
Προστατεύοντας τα τελομερή μας και κατ' επέκταση τα κύτταρά μας, προστατεύουμε την υγεία μας και αυξάνουμε το προσδόκιμο ζωής.
read more:drtsoukalas.com

botanologia.gr

Το Σώμα μας έχει τη τάση να είναι Υγιές

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς

Πoιο είναι το μυστικό της ιατρικής επιστήμης;
Πως επικουρεί η ιατρική στην ίαση του ανθρώπινου οργανισμού;
Για να απαντήσουμε στα πιο πάνω ερωτήματα θα χρειαστεί να ρίξουμε μια ματιά στην ίδια τη ζωή και τη φύση του ανθρώπου.

Είναι παρατηρήσιμο γεγονός ότι ως άνθρωποι έχουμε τη φυσική τάση να αναζητάμε τη χαρά και την ευχαρίστηση, είτε σε σωματικό είτε σε πνευματικό επίπεδο. Η αναζήτηση της ευχαρίστησης (ή Ευδαιμονίας όπως την περιγράφει ο Πλάτωνας) είναι τόσο ισχυρό κίνητρο που μπορεί να μας δώσει τη δύναμη να υπομείνουμε και πολύ δυσάρεστα πράγματα στη προσμονή να την επιτύχουμε.

Η αναζήτηση της χαράς και της ευχαρίστησης εξ ορισμού συμπεριλαμβάνει την προσπάθεια απομάκρυνσης από το πόνο και τη δυστυχία. Αυτά είναι χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν την ίδια τη ζωή και φαίνεται να είναι κοινά σε όλα τα έμβια όντα.
Η παραπάνω παρατήρηση έχει γίνει στο παρελθόν από πολλούς φιλόσοφους και ερευνητές και μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε περισσότερο την ίδια τη ζωή και τους νόμους που τη διέπουν.
Η ευχαρίστηση συνδέεται άμεσα με το να είμαστε υγιείς, να νοιώθουμε γεμάτοι ενέργεια, αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία για να αντιμετωπίσουμε τη ζωή και το μέλλον. Στις μέρες μας όμως φαίνεται ότι όλα τα παραπάνω είναι όλο και πιο δύσκολο να επιτευχθούν. Υπάρχει ελπίδα να αλλάξουμε μια σταδιακά επιδεινούμενη εικόνα τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο;

Ζωή και Φυσικοί Νόμοι
Ας υποθέσουμε ότι μας πέφτει το κινητό μας τηλέφωνο από τα χέρια, καταλήγει στο πάτωμα και ραγίζει η οθόνη του. Ποιες είναι οι πιθανότητες αν το αφήσουμε και περιμένουμε για ένα μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα να το ξαναβρούμε χωρίς ραγίσματα και πλήρως λειτουργικό ξανά; Πιστευετε ότι αν το βάζαμε σε γύψο θα βοηθούσε στο ανακτήσει την αρχική λειτουργική του κατάσταση;
Σύμφωνα με την εμπειρία μας αλλά και το 2ο νόμο της Θερμοδυναμικής (κλάδος της φυσικής επιστήμης που μελετά τις ιδιότητες της ενέργειας και της ύλης σε σχέση με τη θερμότητα) η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο είναι απλά μηδενική. 
Ο 2ος νόμος της θερμοδυναμικής δηλώνει ότι το σύμπαν οδηγείται σε μια συνεχή αποδιοργάνωση και ότι τελικά θα καταλήξει σε θερμικό θάνατο (θα ισορροπήσει σε μια κατάσταση όπου δεν θα υπάρχει καμία κίνηση και διαφορά θερμότητας).

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες επιστημονικές και φιλοσοφικές συζητήσεις τα τελευταία  100 χρόνια αφορά τη σχέση της ζωής με τον παραπάνω νόμο και κατά πόσο η ζωή αψηφά ή όχι τον παραπάνω νόμο της φυσικής.
Ας επεκτείνουμε την παρατήρηση που κάναμε με το κινητό στο ανθρώπινο σώμα και ας υποθέσουμε ότι καθώς καρφώνουμε ένα καρφί στο τοίχο χτυπάμε το μεγάλο μας δάκτυλο . Τι θα αναμέναμε σε μια τέτοια περίπτωση μετά από το χρονικό διάστημα ενός μηνός;  Θα αναμέναμε να έχει ιαθεί πλήρως και να είναι ξανά λειτουργικό. Αν συνέβαινε κάτι διαφορετικό, θα ανησυχούσαμε και πολύ πιθανόν να πηγαίναμε στο γιατρό.
Θεωρούμε λοιπόν ως δεδομένη την ικανότητα επούλωσης του ανθρώπινου οργανισμού παρότι κάτι τέτοιο δεν παρατηρείται στην ανόργανη ύλη και δεν προβλέπεται από τους νόμους της φυσικής. 
Πως συμβαίνει λοιπόν και τα ζωντανά πλάσματα, έστω και για περιορισμένα χρονικά διαστήματα, οδεύουν προς υψηλότερες καταστάσεις οργάνωσης;

Δεν είναι ο σκοπός μου με το παρόν να λύσουμε το ομολογουμένως ενδιαφέρον επιστημονικό πρόβλημα, αλλά να σας επιστήσω την προσοχή ότι το ανθρώπινο σώμα έχει την εγγενή ιδιότητα της αυτοίασης και της επαναφοράς του, κατά το δυνατόν, σε μια φυσιολογική κατάσταση λειτουργίας.
Καμία χειρουργική επέμβαση ή ιατρική πράξη δεν θα λάμβανε χώρα ή δεν θα είχε αποτέλεσμα αν δεν υπήρχε αυτή η ιδιότητα της ζωής. Να οργανώνει την ύλη και την ενέργεια έστω και για πεπερασμένα χρονικά διαστήματα.

Όπως το έθεσε πολύ όμορφα ο Βολταίρος τον 18ο αιώνα:
«Η τέχνη της ιατρικής επιστήμης, συνίσταται στο να απασχολεί την προσοχή του ασθενούς
ενώ η φύση πραγματοποιεί το θεραπευτικό της έργο.»  
Με διαφορετικά λόγια ο Ιπποκράτης περιέγραψε το ίδιο πράγμα:
'Ασκέειν, περὶ τὰ νουσήματα, δύο, ὠφελέειν, ἢ μὴ βλάπτειν.

Με απλά λόγια ο γιατρός για να επιτύχει θεραπεία επί των νοσημάτων θα πρέπει να κάνει δύο πράγματα, να ωφελήσει και να μην προξενήσει βλάβη. Η ικανότητα αυτοίασης είναι δεδομένη και αυτό που πρέπει ο γιατρός να προσέξει είναι να επιφέρει μεγαλύτερη ωφέλεια παρά βλάβη για να επιτύχει τη θεραπεία ενός νοσήματος.
Η συγκεκριμένη αρχή είναι σήμερα μια από τις κύριες επιταγές της Ιατρικής Ηθικής και βασική αρχή κατά την άσκηση της επείγουσας ιατρικής σε όλο το κόσμο.
Το Σώμα μας έχει τη τάση να είναι Υγιές
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το σώμα μας έχει τη τάση να είναι υγιές.
Δεν τείνει να αρρωστήσει όπως πολλοί από εμάς πιστεύουμε. Η νόσος προκύπτει γιατί οι βλάβες που προκαλούμε με τις ενέργειες ή τις παραλείψεις μας είναι συνήθως περισσότερες από την ικανότητα του οργανισμού να διορθώσει.
Πάνω από 10.000 αλλοιώσεις συμβαίνουν καθημερινά σε κάθε μας κύτταρο. Ειδικοί αντιοξειδωτικοί και άλλοι μηχανισμοί διορθώνουν την πλειοψηφία από αυτές τις αλλοιώσεις.

Είναι δική μας επιλογή αν θα συνεχίσουμε να προσθέτουμε αλλοιώσεις μέσα από μια κακή διατροφή, καπνίζοντας, κάνοντας υπερβολική χρήση αλκοόλ, καταναλώνοντας φάρμακα με το παραμικρό και εκεί που δεν χρειάζεται ή αν θα βοηθήσουμε το σώμα μας να κρατά τους μηχανισμούς επιδιόρθωσης σε καλή κατάσταση καταναλώνοντας φρέσκες τροφές, πίνοντας άφθονο νερό, κάνοντας άσκηση και καλύπτοντας τις ανάγκες για του οργανισμού μας  στα απαραίτητα συστατικά που έχει ανάγκη ώστε να δημιουργεί υγεία αντί για νόσο.

Στην Υγειά Σας! 
https://www.drtsoukalas.com/subject.php?id=135

Η σχέση του στρες με τα αυτοάνοσα νοσήματα

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Είναι τεκμηριωμένο ότι συνθήκες έντονου ψυχολογικού στρες συμβάλουν στην εμφάνιση αυτοάνοσων νοσημάτων.^(1,2) 

Συχνά, αυτό οδηγεί όσους πάσχουν από κάποια αυτοάνοση διαταραχή, στο συμπέρασμα ότι το στρες είναι το κύριο αίτιο εκδήλωσης αυτής της κατηγορίας νοσημάτων. 

Στ’ αλήθεια αυτό που συμβαίνει είναι ότι το άγχος και το στρες είναι παράγοντες που πυροδοτούν μια σειρά αντιδράσεων σε έναν οργανισμό που βρίσκεται ήδη σε διαταραγμένη μεταβολική ισορροπία. 

Είναι απαραίτητη προϋπόθεση να έχουν προηγηθεί σημαντικές μεταβολικές αλλοιώσεις ώστε το στρες να οδηγήσει στην εμφάνιση κάποιου αυτοάνοσου νοσήματος.⁽³⁾

Τι είναι το Στρες;

Στρες είναι η ορμονική απάντηση του οργανισμού σε μια δυσκολία ή απειλή. 

Η λέξη στα αγγλικά σημαίνει τεντώνω, ζορίζω, φέρνω κάτι στα όρια του.

Όταν ακούμε τη λέξη στρες οι περισσότεροι από εμάς σκέφτονται συναισθηματικά στρες, όπως το άγχος για οικονομικά προβλήματα, κάποια απώλεια, χωρισμό ή παρόμοια. 

Όμως επιπρόσθετα του συναισθηματικού στρες, οποιαδήποτε κατάσταση απειλής της επιβίωσης ή απότομη αλλαγή καθιστούν επίσης στρες για τον οργανισμό.

Έτσι μπορούμε να έχουμε μηχανικά στρες όπως ένα χτύπημα, χημικά στρες όπως η έκθεση σε τοξικούς παράγοντες, μεταβολικά στρες όπως η έλλειψη ζωτικών συστατικών, βιολογικά στρες όπως η έλλειψη ξεκούρασης, στρες που οφείλονται σε φυσικούς παράγοντες όπως η έκθεση σε ακτινοβολίες κ.ο.κ.

Στρες και Ανοσοποιητικό Σύστημα 

Ο πρώτος που συνέδεσε το στρες με την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος ήταν ο Hans Selye. 

Ο Selye παρατήρησε ότι υπό συνθήκες απειλής ο οργανισμός εκκρίνει ορμόνες όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη, που αυξάνουν την αντοχή μας στο πόνο, στη κούραση, στη πείνα και μεταξύ άλλων δράσεων εμποδίζουν και μια υπερβολική ενεργοποίηση  του ανοσοποιητικού συστήματος.⁽²⁾  

Σε δυσχερείς συνθήκες ο εγκέφαλος δίνει εντολή στο ορμονικό σύστημα να απελευθερώσει ορμόνες που έχουν σκοπό να αυξήσουν τις αντοχές μας και να προσαρμόσουν τη λειτουργία του οργανισμού σε αυτό που συμβαίνει. Αυτή η αντίδραση έχει στόχο να αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης σε σχέση με δυσκολίες που προκύπτουν σε φυσικές συνθήκες.

Τέτοια στρες μπορεί να είναι το κρύο, η ζέστη, η έλλειψη τροφής, η επίθεση από κάποιο ζώο και άλλες δύσκολες καταστάσεις. 

Στις παραπάνω καταστάσεις ο κίνδυνος έχει μια συγκεκριμένη και περιορισμένη χρονική διάρκεια, από λίγα λεπτά έως μερικές ημέρες.

Όταν όμως βιώνουμε συνθήκες έντονου συναισθηματικού ή άλλου βιολογικού στρες που διαρκούν μήνες ή μέχρι και χρόνια, η ικανότητα του οργανισμού μας να ανταποκριθεί και να μετριάσει μια υπερβολική ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος μειώνεται σημαντικά.^(1,2)

Η απώλεια της ικανότητας ρύθμισης της λειτουργία του ανοσοποιητικού, έχει ως αποτέλεσμα την εκρηκτική ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και την εμφάνιση μιας υποβόσκουσας αυτοάνοσης ασθένειας.⁽²⁾

Ανάλογα με τις συνθήκες, την γενετική προδιάθεση του κάθε ατόμου, το είδος του στρες αλλά και τον τρόπο ζωής πλήττονται και διαφορετικά όργανα. Αυτοάνοσες ασθένειες που συνδέονται με στρεσογόνες καταστάσεις είναι ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ), η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η ψωρίαση, η λεύκη, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Crohn, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η ελκώδης κολίτιδα.^(1-8)

Δεν αρκεί μόνο το Στρες

Παράλληλα όμως με την ύπαρξη έντονου και διαρκούς στρες και για να προκύψει μια αυτοάνοση ασθένεια, θα πρέπει να συνυπάρχουν σημαντικές μεταβολικές διαταραχές που οδηγούν σε μια σταδιακά επιδεινούμενη δυσλειτουργία του οργανισμού σε κυτταρικό και βιοχημικό επίπεδο.^(3-5,7,8) 

Ελλείψεις σε βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία όπως η βιταμίνη D,ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο, η αλλοίωση του μικροβιώματος αλλά και διαταραχές στην ικανότητα του οργανισμού να διαχειριστεί τη φλεγμονή, η αυξημένη πρόσληψη θερμίδων από βιομηχανοποιημένα τρόφιμα, η αυξημένη κατανάλωση ζάχαρης,η έλλειψη άσκησης και η επιβάρυνση από τοξικούς παράγοντες, συνδέονται όλα με αυξημένη επίπτωση αυτοάνοσων νοσημάτων.^(3-15) 

Πριν την εμφάνιση ενός αυτοάνοσου νοσήματος προηγείται μια μακροχρόνια περίοδος όπου δεν υπάρχουν συμπτώματα. 

Σε αυτό το διάστημα συσσωρεύονται μεταβολικές διαταραχές και συχνά ένα έντονο στρες πυροδοτεί την εμφάνιση συμπτωμάτων όπως πόνοι στις αρθρώσεις για παράδειγμα, στην περίπτωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. 

Στη συνέχεια τα συμπτώματα εμφανίζονται με μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα μέχρι να έχουμε μια χρόνια εγκατεστημένη νόσο.

Αυτοάνοσα Νοσήματα και Ιατρική Ακριβείας

Μέχρι πρόσφατα η ιατρικές θεραπείες αφορούσαν τον «μέσο ασθενή» και είχαμε την «ιατρική βασισμένη σε στοιχεία». Η ιατρική βασισμένη σε στοιχεία γεννήθηκε τη δεκαετία του ’80 και αφορά στη μελέτη θεραπειών σε μεγάλο αριθμό ασθενών έτσι ώστε να εντοπιστεί η θεραπεία που φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα στους περισσότερους ασθενείς.⁽¹⁶⁾ Αυτή η προσέγγιση μας έδωσε αποτελεσματικές θεραπείες που αφορούν στο «μέσο» ασθενή και λειτουργεί σε πολλές περιπτώσεις, δεν λειτουργεί όμως το ίδιο καλά σε όλους τους ασθενείς.

Σήμερα η ιατρική στοχεύει στην αντιμετώπιση των ασθενών ως μοναδικές βιολογικές οντότητες χρησιμοποιώντας όλα τα διαγνωστικά εργαλεία που έχουν αναπτυχθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. 

Αυτή η νέα προσέγγιση ονομάζεται ιατρική ακριβείας.⁽¹⁷⁾

Η ιατρική ακριβείας δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι η εφαρμογή όλων όσων γνωρίζουμε συνδυαστικά^.(18) 

Η ιατρική ακριβείας χρησιμοποιεί αναλύσεις που μας δίνουν πληροφορίες από τα γονίδια, από το μεταβολισμό, από το μικροβίωμα, την επίδραση του περιβάλλοντος, αλλά και τα προσωπικά χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή όπως ο τρόπος ζωής, η διατροφή και η προσωπικότητα του.⁽¹⁷⁾

Η ιατρική ακριβείας στοχεύει να εντοπίσει την κατάλληλη αγωγή, στον κατάλληλο ασθενή την κατάλληλη στιγμή ώστε να επιτύχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα σε κάθε νόσο και σε κάθε ασθενή ξεχωριστά.⁽¹⁷⁾  

Στην κλινική μας εφαρμόζουμε ιατρική ακριβείας και μέσα από την διενέργεια αναλύσεων που εντοπίζουν την επίδραση του τρόπου ζωής στο DNA κάθε ατόμου (Ανάλυση Τελομερών) και εξετάσεων (Metabolomic Analysis^®) που μας δίνουν στοιχεία για το μεταβολισμό, τις ελλείψεις του κάθε οργανισμού, την κατάσταση του μικροβιώματος και την ανταπόκριση του κάθε ατόμου σε στρεσογόνους παράγοντες.^(3,7,19-22) 

Διαμορφώνουμε θεραπείες ακριβείας που απευθύνονται στο κάθε ασθενή ως μια μοναδική βιολογική οντότητα αναζητώντας τα ειδικά αίτια που προκάλεσαν την ασθένεια σε κάθε ασθενή.

Η ιατρική ακριβείας είναι μια προσέγγιση που αλλάζει ριζικά την οπτική της σύγχρονης ιατρικής και βελτιώνει σημαντικά τα αποτελέσματα των θεραπευτικών παρεμβάσεων με θεραπείες που είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του κάθε ασθενούς.

Στην Υγειά Σας!

πηγή του άρθρου:drtsoukalas.com

H βιταμίνη D μειώνει τον κίνδυνο του καρκίνου;

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Universita' degli Studi di Napoli, Federico II

Πρόεδρος του European Institute of Nutritional Medicine, E.I.Nu.M

Σε νέα μελέτη, στο Journal of American Medical Association, ανακοινώθηκε ότι οι γυναίκες που έλαβαν συμπληρώματα βιταμίνης D3 και ασβέστιο είχαν 30% χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου από τις γυναίκες που έλαβαν εικονικά σκευάσματα (placebo). Η διαφορά δεν ήταν ιδιαίτερα στατιστικά σημαντική, ωστόσο, σε περαιτέρω ανάλυση, βρέθηκε ότι τα επίπεδα της βιταμίνης D ήταν σημαντικά χαμηλότερα στις γυναίκες που ανέπτυξαν καρκίνο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η δόση στην μελέτη ήταν χαμηλή (2000iu) και συνοδευόταν με τη λήψη ασβεστίου σε σχετικά αυξημένη δόση (1500mg), χωρίς αυτό να ισορροπείται με την χορήγηση μαγνησίου και βιταμίνης Κ2 που είναι συμπαράγοντες της D3 και λειτουργούν συνεργικά μεταξύ τους. Αυτός είναι ένας συνήθης περιορισμός παρόμοιων μελετών όπου χορηγούνται μεμονωμένα θρεπτικά συστατικά και δεν επιτυγχάνονται τελικά τα θετικά αποτελέσματα που αναμένονταν με βάση τις επιδημιολογικές μελέτες.

Τα θρεπτικά συστατικά όταν προσλαμβάνονται μέσα από την τροφή ή τις φυσιολογικές οδούς συνοδεύονται και από την παράλληλη πρόσληψη πολλαπλών συστατικών που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις του οργανισμού με συνεργικό τρόπο.

Πρόκειται για μια συνδυαστική δράση, όπως όταν βάζουμε βενζίνη στο αυτοκίνητο μας. Χρειάζεται και η μπαταρία, και τα μπουζί και το φίλτρο αέρος για να πάρει μπρος η μηχανή. Αν βάλουμε βενζίνη και δεν λειτουργεί η μπαταρία δεν θα έχουμε αποτέλεσμα. Αν στη συνέχεια έχουμε καλή μπαταρία και όχι βενζίνη πάλι δεν θα πάρει μπρος η μηχανή. Το λανθασμένο συμπέρασμα θα είναι ότι ούτε η βενζίνη ούτε η μπαταρία παίζουν ρόλο στην ομαλή λειτουργία του αυτοκινήτου και άρα δεν συνδέονται με το γεγονός ότι το αυτοκίνητο μας δεν παίρνει μπρος.

Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη και μελέτες με μεγαλύτερες και βιολογικά σημαντικές δόσεις βιταμίνης D3 (10.000 - 20.000) αλλά και πάλι αν δεν γίνουν μελέτες με την κάλυψη των συμπαραγόντων δεν θα έχουμε ολοκληρωμένα αποτελέσματα.

Γι αυτό η Μεταβολομική Ιατρική έχει τα εξαιρετικά αποτελέσματα που έχει, καταγράφοντας τις ανάγκες κάθε οργανισμού συνολικά και ξεμπλοκάροντας την συνολική βιοχημική λειτουργία του οργανισμού. Έτσι ο οργανισμός λειτουργεί στην βέλτιστη δυνατή απόδοση αλλά και εκεί όπου οι ενδεδειγμένες φαρμακευτικές αγωγές δεν είχαν αποτέλεσμα αρχικά, ξαφνικά γίνονται αποτελεσματικές.

Στην Υγειά Σας!
πηγή του άρθρου:drtsoukalas.com

Ρευματοειδής Αρθρίτιδα & Οστεοαρθρίτιδα

Ρευματοειδής Αρθρίτιδα & Οστεοαρθρίτιδα

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Η κατάληξη –ίτιδα στην ιατρική υποδηλώνει φλεγμονή. 

Ο όρος Αρθρίτιδα περιγράφει την φλεγμονή των αρθρώσεων. Υπάρχουν πάνω από 100 διαφορετικές μορφές αρθρίτιδας (οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής, ουρική, ψωριασική, μικροβιακή κ.ά.).
Τα βασικά χαρακτηριστικά της αρθρίτιδας είναι ο πόνος και ο περιορισμός της κίνησης. 

Τα συγκεκριμένα συμπτώματα μπορούν να είναι είτε ήπια, όπως μια μικρή πρωινή δυσκαμψία των αρθρώσεων, είτε να φτάνουν σε σημείο που περιορίζουν πλήρως την κινητικότητα.       
Σύμφωνα με μια μεγάλη μελέτη του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC), ένας στους 5 ενήλικες πάσχει από διαγνωσμένη αρθρίτιδα και προβλέπεται αύξηση της επίπτωσης της νόσου στα επόμενα χρόνια.
Δεν είναι λοιπόν υπερβολική η δήλωση που αναφέρεται από αρκετούς ερευνητές ότι μια ανακάλυψη που θα θεράπευε τα αρθριτικά νοσήματα θα ήταν πιο σημαντική και από την ανακάλυψη της θεραπείας του καρκίνου. 

Υπολογίζεται ότι η ανακάλυψη της θεραπείας του καρκίνου θα αύξανε τον μέσο όρο ζωής κατά 2 έτη ενώ η θεραπεία της αρθρίτιδας θα βελτίωνε την ποιότητα ζωής κατά 5 έτη.

Οι δύο κύριες μορφές αρθρίτιδας είναι η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Η οστεοαρθρίτιδα πλήττει τους χόνδρους των αρθρώσεων (το ελαστικό μέρος που καλύπτει το οστό στο σημείο της άρθρωσης) μαζί με το οστό που στηρίζει τον χόνδρο. 

Φαίνεται να οφείλεται σε φθορά και συσσωρευμένες κακώσεις των αρθρώσεων. 

Κύριο χαρακτηριστικό της οστεοαρθρίτιδας είναι φθορά των χόνδρων και η εναπόθεση ασβεστίου στις αρθρώσεις.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, όπου το σώμα επιτίθεται στις ίδιες τις αρθρώσεις του και τις καταστρέφει σταδιακά. 

Οι αρθρώσεις σε αυτή την περίπτωση πλήττονται συμμετρικά και μακροπρόθεσμα παραμορφώνονται.  Στην ρευματοειδή αρθρίτιδα επηρεάζονται όμως και άλλα όργανα, όπως η καρδιά και πρόκειται για ένα νόσημα που επηρεάζει την υγεία του ατόμου σε πολλαπλά επίπεδα.
Και οι δύο μορφές χαρακτηρίζονται από μια σταθερή και σταδιακή επιδείνωση της νόσου ενώ όλες οι θεραπείες έχουν στόχο την καθυστέρηση της επιδείνωσης των συμπτωμάτων.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι με τον τρόπο που προσεγγιζόταν το πρόβλημα μέχρι σήμερα το μόνο που μπορούμε να προσφέρουμε στους ασθενείς είναι ανακουφιστικές θεραπείες.
Σίγουρα δεν πρέπει να υποτιμώνται όλες οι εξελίξεις που έχουν γίνει σε αυτόν τον τομέα όσον αφορά στην εξέλιξη της νόσου και στην διαχείριση του πόνου, δεν μπορούμε όμως να πούμε σε καμία περίπτωση ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση οδηγεί σε μια σταθερή και σταδιακή βελτίωση. 

Μιλάμε πάντα για μια προσπάθεια που επικεντρώνεται στην μείωση της  ταχύτητας επιδείνωσης. 

Εκ προοιμίου η επιδείνωση θεωρείται δεδομένη.
Μια Αιτιολογική Προσέγγιση 
Έχω συχνά αναφερθεί σε προηγούμενα άρθρα για μια στροφή της ιατρικής σκέψης που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια. 

Ανακαλύψεις των τελευταίων 50 ετών φαίνεται να μετουσιώνονται στην κλινική εφαρμογή με ιλιγγιώδη ταχύτητα στα τελευταία 4-5 χρόνια.
Το μοντέλο σκέψης των σημερινών θεραπειών για τις αρθρίτιδες βασίζεται σε ένα ανατομικό τρόπο σκέψης. 

Εξετάζουμε το ανθρώπινο σώμα σαν μια μηχανή όπου τα όργανα που το απαρτίζουν είναι τα «ανταλλακτικά» της τα οποία σταδιακά και αναπόφευκτα φθείρονται. 

Η συγκεκριμένη προσέγγιση εμφανίζει αποτελεσματικότητα στα οξέα και επείγοντα προβλήματα υγείας.
Στην περίπτωση ενός τραυματισμού στο γόνατο, το γόνατο μας πρήζεται και πονάει. 

Το χτύπημα προκάλεσε την καταστροφή ιστών και το σώμα στη συνέχεια ξεκίνησε διαδικασίες επιδιόρθωσης. 

Ξεκινάει στο συγκεκριμένο σημείο η παραγωγή ουσιών που προκαλούν αύξηση της αιμάτωσης και πόνο.
Σκοπός των παραπάνω ενεργειών είναι η παροχή θρεπτικών συστατικών στην περιοχή (αιμάτωση) και η ακινητοποίησή  της (πόνος) μέχρι να αποκατασταθεί η φυσιολογική λειτουργία της περιοχής. 

Το σύνολο των διαδικασιών που περιγράψαμε ονομάζονται φλεγμονή.
Η φλεγμονή (φλέγω, καίω) περιγράφει τον πόνο, την ερυθρότητα, την θερμότητα και το πρήξιμο που συμβαίνουν καθώς το σώμα επουλώνει την πάσχουσα περιοχή. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η φλεγμονή είναι η διαδικασία που ενεργοποιεί το σώμα μας για να λύσει ένα πρόβλημα.
Όσο πιο μεγάλη η κάκωση τόσο πιο έντονη και η διαδικασία επούλωσης. 

Στην προσπάθεια μας να μειώσουμε τον πόνο που συνοδεύει την φλεγμονή χρησιμοποιούμε φαρμακευτικά και άλλα μέσα που είτε στοχεύουν τον πόνο (παυσίπονα, ακινητοποίηση) είτε την φλεγμονή (αντιφλεγμονώδη, πάγος).
Η ανακουφιστική αγωγή μας βοηθάει  να νοιώθουμε καλύτερα καθώς το σώμα επαναφέρει και αναδομεί τους ιστούς που υπέστησαν βλάβη.  

Δεν βοηθάει στην επούλωση, τουναντίον την καθυστερεί καθώς μειώνει την ένταση της.
Για να επουλώσει το σώμα μας μια οποιαδήποτε βλάβη χρειάζεται δομικά συστατικά και ενέργεια ώστε να φτιάξει νέους ιστούς. 

Η θρεπτική κατάσταση του οργανισμού και τα αποθέματα του σε αμινοξέα, μεταλλικά στοιχεία, βιταμίνες και ένζυμα καθορίζουν την διάρκεια και τον βαθμό επούλωσης μιας βλάβης.
Όταν πρόκειται για κάτι οξύ και μεμονωμένο το σώμα είναι σε θέση να αποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την φυσιολογική λειτουργία. 

Όταν όμως έχουμε χρόνιες κακώσεις και φλεγμονές μειώνονται τα αποθέματα και παράλληλα η ικανότητα επαναφοράς της φυσιολογικής λειτουργίας.
Αν γνωρίζουμε τι λείπει από το σώμα ώστε να το χορηγήσουμε μπορούμε να δράσουμε αιτιολογικά και όχι μόνο ανακουφιστικά. 

Στόχος μας σήμερα δεν είναι μόνο η συμπτωματική ανακούφιση αλλά η επαναφορά της φυσιολογικής λειτουργίας (Λειτουργική Ιατρική).
Η αξιολόγηση της επάρκειας σε συστατικά με την χρήση ειδικών εξετάσεων Metabolomic Analysis® που καταγράφουν τις χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν στο σώμα μας (μεταβολική κατάσταση) ανοίγουν νέους δρόμους στην διαχείριση χρόνιων φλεγμονωδών νοσημάτων.
Πράγματι όπως αναφέρεται και σε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ «Η μελέτη της μεταβολικής κατάστασης του οργανισμού είναι ένας πιο απλός και ακριβής τρόπος για να αξιολογήσουμε την κατάσταση υγείας»
Τι μπορούμε να κάνουμε
Μέσα από την κλινική μας εμπειρία έχουμε διαπιστώσει ότι η επαναφορά της μεταβολικής ισορροπίας του οργανισμού μετά από ειδικές αναλύσεις, επιταχύνει τις διαδικασίες επούλωσης και μειώνει σημαντικά την ένταση της φλεγμονής. 
Στην κλινική μας εφαρμόζουμε μεθόδους που μας επιτρέπουν παράλληλα με την συμπτωματική αγωγή να αποτυπώνουμε την κατάσταση του οργανισμού σε πραγματικό χρόνο.
Το σώμα μας έχει την τάση να ισορροπήσει στο σημείο καλύτερης υγείας που μπορεί. 

Πριν 2500 ο Ιπποκράτης δήλωσε ότι αν οι ενέργειες του γιατρού ωφελούν και δεν βλάπτουν τότε ο ασθενείς θεραπεύεται. 

Σήμερα όσο ποτέ μπορούμε να βοηθήσουμε με εξαιρετική ακρίβεια προς αυτή την κατεύθυνση. 
Στην Υγειά Σας!
drtsoukalas.com

botanologia.blogspot.gr

Πως να μεγαλώσεις υγιεινά ένα παιδί, σε έναν ανθυγιεινό κόσμο

Τα θέματα της διατροφής, της άσκησης και της πρόληψης απασχολούν έντονα τους γονείς.

Πως να μεγαλώσεις υγιεινά ένα παιδί, σε έναν ανθυγιεινό κόσμο

Θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας ότι καλύτερο μπορούμε.

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το παιδικό σώμα αναπτύσσεται και αλλάζει ταχύτατα. Το παιδικό σώμα έχει μεγαλύτερη ανάγκη από αυτό του ενήλικα από πλήρεις τροφές με υψηλή θρεπτική αξία (πλούσιες σε συστατικά όπως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, πρωτεΐνες κ.λπ.) που θα το βοηθήσουν να αναπτυχθεί σωστά. 

Όσο λιγότερο επεξεργασμένες και όσο λιγότερα χημικά πρόσθετα περιέχουν οι τροφές που λαμβάνουν τα παιδιά μας, τόσο πιο υγιή  θα είναι στο μέλλον.

Η πληροφόρηση των γονιών και η προετοιμασία τους για το πώς θα διαχειριστούν τη γοητεία που ασκεί στο παιδί τους η κακή διατροφή, είναι πρωταρχικής σημασίας

Μια εύκολη, υγιεινή ρουτίνα είναι το δυνατό σας σημείο. Να θυμάστε ότι χτίζετε γερά διατροφικά θεμέλια για τη δίαιτα των παιδιών σας έτσι ώστε η υγιεινή διατροφή να είναι μέρος της καθημερινότητας τους για την υπόλοιπη ζωή τους.

Όσο πιο νωρίς ξεκινήσετε, τόσο πιο εύκολες και πιο αποτελεσματικές θα είναι οι προσπάθειες σας

Τα παιδιά που θηλάζουν έχουν μόνον πλεονεκτήματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους σε σχέση με τα παιδιά που λαμβάνουν τεχνητές φόρμουλες γάλακτος σε σκόνη. Μειωμένη επίπτωση της παχυσαρκίας, καλύτερο ανοσοποιητικό, μειωμένη επίπτωση του διαβήτη, καλύτερη νευροκινητική εξέλιξη είναι μερικά από τα οφέλη.

Ακόμη και αν οι περιστάσεις σας επιτρέπουν να θηλάσετε το παιδί σας για ένα μικρό μόνο χρονικό διάστημα, τα οφέλη που θα αποκομίσει είναι τεράστια και θα γίνουν εμφανή κατά την διάρκεια της ζωής του.  

Οι πρώτες στερεές τροφές που πρέπει να φάει ένα  παιδί θα πρέπει να μην είναι επεξεργασμένες

Καρότα, μπρόκολο, μαγειρευτή κολοκύθα και άλλα λαχανικά και φρούτα όπως αβοκάντο, μπανάνα και καρπούζι. Τα νήπια δεν θα πρέπει καν να γνωρίζουν ότι τροφές όπως τα μακαρόνια και τα παγωτά υπάρχουν!

Οι γονείς που διαμαρτύρονται «μα πώς να τα ταΐσω υγιεινά αν το μόνο που τρώνε είναι μακαρόνια με τυρί;» έχουν ξεκινήσει με λάθος τρόφιμα στη κουζίνα και θα πρέπει να υπομείνουν μερικά βίαια ξεσπάσματα προτού καθιερώσουν έναν καλύτερο τρόπο διατροφής.

Η τηλεόραση εκπαιδεύει για την κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών και για ένα φαρμακευτικό τρόπο ζωής

Μέσα από την τηλεόραση προωθούνται συνεχώς μηνύματα από τα οποία εσείς μάταια προσπαθείτε να απομακρύνετε τα παιδιά σας:

•    Φάτε έξω, ή ανοίξτε μια συσκευασία που θα σας προσφέρει 
      ένα έτοιμο παρασκευασμένο φαγητό.

•    Σερβιριστείτε ένα ποτήρι χρωματισμένου υγρού.

•    Η ζωή σας δεν είναι αρκετά ευτυχισμένη μέχρι να πάρετε κάποιο χάπι.

Είτε ξεφορτωθείτε την τηλεόραση, είτε κρατήστε την σε ένα δωμάτιο που θα παραμένει πάντοτε κλειδωμένο. Δείτε τηλεόραση περιστασιακά, όλοι μαζί μια ταινία ή κάποιο πρόγραμμα που θα έχετε επιλέξει και θα ταιριάζει στην ηλικία τους).

Οι δάσκαλοι ξεχωρίζουν αμέσως τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς τηλεόραση: είναι αυτά που έχουν καλή εστίαση και μεγάλες χρονικές περιόδους συγκέντρωσης 

Κάποιες οικογένειες που αποφασίζουν να καταργήσουν την τηλεόραση αφού τα παιδιά τους έχουν ήδη αγκιστρωθεί, μπορούν να επιλύσουν το θέμα με διάφορους τρόπους:

Μια μέρα, η TV «χαλάει» μυστηριωδώς και οι γονείς απλώς δεν τα καταφέρνουν να πάρουν καινούργια. Ή σκεφτείτε κάποιο τρόπο όπως το να κατεβάζετε την ασφάλεια από τον ηλεκτρικό πίνακα κ.ά. 

Χρησιμοποιείστε το χρόνο που θα κερδίσετε από την τηλεόραση για να βάλετε μουσική στα παιδιά, να χορέψουν, να ζωγραφίσουν, να πάτε μια βόλτα στην παιδική χαρά.

Οι πρώτοι φίλοι των παιδιών σας είναι τα παιδιά των δικών σας φίλων

Είναι πολύ σημαντικό στην προσπάθεια σας να δημιουργήσετε ένα υγιεινό σπιτικό να φέρετε στην ζωή σας μητέρες και πατεράδες που να είναι αφοσιωμένοι σε ένα παρόμοιο τρόπο ζωής με το δικό σας, ειδικά αν έχετε να πολεμήσετε και με συγγενείς που ζουν αποκλειστικά με άχρηστες συσκευασμένες τροφές και junk-food. 

Κρατήστε το πρόχειρο φαγητό έξω από το σπίτι

Η μάχη για την καλή διατροφή κερδίζεται ή χάνεται στο supermarket. Αν μπορείτε να προσπεράσετε το διάδρομο με τις επεξεργασμένες τροφές και να συνεχίσετε αδιάφορα, έχετε νικήσει.

Κάντε μια χάρη σε σας και στα παιδιά σας. Όταν ψωνίζετε όλοι μαζί μην περνάτε καν από τους διαδρόμους με τις επεξεργασμένες τροφές. Ψωνίστε στην περιοχή με τα λαχανικά, τα φρούτα, τα κρέατα και τα γαλακτοκομικά. Εμπλέξτε τα παιδιά σας και βάλτε τα να κάνουν επιλογές μεταξύ αυτών. Αχλάδια, ροδάκινα ή δαμάσκηνα; Σπανάκι, λάχανο ή μαρούλι; Πουλερικά, ψάρι ή κόκκινο κρέας; Οι επιλογές τους θα είναι οι πιο νόστιμες, γιατί τα διάλεξαν τα ίδια!

Το να συζητάτε με τα παιδιά σας είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε

Όσο οι διαφορές μεταξύ της διατροφής των παιδιών σας και των άλλων γίνονται πιο καταφανείς, τόσο περισσότερη συζήτηση είναι απαραίτητη. Επιτρέψτε στα παιδιά σας να εκτιμήσουν ότι η οικογένεια σας κινείται σε μια πρωτοποριακή κατεύθυνση σε σχέση με τη σωστή διατροφή και τον τρόπο ζωής.

Άσκηση

Βάλτε τα παιδιά σας σε κίνηση. Απομακρύνετε τα παιδιά σας από τον καναπέ και μετακινήστε τα προς την παιδική χαρά. Στην πραγματικότητα το να τρέχουν και να πηδάνε – αντί να κολυμπούν ή να κάνουν ποδήλατο – είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε τα παιδιά σας να ενισχύσουν και να αναπτύξουν σωστά τα οστά τους.

Σύγχρονες μελέτες δείχνουν ότι το τρέξιμο και το πήδημα, που είναι μέρος του φυσικού τρόπου παιχνιδιού, διεγείρουν συγκεκριμένους υποδοχείς στα οστά και αυξάνουν τη μέγιστη οστική πυκνότητα.   

Στην Υγειά Σας!

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Universita' degli Studi di Napoli, Federico II

Πρόεδρος του European Institute of Nutritional Medicine, E.I.Nu.M

Γιατί το λίπος και η χοληστερίνη δεν είναι οι “κακοί της υπόθεσης”

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Δε σε βάζουν σε μπελάδες αυτά που δε γνωρίζεις,

αλλά αυτά που θεωρείς σίγουρα και δεν είναι.”

Mark Twain

Θα χρειαστούν αρκετά χρόνια μέχρι να αλλάξει και να γίνει ευρύτερα αποδεκτό το γεγονός ότι η χοληστερίνη και το λίπος στη διατροφή μας δεν σχετίζονται με την στεφανιαία νόσο. Το γνωμικό “καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά τ’ όνομα” δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινό από ότι σε αυτή την περίπτωση.

Η θέση όμως επιστημονικών εταιρειών και σημαντικών ακαδημαϊκών οργανισμών και ερευνητών αλλάζει σταθερά και ξεκάθαρα τα τελευταία 5 χρόνια, πάνω στο θέμα της χοληστερίνης και των λιπαρών.

Το 2011 η Ιατρική Σχολή του Harvard αναφέρει σε δημοσίευση της, ότι "ο τρόπος αντιμετώπισης της χοληστερίνης ως ένα υδραυλικό πρόβλημα, που καταλήγει στην απόφραξη των αρτηριών μας, δεν ισχύει πλέον. Καταιγιστικά δεδομένα δείχνουν ότι η αυξημένη χοληστερίνη συνδέεται κυρίως με την παρουσία φλεγμονής."

Τον Νοέμβριο του 2013 οι νέες κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικάνικης Καρδιολογίας Εταιρείας αποσυνδέουν ουσιαστικά την συσχέτιση του καρδιαγγειακού κινδύνου από τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα.

Τον Ιούνιο του 2014 το περιοδικό ΤΙΜΕ, με τον τίτλο “Φάτε Βούτυρο” στο εξώφυλλο του κλείνει τον κύκλο πολέμου που άνοιξε το 1961 και συνέχισε το 1984 με εξώφυλλα που εξοστράκιζαν στο πυρ το εξώτερο το λίπος και την χοληστερίνη. Το άρθρο γράφτηκε με την ολοκλήρωση μεγάλης διεθνούς μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Archives of Internal Medicine, που καταλήγει ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να συνδέουν την αυξημένη κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών με την αύξηση του κινδύνου για εμφάνιση καρδιολογικού νοσήματος.

Το 2015 η Επιτροπή Διατροφικών Συστάσεων των ΗΠΑ εκδίδει νέες κατευθυντήριες οδηγίες, όπου αναφέρει ότι: “Σε συμφωνία και με τα συμπεράσματα της αναφοράς της Αμερικάνικης Καρδιολογικής Εταιρείας (AHA / ACC report) η χοληστερόλη είναι μια θρεπτική ουσία της οποία η αυξημένη κατανάλωση δεν καθιστά πρόβλημα.” Συμβουλευτική Επιτροπή Διατροφικών Συστάσεων (DGAC) 2015.

Τον Σεπτέμβριο του 2016 το JAMA (Journal of American Medical Association) δημοσιεύει έρευνα που αποκαλύπτει ότι η βιομηχανία ζάχαρης χρηματοδότησε σειρά μελετών και δημοσιεύσεων, από τη δεκαετία του ’60 και μέχρι πρόσφατα, με στόχο να απενοχοποιηθεί η ζάχαρη ως παράγοντας κινδύνου για την πρόκληση στεφανιαίας νόσου και να κατηγορηθούν τα λιπαρά ως ο κύριος υπαίτιος.

Τον Νοέμβριο του 2016 η Ιατρική Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard δημοσιεύει άρθρο όπου αναφέρεται η συσχέτιση της επιρροής της βιομηχανίας ζάχαρης στις υπάρχουσες θέσεις για τη διατροφή και δηλώνει ότι τα λιπαρά και η χοληστερίνη δεν είναι οι “κακοί της υπόθεσης”. Το άρθρο καταλήγει: “Μην φοβάστε να επιστρέψετε στα λίπη. Προσέξτε απλά να καταναλώνετε υγιεινά λιπαρά όπως το αβοκάντο, το λάδι ελιάς και οι ξηροί καρποί. Μην αποφεύγετε το λίπος, και μην έχετε τη συνήθεια να καταναλώνετε προϊόντα “χαμηλά σε λιπαρά”.

Η αφαίρεση του λίπους οδήγησε τελικά την βιομηχανία τροφίμων να προσθέσει ζάχαρη σε όλες σχεδόν τις βιομηχανικά παρασκευασμένες τροφές. Θα βρείτε ζάχαρη σε τροφές που δεν φαντάζεστε, στα λουκάνικα, στα σαλάμια και σε όλα σχεδόν τα αλλαντικά, στα δημητριακά, στα παιδικά γεύματα, στα συσκευασμένα τρόφιμα, στο σούσι, στις σάλτσες, στην κέτσαπ, στα ντρέσινγκ, στο γιαούρτι, στις μπάρες δημητριακών, στις πρωτεϊνικές μπάρες, στα burgers, στο βαλσαμικό ξίδι, στα κατεψυγμένα γεύματα κ.ά.

Μια από τις τροφές που θεωρείται υγιεινή, αλλά θέλει προσοχή, είναι τα φρούτα και οι φρέσκοι χυμοί φρούτων. Τα φρούτα παλαιότερα - για όσους τα έχουν προλάβει - ήταν μικρά σε μέγεθος και ξινά. Είχαν έντονο άρωμα, πολλά αντιοξειδωτικά και χαμηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη. Σήμερα τα φρούτα είναι πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος και πολύ πιο γλυκά, που σημαίνει ότι περιέχουν περισσότερη φρουκτόζη. Το σώμα μας μπορεί να μεταβολίσει μέχρι 25 γραμμάρια φρουκτόζης την ημέρα. Μεγαλύτερες ποσότητες συνδέονται με αντίσταση στην ινσουλίνη, φλεγμονές, λιπώδη διήθηση στο συκώτι και αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Τα 25 γραμμάρια αντιστοιχούν σε δύο μήλα ή δύο πορτοκάλια. Για να φτιάξουμε όμως ένα ποτήρι φυσικό χυμό πορτοκάλι χρειάζονται 3-4 πορτοκάλια. Η φρουκτόζη που περιέχεται τελικά σε ένα ποτήρι φυσικού χυμού πορτοκαλιού φτάνει στα 40 γραμμάρια, και χωρίς τις ίνες και τα αντιοξειδωτικά που περιέχει το ολόκληρο φρούτο.

Γι’ αυτό τα φρούτα πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Υπάρχουν βέβαια κάποιες κατηγορίες όπως τα παιδιά και τα άτομα που κάνουν έντονη άσκηση που μπορούν να καταναλώνουν μεγαλύτερη ποσότητα φρούτων γιατί το σώμα τους μεταβολίζει πολύ πιο γρήγορα την φρουκτόζη, αλλά και σε αυτές τις περιπτώσεις η κατανάλωση θα πρέπει να αφορά σε ολόκληρα φρούτα και όχι σε χυμούς.

Οι προηγούμενες αναφορές για δεκαετίες, ότι τα λιπαρά είναι πρόβλημα για την υγεία μας, οδήγησαν τελικά στην υπερκατανάλωση ζάχαρης και τροφών που μετατρέπονται εύκολα σε ζάχαρη μέσα στο σώμα, όπως το ψωμί, οι πατάτες, τα τοστ, οι φρυγανιές, οι χυμοί φρούτων, τα τσιπς, τα κράκερ, τα μπισκότα, τα αρτοποιήματα, τα γλυκά, τα μακαρόνια, το ρύζι, το αλκοόλ, τα αναψυκτικά και η πλειοψηφία των βιομηχανικά επεξεργασμένων τροφών. Αυτή η στροφή αύξησε δραματικά την εμφάνιση της παχυσαρκίας, του διαβήτη, των καρδιοπαθειών, των αυτοάνοσων και του καρκίνου και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έκπτωση της υγείας του πληθυσμού σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η κατανάλωση τροφών που δεν έχουν υποστεί βιομηχανική επεξεργασία όπως φρέσκα λαχανικά, φρούτα με μέτρο, ξηροί καρποί (καρύδια, αμύγδαλα, φιστίκια Αιγίνης, φουντούκια), ψάρια, κρέας και γαλακτοκομικά από ζώα ελευθέρας βοσκής όπως το κατσίκι και το αρνί, βούτυρο βιολογικό, λάδι και βούτυρο καρύδας, αυγά και λάδι ελιάς είναι ζωτικής σημασίας για να είμαστε υγιείς.

Αυτή η θέση είναι αντίθετη από αυτά που έχουμε “μάθει” μέχρι σήμερα, και το δύσκολο είναι να ξεμάθει κανείς αυτά που ξέρει. Είτε το θέλουμε είτε όχι, η επιστήμη, η γνώση και η ανθρωπότητα εξελίσσονται και οι αλλαγές είναι αναπόφευκτες.

Στην Υγειά Σας!
drtsoukalas.com

Φλεγμονώδεις νόσοι του Εντέρου, Αυτοανοσία και βιταμίνη D

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Universita' degli Studi di Napoli, Federico II

Πρόεδρος του European Institute of Nutritional Medicine, E.I.Nu.M

Η βιταμίνη D συνεχίζει τα τελευταία χρόνια να είναι το επίκεντρο έντονης έρευνας με θετικά αποτελέσματα σε όλες σχεδόν τις πλευρές της υγείας και κυρίως στο πεδίο των αυτοάνοσων νοσημάτων.

Νέα δεδομένα ενισχύουν την συσχέτιση χαμηλών επίπεδων βιταμίνης D με την αύξηση της εμφάνισης νοσημάτων
όπως τα φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ψωρίαση, η ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.ά.

Οι φλεγμονώδης νόσοι του εντέρου είναι μια ομάδα αυτοάνοσων ασθενειών που αφορούν κυρίως στην ελκώδη κολίτιδα και στην νόσο του Crohn. Η συχνότητα εμφάνισης τους είναι διαρκώς αυξανόμενη σε όλον τον κόσμο τα τελευταία 60 χρόνια σε σημείο που να χαρακτηρίζονται ως μια παγκόσμια νόσος.

Πρόκειται για νοσήματα που επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των ατόμων που πάσχουν από αυτά και την συνολική υγεία του οργανισμού τους τόσο λόγο της πλημμελούς λειτουργίας του εντέρου όσο και από τις παρενέργειες των φαρμακευτικών θεραπειών που πρέπει αυτοί οι ασθενείς να λαμβάνουν, συνήθως ισόβια.

Πρόσφατες μελέτες συνδέουν τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D με την αυξημένη επίπτωση των φλεγμονωδών νόσων του εντέρου αλλά και την βαρύτητα των συμπτωμάτων κατά την εκδήλωση της νόσου και προτείνουν την χρήση της ως πρόσθετο θεραπευτικό παράγοντα.

Όσο χαμηλότερα τα επίπεδα της βιταμίνης D τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης φλεγμονώδους νόσου του εντέρου και τόσο πιο έντονη είναι και η συμπτωματολογία.

Η θετική επίδραση της βιταμίνης D ασκείται μέσα από πολλαπλούς μηχανισμούς.

Ανοσορυθμιστική δράση

Η βιταμίνη D ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα ενώ παράλληλα αποκαθιστά την ικανότητα του οργανισμού να αναγνωρίζει τα δικά του κύτταρα και ιστούς. Δεν ενισχύει απλά το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά το επαναφέρει στην αρχική φυσιολογική του λειτουργία.  Αυτή, η απώλεια της αναγνώρισης των ίδιων των κυττάρων σε έναν οργανισμό, είναι η βασική αιτία για την εμφάνιση των αυτοάνοσων ασθενειών. Η ανοσορυθμιστική δράση της D είναι ζωτικής σημασίας τόσο στην αυτοανοσία όσο και στον καρκίνο.

Έλεγχος των παθογόνων μικροοργανισμών

Η βιταμίνη D είναι απαραίτητη για την παραγωγή 200 ενδογενών αντιβιοτικών ουσιών και για την ομαλή λειτουργία και ενεργοποίηση των λευκών αιμοσφαιρίων. Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D συνδέονται με αυξημένη εμφάνιση λοιμώξεων και ανεπαρκή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Rochester ανακάλυψαν άμεση συσχέτιση της εντερικής χλωρίδας με την δράση της βιταμίνης D. Ενώ χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D σχετίζονται με αυξημένη παρουσία παθογόνων οργανισμών στο έντερο.

Η αλλοίωση της φυσιολογικής ισορροπίας της εντερικής χλωρίδας σχετίζεται άμεσα με την εκδήλωση ελκώδους κολίτιδας και νόσου του Crohn.

Άμεση αντιφελγμονώδη δράση

Η βιταμίνη D είναι στην πραγματικότητα μια ορμόνη που παράγεται μέσα στο σώμα μας από την χοληστερίνη, όπως παράγονται για παράδειγμα η κορτιζόλη και η τεστοστερόνη. Έχει ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση που εκφράζεται μέσα από ειδικούς υποδοχείς (VDR: Vitamin D Receptors). Η άμεση αντιφλεγμονώδης και αντικαρκινική της δράση έχει μελετηθεί σε πολυάριθμες έρευνες και εκφράζεται μέσα από τη δράση των υποδοχέων της. Το έντερο είναι ένας από τους ιστούς που παρουσιάζουν από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις υποδοχέων για την βιταμίνη D.

Η επίτευξη Ιδανικών επίπεδων βιταμίνης D πρέπει να είναι στόχος τόσο για την πρόληψη όσο και για την θεραπεία των φλεγμονωδών νόσων του εντέρου. Η μέτρηση των επιπέδων τ
ης 25 OH D3 θα πρέπει να γίνεται σε όλους τους ασθενείς που πάσχουν από αυτοάνοσο νόσημα. Ιδανικές θεωρούνται τιμές που κυμαίνονται από 50-80 ng/dl.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι ασθενείς που πάσχουν από αυτοανοσία μπορεί να εμφανίζουν αντίσταση στην βιταμίνη D και να χρειάζονται μεγαλύτερες δόσεις και υψηλότερες τιμές για να μπορέσει το σώμα τους να εκφράσει πλήρως τη δράση της πολύτιμης αυτής βιταμίνης. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνεται μόνο υπό ιατρική παρακολούθηση και την παράλληλη μέτρηση εργαστηριακών παραμέτρων που μας επιτρέπουν να αξιολογήσουμε αντικειμενικά την ανταπόκριση του οργανισμού.

Μέσα σε εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης η φύση ανέπτυξε λύσεις και θεραπείες που σταδιακά ανακαλύπτουμε. Όσο αυξάνεται η τεχνολογική μας εξέλιξη τόσο κατανοούμε ότι έχουμε πολύ περισσότερα να μάθουμε απ’ όσα πιστεύουμε.

Στην Υγειά Σας!
drtsoukalas.com

Τα υγιεινά λιπαρά της μεσογειακής διατροφής δεν μας παχαίνουν

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Universita' degli Studi di Napoli, Federico II

Πρόεδρος του European Institute of Nutritional Medicine, E.I.Nu.M

Οι άνθρωποι που ακολουθούν τη μεσογειακή διατροφή, που περιλαμβάνει φυτικά λίπη από το ελαιόλαδο και τους ξηρούς καρπούς, όχι μόνο δεν παχαίνουν, αλλά μπορούν να χάσουν περισσότερα κιλά σε σχέση με όσους κάνουν δίαιτα βασισμένη στα χαμηλά λιπαρά, σύμφωνα με μία νέα ισπανική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ενδοκρινολογίας "The Lancet Diabetes & Endocrinology".

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ραμόν Εστρούχ του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, παρακολούθησαν για πέντε χρόνια 7.447 εθελοντές από την Ισπανία ηλικίας άνω των 55 ετών, οι οποίοι έπασχαν από διαβήτη τύπου 2 και πάνω από το 90% ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

Οι ερευνητές χώρισαν τους συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες.
Η πρώτη ομάδα κλήθηκε να ακολουθήσει μια παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή εμπλουτισμένη με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, χωρίς περιορισμούς στις θερμίδες (περίπου ένα λίτρο ελαιόλαδο την εβδομάδα).
Η δεύτερη ομάδα κλήθηκε να ακολουθήσει μια μεσογειακή διατροφή εμπλουτισμένη με ξηρούς καρπούς (καρύδια, αμύγδαλα και φουντούκια) και τέλος η τρίτη ομάδα τέθηκε σε μια κλασική δίαιτα μειωμένων λιπαρών.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι και στις τρεις ομάδες υπήρξε κάποια απώλεια βάρους, η οποία όμως δεν ήταν σημαντική.
Ωστόσο η μεγαλύτερη απώλεια βάρους παρατηρήθηκε στην πρώτη ομάδα που κατανάλωνε πολύ ελαιόλαδο (μείωση 0,88 κιλών ανά άτομο) και στην δεύτερη ομάδα με την αυξημένη κατανάλωση ξηρών καρπών (μείωση 0,60 κιλών).

Επίσης υπήρξε μια μικρή αύξηση στην περίμετρο της μέσης και στις τρεις ομάδες (πράγμα που συμβαίνει όσο μεγαλώνει κανείς), με την μεγαλύτερη αύξηση να παρατηρείται στην ομάδα που ακολούθησε την διατροφή των χαμηλών λιπαρών (1,2 εκατοστά κατά μέσο όρο), ενώ όσοι ακολουθούσαν την μεσογειακή διατροφή με ελαιόλαδο είχαν αύξηση κατά 0,85 εκατοστά και όσοι ακολούθησαν την μεσογειακή διατροφή με τα καρύδια αύξηση κατά 0,37 εκατοστά.

«Εδώ και 40 χρόνια οι διατροφικές πολιτικές επικεντρώνονται στους κινδύνους από τα πολλά λιπαρά, αλλά ελάχιστα έχουν επηρεάσει τα αυξανόμενα επίπεδα της παχυσαρκίας», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ραμόν Εστρούκ Ρίμπα, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.

«Η μελέτη μας έδειξε ότι η μεσογειακή διατροφή που είναι πλούσια σε φυτικής προελεύσεως λιπαρά, όπως αυτά που περιέχονται στο ελαιόλαδο και στα καρύδια, ασκεί μικρότερη αρνητική επίδραση στο σωματικό βάρος και στην περίμετρο της μέσης, σε σύγκριση με τα κλασικά διαιτολόγια των λίγων λιπαρών.
Ωστόσο τα ευρήματά μας σίγουρα δεν σημαίνουν ότι η απεριόριστη κατανάλωση ανθυγιεινών λιπαρών όπως επεξεργασμένα κρέατα, ζαχαρούχα ποτά, γλυκά, είναι ευεργετική”, επεσήμανε ο επικεφαλής της μελέτης.

Σχολιάζοντας τα ευρήματα της μελέτης, ο φημισμένος καθηγητής Ντάριους Μοζαφάριαν, πρύτανης στη Σχολή Επιστήμης της Διατροφής του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης, σημείωσε ότι «Οι διατροφικές οδηγίες πρέπει να αναθεωρηθούν ώστε να αποσυρθούν τα παρωχημένα, αυθαίρετα όρια στην ολική κατανάλωση λίπους».

«Πρέπει να εγκαταλείψουμε τον μύθο ότι τα προϊόντα με λίγα λιπαρά και λίγες θερμίδες οδηγούν σε μικρότερη αύξηση του σωματικού βάρους και ίσως ακόμα να εγκαταλείψουμε τις εμμονικές προειδοποιήσεις για τις υγιεινές αλλά πλούσιες σε λίπη επιλογές όπως οι ξηροί καρποί, τα φυτικά έλαια, το γιαούρτι και ίσως ακόμα το τυρί», προσέθεσε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~
drtsoukalas.com

Τέλος Εποχής για τη Χοληστερίνη

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Universita' degli Studi di Napoli, Federico II

Ειδικός στα Χρόνια Νοσήματα και τον Μεταβολισμό /

American College for the Advancement in Medicine

Κάθε πέντε χρόνια η επιτροπή σύστασης διατροφικών κατευθυντήριων οδηγιών των ΗΠΑ (Dietary Guidelines Advisory Committee) συντάσσει μια αναφορά που επηρεάζει σε ευρεία κλίμακα την παγκόσμια κοινότητα σε θέματα διατροφής και υγείας.
Οι συγκεκριμένες συστάσεις επηρεάζουν άμεσα τις αναφορές στον τύπο για τη διατροφή, τους ισχυρισμούς υγείας των εταιρειών παρασκευής τροφίμων, τις συστάσεις και οδηγίες που δίνουν γιατροί και διαιτολόγοι, τη διατροφή στα σχολεία μέχρι και τον τρόπο διαφήμισης των τροφίμων.

Διατροφικές Συστάσεις 2015 και Χοληστερίνη

Οι κατευθυντήριες οδηγίες του 2015 διαμορφώνουν αυτή τη φορά μια πολύ σημαντική αλλαγή θέσης σε σχέση με τις προηγούμενες, που αφορά στη χοληστερίνη και αναφέρουν τα εξής:
Χοληστερόλη: Παλαιότερα, οι Διαιτητικές Οδηγίες συνιστούσαν τον περιορισμό πρόσληψης χοληστερόλης σε λιγότερο από 300 mg/ημέρα.
Το 2015 η επιτροπή διατροφικών συστάσεων (DGAC) δεν θα συνεχίσει την εν λόγω σύσταση επειδή τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι δεν υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στην κατανάλωση χοληστερόλης μέσα από τη διατροφή και των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα.
Σε συμφωνία και με τα συμπεράσματα της αναφοράς της Αμερικάνικης Καρδιολογικής Εταιρείας (AHA / ACC report) η χοληστερόλη είναι μια θρεπτική ουσία της οποία η αυξημένη κατανάλωση δεν καθιστά πρόβλημα.”

Συμβουλευτική Επιτροπή Διατροφικών Συστάσεων (DGAC)
Αναφορά 2015, κεφάλαιο 1, σελ. 17

Σε απλά Ελληνικά αναφέρεται ότι η κατανάλωση χοληστερίνης δεν είναι πρόβλημα για την υγεία και δεν επηρεάζει τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα.

Πρόκειται για μια επαναστατική στροφή σε σχέση με τις συστάσεις των προηγούμενων 50 χρόνων που επηρέασαν και άλλαξαν πλήρως τις διατροφικές μας συνήθειες.

Με αυτή την αναφορά και σε συνδυασμό με τις νέες κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικάνικης Καρδιολογικής Εταιρείας που αποδεσμεύει τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής από τα επίπεδα χοληστερίνης, έπεσε και το τελευταίο προπύργιο διατροφικών και φαρμακευτικών συστάσεων σχετικά με τη χοληστερίνη.

Χοληστερίνη, ο καλός της υπόθεσης

Όπως αναφέρω και στο βιβλίο μου “Πως Να Ζήσετε 150 Χρόνια με Υγεία” η χοληστερίνη παράγεται κατά το 85% από το ίδιο μας τον οργανισμό και είναι ένα βασικό συστατικό για την ύπαρξη της ίδιας της ζωής.
Η πρόσληψη της μέσα από την τροφή αφορά μόνο στο 15% της χοληστερίνης που υπάρχει στον ανθρώπινο οργανισμό και δεν επηρεάζει τα επίπεδα στο αίμα.

Λόγω της συμμετοχής της χοληστερίνης σε πολυάριθμες λειτουργίες του οργανισμού, τα επίπεδα της στο αίμα ανεβαίνουν όχι γιατί προσλαμβάνουμε παραπάνω από την τροφή αλλά γιατί είναι απαραίτητη στην επιδιόρθωση βλαβών σε ιστούς και κύτταρα.
Το σώμα μας αυξάνει την ενδογενή παραγωγή χοληστερίνης για να βοηθήσει τους μηχανισμούς επιδιόρθωσης.  

Ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικά, γενετικά καθορισμένα, επίπεδα χοληστερίνης. Δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να μας επιτρέπουν να καθορίσουμε “φυσιολογικά” επίπεδα. Φυσιολογικές τιμές χοληστερίνης μπορούν να κυμαίνονται μεταξύ 150-320 mg/dl.

Αν όμως ένα άτομο έχει τιμές που συνήθως κυμαίνονται για παράδειγμα κοντά στα 220 ml/dl και αυτές ανέβουν κάποια στιγμή σε υψηλότερα επίπεδα, τότε αυτό σημαίνει ότι κάπου το σώμα χρειάζεται περισσότερη χοληστερίνη ώστε να διορθώσει μια βλάβη.
Η χοληστερίνη δεν είναι το πρόβλημα αλλά μέρος της διαδικασίας επίλυσης.
Η ιδανική λύση θα ήταν να εντοπίσουμε την χρόνια φλεγμονή και να επέμβουμε βοηθώντας τον οργανισμό να ολοκληρώσει την διαδικασία.

Δυστυχώς αυτό το κυνήγι της χοληστερίνης οδήγησε ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην αποφυγή τροφών με μεγάλη θρεπτική αξία όπως τα αυγά, το κρέας ελευθέρας βοσκής, τα θαλασσινά ή το βιολογικό βούτυρο με παράλληλη αύξηση στην κατανάλωση ζάχαρης και επεξεργασμένων τροφίμων που οδήγησαν στην επιδημία παχυσαρκίας, διαβήτη, καρδιοπαθειών, καρκίνου και αυτοάνοσων που βιώνουμε σήμερα.

Θα χρειαστεί κάποιος χρόνος μέχρι το ψευδές δεδομένο που αφορά τη συσχέτιση των υψηλών επιπέδων χοληστερίνης με την υγεία μας να πάψει να επηρεάζει τις επιλογές τόσο  του κοινού όσο και των γιατρών.
Ευελπιστώ ότι σήμερα που βιώνουμε την επανάσταση της πληροφορίας αυτή η αλλαγή θα γίνει πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν.
Στην Υγειά Σας!
www.drtsoukalas.com