απλά και κατανοητά - πάνγευστες σπιτικές σάλτσες με άριστα υλικά του πρωτογενούς τομέα της διατροφής για υγεία και ευζωία!

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η απαιτητική καθημερινότητα έχουν απομακρύνει τους περισσότερους από εμάς από την παραδοσιακή διατροφή και τα οφέλη που αυτή μας προσφέρει. 
Για αυτό η στροφή προς την παραδοσιακή κουζίνα και η απομάκρυνση από τα τυποποιημένα τρόφιμα, που στην πλειοψηφία τους στερούνται θρεπτικά συστατικά και η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, είναι αναγκαία και επιτακτική!
Και όταν λέω παραδοσιακά προϊόντα διατροφής, αναφέρομαι στη διατροφική κουλτούρα ενός τόπου, η οποία περιλαμβάνει έθιμα, 
παραδόσεις και τεχνογνωσία - π.χ πως έφτιαχναν τα "τουτουμάκια" στην Πελοπόννησο -  μιας συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής. 
Και ενώ η διατροφική αξία των παραδοσιακών τροφίμων,
των παραδοσιακών συνταγών  και του παραδοσιακού τρόπου μαγειρέματος είναι αναγνωρισμένη, διαπιστώνεται μια προοδευτική αλλαγή των διατροφικών συνηθειών ενός μεγάλου και συνεχώς αυξανόμενου τμήματος του πληθυσμού, το οποίο απομακρύνεται από την παραδοσιακή διατροφή και τα παραδοσιακά προϊόντα διατροφής, υιοθετώντας αλλότριες διατροφικές συνήθειες και τρόπο ζωής, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα παχύσαρκα άτομα, μεταξύ αυτών και πολλά παιδιά, δυστυχώς, με ότι αυτό συνεπάγεται 
Σε αυτό μου το άρθρο θα σας δώσω συνταγές για σπιτικές σάλτσες, με αναμφισβήτητη  διατροφική αξία, αλλά και εξαίσια γεύση, με τις οποίες συνοδεύω πολλά μου πιάτα!
1. σάλτσα με λεμόνι και βασιλικό:
- 1/4 φλιτζανιού φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού
- 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
- 2 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένο φρέσκο βασιλικό
- 1 σκελίδα σκόρδο πολτοποιημένο
- θαλασσινό ανεπεξέργαστο αλάτι, ποσότητα ανάλογη των γούστων μου και των πιάτων που θα συνοδεύσει η σάλτσα μου!
-. μαύρο πιπέρι, ποσότητα ανάλογη των γούστων μου και των πιάτων που θα συνοδεύσει η σάλτσα μου!
2. σάλτσα μουστάρδας με μέλι:
- 2 κουταλιές της σούπας μουστάρδα dijon - κάνω πάντα την δική μουστάρδα dijon
- 2 κουταλιές της σούπας μέλι ανθέων
- 1/4 φλιτζανιού λευκό ξύδι - κάνω πάντα το δικό μου ξύδι
- 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
- θαλασσινό ανεπεξέργαστο αλάτι, ποσότητα ανάλογη των γούστων μου και των πιάτων που θα συνοδεύσει η σάλτσα μου!
-. μαύρο πιπέρι, ποσότητα ανάλογη των γούστων μου και των πιάτων που θα συνοδεύσει η σάλτσα μου!
3. σάλτσα αβοκάντο και λεμόνι:
- 1 ώριμο αβοκάντο
- 1/4 φλιτζανιού φρέσκο ψιλοκομμένο κόλιανδρο
- 2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού
- 1 σκελίδα σκόρδο πολτοποιημένο
- 1/4 φλιτζανιού ελαιόλαδο
- θαλασσινό ανεπεξέργαστο αλάτι, ποσότητα ανάλογη των γούστων μου και των πιάτων που θα συνοδεύσει η σάλτσα μου!
-. μαύρο πιπέρι, ποσότητα ανάλογη των γούστων μου και των πιάτων που θα συνοδεύσει η σάλτσα μου!
4. σάλτσα μέντας ή δυόσμου και  γιαουρτιού:
- 1 φλιτζάνι φυσική/παραδοσιακή γιαούρτη - μερικές φορές κάνω και γιαούρτη, εξαρτάται πάντα από το αν θα βρω το γάλα που θέλω!
- 2 κουταλιές της σούπας φρέσκο δυόσμο
- 2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού
- 1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο
- θαλασσινό ανεπεξέργαστο αλάτι, ποσότητα ανάλογη των γούστων μου και των πιάτων που θα συνοδεύσει η σάλτσα μου!
-. μαύρο πιπέρι, ποσότητα ανάλογη των γούστων μου και των πιάτων που θα συνοδεύσει η σάλτσα μου!
Για όλες τις παραπάνω σάλτσες μου εργάζομαι με τον ίδιο τρόπο, ο οποίος είναι ο εξής:
read more:https://botanologia.gr/grigora-apla-kai-katanoita-pangeystes-spitikes-saltses-me-arista-ylika-toy-protogenoys-tomea-tis-diatrofis-gia-ygeia-kai-eyzoia/
ας θυμηθούμε:

Πως να ετοιμάσουμε τη δική μας λαχταριστή μουστάρδα Dijon

Τουτουμάκια κοκκινιστά με κουρκούμι

ntina/thalia - botanologia.gr

και ναι, είναι η εποχή για πορτοκάλι γλυκό

είναι η εποχή του και αν δεν φτιάξουμε τώρα τα υπέροχα γλυκά του κουταλιού με τα πολύτιμα εσπεριδοειδή μας πότε θα τα φτιάξουμε?

λοιπόν, ξεκινάω με το πορτοκάλι μου, το υπέροχο!

θα χρειαστώ
6 μεγάλα πορτοκάλια - περίπου 1,5 κιλό
1,5 κιλό μαύρη ρευστή ζάχαρη
2,5 κούπες νερό
χυμό από 1 λεμόνι ...
και
-. πλένω  πολύ καλά και τρίβω ελαφρά με τον τρίφτη χειρός τα πορτοκάλια μου και τα βάζω να βράσουν ολόκληρα σε αρκετό νερό για 10 λεπτά.

-χύνω το πρώτο νερό, ξαναβάζω ζεστό νερό στην κατσαρόλα και επαναλαμβάνω τη διαδικασία 2 με 3 φορές για να ξεπικρίσουν τα πορτοκάλια μου

-. το βράσιμο το κάνω για να ξεπικρίσουν τα πορτοκάλια και να μαλακώσουν, γιατί αν δεν μαλακώσουν όταν μπουν στο σιρόπι, θα σκληρύνουν περισσότερο και βέβαια αν παραβράσουν θα γίνουν μαρμελάδα και όχι γλυκό!!!

-. δοκιμάζω ένα κομματάκι φλούδας για να ελέγξω την πικράδα του, αν είμαι ικανοποιημένη στραγγίζω και προσθέτω κρύο νερό για να σταματήσει ο βρασμός. 

-. μεταφέρω σε σουρωτήρι και αφήνω να κρυώσουν.

-. σε μια αναλόγου μεγέθους κατσαρόλα βάζω το νερό με τη ζάχαρη και τα βράζω μέχρι να

λιώσει η ζάχαρη

-. συνεχίζω το βράσιμο για 10' 

-. κόβω τα πορτοκάλια στα τέσσερα και αφαιρώ τυχόν ίνες ή κουκούτσια.

-. προσθέτω τα κομμάτια στο σιρόπι και βράζω για 5΄ακόμα

-. αποσύρω από τη φωτιά και αφήνω να "σταθούν" για 12 ώρες τουλάχιστον ώστε να βγάλουν τα πορτοκάλια μου τους χυμούς τους!

-. φέρνω πάλι σε θερμοκρασία βρασμού και

-. βράζω το σιρόπι μέχρι να δέσει,

-. προσθέτω το χυμό του λεμονιού,

-. απομακρύνω από τη φωτιά και

-. τοποθετώ το γλυκό μου στα βάζα μου!

                                  κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia

Φροντίζουμε το σώμα μας – έχουμε ΜΟΝΟ ΕΝΑ!

-. να είμαστε σοφοί φίλοι μου! 
-. φροντίζουμε το σώμα μας – έχουμε ΜΟΝΟ ΕΝΑ!
-. εξετάζουμε πάντα τις φυσικές, διατροφικές επιλογές και τον τρόπο ζωής πριν από οποιαδήποτε άλλο!
-. η φύση είναι ειλικρινής και θα μας δώσει αυτό που μας αξίζει!
     Πως μπορούμε να ετοιμάσουμε μια απλή συνταγή με σκόρδο για να μην αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τον πολύτιμο βολβό;
Ας δούμε: Σκόρδο, ένας από τους πολλούς τρόπους ένταξής του στη διατροφή μας
Υγιεινή διατροφή και θρέψη
– Τα περισσότερα προβλήματα που οφείλονται σε ασθένειες θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν γνωρίζαμε τα βασικά στοιχεία της διατροφής και της θρέψης*.
Ας δούμε: Διατροφική ποικιλομορφία για μακροζωία και ευζωία
και μια αγαπημένη μου συνταγή: Τα δικά μου γεμιστά – το αγαπημένο πιάτο του καλοκαιριού μας!

botanologia.gr

Υγιεινή διατροφή και θρέψη – Τα περισσότερα προβλήματα που οφείλονται σε ασθένειες θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν γνωρίζαμε τα βασικά στοιχεία της διατροφής και της θρέψης.

Πολλοί γιατροί και ερευνητές επιμένουν να "φωνάζουν": Πότε θα ξυπνήσουμε και θα καταλάβουμε ότι

- η ζάχαρη είναι επικίνδυνη

- τα τεχνητά γλυκαντικά είναι επικίνδυνα

- τα ζιζανιοκτόνα είναι επικίνδυνα

- οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί είναι επικίνδυνοι

- η μαργαρίνη είναι επικίνδυνη

- το ηλιέλαιο είναι επικίνδυνο

- το ραφιναρισμένο σιτάρι είναι επικίνδυνο

Μην παίζετε με τη ζωή σας!!!

Το πραγματικό φαγητό είναι αυτό:

- ανεπεξέργαστo,

- μη επεξεργασμένo,

- πλήρες,

- φυσικό και άφθονο.

Δεν χρειάζονται ετικέτες τροφίμων,

περιεκτικότητα σε θερμίδες και φανταχτερές δηλώσεις.

Απλό, λιτό και καθαρό φαγητό.

Τρώτε έτσι και θα βρείτε την υγεία σας και

φυσικά, αναζητάτε προϊόντα με την λιγότερη ή και καθόλου έκθεση σε χημικά και ζιζανιοκτόνα....

από τις συνταγές μου: https://botanologia.gr/tag/apo-tis-syntages-moy/

Αλιάδα και σκορδαλιά, ποιες οι διαφορές τους; και ποιο λάδι είναι πιο υγιεινό για το τηγάνισμα του μπακαλιάρου;

Πως έφτασε ο μπακαλιάρος στην Ελλάδα;
Πως τον ξαλμυρίζουμε και γιατί τρώμε βακαλάο στις 25 Μαρτίου;
Ποιο λάδι είναι πιο υγιεινό για το τηγάνισμα του μπακαλιάρου;

Ποια η διαφορά της αλιάδα από τη σκορδαλιά;
Ας δούμε:
Οι Βάσκοι ψαράδες, εφάρμοσαν πρώτοι σε μεγάλη έκταση την πρακτική του παστώματος ειδικά του μπακαλιάρου.

Και στην Ελλάδα πως έφτασε;

Ξέρετε ότι ο βακαλάος έχει άμεση σχέση με τη σταφίδα και μάλιστα με τη μαύρη σταφίδα της Αιγιάλειας και της ευρύτερης περιοχής που παρείγαγε μαύρη σταφίδα – ας δούμε πως και γιατί...

https://botanologia.gr/vakalaos-pos-ton-xalmyrizoyme-kai-giati-trome-vakalao-stis-25-martioy/

και λόγω των ημερών-μπακαλιάρος με φρέσκο λεμονάκι, ένα αγαπημένο μου φαγητό.

https://botanologia.gr/logo-ton-imeron-mpakaliaros-me-fresko-lemonaki-ena-agapimeno-fagito/

και Ποιο λάδι είναι πιο υγιεινό για το τηγάνισμα του μπακαλιάρου;

https://botanologia.gr/poio-ladi-einai-pio-ygieino-gia-to-tiganisma-toy-mpakaliaroy/

και Παραδοσιακή ελληνική κουζίνα – Αλιάδα Κεφαλλονιάς

https://botanologia.gr/paradosiaki-elliniki-koyzina-aliada-kefalonias/

και Σκορδαλιά με καρύδια και ψωμί, ένα απόλυτο έδεσμα!

https://botanologia.gr/skordalia-me-karydia-kai-psomi-ena-apolyto-edesma/

Ένα αέρινο επιδόρπιο – μους σοκολάτας με αβοκάντο και φράουλες

Απλά, νόστιμα και υγιεινά: μους σοκολάτας με αβοκάντο και φράουλες
Η μους σοκολάτας είναι ένα από εκείνα τα επιδόρπια που λατρεύουν όλοι, ειδικά τα παιδιά, γιατί είναι νόστιμη,
ελαφριά,
απολαυστική, ενώ παράλληλα τα θρεπτικά διατροφικά της στοιχεία μας χαρίζουν ενέργεια.
Η μους από το γαλλικό mus‎, που στη γλώσσα μας το αποδίδουμε με τη λέξη “αφρός” είναι μια αφράτη παρασκευή που ενσωματώνει φυσαλίδες αέρα για να μας χαρίσει ένα ελαφρύ και αέρινο επιδόρπιο.
Μπορεί να κυμαίνεται από ελαφριά και αφράτη έως κρεμώδες και παχιά, ανάλογα με τις τεχνικές προετοιμασίας...
read more:https://botanologia.gr/ena-aerino-epidorpio-moys-sokolatas-me-avokanto-kai-fraoyles/

Τσουκνίδα και τσουκνιδόρυζο – ένα πολύτιμο βότανο στην κουζίνα μας σε ένα απολαυστικό πιάτο

Έχω μια μακρά ερωτική σχέση με την τσουκνίδα και δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης.
Αυτό το βότανο όχι μόνο έχει ωραία γεύση, αλλά νιώθω την ενέργειά της σε όλα μου τα ροφήματα και τα μαγειρέματά μου με πρώτο συστατικό αυτή.
Τα πολύτιμα καλούδια της, το σίδηρο,
το ασβέστιο,
το κάλιο,
το πυρίτιο,
η αμμωνία,
το μαγγάνιο
η βιταμίνη Α
η προβιταμίνη Α – σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από το καρότο,
οι βιταμίνες Β,
η βιταμίνη C – σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από το φραγκοστάφυλλο , η οποία βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου
η βιταμίνη Κ, όλα κρυμμένα μέσα της, αλλά και σε κοινή θέα με/μας προσκαλούν να τα τιμήσουμε!!!
Και ναι, θέλω να σας εμπνεύσω να ζήσετε σύμφωνα με τις επιταγές των εποχών, να γίνετε πιο αυτάρκεις και να προστατεύετε την υγεία σας.
Μοιράζομαι πληροφορίες σχετικά με τα βότανα και την τροφή, στην πιο αγνή τους μορφή,
τη ζύμωση και τη συντήρηση,
το μαγείρεμα αυτούσιων μη επεξεργασμένων τροφών,
την κηπουρική, την permaculture και την παραγωγή φυτικών προϊόντων.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή...

Για πάμε:
τα υλικά μου:
-. μισό κιλό τρυφερές τσουκνίδες
-. ένα ποτήρι του κρασιού καστανό ρύζι
-. ένα μέτριο ξερό κρεμμύδι
-. αλάτι, αγνό παρθένο, αλάτι μεσολλογίου
-. πιπέρι, αρκετό
-. κουρκούμι- μισό κουταλάκι του γλυκού
-. ένα ποτήρι του κρασιού ελαιόλαδο και
-. το χυμό ενός μικρού λεμονιού, τα οποία λάδι και χυμό λεμονιού,  λίγο πριν τα ρίξω στην κατσαρόλα μου τα ενσωματώνω σε μια παχύρευστη σάλτα, με την οποία περιχύνω το φαγητό μου
Και πως εργάζομαι για να ετοιμάσω το πιάτο μου:
-. πλένω πολύ καλά τις τσουκνίδες μου σε μπόλικο νερό, όπως ακριβώς κάνω με όλα μου τα χόρτα, απλά επειδή οι τσουκνίδες τσιμπάνε φροντίζω να φοράω γάντια μια χρήσης κατά τη διαδικασία του πλυσίματος
-. ψιλοκόβω το κρεμμυδάκι μου και το τσιγαρίζω πολύ-πολύ ελαφρά στο λάδι σε βαθιά αναλόγου μεγέθους κατσαρόλα
-. προσθέτω αμέσως το ρύζι μου και αφού το φέρω ένα δύο γύρους
-. προσθέτω δύο ποτήρια ζεστό νερό
-. προσθέτω το αλάτι, το πιπέρι και το κουρκούμι, ανακατεύω
-. σκεπάζω την κατσαρόλα μου και χαμηλώνω τη θερμοκρασία της κουζίνας μου στο ελάχιστο**
-. σιγοβράζω το ρύζι μου είκοσι/20 λεπτά*
-. στα είκοσι λεπτά ανοίγω την κατσαρόλα μου και ελέγχω το νερό μου, θα πρέπει να έχει μείνει ελάχιστο, τόσο όσο να μην κολλάει το ρύζι μου και
-. προσθέτω τις τσουκνίδες
-. σκεπάζω την κατσαρόλα μου αμέσως, ελέγχοντας τη θερμοκρασία να είναι τόση ώστε το φαγητό μου να σιγοβράζει
-. ο χρόνος που θα χρειαστούν οι τσουκνίδες μου να βράσουν είναι μόνο δύο με τρία λεπτά – συνήθως βράζουν με τον εγκλωβισμένο ατμό της σκεπασμένης μου κατσαρόλας!!!
-. μόλις είναι έτοιμο το φαγητό μου το απομακρύνω από την εστία θέρμανσης και το αφήνω 3 με 4 λεπτά να ξεκουραστεί και
-. ανοίγω το καπάκι της κατσαρόλας μου και περιχύνω το φαγητό μου με τη σάλτσα του λαδιού και του λεμονιού που έχω ετοιμάσει
-. σκεπάζω την κατσαρόλα μου και πιάνοντάς την από τα χερούλια και με χαλαρές, αλλά γρήγορες περιστροφικές κινήσεις την φέρνω κάποιους γύρους
-. αφήνω το φαγητό μου λίγα λεπτά να ξεκουραστεί για λίγο ακόμα και
-. σερβίρω***

tips
*κάθε ρύζι έχει το δικό του χρόνο βρασίματος
**προσαρμόστε την κουζίνα σας σε μια θερμοκρασία που το φαγητό απλά να σιγοβράζει
***αν οι τσουκνίδες, για τον άλφα ή βήτα λόγο, δεν έχουν ομογενοποιηθεί με το ρύζι, ανακατεύω ελαφρά το φαγητό μου πριν να σερβίρω!!!
-. έχω συναντήσει άτομα, τα οποία ειρωνεύονται τα απλά αυτά πιάτα της γαστρονομικής μας κληρονομιάς, γιατί σίγουρα δεν γνωρίζουν πως το “ταπεινό” αυτό πιάτο είναι ένα πλήρες γεύμα με πλήθος θρεπτικών συστατικών και βέβαια η απόδειξη της ευστροφίας,
της ευφυΐας και της ικανότητας των γυναικών εκείνων των χρόνων, να μαγειρεύουν πεντανόστιμα φαγητά, εκ των ενόντων, με τα οποία  χόρταιναν μεγάλες οικογένειες, εκείνους τους καιρούς που το “έτοιμο  γεύματα”  ήταν κάτι άγνωστο…
-. μέσα από τα γραφόμενά μου προσπαθώ να σας εμπνεύσω να ζήσετε απλά, σύμφωνα με τις επιταγές των εποχών, να γίνετε πιο αυτάρκεις και να προστατεύετε την υγεία σας, φυσικά!
-. σας προσφέρω απλές, απέριττες  συνταγές, αλλά όχι απλοϊκές, με πάρα πολλά φυτοθρεπτικά συστατικά, εύκολες να κατανοηθούν και ακολουθηθούν.
-. θέλω η διατροφή μας, το σύνολο δηλαδή των τροφίμων και ροφημάτων που επιλέγουμε να καταναλώσουμε για να διατηρηθούμε στη ζωή, να μην εμποδίζει τη θρέψη μας, δηλαδή να μην εμποδίζει τη διαδικασία της αφομοίωσης της τροφής και την πρόσληψη μέσω αυτής, της τροφής, των θρεπτικών συστατικών και ουσιών.
Εδώ https://www.youtube.com/@botanologia_gr8178 ,  θα βρείτε και το κανάλι μου στο youtube, όπου και μπορείτε να εγγραφείτε για να εξερευνήσουμε, και από εκεί, μαζί τον μαγικό αυτό κόσμο!

Από τις συνταγές μου με πιάτα που αγαπήσαμε – thalia-botanologia.gr

Κοτόσουπα, η συνταγή της σούπας που αυξάνει την ανοσία του οργανισμού μας

Κοτόσουπα, την έχει ανάγκη ο οργανισμός μας την επιβάλει το κρύο του χειμώνα!!!

Η σούπα που αυξάνει την ανοσία του οργανισμού μας, δυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, μας προστατεύει από τα κρυολογήματα και τη γρίπη και βοηθάει στην αποκατάσταση των προβλημάτων της αναπνευστικής οδού.

“Αυτό που δείχνει η δουλειά μας είναι ότι υπάρχουν συστατικά σε κοινά τρόφιμα που έχουν αντιφλεγμονώδη δράση.

Έτσι το παλιό ρητό που έλεγε ότι αυτό που μας βοηθάει δεν...

read more:https://botanologia.gr/kotosoypa-i-syntagi-tis-soypas-poy-ayxanei-tin-anosia-toy-organismoy-mas/

Αυτάρκεια - συκομυζήθρα, μια γεύση που μας έρχεται από τα βάθη των αιώνων

Θέλω να σας πω μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή απ’ αυτές που γοητεύουν- εμένα τουλάχιστον. 

Πριν από λίγα χρόνια μιλούσα με μια ηλικιωμένη κυρία από ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας κοντά στην Καλαμάτα. 
Για φαγητά μιλούσαμε βεβαίως κι εκείνη μου αφηγούνταν με μια φιλοσοφημένη ημεράδα που χαρίζει η ωριμότητα, ιστορίες από τα παιδικά της χρόνια: 

"Μεγάλη οικογένεια ήμασταν, εφτά παιδιά μαζί με μένα, οι γονείς και η γιαγιά. 
Είχαμε φτώχεια, δύσκολα τα φέρναμε βόλτα, ήταν και τα χρόνια δύσκολα. 
Είχαμε μια κατσίκα και μου την έδινε η μάνα μου να πάω κάτω να τη βοσκήσω κι εγώ της έλεγα να μου δώσει ένα κύπελλο -είχαμε τότε τσίγκινα κύπελλα- για να πιω νερό αλλά εγώ είχα στο νου μου ν’ αρμέξω λίγο γάλα να το πιω. 
Η μάνα μου όμως το καταλάβαινε και δεν μου το ‘δινε γιατί αυτή το γάλα ήθελε να το μοιράσει σε όλους μας. 
Πεινούσα. 
Μάζευα κανένα χορταράκι απ’ αυτά που ήξερα και το έτρωγα. 
Είχε ένα μικρό ρεματάκι και τα έπλενα.
Αλλά τι να σου κάνουν τα χόρτα. 
Όταν γύριζα για το σπίτι και τα μαστάρια της γίδας ήταν γεμάτα γάλα, έπαιρνα ένα φύλλο που ήταν φαρδύ, από μουριά ήτανε και άρμεγα πάνω λίγο γάλα από τη γίδα. 
Πόσο ήταν τώρα αυτό το γάλα, αλλά κι εγώ παιδί ήμουνα οκτώ εννιά χρόνων μήπως μου ‘κοβε το μυαλό; 
Έκοβα ένα φύλλο από συκιά και με το κοτσανάκι του που έχει λίγο γάλα -αυτό το άσπρο που βγάζει η συκιά- ανακάτωνα το γαλατάκι πάνω στο φύλλο κι αυτό έπηζε στη στιγμή. 
Γινότανε κάτι σαν απαλό τυράκι και το έτρωγα και μου φαινότανε άλλο πράμα. 
Μια σταλιά ήταν, αφού η μάνα μου ούτε που το καταλάβαινε…".

Όταν άκουσα την ιστορία θυμήθηκα τη γιαγιά μου που έλεγε παραφράζοντας το αρχαίο ρητό: 
"Η φτώχεια τέχνη αργάζεται" και νόμισα ότι πρόκειται για μια παιδική εμμονή σαν αυτή που έχουν τα πιτσιρίκια να ρουφούν το νέκταρ από τα λουλούδια του αγιοκλήματος.
Και στα Κύθηρα
Κι όμως, σύντομα μετά το παραπάνω περιστατικό, όταν ετοίμαζα τον τέταρτο τόμο του βιβλίου μου "Γεύση ελληνική" που αναφέρεται σε συντηρημένα τρόφιμα και τα τυριά, πήρα μια μαρτυρία από την κ. Αννέττα Κασιμάτη από τα Κύθηρα η οποία μου ανέφερε ότι στο χωριό της έφτιαχνε "συκομυζήθρα": 

"Κόβαμε κλαδιά από τη συκιά, τρυφερά τα χαράζαμε και βγάλουν ένα υγρό γαλακτώδες. 

Τα ρίχναμε σε μπολ με λίγο νεράκι, να βγει όλο αυτό το γάλα της συκιάς.

Βάζαμε το γάλα στη φωτιά, περιμέναμε να κάψει και ρίχναμε μέσα το νεράκι με το συκόγαλο και πήζει. 

Γι’ αυτό το τυρί αυτό το λέγαμε συκομυζήθρα. 

Το βάζαμε σε τουλπάνι κανονικά όπως κάθε άλλο τυρί, να στραγγίσει. 

Ήταν νόστιμο αλλά πιο συμπαγές από το τυρί που γίνεται με πυτιά. 

Μετά, αν θέλαμε, το αλατίζαμε και το κάναμε όπως όλα τα τυριά"*.

Βέβαια η τέχνη αυτή δεν ήταν κάτι καινούργιο.
Στα "Γεωπονικά" που συγκεντρώθηκαν από τον Κασσιανό Βάσο με εντολή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, γύρω στο 950 μ.Χ. όπου αναφέρεται: 
"Γάλα επί πυρός χλιαινόμενον και κλάδω συκής κινούμενον πήγνυται"** 
Αλλά και πριν ακόμη, τον 1ο ή 2ο μ.Χ. αιώνα ο Αθήναιος αναφέρει στους Δειπνοσοφιστές του, ένα έργο που μας δίνει πολλές πληροφορίες για τα ώς τότε γαστρονομικά ήθη. 
"Κι ο Ευριπίδης στον Κύκλωπα ονομάζει οπίαν τυρόν το δυνατό τυρί που πήζουν με συκόγαλο -οπόν"***
Ο κτηνοτρόφος Κύκλωπας που τον συνάντησε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, πήζοντας τυρί με οπόν συκής -συκόγαλο, φαίνεται ότι ασκούσε μιαν ήδη διαδεδομένη πρακτική πράγμα που παρατηρούμε στην Ιλιάδα, σε μιαν ωραία παρομοίωση:
"Πώς με την πρώτη το συκόγαλο (οπός) το άσπρο γάλα πήζει, κι ας ειν’ αριό, κι ως το ανακάτωσες θωρείς το ευτύς πηγμένο όμοια γοργά κι αυτός τον γιάτρεψε τον αντρειωμένον Αρη"****
     Κατά τη δική μου γνώμη έτσι γίνεται ορατή μια γραμμή που ξεκινάει από πολύ παλιά και μεταφέρει μια γνώση, μια πληροφορία από τα βάθη των αιώνων σ’ ένα μικρό κορίτσι της Μεσσηνιακής υπαίθρου, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα που μόλις πέρασε. 
Ένα πεινασμένο παιδί οδηγημένο από μια πληροφορία που έχει καταγραφεί στο πολιτισμικό  του DNA, ασκεί μια πανάρχαιη τεχνική χωρίς καν να το συνειδητοποιεί. 
Αυτό που με πρώτη ματιά μπορεί να ονομάσει κανείς ένστικτο δεν είναι παρά η εγγεγραμμένη ιστορία του πολιτισμού της κι αυτό κοντολογίς είναι η παράδοση.
Επανέρχομαι σ’ αυτήν την σημαντική έννοια που έχει πολύ κακοποιηθεί τελευταία και που παραμένει πάντα επίκαιρη και αναφέρομαι ειδικά στην γαστρονομία γιατί αυτή είναι που επανέρχεται διαρκώς ως θέμα τώρα που την… "ανακαλύπτουμε". 
Δεν έχουμε καμιά πρεμούρα για την παραδοσιακή ενδυματολογία -αλίμονο- αλλά ούτε και για τα κεντήματα ή τα υφαντά – θεός φυλάξοι!
Η λαϊκή αρχιτεκτονική λίγο μας συγκινεί αλλά κι αυτή παρουσιάζει χίλια δυο εμπόδια: πού να χτίζεις τώρα τέτοια πράγματα όταν στη στιγμή σκαρώνεις τρίπατο παλατάκι με τα μπετά του και τα αλουμίνια – πάντα με πρόσχημα το κόστος.
Το φαγητό όμως, ιδιαίτερα όταν γίνει μοδάτο, ε δεν χάλασε ο κόσμος, αφού τρελάναμε και τις αγελάδες και μας κυρίευσε ο φόβος και ο πανικός, θα δοκιμάσουμε μια γίδα. 
Αλλωστε θα την κάνουμε μενταγιόν και φιλετάκια κι αν η γιαγιά, η άξεστη τη μαγείρευε "γιαχνί με τ’ς αμανίτες" εμείς θα την κάνουμε μπρεζέ ως σαμπινιόν και θα είμαστε καλυμμένοι.
Πού βρίσκεται όμως το ζουμί, όχι της κατσίκας, της ιστορίας; 
Στο ότι δεν έχουμε πλαίσιο στο οποίο να εντάσσονται με φυσικό τρόπο τέτοιες δραστηριότητες μαγειρικές. 
Η παράδοση δεν είναι κάτι στατικό, τρέφεται από το παρελθόν και τροφοδοτεί το μέλλον, αλλά αλλάζει αργά και ενσωματώνει επιλεκτικά. 
Κυλάει μαζί με τη ζωή δηλαδή την ιστορία έτσι εξελίσσεται. 
Αυτό λοιπόν που λείπει είναι ο ζωτικός χώρος γύρω από τα πράγματα και είναι θλιβερό όταν διαπιστώνει κανείς ότι το μόνο "πλαίσιο" της παράδοσης που μας είναι γνωστό είναι αυτό που αντανακλά μια παλιότερη εποχή ενώ η "παράδοση" στο σήμερα χρειάζεται το δικό της σύγχρονο πλαίσιο ύπαρξης. 
Θα μου πείτε το αναζητούμε και η αναζήτηση χωράει πολλά στραβοπατήματα. 
Και αυτό σωστό είναι. 

Εχουμε όμως ελλείψεις στην υποδομή και χρειάζεται γενναιότητα για να το παραδεχόμαστε αυτό σε κάθε βήμα.
Σας υπενθυμίζω μιαν αποστροφή του λόγου του αείμνηστου ιστορικού, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Παρισιού, Νίκου Σβορώνου: 
"Η παράδοση ενώνει το χθες με το σήμερα, ενώ η συντήρηση μένει προσκολλημένη, δεν επιθυμεί να αλλάξει".

Συκομυζήθρα - πως την παρασκευάζουμε:

-. κόβουμε κλαδιά απο τη συκιά, τρυφερά τα χαράζουμε και βγάζουν ένα υγρό γαλακτώδες.

-. τα ρίχνουμε σε μπολ με λίγο νερό, να βγει όλο αυτό το γάλα της συκιάς.

-. βάζουμε το γάλα στη φωτιά και όταν κάψει ρίχνουμε μέσα το νερό με το συκόγαλο, και πήζει.

-. το τοποθετούμε σε τουλπάνι κανονικά όπως κάθε άλλο τυρί, να στραγγίσει.

-. είναι νόστιμο αλλά πιο συμπαγές από το τυρί που γίνεται με πυτιά.

-. αν θέλουμε μετά, το αλατίζουμε και το κάνουμε όπως όλα τα τυριά...ntina-thalia - 

https://botanologia.gr/sykomyzithra-pos-tin-paraskeyazan-ta-makrina-ekeina-chronia/

Για δυνατές συζητήσεις…

Παξιμάδια, 

ψωμί, 

ωμά λαχανικά και τυριά, μαζί και λίγα φρούτα είναι ένα σπουδαίο γεύμα, ιδιαίτερα αν υπάρχει καλό κρασί. 

τυριά: 

-. φρέσκια ανάλατη μυζήθρα από εκλεκτή τυροκόμηση πρόβειου γάλακτος, μανούρες σε διαφορετικό βαθμό ωρίμανσης από τη Σίφνο. 

-. τσακώνικη σημουκουκήρα, μια σπάνια και δυσεύρετη λιχουδιά που προέρχεται από το καϊμάκι του γάλακτος το οποίο συγκεντρώνουν και μετά το χτυπούν για να βγει το βούτυρο. 

Ο,τι απομένει είναι η σημουκουκήρα, που δεν περιέχει κανένα άλλο υλικό, είναι υποκίτρινη και τρώγεται σκέτη ή με ψωμί. 

Η λέξη είναι τσακώνικη. 

Ενα γεύμα με τέτοιες λιχουδιές προσφέρεται για μεγάλη παρέα και δυνατές συζητήσεις.

Ξέρετε πόσα άχρηστα και παντελώς ανούσια πράγματα μπορεί κάποιος να παρακολουθεί νυχθημερόν τηλεόραση;

1. Εύης Βουτσινά «Γεύση ελληνική» Τόμος Δ’ με τίτλο «Παστά, καπνιστά, λιόκαυτα, ελιές, τουρσιά, τυριά, γαλακτερά» εκδ. Καστανιώτη.

2. Αθήναιου «Δειπνοσοφισταί XIV, 658 c, εκδ. Loeb.

3. K. Πορφυρογένητου «Γεωπονικά», Λειψία 1781.

4. Ιλιάδα Ε’ 902-904 μετάφρ. Καζαντζάκη – Κακριδή.

Σημείωση:

-. το άρθρο είναι από μια πολύ μεγάλη συλλογή που έχω καταχωρημένη στο αρχείο μου, με τίτλο "άρθρα που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον"...

είναι ένα άρθρο της Εύης Βουτσινά το οποίο είχε δημοσιευτεί στην καθημερινή στις 10.06.2001

-. είναι θέμα παιδείας η γεύση...

τι μαθαίνεις... 

όταν ήμασταν παιδιά, η μάνα μου έβαζε το ψάρι στο πιάτο ολωνών...

δεν μας το καθάριζε, αλλά δεν ήμασταν ηλίθια να φάμε τα κόκαλα...

δώστε σε ένα παιδί τώρα να καθαρίσει ένα ψάρι να το φάει... 

δεν έχει μάθει να το κάνει...είχε πει χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξη στη lifo το 2013

botanologia.gr

kathimerini.gr

anthanassa.gr

Kουραμπιέδες λαδιού-συνταγές που μας έρχονται από παλιά

 

κουραμπιέδες : το χριστουγενιάτικο γλυκό μας!!!
Κουραμπιέδες λαδιού -Από τις συνταγές μου και από τετράδια συνταγών γυναικών του προηγούμενου αιώνα που έχουν μεταφερθεί μέχρι εμάς σήμερα στόμα με στόμα!
Σε προηγούμενο άρθρο, στο οποίο μιλούσα για τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, σας μίλησα για τους κουραμπιέδες με λάδι– και επειδή τα  δυο αυτά γλυκά είναι τα καθιερωμένα γλυκά  του Δωδεκαημέρου έχουμε χρόνο να ετοιμάσουμε τους λαδένιους κουραμπιέδες, που σας υποσχέθηκα.
Λοιπόν -ας τους ετοιμάσουμε-
Κουραμπιέδες: Το χριστουγενιάτικο γλυκό μας!
Χριστούγεννα χωρίς κουραμπιέδες γίνεται;
Δεν γίνεται, για αυτό ας δούμε πως μπορούμε να κάνουμε τους κουραμπιέδες με λάδι, με συνταγές που μας έρχονται από πολύ παλιά, τότε που δεν χρησιμοποιούσαν βούτυρο, ειδικά στην Ελλάδα...

read more:https://botanologia.gr/koyrampiedes-ladioy-syntages-poy-mas-erchontai-apo-palia/

Υπέροχη λαδόπιτα για όλες τις ώρες

Μια λαχταριστή πίτα με πολύ αγνά υλικά για όλες τις ώρες που ο οργανισμός μας αναζητά κάτι ξεχωριστό για να διατηρήσει την ενέργειά του.
#. για τη ζύμη θα χρειαστώ:                                
500gr αλεύρι στάρινο ολικής άλεσης
3 κουταλιές λάδι                       
1 φακελάκι ξερή μαγιά
1 κουταλάκι αλάτι
2 φλυτζάνια του τσαγιού νερό - περίπου 350gr για να έχω μια μαλακή ευκολοδιαχειρίσημη ζύμη
#. για τη γέμιση θα χρειαστώ:
2 ντομάτες, τις οποίες αποφλοιώνω, καθαρίζω από τα σπόρια, στραγγίζω πολύ καλά σε ένα σουρωτήρι και τις κόβω σε σχετικά μεγάλα κομμάτια.
1 φρέσκο κρεμμυδάκι κομμένο σε ροδέλες

1 φρέσκο σκόρδο κομμένο σε ροδέλες

1 μικρή κόκκινη πιπεριά κομμένες σε σχετικά μικρές λωρίδες

1 μικρή πράσινη πιπεριά κομμένες σε σχετικά μικρές λωρίδες
5 με 6 ελιές κομμένες στα δύο, χωρίς τα κουκούτσια τους βέβαια
ρίγανη
λάδι
αλάτι

πιπέρι

τζίντζερ σε σκόνη

-. βάζω όλα τα υλικά για τη ζύμη σε ένα μπολ και ζυμώνω.
-. έχω μια σχετικά μαλακή ζύμη.
-. την σκεπάζω με μία μεβράνη και την αφήνω σε ζεστό σημείο για 30 λεπτά να φουσκώσει

-. εν τω μεταξύ, σε ένα γυάλινο μπολ αναμιγνύω όλα τα υλικά της γέμισης και ανακατεύω πολύ καλά να ομογενοποιηθούν 
-. μόλις είναι έτοιμη η ζύμη μου, τη βγάζω στο πλαστήρι μου, τη ζυμώνω για λίγο ακόμη και
-. την απλώνω σε ένα αναλόγου μεγέθους ταψί, το οποίο έχω λαδώσει πολύ καλά
-. αφού απλώσω σε όλη την επιφάνεια του ταψιού τη ζύμη μου, ανασηκώνοντάς την λίγο στα πλαϊνά του ταψιού μου,
-. λαδώνω την επιφάνειά της και 
-. προσθέτω τα λαχανικά μου, τα  ραντίζω με λίγο λάδι και την βάζω στο φούρνο.
-. ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς περίπου 30 με 40 λεπτά - πάντα ανάλογα με το φούρνο.

Γευόμαστε την πίτα μας ζεστή και κρύα, όποια ώρα της ημέρας!!!

από τις συνταγές μου - thalia-https://botanologia.gr/yperochi-pita-ladopita-gia-oles-tis-ores/

Milkshake με κουρκούμι, μπανάνες, αμυγδαλόγαλα και αμυγδαλοβούτυρο.

-απομεσήμερο, 

ειδυλλιακό, 

με ένα χαρούμενο ήλιο, μετά από μια φθινοπωρινή έκλειψη!!! 
και τι απολαυστικότερο από ένα ρόφημα/milkshake με κουρκούμι, 
μπανάνες, 
αμυγδαλόγαλα και αμυγδαλοβούτυρο!!!
ας το ετοιμάσουμε και πίνοντάς το, ας αφήσουμε τις χαλαρές ακτίνες του ήλιου να μας χαρίσουν την δύναμή του!!!
είναι ένα ρόφημα με πλήθος αντιοξειδωτικά συστατικά, με ισχυρότατες αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, με υψηλές ποσότητες ιχνοστοιχείων όπως:
το μαγγανίο, σύμμαχο των οστών μας, απαραίτητο ιχνοστοιχείο σε όλα τα άτομα που κινδυνεύουν από οστεοπόρωση, το οποίο συμβάλει και στο σχηματισμό του συνδετικού ιστού και στον μεταβολισμό του λίπους και των υδατανθράκων,
ο σίδηρος, υψηλή περιεκτικότητα
το κάλιο, υψηλότατη περιεκτικότητα
το νάτριο, υψηλότατη περιεκτικότητα
το ασβέστιο, υψηλή περιεκτικότητα και βιταμίνες όπως...
read more:https://botanologia.gr/milkshake-me-koyrkoymi-mpananes-amygdalogala-kai-amygdalovoytyro/

και αν σας ενδιαφέρουν και αγαπάτε τα βότανα και τη φύση εγγραφείτε στο κανάλι μου για να εξερευνήσουμε μαζί τον μαγικό αυτό κόσμο...

Το κανάλι μου είναι:https://www.youtube.com/channel/UCQVy7v3Oz2YKcn4_8Z6MYgQ

Μια νοστιμότατη focaccia, το αγαπημένο ψωμάκι των παιδιών.

Λίγα απλά υλικά, 

αλεύρι, 

νερό, 

μαγιά, 

αλάτι, αρκούν για να ενωθούν και να φτιάξουν μια λιχουδιά, ένα αχνιστό και λαχταριστό ψωμάκι. 
H διαδικασία ευκολότατη!  
Για βιαστικούς και πεινασμένους, μια focaccia στο πι και φι. 
Αχνιστή focaccia κάθε μέρα. 
Για δύο μεσαία ψωμιά:
3 φλιτζάνια αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
10 κουταλιές της σούπας γιαούρτη,
θαλασσινό αλάτι, όσο μου αρέσει,
2 κουταλάκια του γλυκού baking powder,
ελαιόλαδο,
2 ώριμες-ώριμες ντομάτες κομμένες σε φέτες λεπτές,

1/3 από το κουταλάκι του γλυκού τζίντζερ

1/3 από το κουταλάκι του γλυκού κουρκούμι
ρίγανη,

ελάχιστο θυμάρι,

ελιές, χωρίς το κουκούτσι τους βέβαια, κομμένες στη μέση.
Στο μίξερ μου ρίχνω τη μισή γιαούρτη, 

το αλεύρι, 

αλάτι και 

το baking powder

Ανακατεύω στην αρχή σε χαμηλή ταχύτητα και, όταν όλα μου τα υλικά έχουν ανακατευτεί καλά, προσθέτω σταδιακά και τη υπόλοιπη γιαούρτη 
Μόλις σχηματιστεί η μπάλα της ζύμης, οποία δεν κολλάει στις άκρες του κάδου, 
αλευρώνω το πλαστήρι μου και αδειάζω τη ζύμη, συνεχίζοντας το ζύμωμα με το χέρι μου!
Για 5 με 10 λεπτά ζυμώνω τη ζύμη μου και την χωρίζω στη μέση.
Απλώνω τη ζύμη μου μέχρι να πάρει πάχος λιγότερο από ένα δάχτυλο.
Ζεσταίνω τον φούρνο μου στους 180 βαθμούς. 
Διαλέγω ένα ρηχό ταψί, το οποίο να χωράει και τα δύο κομμάτια της ζύμης μου και το λαδώνω ελαφρώς και τοποθετώ πάνω του τη ζύμη, την οποία αρχίζω να "στολίζω" με ότι μου αρέσει και ότι έχω στο ψυγείο μου εκείνη τη στιγμή:

ντομάτες σε ροδέλες,

ρίγανη,

θυμάρι, ελάχιστο και

τις ελιές μου!

Όταν τελειώσω το στόλισμα τη ραντίζω με λάδι ή με βούτυρο, αναλόγως το κέφι μου της στιγμής!
Την βάζω στο φούρνο και την ψήνω για 20 περίπου λεπτά και στους 180°C
   Το ψωμάκι μου αυτό είναι από τα αγαπημένα όλης μας της οικογένειας και ένα γρήγορο,

νόστιμο και θρεπτικό κολατσιό για τα παιδιά!!!

             από τις συνταγές μου:ntina/thalia-botanologia.gr

τη συνταγή αυτή μου την είχαν πει πριν χρόνια και την οποία κάθε φορά την ανανεώνω

Κορκοφίγκι/κορκοφίνι και γαλόπιτα από την Πελοπόννησο

Η Πελοπόννησος/Μοριάς, ένας ιστορικός χώρος με πολλά πρόσωπα που έχει δεχτεί τη δημιουργική επίδραση ποικίλων πολιτισμικών επιρροών, διακρίνεται για τον πλούτο των τοπικών διατροφικών της παραδόσεων. 

Η μακροχρόνια ώσμωση με λαούς και πολιτισμούς, η επίκαιρη θέση της Πελοποννήσου στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο, ο διφυής γεωκλιματικός χαρακτήρας της- ορεινή ενδοχώρα/παράλιες σταφιδοπαραγωγές περιοχές-  διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τις παραδόσεις αυτές. 

Σήμερα, παρά τους κοινωνικούς και άλλους μετασχηματισμούς, την οριστική μετάβαση από την αυτοκαταναλωτική παραδοσιακή/προβιομηχανική κοινότητα στην οικονομία της αγοράς, τη δημιουργία μιας κοινής και ομογενοποιημένης ελληνικής κουζίνας και την επέκταση διατροφικών προτύπων και συμπεριφορών από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, πολλές όψεις των τοπικών πελοποννησιακών διατροφικών παραδόσεων παραμένουν ζωντανές. 

Ορισμένες από αυτές τις παραδόσεις με τη μορφή "τοπικών παραδοσιακών προϊόντων", αποκτούν νέες διαστάσεις ως σύμβολα συλλογικής μνήμης και τοπικότητας σε μια εποχή προϊούσας παγκοσμιοποίησης. 

Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα:
-. το λάδι της κορωνέικης ποικιλίας ελαιοδέντρου, 

-. οι ελιές Καλαμάτας, 

-. ο ερυθρός οίνος της ποικιλίας αγιωργίτικο της Νεμέας, 

-. η κορινθιακή (μαύρη) σταφίδα, 

-. τα διάφορα τυριά κ.ά.

Η ορεινή πελοποννησιακή ενδοχώρα είναι τόπος με μεγάλη παράδοση στην κτηνοτροφία αιγοπροβάτων, τόσο τη μεταβατική όσο και την εδραία. 

Στην Ορεινή Ολυμπία και συγκεκριμένα σε ένα μικρό χωριό λίγο έξω από την Ανδρίτσαινα, την Αλιφείρα (Ρογκοζιό), δοκίμασα δύο πίτες με βάση το γάλα. 

Και οι δύο συνοψίζουν το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της μοραΐτικης –αλλά και εν γένει της ελληνικής– διατροφικής παράδοσης: τη λιτότητα. 

Πρόκειται για το κορκοφίγκι/κορκοφίνι, που φτιάχνεται την περίοδο που γεννάνε τα γιδοπρόβατα, δηλαδή στις αρχές του χειμώνα, και τη γαλόπιτα, που παρασκευάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα κυρίως το Μ. Σάββατο, για να καταναλωθεί ως επιδόρπιο στο εορταστικό τραπέζι της Λαμπρής. 

Η γεύση της θυμίζει το γαλακτομπούρεκο, χωρίς όμως να έχει φύλλα ζύμης και σιρόπι.
Και τις δύο είδα να τις ετοιμάζει η κ. Θεοδώρα. 

Η κ. Θεοδώρα ήρθε νύφη στο χωριό πριν από περίπου πενήντα χρόνια. 

Η καταγωγή της είναι από του Ράφτη, στη γειτονική Γορτυνία, και, όπως μου είπε, τις δύο πίτες τις φτιάχνανε και εκεί. 

Μάλιστα, θυμάται τα κορκοφίγκια που φτιάχνανε οι τσοπάνηδες που ξεχειμώνιαζαν με τα κοπάδια τους κοντά στον μύλο του πατέρα της, στο Αναζύρι, στον Αλφειό ποταμό.
Το κορκοφίγκι παρασκευάζεται από το πρωτόγαλα, την κόλλα, όπως είναι γνωστό στην περιοχή, που «κατεβάζει» η προβατίνα ή η γίδα τις πρώτες μέρες αφού έχει γεννήσει.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα λιπαρό και θρεπτικό γαλακτώδες υγρό, με χαρακτηριστικό υποκίτρινο χρώμα. 

Προκειμένου να ετοιμαστεί το κορκοφίγκι, δύο μέρη κόλλας αναμιγνύονται
με ένα μέρος πρόβειου ή γίδινου γάλακτος.
Το παχύρρευστο μείγμα απλώνεται σε ένα λαδωμένο ταψί, αλατίζεται ελαφρά και ψήνεται στον φούρνο.
Το κορκοφίγκι μερικοί προτιμούν να το τρώνε πασπαλισμένο με ζάχαρη, άλλοι πάλι το προτιμούν σκέτο.
Όλοι όμως όσοι είχαν την τύχη να το δοκιμάσουν κάποτε, δεν ξεχνούν ποτέ την ιδιαίτερή του γεύση...
Η γαλόπιτα στην Αλιφείρα παρασκευάζεται με βάση το πρόβειο γάλα, που προσφέρουν "για το καλό" οι τσοπάνηδες του χωριού στις νοικοκυρές όταν πια η νηστεία της Μ.Σαρακοστής πλησιάζει στο τέλος της.
Επίσης, κάθε σπίτι στο χωριό είχε πάντα λίγα αιγοπρόβατα/μαρτίνια για την κάλυψη των οικιακών αναγκών σε γαλακτοκομικά προϊόντα, κυρίως τυριά, 

γάλα, 

γιαούρτι και βούτυρο.

Το βούτυρο αλλά και το χοιρινό λίπος σε πολλές περιοχές της ορεινής πελοποννησιακής ενδοχώρας, όπως και στην Αλιφείρα, δεν είχαν εξοβελιστεί ολοκληρωτικά από το ελαιόλαδο, όπως συνέβαινε στις κατ’ εξοχήν ελαιοπαραγωγούς περιοχές του Μοριά.
Κάτι τέτοιο συνέβη μετά τον πόλεμο, όταν η ελαιοκαλλιέργεια επεκτάθηκε σταδιακά στο σύνολο σχεδόν της ορεινής πελοποννησιακής ενδοχώρας, αντικαθιστώντας κυρίως την καλλιέργεια σιτηρών, αλλά και πιο πρόσφατα, όταν η διαθρεπτική υπεροχή του ελαιολάδου αναδείχθηκε ως μέρος ευρύτερων προτύπων διατροφικής ορθότητας (π.χ. μεσογειακή δίαιτα).
Δοσολογία
Η κ. Θεοδώρα φτιάχνει τη γαλόπιτα, χωρίς να υπολογίζει την ποσότητα και τις δόσεις των υλικών με... ζυγαριά ακριβείας, αλλά, όπως λέει χαρακτηριστικά, "με το μάτι".
Παρ’ όλα αυτά, με τη βοήθεια της κόρης και της νύφης της, προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε τη δοσολογία με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια.
Έτσι, λοιπόν, για τη γαλόπιτα θα χρειαστούν:
• 2 λίτρα πρόβειο γάλα
• 250 γρ. σιμιγδάλι χοντρό
• 300 γρ. σιμιγδάλι ψιλό (παλιότερα, αντί για το «αγοραστό» σιμιγδάλι, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν μόνο αλεύρι).
• 300 γρ. ζάχαρη
• 6-7 αυγά
• λάδι
Εκτέλεση
-. βράζουμε το γάλα στην κατσαρόλα, αναμιγνύοντάς το σταδιακά με το σιμιγδάλι, ψιλό και χοντρό, μία χούφτα αλεύρι, τη ζάχαρη, τα αυγά και το λάδι.
-. τον χυλό που σχηματίζεται δεν σταματάμε να τον αναδεύουμε με μια κουτάλα.
-. όταν το μείγμα έχει γίνει αρκετά παχύρρευστο, το απλώνουμε σε λαδωμένο ταψί.
-. ψήνουμε στον φούρνο για περίπου μία ώρα.
-. μέχρι πριν από λίγα χρόνια η κ. Θεοδώρα έψηνε τη γαλόπιτα στα ξύλα.
-. ώρα που τα χρόνια πέρασαν, συμβιβάζεται αναγκαστικά με την ευκολία της ηλεκτρικής κουζίνας.

           κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr

https://ayla.culture.gr/wp-content/uploads/2016/12/DNPAAPK_Pites.pdf

Γλυκύτατο οξύμελι με τέσσερα πανίσχυρα συστατικά

Σε αυτό το άρθρο θα σας δώσω άλλη μια αγαπημένη μου συνταγή για οξύμελι
Μια συνταγή με όλα τα βήματα που ακολουθώ για να ετοιμάσω το ξιδόμελό μου με φασκόμηλο και τζίντζερ και μερικές συμβουλές για να είναι η διαδικασία ομαλή και αποτελεσματική, αν κάποιος θελήσει να ετοιμάσει το δικό του οξύμελι!
Οξυμέλι ή ξιδόμελο με μηλόξυδο,
τζίντζερ και φασκόμηλο
Ένας τέλειος συνδυασμός πανίσχυρων πρώτων υλών που μου δίνει ένα πανίσχυρο ρόφημα!
Τέσσερα προϊόντα, σε ένα μαγικό ρόφημα-ελιξήριο!
Δεν χρησιμοποιώ “ελαφρά τη καρδία” τη λέξη “μαγικό”
Οι  ιαματικές και θεραπευτικές ιδιότητες των τεσσάρων προϊόντων, που χρησιμοποιώ για να ετοιμάσω το ρόφημά μου, είναι πανίσχυρες και επιστημονικά τεκμηριωμένες… 
read more:https://botanologia.gr/glykytato-oxymeli-me-tessera-panischyra-systatika/