Herbal Medicine-Βοτανοθεραπεία Από την αρχαιότητα,τα βότανα εκτιμήθηκαν για τις αναλγητικές και θεραπευτικές τους ικανότητες. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 75% των φαρμάκων μας βασίζονται στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Οι κοινωνίες μας, διά μέσου των αιώνων, ανέπτυξαν τις δικές τους παραδόσεις για να καταφέρουν να κατανοήσουν τα φαρμακευτικά φυτά και τις χρήσεις τους. Κάποιες από αυτές τις παραδόσεις και τις ιατρικές πρακτικές μπορεί να μας φαίνονται παράδοξες και μαγικές, ενώ κάποιες άλλες λογικές και ορθολογιστικές, όλες τους όμως είναι προσπάθειες να ξεπεραστούν οι ασθένειες και ο πόνος και στο τέλος-τέλος να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής. Αυτά με λίγα λόγια ορίζουν την βοτανοθεραπεία.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα από τις συνταγές μου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα από τις συνταγές μου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2024

και ναι, είναι η εποχή για πορτοκάλι γλυκό

είναι η εποχή του και αν δεν φτιάξουμε τώρα τα υπέροχα γλυκά του κουταλιού με τα πολύτιμα εσπεριδοειδή μας πότε θα τα φτιάξουμε?
λοιπόν, ξεκινάω με το πορτοκάλι μου, το υπέροχο!
θα χρειαστώ
6 μεγάλα πορτοκάλια - περίπου 1,5 κιλό
1,5 κιλό μαύρη ρευστή ζάχαρη
2,5 κούπες νερό
χυμό από 1 λεμόνι ...
και
-. πλένω  πολύ καλά και τρίβω ελαφρά με τον τρίφτη χειρός τα πορτοκάλια μου και τα βάζω να βράσουν ολόκληρα σε αρκετό νερό για 10 λεπτά.
-χύνω το πρώτο νερό, ξαναβάζω ζεστό νερό στην κατσαρόλα και επαναλαμβάνω τη διαδικασία 2 με 3 φορές για να ξεπικρίσουν τα πορτοκάλια μου
-. το βράσιμο το κάνω για να ξεπικρίσουν τα πορτοκάλια και να μαλακώσουν, γιατί αν δεν μαλακώσουν όταν μπουν στο σιρόπι, θα σκληρύνουν περισσότερο και βέβαια αν παραβράσουν θα γίνουν μαρμελάδα και όχι γλυκό!!!
-. δοκιμάζω ένα κομματάκι φλούδας για να ελέγξω την πικράδα του, αν είμαι ικανοποιημένη στραγγίζω και προσθέτω κρύο νερό για να σταματήσει ο βρασμός. 
-. μεταφέρω σε σουρωτήρι και αφήνω να κρυώσουν.
-. σε μια αναλόγου μεγέθους κατσαρόλα βάζω το νερό με τη ζάχαρη και τα βράζω μέχρι να
λιώσει η ζάχαρη
-. συνεχίζω το βράσιμο για 10' 
-. κόβω τα πορτοκάλια στα τέσσερα και αφαιρώ τυχόν ίνες ή κουκούτσια.
-. προσθέτω τα κομμάτια στο σιρόπι και βράζω για 5΄ακόμα
-. αποσύρω από τη φωτιά και αφήνω να "σταθούν" για 12 ώρες τουλάχιστον ώστε να βγάλουν τα πορτοκάλια μου τους χυμούς τους!
-. φέρνω πάλι σε θερμοκρασία βρασμού και
-. βράζω το σιρόπι μέχρι να δέσει,
-. προσθέτω το χυμό του λεμονιού,
-. απομακρύνω από τη φωτιά και
-. τοποθετώ το γλυκό μου στα βάζα μου!
                                  κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia

Σάββατο 1 Ιουλίου 2023

Φροντίζουμε το σώμα μας – έχουμε ΜΟΝΟ ΕΝΑ!

-. να είμαστε σοφοί φίλοι μου! 
-. φροντίζουμε το σώμα μας – έχουμε ΜΟΝΟ ΕΝΑ!
-. εξετάζουμε πάντα τις φυσικές, διατροφικές επιλογές και τον τρόπο ζωής πριν από οποιαδήποτε άλλο!
-. η φύση είναι ειλικρινής και θα μας δώσει αυτό που μας αξίζει!
     Πως μπορούμε να ετοιμάσουμε μια απλή συνταγή με σκόρδο για να μην αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τον πολύτιμο βολβό;
Ας δούμε: Σκόρδο, ένας από τους πολλούς τρόπους ένταξής του στη διατροφή μας
Υγιεινή διατροφή και θρέψη
– Τα περισσότερα προβλήματα που οφείλονται σε ασθένειες θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν γνωρίζαμε τα βασικά στοιχεία της διατροφής και της θρέψης*.
Ας δούμε: Διατροφική ποικιλομορφία για μακροζωία και ευζωία
και μια αγαπημένη μου συνταγή: Τα δικά μου γεμιστά – το αγαπημένο πιάτο του καλοκαιριού μας!

Τρίτη 16 Μαΐου 2023

Υγιεινή διατροφή και θρέψη – Τα περισσότερα προβλήματα που οφείλονται σε ασθένειες θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν γνωρίζαμε τα βασικά στοιχεία της διατροφής και της θρέψης.

Πολλοί γιατροί και ερευνητές επιμένουν να "φωνάζουν": Πότε θα ξυπνήσουμε και θα καταλάβουμε ότι
- η ζάχαρη είναι επικίνδυνη
- τα τεχνητά γλυκαντικά είναι επικίνδυνα
- τα ζιζανιοκτόνα είναι επικίνδυνα
- οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί είναι επικίνδυνοι
- η μαργαρίνη είναι επικίνδυνη
- το ηλιέλαιο είναι επικίνδυνο
- το ραφιναρισμένο σιτάρι είναι επικίνδυνο
Μην παίζετε με τη ζωή σας!!!
Το πραγματικό φαγητό είναι αυτό:
- ανεπεξέργαστo,
- μη επεξεργασμένo,
- πλήρες,
- φυσικό και άφθονο.
Δεν χρειάζονται ετικέτες τροφίμων,
περιεκτικότητα σε θερμίδες και φανταχτερές δηλώσεις.
Απλό, λιτό και καθαρό φαγητό.
Τρώτε έτσι και θα βρείτε την υγεία σας και
φυσικά, αναζητάτε προϊόντα με την λιγότερη ή και καθόλου έκθεση σε χημικά και ζιζανιοκτόνα....
από τις συνταγές μου: https://botanologia.gr/tag/apo-tis-syntages-moy/

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023

Αλιάδα και σκορδαλιά, ποιες οι διαφορές τους; και ποιο λάδι είναι πιο υγιεινό για το τηγάνισμα του μπακαλιάρου;

Πως έφτασε ο μπακαλιάρος στην Ελλάδα;
Πως τον ξαλμυρίζουμε και γιατί τρώμε βακαλάο στις 25 Μαρτίου;
Ποιο λάδι είναι πιο υγιεινό για το τηγάνισμα του μπακαλιάρου;
Ποια η διαφορά της αλιάδα από τη σκορδαλιά;
Ας δούμε:
Οι Βάσκοι ψαράδες, εφάρμοσαν πρώτοι σε μεγάλη έκταση την πρακτική του παστώματος ειδικά του μπακαλιάρου.
Και στην Ελλάδα πως έφτασε;
Ξέρετε ότι ο βακαλάος έχει άμεση σχέση με τη σταφίδα και μάλιστα με τη μαύρη σταφίδα της Αιγιάλειας και της ευρύτερης περιοχής που παρείγαγε μαύρη σταφίδα – ας δούμε πως και γιατί...
και λόγω των ημερών-μπακαλιάρος με φρέσκο λεμονάκι, ένα αγαπημένο μου φαγητό.
και Ποιο λάδι είναι πιο υγιεινό για το τηγάνισμα του μπακαλιάρου;
και Παραδοσιακή ελληνική κουζίνα – Αλιάδα Κεφαλλονιάς
και Σκορδαλιά με καρύδια και ψωμί, ένα απόλυτο έδεσμα!

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2023

Ένα αέρινο επιδόρπιο – μους σοκολάτας με αβοκάντο και φράουλες

Απλά, νόστιμα και υγιεινά: μους σοκολάτας με αβοκάντο και φράουλες
Η μους σοκολάτας είναι ένα από εκείνα τα επιδόρπια που λατρεύουν όλοι, ειδικά τα παιδιά, γιατί είναι νόστιμη,
ελαφριά,
απολαυστική, ενώ παράλληλα τα θρεπτικά διατροφικά της στοιχεία μας χαρίζουν ενέργεια.
Η μους από το γαλλικό mus‎, που στη γλώσσα μας το αποδίδουμε με τη λέξη “αφρός” είναι μια αφράτη παρασκευή που ενσωματώνει φυσαλίδες αέρα για να μας χαρίσει ένα ελαφρύ και αέρινο επιδόρπιο.
Μπορεί να κυμαίνεται από ελαφριά και αφράτη έως κρεμώδες και παχιά, ανάλογα με τις τεχνικές προετοιμασίας...
read more:https://botanologia.gr/ena-aerino-epidorpio-moys-sokolatas-me-avokanto-kai-fraoyles/

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2023

Τσουκνίδα και τσουκνιδόρυζο – ένα πολύτιμο βότανο στην κουζίνα μας σε ένα απολαυστικό πιάτο

Έχω μια μακρά ερωτική σχέση με την τσουκνίδα και δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης.
Αυτό το βότανο όχι μόνο έχει ωραία γεύση, αλλά νιώθω την ενέργειά της σε όλα μου τα ροφήματα και τα μαγειρέματά μου με πρώτο συστατικό αυτή.
Τα πολύτιμα καλούδια της, το σίδηρο,
το ασβέστιο,
το κάλιο,
το πυρίτιο,
η αμμωνία,
το μαγγάνιο
η βιταμίνη Α
η προβιταμίνη Α – σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από το καρότο,
οι βιταμίνες Β,
η βιταμίνη C – σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από το φραγκοστάφυλλο , η οποία βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου
η βιταμίνη Κ, όλα κρυμμένα μέσα της, αλλά και σε κοινή θέα με/μας προσκαλούν να τα τιμήσουμε!!!
Και ναι, θέλω να σας εμπνεύσω να ζήσετε σύμφωνα με τις επιταγές των εποχών, να γίνετε πιο αυτάρκεις και να προστατεύετε την υγεία σας.
Μοιράζομαι πληροφορίες σχετικά με τα βότανα και την τροφή, στην πιο αγνή τους μορφή,
τη ζύμωση και τη συντήρηση,
το μαγείρεμα αυτούσιων μη επεξεργασμένων τροφών,
την κηπουρική, την permaculture και την παραγωγή φυτικών προϊόντων.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή...

Κοτόσουπα, η συνταγή της σούπας που αυξάνει την ανοσία του οργανισμού μας

Κοτόσουπα, την έχει ανάγκη ο οργανισμός μας την επιβάλει το κρύο του χειμώνα!!!
Η σούπα που αυξάνει την ανοσία του οργανισμού μας, δυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, μας προστατεύει από τα κρυολογήματα και τη γρίπη και βοηθάει στην αποκατάσταση των προβλημάτων της αναπνευστικής οδού.
“Αυτό που δείχνει η δουλειά μας είναι ότι υπάρχουν συστατικά σε κοινά τρόφιμα που έχουν αντιφλεγμονώδη δράση.
Έτσι το παλιό ρητό που έλεγε ότι αυτό που μας βοηθάει δεν...

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2023

Αυτάρκεια - συκομυζήθρα, μια γεύση που μας έρχεται από τα βάθη των αιώνων

Θέλω να σας πω μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή απ’ αυτές που γοητεύουν- εμένα τουλάχιστον. 
Πριν από λίγα χρόνια μιλούσα με μια ηλικιωμένη κυρία από ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας κοντά στην Καλαμάτα. 
Για φαγητά μιλούσαμε βεβαίως κι εκείνη μου αφηγούνταν με μια φιλοσοφημένη ημεράδα που χαρίζει η ωριμότητα, ιστορίες από τα παιδικά της χρόνια: 
"Μεγάλη οικογένεια ήμασταν, εφτά παιδιά μαζί με μένα, οι γονείς και η γιαγιά. 
Είχαμε φτώχεια, δύσκολα τα φέρναμε βόλτα, ήταν και τα χρόνια δύσκολα. 
Είχαμε μια κατσίκα και μου την έδινε η μάνα μου να πάω κάτω να τη βοσκήσω κι εγώ της έλεγα να μου δώσει ένα κύπελλο -είχαμε τότε τσίγκινα κύπελλα- για να πιω νερό αλλά εγώ είχα στο νου μου ν’ αρμέξω λίγο γάλα να το πιω. 
Η μάνα μου όμως το καταλάβαινε και δεν μου το ‘δινε γιατί αυτή το γάλα ήθελε να το μοιράσει σε όλους μας. 
Πεινούσα. 
Μάζευα κανένα χορταράκι απ’ αυτά που ήξερα και το έτρωγα. 
Είχε ένα μικρό ρεματάκι και τα έπλενα.
Αλλά τι να σου κάνουν τα χόρτα. 
Όταν γύριζα για το σπίτι και τα μαστάρια της γίδας ήταν γεμάτα γάλα, έπαιρνα ένα φύλλο που ήταν φαρδύ, από μουριά ήτανε και άρμεγα πάνω λίγο γάλα από τη γίδα. 
Πόσο ήταν τώρα αυτό το γάλα, αλλά κι εγώ παιδί ήμουνα οκτώ εννιά χρόνων μήπως μου ‘κοβε το μυαλό; 
Έκοβα ένα φύλλο από συκιά και με το κοτσανάκι του που έχει λίγο γάλα -αυτό το άσπρο που βγάζει η συκιά- ανακάτωνα το γαλατάκι πάνω στο φύλλο κι αυτό έπηζε στη στιγμή. 
Γινότανε κάτι σαν απαλό τυράκι και το έτρωγα και μου φαινότανε άλλο πράμα. 

Μια σταλιά ήταν, αφού η μάνα μου ούτε που το καταλάβαινε…".
Όταν άκουσα την ιστορία θυμήθηκα τη γιαγιά μου που έλεγε παραφράζοντας το αρχαίο ρητό: 
"Η φτώχεια τέχνη αργάζεται" και νόμισα ότι πρόκειται για μια παιδική εμμονή σαν αυτή που έχουν τα πιτσιρίκια να ρουφούν το νέκταρ από τα λουλούδια του αγιοκλήματος.
Και στα Κύθηρα
Κι όμως, σύντομα μετά το παραπάνω περιστατικό, όταν ετοίμαζα τον τέταρτο τόμο του βιβλίου μου "Γεύση ελληνική" που αναφέρεται σε συντηρημένα τρόφιμα και τα τυριά, πήρα μια μαρτυρία από την κ. Αννέττα Κασιμάτη από τα Κύθηρα η οποία μου ανέφερε ότι στο χωριό της έφτιαχνε "συκομυζήθρα": 
"Κόβαμε κλαδιά από τη συκιά, τρυφερά τα χαράζαμε και βγάλουν ένα υγρό γαλακτώδες. 
Τα ρίχναμε σε μπολ με λίγο νεράκι, να βγει όλο αυτό το γάλα της συκιάς.
Βάζαμε το γάλα στη φωτιά, περιμέναμε να κάψει και ρίχναμε μέσα το νεράκι με το συκόγαλο και πήζει. 
Γι’ αυτό το τυρί αυτό το λέγαμε συκομυζήθρα. 
Το βάζαμε σε τουλπάνι κανονικά όπως κάθε άλλο τυρί, να στραγγίσει. 
Ήταν νόστιμο αλλά πιο συμπαγές από το τυρί που γίνεται με πυτιά. 
Μετά, αν θέλαμε, το αλατίζαμε και το κάναμε όπως όλα τα τυριά"*.
Βέβαια η τέχνη αυτή δεν ήταν κάτι καινούργιο.
Στα "Γεωπονικά" που συγκεντρώθηκαν από τον Κασσιανό Βάσο με εντολή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, γύρω στο 950 μ.Χ. όπου αναφέρεται: 
"Γάλα επί πυρός χλιαινόμενον και κλάδω συκής κινούμενον πήγνυται"** 
Αλλά και πριν ακόμη, τον 1ο ή 2ο μ.Χ. αιώνα ο Αθήναιος αναφέρει στους Δειπνοσοφιστές του, ένα έργο που μας δίνει πολλές πληροφορίες για τα ώς τότε γαστρονομικά ήθη. 
"Κι ο Ευριπίδης στον Κύκλωπα ονομάζει οπίαν τυρόν το δυνατό τυρί που πήζουν με συκόγαλο -οπόν"***
Ο κτηνοτρόφος Κύκλωπας που τον συνάντησε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, πήζοντας τυρί με οπόν συκής -συκόγαλο, φαίνεται ότι ασκούσε μιαν ήδη διαδεδομένη πρακτική πράγμα που παρατηρούμε στην Ιλιάδα, σε μιαν ωραία παρομοίωση:
"Πώς με την πρώτη το συκόγαλο (οπός) το άσπρο γάλα πήζει, κι ας ειν’ αριό, κι ως το ανακάτωσες θωρείς το ευτύς πηγμένο όμοια γοργά κι αυτός τον γιάτρεψε τον αντρειωμένον Αρη"****
     Κατά τη δική μου γνώμη έτσι γίνεται ορατή μια γραμμή που ξεκινάει από πολύ παλιά και μεταφέρει μια γνώση, μια πληροφορία από τα βάθη των αιώνων σ’ ένα μικρό κορίτσι της Μεσσηνιακής υπαίθρου, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα που μόλις πέρασε. 
Ένα πεινασμένο παιδί οδηγημένο από μια πληροφορία που έχει καταγραφεί στο πολιτισμικό  του DNA, ασκεί μια πανάρχαιη τεχνική χωρίς καν να το συνειδητοποιεί. 

Αυτό που με πρώτη ματιά μπορεί να ονομάσει κανείς ένστικτο δεν είναι παρά η εγγεγραμμένη ιστορία του πολιτισμού της κι αυτό κοντολογίς είναι η παράδοση.
Επανέρχομαι σ’ αυτήν την σημαντική έννοια που έχει πολύ κακοποιηθεί τελευταία και που παραμένει πάντα επίκαιρη και αναφέρομαι ειδικά στην γαστρονομία γιατί αυτή είναι που επανέρχεται διαρκώς ως θέμα τώρα που την… "ανακαλύπτουμε". 
Δεν έχουμε καμιά πρεμούρα για την παραδοσιακή ενδυματολογία -αλίμονο- αλλά ούτε και για τα κεντήματα ή τα υφαντά – θεός φυλάξοι!
Η λαϊκή αρχιτεκτονική λίγο μας συγκινεί αλλά κι αυτή παρουσιάζει χίλια δυο εμπόδια: πού να χτίζεις τώρα τέτοια πράγματα όταν στη στιγμή σκαρώνεις τρίπατο παλατάκι με τα μπετά του και τα αλουμίνια – πάντα με πρόσχημα το κόστος.
Το φαγητό όμως, ιδιαίτερα όταν γίνει μοδάτο, ε δεν χάλασε ο κόσμος, αφού τρελάναμε και τις αγελάδες και μας κυρίευσε ο φόβος και ο πανικός, θα δοκιμάσουμε μια γίδα. 
Αλλωστε θα την κάνουμε μενταγιόν και φιλετάκια κι αν η γιαγιά, η άξεστη τη μαγείρευε "γιαχνί με τ’ς αμανίτες" εμείς θα την κάνουμε μπρεζέ ως σαμπινιόν και θα είμαστε καλυμμένοι.
Πού βρίσκεται όμως το ζουμί, όχι της κατσίκας, της ιστορίας; 
Στο ότι δεν έχουμε πλαίσιο στο οποίο να εντάσσονται με φυσικό τρόπο τέτοιες δραστηριότητες μαγειρικές. 
Η παράδοση δεν είναι κάτι στατικό, τρέφεται από το παρελθόν και τροφοδοτεί το μέλλον, αλλά αλλάζει αργά και ενσωματώνει επιλεκτικά. 
Κυλάει μαζί με τη ζωή δηλαδή την ιστορία έτσι εξελίσσεται. 
Αυτό λοιπόν που λείπει είναι ο ζωτικός χώρος γύρω από τα πράγματα και είναι θλιβερό όταν διαπιστώνει κανείς ότι το μόνο "πλαίσιο" της παράδοσης που μας είναι γνωστό είναι αυτό που αντανακλά μια παλιότερη εποχή ενώ η "παράδοση" στο σήμερα χρειάζεται το δικό της σύγχρονο πλαίσιο ύπαρξης. 
Θα μου πείτε το αναζητούμε και η αναζήτηση χωράει πολλά στραβοπατήματα. 
Και αυτό σωστό είναι. 
Εχουμε όμως ελλείψεις στην υποδομή και χρειάζεται γενναιότητα για να το παραδεχόμαστε αυτό σε κάθε βήμα.
Σας υπενθυμίζω μιαν αποστροφή του λόγου του αείμνηστου ιστορικού, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Παρισιού, Νίκου Σβορώνου: 
"Η παράδοση ενώνει το χθες με το σήμερα, ενώ η συντήρηση μένει προσκολλημένη, δεν επιθυμεί να αλλάξει".
Συκομυζήθρα - πως την παρασκευάζουμε:
-. κόβουμε κλαδιά απο τη συκιά, τρυφερά τα χαράζουμε και βγάζουν ένα υγρό γαλακτώδες.
-. τα ρίχνουμε σε μπολ με λίγο νερό, να βγει όλο αυτό το γάλα της συκιάς.
-. βάζουμε το γάλα στη φωτιά και όταν κάψει ρίχνουμε μέσα το νερό με το συκόγαλο, και πήζει.
-. το τοποθετούμε σε τουλπάνι κανονικά όπως κάθε άλλο τυρί, να στραγγίσει.
-. είναι νόστιμο αλλά πιο συμπαγές από το τυρί που γίνεται με πυτιά.
-. αν θέλουμε μετά, το αλατίζουμε και το κάνουμε όπως όλα τα τυριά...ntina-thalia
Για δυνατές συζητήσεις…
Παξιμάδια, 
ψωμί, 
ωμά λαχανικά και τυριά, μαζί και λίγα φρούτα είναι ένα σπουδαίο γεύμα, ιδιαίτερα αν υπάρχει καλό κρασί. 
τυριά: 
-. φρέσκια ανάλατη μυζήθρα από εκλεκτή τυροκόμηση πρόβειου γάλακτος, μανούρες σε διαφορετικό βαθμό ωρίμανσης από τη Σίφνο. 
-. τσακώνικη σημουκουκήρα, μια σπάνια και δυσεύρετη λιχουδιά που προέρχεται από το καϊμάκι του γάλακτος το οποίο συγκεντρώνουν και μετά το χτυπούν για να βγει το βούτυρο. 
Ο,τι απομένει είναι η σημουκουκήρα, που δεν περιέχει κανένα άλλο υλικό, είναι υποκίτρινη και τρώγεται σκέτη ή με ψωμί. 
Η λέξη είναι τσακώνικη. 
Ενα γεύμα με τέτοιες λιχουδιές προσφέρεται για μεγάλη παρέα και δυνατές συζητήσεις.
Ξέρετε πόσα άχρηστα και παντελώς ανούσια πράγματα μπορεί κάποιος να παρακολουθεί νυχθημερόν τηλεόραση;
1. Εύης Βουτσινά «Γεύση ελληνική» Τόμος Δ’ με τίτλο «Παστά, καπνιστά, λιόκαυτα, ελιές, τουρσιά, τυριά, γαλακτερά» εκδ. Καστανιώτη.
2. Αθήναιου «Δειπνοσοφισταί XIV, 658 c, εκδ. Loeb.
3. K. Πορφυρογένητου «Γεωπονικά», Λειψία 1781.
4. Ιλιάδα Ε’ 902-904 μετάφρ. Καζαντζάκη – Κακριδή.
Σημείωση:
-. το άρθρο είναι από μια πολύ μεγάλη συλλογή που έχω καταχωρημένη στο αρχείο μου, με τίτλο "άρθρα που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον"...
είναι ένα άρθρο της Εύης Βουτσινά το οποίο είχε δημοσιευτεί στην καθημερινή στις 10.06.2001
-. είναι θέμα παιδείας η γεύση...
τι μαθαίνεις... 
όταν ήμασταν παιδιά, η μάνα μου έβαζε το ψάρι στο πιάτο ολωνών...
δεν μας το καθάριζε, αλλά δεν ήμασταν ηλίθια να φάμε τα κόκαλα...
δώστε σε ένα παιδί τώρα να καθαρίσει ένα ψάρι να το φάει... 
δεν έχει μάθει να το κάνει...είχε πει χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξη στη lifo το 2013
botanologia.gr

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022

Kουραμπιέδες λαδιού-συνταγές που μας έρχονται από παλιά

 
κουραμπιέδες : το χριστουγενιάτικο γλυκό μας!!!
Κουραμπιέδες λαδιού -Από τις συνταγές μου και από τετράδια συνταγών γυναικών του προηγούμενου αιώνα που έχουν μεταφερθεί μέχρι εμάς σήμερα στόμα με στόμα!
Σε προηγούμενο άρθρο, στο οποίο μιλούσα για τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, σας μίλησα για τους κουραμπιέδες με λάδι– και επειδή τα  δυο αυτά γλυκά είναι τα καθιερωμένα γλυκά  του Δωδεκαημέρου έχουμε χρόνο να ετοιμάσουμε τους λαδένιους κουραμπιέδες, που σας υποσχέθηκα.
Λοιπόν -ας τους ετοιμάσουμε-
Κουραμπιέδες: Το χριστουγενιάτικο γλυκό μας!
Χριστούγεννα χωρίς κουραμπιέδες γίνεται;
Δεν γίνεται, για αυτό ας δούμε πως μπορούμε να κάνουμε τους κουραμπιέδες με λάδι, με συνταγές που μας έρχονται από πολύ παλιά, τότε που δεν χρησιμοποιούσαν βούτυρο, ειδικά στην Ελλάδα...

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022

Υπέροχη λαδόπιτα για όλες τις ώρες

Μια λαχταριστή πίτα με πολύ αγνά υλικά για όλες τις ώρες που ο οργανισμός μας αναζητά κάτι ξεχωριστό για να διατηρήσει την ενέργειά του.
#. για τη ζύμη θα χρειαστώ:                                
500gr αλεύρι στάρινο ολικής άλεσης
3 κουταλιές λάδι                       
1 φακελάκι ξερή μαγιά
1 κουταλάκι αλάτι
2 φλυτζάνια του τσαγιού νερό - περίπου 350gr για να έχω μια μαλακή ευκολοδιαχειρίσημη ζύμη
#. για τη γέμιση θα χρειαστώ:
2 ντομάτες, τις οποίες αποφλοιώνω, καθαρίζω από τα σπόρια, στραγγίζω πολύ καλά σε ένα σουρωτήρι και τις κόβω σε σχετικά μεγάλα κομμάτια.
1 φρέσκο κρεμμυδάκι κομμένο σε ροδέλες
1 φρέσκο σκόρδο κομμένο σε ροδέλες
1 μικρή κόκκινη πιπεριά κομμένες σε σχετικά μικρές λωρίδες
1 μικρή πράσινη πιπεριά κομμένες σε σχετικά μικρές λωρίδες
5 με 6 ελιές κομμένες στα δύο, χωρίς τα κουκούτσια τους βέβαια
ρίγανη
λάδι
αλάτι
πιπέρι
τζίντζερ σε σκόνη
-. βάζω όλα τα υλικά για τη ζύμη σε ένα μπολ και ζυμώνω.
-. έχω μια σχετικά μαλακή ζύμη.
-. την σκεπάζω με μία μεβράνη και την αφήνω σε ζεστό σημείο για 30 λεπτά να φουσκώσει
-. εν τω μεταξύ, σε ένα γυάλινο μπολ αναμιγνύω όλα τα υλικά της γέμισης και ανακατεύω πολύ καλά να ομογενοποιηθούν 
-. μόλις είναι έτοιμη η ζύμη μου, τη βγάζω στο πλαστήρι μου, τη ζυμώνω για λίγο ακόμη και
-. την απλώνω σε ένα αναλόγου μεγέθους ταψί, το οποίο έχω λαδώσει πολύ καλά
-. αφού απλώσω σε όλη την επιφάνεια του ταψιού τη ζύμη μου, ανασηκώνοντάς την λίγο στα πλαϊνά του ταψιού μου,
-. λαδώνω την επιφάνειά της και 
-. προσθέτω τα λαχανικά μου, τα  ραντίζω με λίγο λάδι και την βάζω στο φούρνο.
-. ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς περίπου 30 με 40 λεπτά - πάντα ανάλογα με το φούρνο.
Γευόμαστε την πίτα μας ζεστή και κρύα, όποια ώρα της ημέρας!!!
από τις συνταγές μου - thalia-botanologia.gr

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022

Milkshake με κουρκούμι, μπανάνες, αμυγδαλόγαλα και αμυγδαλοβούτυρο.


-απομεσήμερο, 
ειδυλλιακό, 
με ένα χαρούμενο ήλιο, μετά από μια φθινοπωρινή έκλειψη!!! 
και τι απολαυστικότερο από ένα ρόφημα/milkshake με κουρκούμι, 
μπανάνες, 
αμυγδαλόγαλα και αμυγδαλοβούτυρο!!!
ας το ετοιμάσουμε και πίνοντάς το, ας αφήσουμε τις χαλαρές ακτίνες του ήλιου να μας χαρίσουν την δύναμή του!!!
είναι ένα ρόφημα με πλήθος αντιοξειδωτικά συστατικά, με ισχυρότατες αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, με υψηλές ποσότητες ιχνοστοιχείων όπως:
το μαγγανίο, σύμμαχο των οστών μας, απαραίτητο ιχνοστοιχείο σε όλα τα άτομα που κινδυνεύουν από οστεοπόρωση, το οποίο συμβάλει και στο σχηματισμό του συνδετικού ιστού και στον μεταβολισμό του λίπους και των υδατανθράκων,
ο σίδηρος, υψηλή περιεκτικότητα
το κάλιο, υψηλότατη περιεκτικότητα
το νάτριο, υψηλότατη περιεκτικότητα
το ασβέστιο, υψηλή περιεκτικότητα και βιταμίνες όπως...
read more:https://botanologia.gr/milkshake-me-koyrkoymi-mpananes-amygdalogala-kai-amygdalovoytyro/
και αν σας ενδιαφέρουν και αγαπάτε τα βότανα και τη φύση εγγραφείτε στο κανάλι μου για να εξερευνήσουμε μαζί τον μαγικό αυτό κόσμο...

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022

Αγαπημένη αχνιστή focaccia κάθε μέρα

Λίγα απλά υλικά, 
αλεύρι, 
νερό, 
μαγιά, 
αλάτι, αρκούν για να ενωθούν και να φτιάξουν μια λιχουδιά, ένα αχνιστό και λαχταριστό ψωμάκι. 
H διαδικασία ευκολότατη!  
Για βιαστικούς και πεινασμένους, μια focaccia στο πι και φι. 
Αχνιστή focaccia κάθε μέρα. 
Για δύο μεσαία ψωμιά:
3 φλιτζάνια αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
10 κ.σ. γιαούρτι,
μία μυτιά αλάτι,
μία μυτιά ζάχαρη,
2 κ.γ. baking powder,
ελαιόλαδο,
2 μεσαίες ντομάτες κομμένες σε φέτες λεπτές,
λίγο επιπλέον αλάτι - κατά προτίμηση χοντρό,
δεντρολίβανο τριμμένο.
Στο μίξερ που ετοιμάζω συνήθως τα κέικ ρίχνω το μισό γιαούρτι, 
το αλεύρι, 
αλάτι, 
ζάχαρη και baking powder
Ανακατεύω στην αρχή σε χαμηλή ταχύτητα και, όταν όλα δείξουν πως ενώνονται καλά, προσθέτω σταδιακά και το υπόλοιπο γιαούρτι. 
Θα σχηματιστεί μια μπάλα που δεν κολλάει στις άκρες. 
Τότε αλευρώνω τον πάγκο, αδειάζω τη ζύμη και συνεχίζω το ζύμωμα με το χέρι.
Για 5 με 10 λεπτά φέρνω βόλτες τη ζύμη, κόβω κομμάτια και τα ενώνω ξανά, μέχρι να μοιάζει ομοιόμορφη, χωρίς σβόλους, και τότε την χωρίζω σε δύο μέρη. 
Απλώνω τη ζύμη μέχρι να πάρει πάχος λιγότερο από ένα δάχτυλο και την χωρίζω, αν θέλω, σε μικρότερα μέρη για να ψήσω πολλά ψωμάκια, αλλιώς την αφήνω ως έχει, κομμένη στα δύο.
Ζεσταίνω τον φούρνο στους 180 βαθμούς. 
Διαλέγω ένα ρηχό ταψί, το λαδώνω ελαφρώς και βάζω πάνω του τη ζύμη, ακολουθεί ό,τι μου κάνει κέφι: 
ντομάτες σε ροδέλες και δεντρολίβανο είχε η πιο πρόσφατη απόπειρα, στο φινάλε μπόλικο χοντρό αλάτι. 
Συχνά προσθέτω μαλακό τυρί με ελιές κομμένες και ρίγανη ή λίγο φρέσκο βούτυρο για να μαλακώσει και να ροδίσει όμορφα με κάμποσο αλάτι. 
Το αλάτι πάντοτε χοντρό, για να “κρατάει” στο δόντι. 
Φουρνίζω για 20 λεπτά στους 180 και φροντίζω τα ψωμιά να απέχουν κάπως, γιατί θα φουσκώσουν αρκετά και ίσως ενωθούν.
    *Το μεγάλο κόλπο για το γρήγορο αυτό ψωμί είναι το γιαούρτι και το baking powder, που περιέχει τούτο το αλεύρι, υποκαθιστούν σε συνδυασμό τη ζύμωση της μαγιάς. 
Αν μάλιστα αυξήσετε το μπέικιν, όπως εγώ με τις 2 κ.γ., θα δείτε κι άλλη αφρατάδα. 
          τη συνταγή έχω δει εδώ:bostanistas.gr

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022

Κορκοφίγκι/κορκοφίνι και γαλόπιτα από την Πελοπόννησο

Η Πελοπόννησος/Μοριάς,
ένας ιστορικός χώρος με πολλά πρόσωπα που έχει δεχτεί τη δημιουργική επίδραση ποικίλων πολιτισμικών επιρροών, διακρίνεται για τον πλούτο των τοπικών διατροφικών της παραδόσεων. 
Η μακροχρόνια ώσμωση με λαούς και πολιτισμούς, η επίκαιρη θέση της Πελοποννήσου στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο, ο διφυής γεωκλιματικός χαρακτήρας της- ορεινή ενδοχώρα/παράλιες σταφιδοπαραγωγές περιοχές-  διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τις παραδόσεις αυτές. 
Σήμερα, παρά τους κοινωνικούς και άλλους μετασχηματισμούς, την οριστική μετάβαση από την αυτοκαταναλωτική παραδοσιακή/προβιομηχανική κοινότητα στην οικονομία της αγοράς, τη δημιουργία μιας κοινής και ομογενοποιημένης ελληνικής κουζίνας και την επέκταση διατροφικών προτύπων και συμπεριφορών από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, πολλές όψεις των τοπικών πελοποννησιακών διατροφικών παραδόσεων παραμένουν ζωντανές. 
Ορισμένες από αυτές τις παραδόσεις με τη μορφή "τοπικών παραδοσιακών προϊόντων", αποκτούν νέες διαστάσεις ως σύμβολα συλλογικής μνήμης και τοπικότητας σε μια εποχή προϊούσας παγκοσμιοποίησης. 
Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα:
-. το λάδι της κορωνέικης ποικιλίας ελαιοδέντρου, 
-. οι ελιές Καλαμάτας, 
-. ο ερυθρός οίνος της ποικιλίας αγιωργίτικο της Νεμέας, 
-. η κορινθιακή (μαύρη) σταφίδα, 
-. τα διάφορα τυριά κ.ά.
Η ορεινή πελοποννησιακή ενδοχώρα είναι τόπος με μεγάλη παράδοση στην κτηνοτροφία αιγοπροβάτων, τόσο τη μεταβατική όσο και την εδραία. 
Στην Ορεινή Ολυμπία και συγκεκριμένα σε ένα μικρό χωριό λίγο έξω από την Ανδρίτσαινα, την Αλιφείρα (Ρογκοζιό), δοκίμασα δύο πίτες με βάση το γάλα. 
Και οι δύο συνοψίζουν το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της μοραΐτικης –αλλά και εν γένει της ελληνικής– διατροφικής παράδοσης: τη λιτότητα. 
Πρόκειται για το κορκοφίγκι/κορκοφίνι, που φτιάχνεται την περίοδο που γεννάνε τα γιδοπρόβατα, δηλαδή στις αρχές του χειμώνα, και τη γαλόπιτα, που παρασκευάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα κυρίως το Μ. Σάββατο, για να καταναλωθεί ως επιδόρπιο στο εορταστικό τραπέζι της Λαμπρής. 
Η γεύση της θυμίζει το γαλακτομπούρεκο, χωρίς όμως να έχει φύλλα ζύμης και σιρόπι.
Και τις δύο είδα να τις ετοιμάζει η κ. Θεοδώρα. 
Η κ. Θεοδώρα ήρθε νύφη στο χωριό πριν από περίπου πενήντα χρόνια. 
Η καταγωγή της είναι από του Ράφτη, στη γειτονική Γορτυνία, και, όπως μου είπε, τις δύο πίτες τις φτιάχνανε και εκεί. 
Μάλιστα, θυμάται τα κορκοφίγκια που φτιάχνανε οι τσοπάνηδες που ξεχειμώνιαζαν με τα κοπάδια τους κοντά στον μύλο του πατέρα της, στο Αναζύρι, στον Αλφειό ποταμό.
Το κορκοφίγκι παρασκευάζεται από το πρωτόγαλα, την κόλλα, όπως είναι γνωστό στην περιοχή, που «κατεβάζει» η προβατίνα ή η γίδα τις πρώτες μέρες αφού έχει γεννήσει.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα λιπαρό και θρεπτικό γαλακτώδες υγρό, με χαρακτηριστικό υποκίτρινο χρώμα. 
Προκειμένου να ετοιμαστεί το κορκοφίγκι, δύο μέρη κόλλας αναμιγνύονται
με ένα μέρος πρόβειου ή γίδινου γάλακτος.
Το παχύρρευστο μείγμα απλώνεται σε ένα λαδωμένο ταψί, αλατίζεται ελαφρά και ψήνεται στον φούρνο.
Το κορκοφίγκι μερικοί προτιμούν να το τρώνε πασπαλισμένο με ζάχαρη, άλλοι πάλι το προτιμούν σκέτο.
Όλοι όμως όσοι είχαν την τύχη να το δοκιμάσουν κάποτε, δεν ξεχνούν ποτέ την ιδιαίτερή του γεύση...
Η γαλόπιτα στην Αλιφείρα παρασκευάζεται με βάση το πρόβειο γάλα, που προσφέρουν "για το καλό" οι τσοπάνηδες του χωριού στις νοικοκυρές όταν πια η νηστεία της Μ.Σαρακοστής πλησιάζει στο τέλος της.
Επίσης, κάθε σπίτι στο χωριό είχε πάντα λίγα αιγοπρόβατα/μαρτίνια για την κάλυψη των οικιακών αναγκών σε γαλακτοκομικά προϊόντα, κυρίως τυριά, 
γάλα, 
γιαούρτι και βούτυρο.
Το βούτυρο αλλά και το χοιρινό λίπος σε πολλές περιοχές της ορεινής πελοποννησιακής ενδοχώρας, όπως και στην Αλιφείρα, δεν είχαν εξοβελιστεί ολοκληρωτικά από το ελαιόλαδο, όπως συνέβαινε στις κατ’ εξοχήν ελαιοπαραγωγούς περιοχές του Μοριά.
Κάτι τέτοιο συνέβη μετά τον πόλεμο, όταν η ελαιοκαλλιέργεια επεκτάθηκε σταδιακά στο σύνολο σχεδόν της ορεινής πελοποννησιακής ενδοχώρας, αντικαθιστώντας κυρίως την καλλιέργεια σιτηρών, αλλά και πιο πρόσφατα, όταν η διαθρεπτική υπεροχή του ελαιολάδου αναδείχθηκε ως μέρος ευρύτερων προτύπων διατροφικής ορθότητας (π.χ. μεσογειακή δίαιτα).
Δοσολογία
Η κ. Θεοδώρα φτιάχνει τη γαλόπιτα, χωρίς να υπολογίζει την ποσότητα και τις δόσεις των υλικών με... ζυγαριά ακριβείας, αλλά, όπως λέει χαρακτηριστικά, "με το μάτι".
Παρ’ όλα αυτά, με τη βοήθεια της κόρης και της νύφης της, προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε τη δοσολογία με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια.
Έτσι, λοιπόν, για τη γαλόπιτα θα χρειαστούν:
• 2 λίτρα πρόβειο γάλα
• 250 γρ. σιμιγδάλι χοντρό
• 300 γρ. σιμιγδάλι ψιλό (παλιότερα, αντί για το «αγοραστό» σιμιγδάλι, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν μόνο αλεύρι).
• 300 γρ. ζάχαρη
• 6-7 αυγά
• λάδι
Εκτέλεση
-. βράζουμε το γάλα στην κατσαρόλα, αναμιγνύοντάς το σταδιακά με το σιμιγδάλι, ψιλό και χοντρό, μία χούφτα αλεύρι, τη ζάχαρη, τα αυγά και το λάδι.
-. τον χυλό που σχηματίζεται δεν σταματάμε να τον αναδεύουμε με μια κουτάλα.
-. όταν το μείγμα έχει γίνει αρκετά παχύρρευστο, το απλώνουμε σε λαδωμένο ταψί.
-. ψήνουμε στον φούρνο για περίπου μία ώρα.
-. μέχρι πριν από λίγα χρόνια η κ. Θεοδώρα έψηνε τη γαλόπιτα στα ξύλα.
-. ώρα που τα χρόνια πέρασαν, συμβιβάζεται αναγκαστικά με την ευκολία της ηλεκτρικής κουζίνας.
           κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr

https://ayla.culture.gr/wp-content/uploads/2016/12/DNPAAPK_Pites.pdf

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2022

Γλυκύτατο οξύμελι με τέσσερα πανίσχυρα συστατικά

Σε αυτό το άρθρο θα σας δώσω άλλη μια αγαπημένη μου συνταγή για οξύμελι
Μια συνταγή με όλα τα βήματα που ακολουθώ για να ετοιμάσω το ξιδόμελό μου με φασκόμηλο και τζίντζερ και μερικές συμβουλές για να είναι η διαδικασία ομαλή και αποτελεσματική, αν κάποιος θελήσει να ετοιμάσει το δικό του οξύμελι!
Οξυμέλι ή ξιδόμελο με μηλόξυδο,
τζίντζερ και φασκόμηλο
Ένας τέλειος συνδυασμός πανίσχυρων πρώτων υλών που μου δίνει ένα πανίσχυρο ρόφημα!
Τέσσερα προϊόντα, σε ένα μαγικό ρόφημα-ελιξήριο!
Δεν χρησιμοποιώ “ελαφρά τη καρδία” τη λέξη “μαγικό”
Οι  ιαματικές και θεραπευτικές ιδιότητες των τεσσάρων προϊόντων, που χρησιμοποιώ για να ετοιμάσω το ρόφημά μου, είναι πανίσχυρες και επιστημονικά τεκμηριωμένες… 
read more:https://botanologia.gr/glykytato-oxymeli-me-tessera-panischyra-systatika/

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2022

Παραδοσιακό παντεσπάνι


Σε όλες οι κουζίνες του κόσμου υπάρχουν λιτές,
οικονομικές και απέριττες συνταγές, η αποθέωση της φαντασίας και της ευρηματικότητας, οι οποίες έχουν "ξεπηδήσει" μέσα από από τα "ταπεινά βιβλία μαγειρικής" των αγροτών της υπαίθρου και των εργατών των μεγάλων εργατουπόλεων.
Πολλές από αυτές είναι συνταγές αρχαίας προέλευσης, οι οποίες επιβίωσαν στο πέρασμα του χρόνου, καθώς η λαϊκή γνώση τις ενστερνίστηκε,
ριζώθηκαν στις κουλτούρες των λαών,
καταγράφηκαν στο πολιτισμικό τους DNA, που ούτε οι αλλαγές στις αστικές συνήθειες κατάφεραν να τα εξαλείψουν.
Ο τρόπος που μαγείρευαν τις συνταγές αυτές έδινε ένα αίσθημα κορεσμού και χάριζαν στον οργανισμό πολλά φυτοθρεπτικά συστατικά, κάτι που σίγουρα, πολλά άτομα ούτε καν το γνώριζαν, απλά τα έτρωγαν για να επιβιώσουν.
Τέτοια παράδειγμα είναι η “Sopa de farigola” ή “Sopa de tomillo” της Καταλωνίας,
το Pappa al pomodoro της Τοσκάνης
η panzanella της τοσκάνης, αλλά και άλλων περιοχών της κεντρικής Ιταλίας
η περίφημη κρεμμυδόσουπα της Λυών - soupe à l’oignon à la lyonnaise 
το απέριττο gulyás της Ουγγαρίας 
και στα δικά μας - δεν ξεχνάμε τον τραχανά, αγαπημένο πιάτο όλης της Ελλάδας,
τα τουτουμάκια, το περίφημο ζυμαρικό της Πελοποννήσου,
τις περίφημες πίτες της Στερεάς Ελλάδας και της Ηπείρου...
Στο σημερινό μου άρθρο θα σας δώσω τη συνταγή ενός αγαπημένου γλυκού, διότι εκτός από τις συνταγές μαγειρικής που έχουν καταγραφεί στα κατάστιχα της μνήμης μας, έχουν καταγραφεί και πάμπολλες συνταγές ζαχαροπλαστικής...και...
Παντεσπάνι, το αγαπημένο, απλό,
χωρίς περιττές φιοριτούρες, από ένα παμπάλαιο τετράδιο της γιαγιάς μου!!!
Υλικά
10 αυγά - χωρισμένα σε ασπράδια και κρόκους
10 κουταλιές της σούπας σιμιγδάλι
10 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
βανίλια ή κάποιο άλλο άρωμα που αρέσει τη στιγμή εκείνη
ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού
βούτυρο για το ταψί
Σιρόπι
3 ποτήρια νερού ζάχαρη
3 ποτήρια νερό
σταγόνες χυμό λεμονιού
Και
Προθερμάνω το φούρνο μου στους 170 ή 180°C - ή ανάλογα με το φούρνο
Χωρίζω τα αυγά σε κρόκους και ασπράδια
Χτυπάω τα ασπράδια με το χυμό λεμονιού μέχρι να γίνει σφιχτή μαρέγκα.
Σ' ένα άλλο μπολ χτυπάω τους κρόκους με τη ζάχαρη,
τη βανίλια και το ξύσμα μέχρι να ασπρίσουν.
Προσθέτω το σιμιγδάλι και ανακατεύω
Στη συνέχεια προσθέτω τη μαρέγκα και ανακατεύω πολύ μαλακά, να ομογενοποιηθεί
Βουτυρώνω πολύ καλά με αγνό βούτυρο ένα ταψί Ν° 32 και ρίχνω το μείγμα, απλώνοντάς το να πάει παντού.
Ψήνω για 40 λεπτά ή μέχρι το μαχαίρι που θα το δοκιμάσω να βγει καθαρό.
Είναι βασικό - δεν ανοίγω τον φούρνο ποτέ πριν τα 30'.
Σιρόπι
Βάζω τα υλικά για το σιρόπι σε μια κατσαρόλα και ανακατεύω μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. 
Απ' την ώρα που θ' αρχίσει να βράζει, το αφήνω ακόμα για 6'
Ρίχνω το ζεστό σιρόπι όταν το γλυκό μου είναι τελείως κρύο.
Το αφήνω να "ξεκουραστεί"  ένα ολόκληρο βράδυ και 
το κόβω την επόμενη!
Τελικά τι είναι το παντεσπάνι;
Είναι μια λεπτή, αφράτη ζύμη, που αποτελείται από αλεύρι, αυγά, ζάχαρη και βούτυρο - σε κάποιες συνταγές το βούτυρο παραλείπεται.
Η ιστορία του ξεκινάει από εποχές πολύ πιο παλιές από την εποχή της Αναγέννησης. 
Λέγεται πως κάπου εκεί τον 16ο αιώνα, κάποιος ευφάνταστος ζαχαροπλάστης παρουσίασε ένα τέτοιο αφράτο γλυκό στην ισπανική αυλή. 
Αυτό ήταν - από το γαλλικό pain d’ Espagne, δηλαδή ισπανικό ψωμί, προήλθε το παντεσπάνι.
Και όταν επινοήθηκε το baking powder το παντεσπάνι "φούσκωσε" ακόμα περισσότερο. 
thalia

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2022

Αυτάρκεια - μαραθοκεφτέδες ή μαλαθροκεφτέδες...

Κεφτέδες με κιμά μοσχαρίσιο, 
με μπόλικο τριμμένο κρεμμύδι,
με μπόλικο μπαγιάτικο ψωμί και άφθονο δυόσμο!!!
Κεφτέδες με μαϊντανό και ρίγανη. 
Κεφτέδες με μάραθο και φρέσκα κρεμμυδάκια.
Κεφτέδες με τριμμέννη ντομάτα!
Κεφτέδες με...με...με...
Ψωμί μπαγιάτικο μπουλιασμένο στο ούζο, ή στο κρασί και αν δεν υπάρχει κάτι από αυτά, στο νεράκι!
Κεφτέδες σε όλη την Ελλάδα!
Οι ντοματοκεφτέδες της Σαντορίνης, 
αλλά και της Ανάφης και της Κιμώλου… 
Οι ναξιώτικοι πατατοκεφτέδες. 
Οι ρεβυθοκεφτέδες της Σίφνου, 
αλλά και της Ρόδου. 
Οι μελιτζανοκεφτέδες στη Μυτιλήνη. 
Οι κρητικοί κολοκυθοκεφτέδες, οι κολοκυθοκεφτέδες γενικώς. 
Οι κεφτέδες με την περίφημη αλευρόσαλτσα της Φλώρινας. 
Οι λαχανοκεφτέδες της Ηπείρου, 
της Θεσσαλίας, 
της Κρήτης. 
Οι χιώτικοι μαραθοκεφτέδες ή μαλαθροκεφτέδες
Τα σφουγγάτα, οι περίφημοι τυροκεφτέδες της Κύθνου. 
Τα σουτζουκάκια της Σμύρνης. 
Η λέξη δεν είναι ελληνική, έχει τουρκική καταγωγή και ρίζες περσικές. 
Η λέξη μόνο, όχι το φαγητό. 
Κεφτέδες φτιάχνουν εδώ και αιώνες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, εδώ όμως, στην Ελλάδα η ποικιλία των συνδυασμών για τους κεφτέδες σου κόβει την ανάσα.
Όσα χρόνια μαγειρεύω και "ψάχνω" την ελληνική κουζίνα, αλλά και τις κουζίνες του κόσμου, πουθενά δεν έχω βρει τέτοια ποικιλία συνδυασμών, 
τέτοιο πλούτο συνταγών, για τους κεφτέδες όσο στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα.
Η ευρηματικότητα με έχει αφήσει άναυδη!
Κάθε μάγειρας, κάθε μαγείρισσα επινοεί συνέχεια, αλλά και ανασύρει καταγεγραμμένες από τα βάθη των αιώνων στο πολιτισμικό του DNA, συνταγές και συνδυασμούς και ετοιμάζει τους προσωπικούς κεφτέδες, πολλές φορές αξιο­ποιώντας τα ελάχιστα διαθέσιμα. 
Τα ντοματάκια τους οι Σαντορινιοί, 
τα ρεβύθια τους οι Σιφνιοί, 
τον τραχανά τους οι Στερεοελλαδίτες,
τα λεμόνια, τα πορτοκάλια,
τα λάχανα και το λάδι τους οι Πελοπονήσιοι, ότι τέλος πάντων έδινε στον κάθε έναν ο τόπος του και έφτασε ο κεφτές, κάποια εποχή, 
να γίνει το συνώνυμο της φτωχικής κουζίνας των περισσευμάτων. 
Λίγος κιμάς,
πολύ ψωμί μπαγιάτικο,
ότι μυρωδικά έχει ο κήπος,
αλάτι, πάντα υπάρχει και έτοιμοι οι κεφτέδες!
Και κάπως έτσι έγιναν οι κεφτέδες η αγάπη των περισσοτέρων Ελλήνων!
Και έγιναν οι κεφτέδες η μνήμη των περισσότερων!
Γιατί οι κεφτέδες καταγράφηκαν εκεί, στα κατάστιχα στα "βάθη" του εαυτού μας και μας θυμίζουν, ελπίζω σε πολλούς, που γεννηθήκαμε,
που μεγαλώσαμε,
πως πορευτήκαμε...
Γιατί, ναι το φαγητό είναι μνήμη!!!
Μαραθοκεφτέδες χιώτικοι ευωδιαστοί.
Εάν ψάξουμε τις παραδοσιακές χιώτικες συνταγές, τότε σίγουρα ανάμεσά τους θα βρούμε τους κολοκυθοκεφτέδες και τους μαραθοκεφτέδες ή μαλαθροκεφτέδες
Είναι ένα  πιάτο που μαγειρεύεται σε διάφορα μέρη και χωριά των νησιών μας και κάθε μία νησιώτισσα μαγείρισσα κρύβει και το δικό της μυστικό. 
Οι μαραθοκεφτέδες είναι οι κεφτέδες της άνοιξης και του καλοκαιριού, όπου βρίσκουμε άφθονο τον μάραθο. 
Είναι απλοί, ντελικάτοι κεφτέδες με ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια, 
με μπόλικο μάραθο και χυλό από αλεύρι. 
Ανακατεύουμε όλα μας τα υλικά να ομογενοποιηθούν και
ρίχνουμε σε λάδι που έχει κάψει σε μέτρια θερμοκρασία, κουταλιά-κουταλιά και όταν ροδίσουν, αμέσως τα γυρίζουμε από την άλλη πλευρά και όταν τα βγάζουμε τα τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί.
Το μεγαλείο της απλότητας!!!
Πιο αναλυτικά
χρειάζομαι:
1 ματσάκι μάραθο ψιλοκομμένο
2 κολοκυθάκια τριμμένα στο χοντρό του τρίφτη και πολύ-πολύ  καλά στραγγισμένα
3 κρεμμυδάκια φρέσκα πολύ-πολύ ψιλοκομμένα
1 μεγάλη, ώριμη ντομάτα, χωρίς τα υγρά της, ψιλοκομμένη
αλάτι, πιπέρι
3/4 του κουτιού σόδα
αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
λάδι για το τηγάνισμα 
Και:
Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύω το αλεύρι με τη σόδα και φτιάχνω το κουρκούτι ρίχνοντας σιγά-σιγά στο αλεύρι τόσο νερό, ανακατεύοντας με το πιρούνι συνεχώς, όσο χρειάζεται να γίνει ένας χυλός πηχτός. 
Ρίχνω αλάτι, πιπέρι και όλα τα υλικά και ανακατεύω καλά. 
Σε ένα βαθύ τηγάνι ρίχνω αρκετό λάδι, ανάβω τη θερμοκρασία και όταν κάψει το λάδι ρίχνω με το κουτάλι το μείγμα μου.
Όταν ροδίσουν γυρνάω από την άλλη πλευρά. 
Τους βγάζω με τρυπητή κουτάλα και τους απλώνω σε απορροφητικό χαρτί..
Σερβίρω τους κεφτέδες μου ζεστούς και τους συνοδεύουμε ανάλογα με την περίσταση!!!
thalia

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2022

Πώς φτιάχνω “βοτανοπαγάκια” με ροφήματα βοτάνων

Πάντα ψάχνω νέους και βολικούς τρόπους για να προσθέσω βότανα στη διατροφή μας
Στα άρθρα μου που περιλαμβάνει η ενότητα – “μαγειρεύω με βότανα, ένας συνοπτικός γευστικός οδηγός” σας έχω δείξει διάφορους τρόπους ένταξης των βοτάνων στη διατροφή μας, διότι οι μικρές καθημερινές συνήθειες είναι αυτές που πραγματικά συνθέτουν τις μεγαλύτερες αλλαγές στη συνολική μας υγεία και ευεξία.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ξεκίνησα να φτιάχνω παγάκια από βότανα. 
Αυτή η απλή προετοιμασία είναι εύκολη, γρήγορη και προσφέρει μερικά υπέροχα οφέλη για το σκληρά εργαζόμενο σώμα μας και μυαλό μας. 
Απλώς προσθέτοντας μερικά “βοτανοπαγάκια” στο νερό μας,
στα ροφήματά μας, αλλά και στις σούπες μας εκμεταλλεύομαι τη δύναμη των βοτάνων χωρίς να καταβάλλω επιπλέον χρόνο ή προσπάθεια. 
Τα “βοτανοπαγάκια” ​​μου μετατρέπουν ένα απλό ποτήρι νερό σε γευστικό ρόφημα σε δευτερόλεπτα, και χαρίζουν σταδιακά επιπλέον βιταμίνες...