Σαν τροφή χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν όλα τα μέρη του βοτάνου , τα φύλλα ,
οι τρυφεροί βλαστοί αλλά και οι ρίζες.
Αυτός που ανέφερε πρώτος την μολόχα τον έβδομο αιώνα π.χ ήταν ο Ησίοδος.
Οι δε Βυζαντινοί σχολιαστές του , μας πληροφορούν ότι στα χρόνια εκείνα έφτιαχναν με μολόχα και με πολλά άλλα βότανα έναν θρεπτικότατο πολτό.
Στην αρχαία Ελλάδα καλλιεργούσαν την μολόχα μαζί με άλλα λαχανικά και βότανα στους κήπους τους.
Έλεγαν ότι σταματούσε την πείνα και τη δίψα.
Μολόχα , και την επαίνεσαν ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας.
Οι Ρωμαίοι την θεωρούσαν λιχουδιά και την είχαν στα τραπέζια τους.
Ο Κικέρων με τον Οράτιο μας αναφέρουν πολλές από τις ανακουφιστικές της ιδιότητες.
Ο Πλίνιος έλεγε ότι αν τρώμε μια χούφτα μολόχα τη μέρα δεν θα μας βρει καμία αρρώστια.
Ο Καρλομάγνος είχε διατάξει να καλλιεργείται μολόχα σ’ όλους τους αυτοκρατορικούς κήπους.
Οι Φελάχοι, που τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας ζούσαν με χόρτα , έφτιαχναν ένα νόστιμο φαγητό από τις ρίζες της μολόχας , τις οποίες...
read more:https://botanologia.gr/molocha-ena-agapimeno-kai-polytimo-votano-poy-quot-payei-tas-odinas-quot/
