Οφηλία: Υπάρχει δεντρολίβανο, αυτό είναι για ανάμνηση.Το έργο του Leonhart Fuchs De historia stirpium commentarii insignes/Αξιοσημείωτα σχόλια για την ιστορία των βοτάνων, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1542.
Προσευχήσου αγάπη μου,
να θυμάσαι. Και υπάρχουν πανσέδες, αυτό είναι για σκέψεις...
Αυτό το έργο-ορόσημο, ένας ογκώδης, φολιδωτός τόμος, περιγράφει στα λατινικά περίπου 497 βότανα και είναι εικονογραφημένο με πάνω από 500 υπέροχες ξυλογραφίες που βασίζονται σε παρατηρήσεις από πρώτο χέρι.
Ο Leonhart Fuchs που γεννήθηκε το 1501 ήταν Γερμανός γιατρός και βοτανολόγος.
Η κύρια αναγνωρισιμότητά του είναι ως συγγραφέας ενός μεγάλου βιβλίου για τα βότανα και τις χρήσεις τους ως φάρμακα,
ενός βοτανολόγιου, το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1542 στα λατινικά.
Περιέχει περίπου 500 ακριβή και λεπτομερή σχέδια βοτάνων, τα οποία τυπώθηκαν από ξυλογραφίες.
Τα σχέδια αποτελούν την πιο αξιοσημείωτη πρόοδο του βιβλίου σε σχέση με τα προηγούμενα. Αν και τα σχέδια είχαν χρησιμοποιηθεί και σε άλλα βιβλία βοτάνων, το βιβλίο του Fuchs απέδειξε και τόνισε τα υψηλής ποιότητας σχέδια ως τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο για να διευκρινιστεί τι σημαίνει ένα όνομα ενός βοτάνου!
Ο Leonhart Fuchs, ο συγγραφέας της Historia Stirpium, είναι γνωστός ως ο τρίτος από τους Γερμανούς πατέρες της Βοτανικής, μετά τον Otto Brunfels και τον Jerome Bock.
Στην πραγματικότητα, το έργο του Leonhart Fuchs εμπνεύστηκε σε μεγάλο βαθμό από το Herbarum vivae icones του Otto Brunfels - με βάση προσωπική παρατήρηση, το έργο του Otto Brunfels ήταν πρωτοποριακό και άλλαξε δραματικά την ποιότητα της βοτανικής απεικόνισης. Το μεγάλο βοτανολόγιο του Leonhart Fuchs, ωστόσο, σχεδιάστηκε σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από τα βιβλία βοτάνων των προκατόχων του.
Στόχος του ήταν να αναπαραστήσει κάθε ζωντανό βότανο και δήλωσε στην αφιερωματική επιστολή του ότι αυτό έγινε για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο επειδή "μια εικόνα εκφράζει τα πράγματα πιο σίγουρα και τα στερεώνει βαθύτερα στο μυαλό από ό,τι οι γυμνές λέξεις του κειμένου".
Επιπλέον, "δεν επιτρέψαμε στους τεχνίτες να ικανοποιήσουν τις ιδιοτροπίες τους, κάτι που θα έκανε το σχέδιο να μην ανταποκρίνεται με ακρίβεια στην αλήθεια".
Στον πρόλογο του έργου του, ο Fuchs εξηγεί ότι γράφει προς όφελος των συναδέλφων του γιατρών, δηλώνοντας αγανακτισμένος ότι ήταν δύσκολο να βρεθεί ένας γιατρός στους εκατό που να έχει ακριβή γνώση έστω και μερικών βοτάνων.
Κατά κύριο λόγο γιατρός και όχι βοτανολόγος, έδωσε έμφαση στις φαρμακολογικές πτυχές των βοτάνων, αν και περιγράφονται επίσης τα χαρακτηριστικά των βοτάνων, οι συνήθειες, τα ενδιαιτήματα και οι μορφές τους.
Μεταξύ των θεραπευτικών ιδιοτήτων που περιγράφονται για το γαϊδουράγκαθο, για παράδειγμα, ο Fuchs σημειώνει ότι "μια δραχμή σε βάρος" της ρίζας που λαμβάνεται σε κρασί, είναι ωφέλιμη κατά της μόλυνσης της πανούκλας.
Επιπλέον, η ίδια "βυθισμένη σε ξύδι, είναι χρήσιμη κατά της ψώρας,
του μολυσματικού κηρίου και όλων των κηλίδων του δέρματος, που είναι δύσκολο να θεραπευτούν, αν πλυθούν με το αφέψημα.
Το ίδιο βοηθά επίσης στον πονόδοντο".
Στόχος του Fuchs ήταν να συμπεριλάβει όλα τα γνωστά σε αυτόν βότανα με αναγνωρισμένες φαρμακευτικές ιδιότητες.
Ταξινομημένο αλφαβητικά με βάση τα ελληνικά ονόματα των βοτάνων, δεν έγινε καμία προσπάθεια για ένα φυσικό σύστημα ταξινόμησης: αυτό έπρεπε να περιμένει μέχρι το έργο του John Ray και του Carl Linnaeus.
