Herbal Medicine-Βοτανοθεραπεία Από την αρχαιότητα,τα βότανα εκτιμήθηκαν για τις αναλγητικές και θεραπευτικές τους ικανότητες. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 75% των φαρμάκων μας βασίζονται στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Οι κοινωνίες μας, διά μέσου των αιώνων, ανέπτυξαν τις δικές τους παραδόσεις για να καταφέρουν να κατανοήσουν τα φαρμακευτικά φυτά και τις χρήσεις τους. Κάποιες από αυτές τις παραδόσεις και τις ιατρικές πρακτικές μπορεί να μας φαίνονται παράδοξες και μαγικές, ενώ κάποιες άλλες λογικές και ορθολογιστικές, όλες τους όμως είναι προσπάθειες να ξεπεραστούν οι ασθένειες και ο πόνος και στο τέλος-τέλος να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής. Αυτά με λίγα λόγια ορίζουν την βοτανοθεραπεία.

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017

πως να κάνουμε το δικό μας πετιμέζι - 2ος τρόπος

"πως να ετοιμάσουμε το δικό μας πετιμέζι"

συνεχίζω την παράθεση επιλεγμένων αναρτήσεων για το "πως να ετοιμάσουμε το δικό μας πετιμέζι" με μιά συνταγή που βρήκα faghta-giagias.blogspot.com
λοιπόν:
Μούστος είναι ο χυμός που παίρνουμε όταν στύψουμε και λιώσουμε τα σταφύλια.
Πετιμέζι είναι ο παχύρρευστος, συμπυκνωμένος χυμός, με ωραία γλυκιά και ελαφρώς ξινή γεύση, που παίρνουμε μετά από το βράσιμο του μούστου.

Υλικά 
•   10 κιλά σταφύλια ροδίτη ή φίλερο, που θα μας δώσουν περίπου 5 λίτρα χυμό σταφυλιού, που τον λέμε μούστο.
Από αυτό, όταν το βράσουμε θα μας μείνει 1½ λίτρο καθαρισμένος (κομμένος), ελαφρά συμπυκνωμένος μούστος, για μουσταλευριά και άλλα γλυκά.
Συνεχίζοντας κι άλλο το βράσιμο, τελικά θα μας μείνει  ½ λίτρο πετιμέζι.
Εκτέλεση
Παίρνουμε σταφύλια ώριμα και γερά, όποιας ποικιλίας θέλουμε και το βασικότερο χωρίς φυτοφάρμακα, (αν βρούμε).
Αν είμαστε σίγουροι ότι δεν έχουν φυτοφάρμακα, τ᾿ αφήνουμε όπως είναι.
Αν δεν είμαστε, τα πλένουμε πολύ καλά και τα αφήνουμε να στραγγίξουν τελείως.
Βάζουμε τα σταφύλια σε δόσεις, σε ένα μεγάλο σουρωτήρι, (αυτό για τα μακαρόνια), που το ᾿χουμε τοποθετήσει μέσα σε μια λεκανίτσα.
Πιέζουμε τα σταφύλια με τα χέρια μας και τις γροθιές μας, ώστε οι ρώγες να λιώσουν και να πέσει από το σουρωτήρι ο χυμός, χωρίς φλούδες, μικρά κοτσανάκια και κουκούτσια.
Ό,τι περισσέψει, το βάζουμε μέσα σε ένα τουλπάνι, (ύφασμα) και το στίβουμε, ώστε να βγάλουμε όσο το δυνατό περισσότερο μούστο.
(Δεν χρησιμοποιούμε μπλέντερ ή μούλτι, γιατί δεν πρέπει να κρατήσουμε φλούδες και κουκούτσια).
Αφού στίψουμε τα σταφύλια, παίρνουμε το μούστο, ο οποίος μετά από 12 - 20 ώρες περίπου, θα αρχίζει να «βράζει», να ζυμώνεται δηλαδή.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι φυσικοί μύκητες που υπάρχουν στο φλοιό και στη σάρκα του σταφυλιού, προκαλούν το «βρασμό», τη «ζύμωση», μετατρέποντας τα σάκχαρα σε οινόπνευμα, κάνοντας τελικά το μούστο κρασί.

Επειδή όμως, ο μούστος που έχει αρχίσει να «βράζει», δεν κάνει για πετιμέζι, θα πρέπει όσο γίνεται γρηγορότερα, να τον «κόψουμε», να  σταματήσουμε δηλαδή την διαδικασία ζύμωσης και να τον καθαρίσουμε.
Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να βάλουμε σε μια κατσαρόλα το μούστο μας και να τον βράσουμε.

Κάποιοι, βράζουν το μούστο μαζί με ασπρόχωμα ή στάχτη, (κοσκινισμένη και από καθαρά ξύλα, μία κουταλιά της σούπας σε κάθε κατσαρόλα), κι αυτό για να καθαρίσει το μείγμα εύκολα, επειδή η στάχτη το κάνει να αφρίζει πολύ, και έτσι όταν ξαφρίζουμε με τρυπητή κουτάλα, παίρνουμε μαζί τα μικροσκοπικά σκουπιδάκια των σταφυλιών.
Όμως, αν πλύνουμε καλά τα σταφύλια, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε στάχτη.
Το χυμό λοιπόν που θα πάρουμε, (το μούστο δηλαδή), τον σουρώνουμε σε μια κατσαρόλα με ψιλό σουρωτήρι και τον βάζουμε σε μέτρια φωτιά να βράσει, για να τον «κόψουμε», χωρίς να προσθέσουμε τίποτα.
Όταν αρχίσει να βράζει και να βγαίνει αφρός, ξαφρίζουμε προσεκτικά και συνεχίζουμε το βράσιμο και το ξάφρισμα, για όσο διάστημα θα βγαίνει αφρός.

Μόλις σταματήσει ο αφρός, περίπου στα 20΄- 25΄, σβήνουμε το μάτι και μετά από λίγο, αποσύρουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε το μούστο να παγώσει για 30΄.

Όταν περάσει το μισάωρο, σουρώνουμε το μούστο, σε καθαρή κατσαρόλα, χρησιμοποιώντας πολύ ψιλό τουλπάνι, διπλωμένο 2 φορές.
Σε αυτό το σημείο, έχουμε «κομμένο» και καθαρισμένο μούστο και οι περισσότεροι τον χρησιμοποιούν όπως είναι για μουσταλευριά ή άλλα γλυκά, προσθέτοντας όμως ζάχαρη, γιατί σ᾿ αυτή τη φάση ο μούστος είναι αρκετά ξινός.
Η γιαγιά μου συνήθιζε, μετά το σούρωμα, να συνεχίζει το βράσιμο, συμπυκνώνοντας το μούστο, μέχρι να γλυκάνει και να μην χρειάζεται ζάχαρη.

Γι᾿ αυτό λοιπόν, συνεχίζουμε το βράσιμο, προσέχοντας όταν βγάζει αφρό, να τον καθαρίζουμε και σιγοβράζουμε για περίπου 1½ ώρα ακόμη, μέχρι να μείνει το ⅓ της αρχικής ποσότητας, να πάρει καφέ χρώμα και να γλυκάνει.

Τον αφήνουμε να σταθεί μέχρι την επόμενη ημέρα και να κατακάτσει το υγρό.
Τον μεταγγίζουμε σε άλλο σκεύος με προσοχή, χωρίς να αναταράξουμε το μούστο και φροντίζοντας να μείνουν τα κατακάθια στην κατσαρόλα.

Σε αυτό το σημείο έχουμε, ελαφρά συμπυκνωμένο μούστο, κατάλληλο για μουσταλευριά, ή μπορούμε να συνεχίσουμε τη διαδικασία και να τον κάνουμε πετιμέζι.
Σαν μούστο, μπορούμε να τον διατηρήσουμε στο ψυγείο για 3 ημέρες, στην κατάψυξη για 3 μήνες, ή μπορούμε να φτιάξουμε μουσταλευριά, μουστοκούλουρα, μουστόπιτα κ.λπ.

Πετιμέζι
Για να κάνουμε τον «κομμένο» και ελαφρά συμπυκνωμένο μούστο πετιμέζι, τον βράζουμε πάλι σε μια κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά, ξαφρίζοντας όποτε είναι αναγκαίο.
Σιγοβράζουμε για 50΄- 60΄ λεπτά περίπου, μέχρι να αποκτήσει σκούρο χρώμα σαν της καραμέλας, αν και μπορεί να είναι και πιο ανοιχτόχρωμο, ανάλογα με το σταφύλι.
Θα καταλάβουμε ότι είναι έτοιμο, όταν αρχίσει να σχηματίζει πολλές φουσκάλες στην επιφάνεια.
Μπορούμε να το κάνουμε όσο πυκνό ή αραιό θέλουμε, προσέχοντας μόνο, να μην το βράσουμε πάρα πολύ, γιατί θα μας ζαχαρώσει, αλλά και να το «δέσουμε» αρκετά, για να μην μας μουχλιάσει.
Η υφή του πρέπει να είναι σαν του σιροπιού ή σαν αραιωμένο μέλι, δηλαδή πυκνό αλλά ρευστό.
Αφού το ετοιμάσουμε, το διατηρούμε σε αποστειρωμένα μπουκάλια, εκτός ψυγείου για πολλούς μήνες, σε μέρος σκοτεινό και δροσερό.

Το πιο ισχυρό βότανο μαγειρικής στον πλανήτη σε μια δυναμωτική σάλτσα

Aν αγαπάμε την ελληνική κουζίνα τότε το πιθανότερο είναι ότι απολαμβάνουμε τα οφέλη από την άφθονη προσθήκη ρίγανης στα περισσότερα φαγητά μας – και γιατί αυτό;
Διότι οι περισσότερες έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν τοποθετήσει τη ελληνική ρίγανη στην κορυφή της λίστας ως το πιο ισχυρό βότανο μαγειρικής στον πλανήτη.
Αυτό το νόστιμο βότανο -και θα τολμήσω να πω παραγκωνισμένο τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας- περιέχει τα περισσότερα και ισχυρότερα φυτοθρεπτικά συστατικά.
Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών η ρίγανη περιέχει την υψηλότερη, έως και είκοσι φορές, αντιοξειδωτική δράση από ό,τι άλλα υπό μελέτη βότανα.
Αυτή η ισχυρή αντιοξειδωτική δράση της κρατά τα κύτταρά μας υγιή και απρόσβλητα από τις ζημιές που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες μειώνοντας τον κίνδυνο για καρκίνο,
καρδιακές παθήσεις,
αρτηριοσκλήρυνση,
πρόωρη γήρανση.
Επίσης η ρίγανη έχει ισχυρές αντιμικροβιακές ιδιότητες, οι οποίες μας προστατεύουν από...

Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017

πως να κάνουμε το δικό μας πετιμέζι - 1ος τρόπος

αυτή την εποχή σε όλες τις λαϊκές μας βρίσκουμε γευστικότατα σταφύλια,
σχεδόν όλων των ποικιλιών,
και θα ήταν κρίμα να μην κάνουμε το δικό μας πετιμέζι...

έτσι συνέλεξα επιλεγμένες συνταγές για το "πως να ετοιμάσουμε το δικό μας πετιμέζι"

και
όποια από όλες μας ταιριάζει ας την ακολουθήσουμε για να ετοιμάσουμε αυτό το πολύτιμο και δυσεύρετο ίαμα-γιατί τελικά το πετιμέζι δεν είναι ένα απλό γλυκαντικό αλλά ένα πολύτιμο ίαμα που παρασκευάζουμε στο σπίτι με υλικά αποκλειστικά από τη φύση...
ξεκινάω με μιά από τις πιό απλές συνταγές που βρήκα στο bostanistas.gr
πετιμέζι
Είναι έτοιμο σε φάσεις επτά κι αν το βάλω σε αποστειρωμένα βάζα ή μπουκάλια μπορεί να διατηρηθεί για χρόνια.
Φάση 1η: Καλό πλύσιμο
Φάση 2η: Ελέγχω τις ρόγες μία μία
Φάση 3η: Δεύτερος έλεγχος και στέγνωμα
Φάση 4η: Ζυμώνω σταφυλάκια με τα δυο χεράκια
Φάση 5η: Σουρώνω και ζυγίζω το μούστο (για παράδειγμα από 3,3 κιλά σταφύλια ροδίτη πήρα 1.750 γρ. χυμό)
Φάση 6η: Βάζω το χυμό να βράσει και τον ξαφρίζω συνεχώς.
Η διαδικασία αυτή διαρκεί περίπου μία ώρα και το σπίτι μυρίζει υπέροχα, μεθυστικά
Φάση 7η: Μόλις μείνει το μισό σε όγκο σιρόπι, κατεβάζω την κατσαρόλα απο τη φωτιά.
Το πετιμέζι είναι έτοιμο, το μοιράζω σε αποστειρωμένα μπουκάλια (αν είναι πιο αραιό) ή σε βαζάκια (αν είναι πιο πυκνό).
και μιά παραλλαγή πάλι από το bostanistas.gr
από την φάση 6η και μετά:
Βάζετε σε μεγάλη κατσαρόλα μερικά λίτρα φρέσκο χυμό σταφυλιού (και διαφορετικά είδη, αν θέλετε) σουρωμένο.
Βράζετε για μισή ώρα και κατεβάζετε απ τη φωτιά μέχρι να κρυώσει.
Βάζετε την κατσαρόλα στο ψυγείο για τουλάχιστον 5 - 6 ώρες.
Βγάζετε απ το ψυγείο και μεταφέρετε τον χυμό σε καθαρή κατσαρόλα, αργά και λίγο-λίγο, προσέχοντας τα κατακάθια να μείνουν όλα στην αρχική κατσαρόλα. Βράζετε τον καθαρό πια χυμό σε σχετικά χαμηλή φωτιά ξεσκέπαστο για δυο - τρεις ώρες τουλάχιστον, έως ότου ελαττωθεί κατά πολύ ο όγκος του και γίνει αρκετά πυκνό σιρόπι.
Ανακατεύετε όλο και πιο συχνά προς το τέλος με ξύλινη κουτάλα και βάζετε σε αποστειρωμένα βάζα (25 λεπτά σε φούρνο 120 βαθμών).
~~~~~~
ας προετοιμαστούμε λοιπόν να κάνουμε το πετιμέζι μας και ας επιλέξουμε τον τρόπο που μας ταιριάζει!!!
Καλή επιτυχία!
-2. πως να κάνουμε το δικό μας πετιμέζι - 2ος τρόπος:https://botanologia.blogspot.com/2017/10/2_20.html
-3. πως να κάνουμε το δικό μας πετιμέζι - 3ος τρόπος:https://botanologia.blogspot.com/2017/10/3.html
-4. πετιμεζιού παραλειπόμενα -πως να κάνουμε το δικό μας πετιμέζι - 4ος τρόπος:https://botanologia.blogspot.com/2017/11/4.html
botanologia.blogspot.gr/-thalia

pesto με φύλλα άγριου σκόρδου και αλεσμένα αμύγδαλα

Ελάτε να κάνουμε ένα πεντανόστιμο pesto με φύλλα σκόρδου και αμύγδαλα
Τα ​​φύλλα άγριου σκόρδου είναι μια πραγματικά ξεχωριστή απόλαυση,και είναι πάντα στην διάθεσή μας όταν οι φυτεμένοι μας βολβοί σκόρδου έχουν αρχίσει να μας χαρίζουν τους τρυφερούς βλαστούς τους!
Τα πράσινα φύλλα του σκόρδου έχουν μια υπέροχη λεπτή γεύση σκόρδου και μας είναι χρήσιμα σε πολλές συνταγές καιειδικά σε πάνγευστα pesto,σαλάτες καισάλτσες!
Ας δούμε πως να το ετοιμάσουμε:
Λοιπόν,για ένα φλιτζάνι θα χρειαστούμε
-τρία φλιτζάνια φύλλα σκόρδου
-μισό φλιτζάνι αλεσμένα αμύγδαλα
-μισό φλιτζάνι λάδι
-δυό κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού ή και περισσότερο
-ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού σκόνη μουστάρδας
-αλάτι,όσο πάρει
-πιπέρι,όσο πάρει..
read more:https://botanologia.gr/pesto-me-fylla-agrioy-skordoy-kai-alesmena-amygdala/

O Θέμος Ποταμιάνος και η “Mαγειρική των περιστάσεων” ή όπως έλεγε “η μαγειρική της κατοχής”

ο Θέμος Ποταμιάνος έγραψε την «Mαγειρική των περιστάσεων»
ή όπως αλλιώς την έλεγε
"τη μαγειρική της κατοχής"
το λιτό και αξιόλογο αυτό βιβλίο μαγειρικής
πρωτοκυκλοφόρησε το 1943 λίγους μήνες πριν από την απελευθέρωση.
σήμερα το ξαναβρίσκουμε να ξαναβγαίνει από την «Eστία»
Και γράφει ο Ποταμιάνος:
«Mερικοί θα πουν “αυτό πάλι είναι από τ’ άγραφα! Eνας συγγραφέας, ένας λογοτέχνης να γράφει βιβλία μαγειρικής!”.
Kαι όμως έχουν άδικο.
Ένας συγγραφέας μπορεί να γράφει για όλα τα πράγματα και ούτε έχει σημασία το τι γράφει κανείς, αλλά το πώς το γράφει.»
Και κάτι άλλο.
Ένα βιβλίο τεχνικό, πρακτικό, οδηγητικό δεν αποκλείεται να έχει και λογοτεχνικές αρετές.
O σκοπός μου όμως εδώ δεν είναι να γράψω ένα βιβλίο λογοτεχνικό αλλά ένα βιβλίο επίκαιρο.
Μαζί με όλ' αυτά πρέπει να προσθέσω πως εμείς οι λογοτέχνες,συγγενεύουμε λίγο με τους μαγείρους όπως και κάθε καλλιτέχνης.
Γιατί και η μαγειρική είναι μία τέχνη,η τέχνη της παρασκευής ωραίων φαγητών και
δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο που προκειμένου για ένα καλό φαγητό,έχουν μεταχειριστεί την έκφραση "ποίημα του ουρανίσκου"
Τώρα όμως γιεννιέται ένα άλλο ζήτημα.
read more:https://botanologia.gr/o-themos-potamianos-kai-i-quot-mageiriki-ton-peristaseon-quot-i-opos-elege-quot-i-mageiriki-tis-katochis-quot/

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

Ένα γευστικό και ιδανικό smoothie για επίπεδη κοιλιά!

                              
Επίπεδη κοιλιά : Ένας γευστικός και ιδανικός χυμός για να διώξουμε το λίπος από την κοιλιά μας
Όταν τροφοδοτούμε τον οργανισμό μας με υγιεινά καθαρά-χωρίς χημικά πρόσθετα-φαγητά χτίζουμε ένα προστατευτικό τείχος που οι ασθένειες είναι δύσκολα να προσπελάσουν.
Ο οργανισμός μας δεν συσσωρεύει τοξίνες και το αντιαισθητικό λίπος δεν έχει θέση!
Και ακριβώς το αντιαισθητικό λίπος είναι το πρόβλημα,γιατί λίπος έχουμε όλοι,
τόσο το υποδόριο που είναι κάτω από το δέρμα μας και 
βοηθά στη μόνωση του σώματος μας όσο και το σπλαχνικό λίπος που προστατεύει τα εσωτερικά μας όργανα.
Όμως με το άγχος,την καθιστική ζωή,την λάθος διατροφή, το λίπος αυξάνει πέραν του κανονικού,
και δυστυχώς συσσωρεύεται στην περιοχή της κοιλιάς μας!
Από τα δύο λίπη το σπλαχνικό λίπος είναι το πιο επικίνδυνο αλλά,ευτυχώς, είναι και το λίπος που μπορούμε να χάσουμε πιο εύκολα....
read more:https://botanologia.gr/enas-geystikos-kai-idanikos-chymos-gia-epipedi-koilia/

Ανακαλύπτοντας τον μηχανισμό της αυτοφαγίας

αυτοφαγία-πρόκειται για μια ζωτικής σημασίας –αλλά παραγνωρισμένη μέχρι πρόσφατα– βιολογική λειτουργία που επιτρέπει στα κύτταρα να «αποδομούν» και να «ανακυκλώνουν» τα διάφορα κυτταρικά «απορρίμματα», π.χ. μη λειτουργικές πρωτεΐνες, κατεστραμμένα κυτταρικά οργανίδια, βλαπτικές χημικές ουσίες, επικίνδυνους μικροοργανισμούς κ.ο.κ.

Για να αποτιμήσει κανείς την πραγματική γνωστική και πρακτική αξία των φετινών Νόμπελ, οφείλει να εξετάσει το πώς προέκυψαν και γιατί τελικά επιλέχθηκαν, τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, οι συγκεκριμένες έρευνες.
Σήμερα θα παρουσιάσουμε τα φετινά Νόμπελ στην Ιατρική και τη Χημεία.
Θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι η επικράτηση και η ευρύτερη αποδοχή μιας νέας επιστημονικής ιδέας είναι μια αμιγώς ορθολογική διεργασία, όπου η «αλήθεια» επιβάλλεται αυτομάτως λόγω κάποιων επαρκών πειραματικών ή εμπειρικών επιβεβαιώσεων.
Πώς λοιπόν δικαιολογείται η ετήσια επιλογή επιβράβευσης με Νόμπελ ορισμένων ερευνών και όχι κάποιων άλλων που θεωρούνται εξίσου ενδιαφέρουσες ή καλά τεκμηριωμένες;
Η απάντηση δεν είναι πάντοτε σαφής, επειδή ο επιστημονικός ανταγωνισμός είναι εξίσου λυσσαλέος με τον οικονομικό-πολιτικό ανταγωνισμό.
Με τη διαφορά όμως ότι ο επιστημονικός ανταγωνισμός διέπεται από πιο αυστηρούς κανόνες και αποτιμάται (συνήθως) με πιο αντικειμενικά κριτήρια.
Κάτι που επιβεβαιώνεται και από την απονομή των φετινών βραβείων Νόμπελ σε πρωταγωνιστές των λεγόμενων «σκληρών» επιστημών: Ιατρική, Φυσική, Χημεία.
Στο σημερινό άρθρο παρουσιάζουμε τα φετινά Νόμπελ στην Ιατρική και τη Χημεία, ενώ στο επόμενο θα εξετάσουμε αναλυτικά την επιβράβευση των συγκεκριμένων ερευνών στη Φυσική.
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
Το φετινό βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας κέρδισε επάξια ο κορυφαίος Ιάπωνας κυτταρικός βιολόγος Yoshinori Ohsumi από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τόκιο για τις πολυετείς έρευνές του που τον οδήγησαν στην αποκάλυψη του θεμελιώδους κυτταρικού μηχανισμού της αυτοφαγίας.
Πρόκειται για μια ζωτικής σημασίας –αλλά παραγνωρισμένη μέχρι πρόσφατα– βιολογική λειτουργία που επιτρέπει στα κύτταρα να «αποδομούν» και να «ανακυκλώνουν» τα διάφορα κυτταρικά «απορρίμματα», π.χ. μη λειτουργικές πρωτεΐνες, κατεστραμμένα κυτταρικά οργανίδια, βλαπτικές χημικές ουσίες, επικίνδυνους μικροοργανισμούς κ.ο.κ.
Οι πρώτες υποψίες για την ύπαρξη ενός κυτταρικού μηχανισμού αυτο-αποδόμησης και ανακύκλωσης διατυπώθηκαν κατά τη δεκαετία του 1960.
Κυρίως χάρη στις πρωτοποριακές ανακαλύψεις του Βέλγου Christian de Duve για τη λειτουργία των «λυσοσωμάτων»: τα ενδοκυτταρικά κυστίδια που περιβάλλονται από μια μεμβράνη και περιέχουν ισχυρά υδρολυτικά ένζυμα για την αποδόμηση τόσο των μεγαλομορίων (π.χ. πρωτεΐνες, κυτταρικά απόβλητα) όσο και των κυτταρικών οργανιδίων ή μικροοργανισμών που θα βρεθούν μέσα στα λυσοσώματα.
Ο Christian de Duve, ο οποίος το 1974 κέρδισε το Νόμπελ για την ανακάλυψη των λυσοσωμάτων, ήταν ο πρώτος που υπέθεσε ότι όλα τα κύτταρα πρέπει να διαθέτουν μια λειτουργία αυτο-αποδόμησης και ανακύκλωσης την οποία ονόμασε «αυτοφαγία», από τις ελληνικές λέξεις «εαυτόν» και «τρώω».
Ομως, τις επόμενες τρεις δεκαετίες ελάχιστη πρόοδος έγινε στην κατανόηση αυτής της περίπλοκης κυτταρικής-βιοχημικής διεργασίας.
Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας
Η κατάσταση άλλαξε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ο Yoshinori Ohsumi πραγματοποίησε τις πρώτες σημαντικές ανακαλύψεις του σχετικά με τα γονίδια που ρυθμίζουν την αυτοφαγία στον μονοκύτταρο ζυμομύκητα και κατόπιν στα πολυκύτταρα θηλαστικά.
Με τα πρωτοποριακά του πειράματα, ο Ιάπωνας κυτταρολόγος κατάφερε να αποκαλύψει, σταδιακά, τους περίπλοκους κυτταρικούς μηχανισμούς της αυτοφαγίας.
Πράγματι, όποτε τα κύτταρα ενός οργανισμού βρίσκονται υπό πίεση ή σε καταστάσεις stress, λόγω έλλειψης τροφής, μόλυνσης ή τραυματισμού, τότε ενεργοποιούν τον μηχανισμό της αυτοφαγίας και μάλιστα είναι γενετικά προγραμματισμένα να το κάνουν!
Γιατί κέρδισε η αυτοφαγία;
Οι περισσότεροι ειδικοί στο πεδίο των βιοϊατρικών ερευνών ήταν βέβαιοι ότι το φετινό Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας θα το κερδίσουν οι πρωταγωνιστές της ανακάλυψης του «CRISPR/Cas9», του πανίσχυρου νέου εργαλείου της γενετικής μηχανικής που επιτρέπει την εστιασμένη, αποτελεσματικότατη και πάμφθηνη «κοπτική-ραπτική» όλων των γονιδίων.
Αντίθετα με όλες τις προβλέψεις, η επιτροπή του βραβείου Νόμπελ επέλεξε φέτος να βραβεύσει τις κυτταρολογικές μελέτες του Yoshinori Ohsumiγια την αυτοφαγία.
Από το 1993, αυτός ο ερευνητής μελέτησε στο εργαστήριό του στο Τόκιο τις γονιδιακές, βιοχημικές και κυτταρολογικές προϋποθέσεις του περίπλοκου κυτταρικού μηχανισμού της αυτοφαγίας, αναδεικνύοντας την αποφασιστική λειτουργία που αυτή επιτελεί στη φυσιολογική ζωή αλλά και την παθολογία των κυττάρων μας.
Γεννημένος στην Ιαπωνία το 1945, ο Yoshinori Ohsumi σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Αφού ειδικεύτηκε στο περίφημο Ινστιτούτο Rockefeller στη Νέα Υόρκη επέστρεψε στο Τόκιο, όπου μέχρι σήμερα διευθύνει τη Μονάδα Κυτταρικής Βιολογίας.
Σε μια εποχή όπου το κυρίαρχο βιοϊατρικό Παράδειγμα επιτάσσει ολοένα και πιο γονιδιοκεντρικές και εξατομικευμένες ιατρικές-θεραπευτικές πρακτικές, η επιλογή να επιβραβεύσουν με το Νόμπελ Ιατρικής μια τόσο βασική και όχι άμεσα εφαρμόσιμη έρευνα μοιάζει σχεδόν προκλητική.
Η αρχική, όμως, έκπληξη ή η καχυποψία μας υποχωρεί μόλις συνειδητοποιήσουμε τη θεμελιώδη λειτουργία που επιτελεί η αυτοφαγία στη φυσιολογική ζωή και την παθολογία των κυττάρων.
Για παράδειγμα, θεωρείται πλέον βέβαιο ότι εμπλέκεται άμεσα στην εμφάνιση νευροεκφυλιστικών παθήσεων (όπως η νόσος του Πάρκινσον) αλλά και στην ανάπτυξη διαφόρων μορφών καρκίνου.
Επομένως, αν μάθουμε να ενεργοποιούμε ή να απενεργοποιούμε επιλεκτικά τον κυτταρικό μηχανισμό της αυτοφαγίας, τότε ίσως καταφέρουμε να αντιστρέψουμε τις παθολογικές συνέπειες διάφορων ασθενειών!
Διόλου περίεργο που αρκετοί ερευνητές περιγράφουν την αυτοφαγία ως «ουροβόρο όφι», δηλαδή το φίδι ή ο δράκος που τρώει την ουρά του αποτελεί ένα προεπιστημονικό (αλχημιστικό) σύμβολο που αναπαριστά ικανοποιητικά -αλλά μονοδιάστατα!- αυτήν την πολυεπίπεδη ομοιοστατική διεργασία «αυτο-αποδόμησης» και ταυτόχρονα «αυτο-ανακύκλωσης» που ρυθμίζει τη φυσιολογική λειτουργία και την υγεία των κυττάρων μας.
Ποιός είναι
Γεννημένος στην Ιαπωνία το 1945, ο Yoshinori Ohsumi σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο.
Αφού ειδικεύτηκε στο περίφημο Ινστιτούτο Rockefeller στη Νέα Υόρκη επέστρεψε στο Τόκιο, όπου μέχρι σήμερα διευθύνει τη Μονάδα Κυτταρικής Βιολογίας.
Από το 1993 μελετά εκεί τις γονιδιακές, βιοχημικές και κυτταρολογικές προϋποθέσεις του περίπλοκου κυτταρικού μηχανισμού της αυτοφαγίας, αναδεικνύοντας την αποφασιστική λειτουργία που αυτή επιτελεί στη φυσιολογική ζωή αλλά και την παθολογία των κυττάρων μας.

efsyn.gr