Λυγαριά, το πολύτιμο βότανο που λατρεύει τις γυναίκες

Λυγαριά, θάμνος αυτοφυόμενος και φυλλοβόλος.
Στις ακροποταμιές την συναντάμε να φυτρώνει και στις όχθες των χειμάρρων και των ρυακιών.
Αγαπάει τις υγρές τοποθεσίες.
Με βλαστό πολύ χνουδωτό τετραγωνικό με μακρόμισχα φύλλα στενόμακρα, λογχοειδή γεμάτα αρώματα και φαρμακευτικές ιδιότητες.
Τα λουλούδια της με τον κωδωνοειδή κάλυκα ξεπετιούνται στις κορυφές των διακλαδισμένων μίσχων -βότρυς- κάθε τέλος καλοκαιριού.
Άσπρα,
γαλάζια και μενεξεδιά χαρίζοντάς μας την ευωδιά τους μέχρι το τέλος του Νοέμβρη.
Ο καρπός της μια τετράσπερμη αρωματική δρύπη πλήρεις φαρμακευτικών ιδιοτήτων, ο οποίος ωριμάζει τον φθινόπωρο.
Τα ευλύγιστα κλαδιά της της έδωσαν το όνομά της.
Λυγαριά την λέμε και λυγιά και καναπίτσα και αλυγαριά!
Οι επιστήμονες την ονομάζουν “άγνος η κοινή” και είναι παγκοσμίως γνωστή ως “Vitex agnus-castus”.
Αυτά τα ευλύγιστα κλωνάρια της χρησιμοποιούσαν οι καλαθοποιοί-καλαθοπλέχτες να κάνουν κοφίνια για να μεταφέρουν οι νοικοκυρές την μπουγάδα τους,
οι σταφιδοπαραγωγοί την σταφίδα τους στ’αλώνια...
read more:https://botanologia.gr/lygaria-to-polytimo-votano-poy-latreyei-tis-gynaikes/

Τσουκνίδα , ένα βότανο με σπουδαίες θεραπευτικές ιδιότητες

Τσουκνίδα , ένα ταπεινό και περιφρονημένο βότανο με ισχυρότατες φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες.
Και το φαρμακευτικό όνομα αυτής Urtica dioica
Τσουκνίδα ,το βότανο που είναι πανταχού παρόν.

Σαν την υγειά σου έχασες και θες να την κερδίσεις
μόνο με βότανα της γης θα την ξαναποκτήσεις.

Τσουκνίδα και οι περισσότεροι γνωρίζουμε το τσούξιμό της αν έρθουμε σε επαφή μαζί της , λίγοι όμως γνωρίζουμε ότι ο Ιπποκράτης είχε κατατάξει την τσουκνίδα ανάμεσα στα φυτά «πανάκεια» , το οποίο σήμερα ,ύστερα από τόσους αιώνες ,  κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.
Ο Διοσκουρίδης κατέγραψε μιά σειρά χρήσεων της τσουκνίδας:
~ φρεσκοκομμένα φύλλα ως έμπλαστρο για τις σηπτικές πληγές.
~ τον χυμό της για τις αιμορραγίες της μύτης
~ τα μαγειρεμένα της φύλλα αναμεμιγμένα με μύρο για...
read more:https://botanologia.gr/tsoyknida-ena-votano-me-spoydaies-therapeytikes-idiotites/

Φασκόμηλο – Το βότανο της αθανασίας πολλών αρχαίων λαών

Φασκόμηλο ,γνωστό και ως αλισφακιά ή ελελίσφακος και το λατινικό του όνομα Salvia officinalis
Φασκόμηλο.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι χάριζε στον άνθρωπο την αθανασία.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ήταν ιερό,γιατί μπορούσε να σώσει την ζωή του ανθρώπου ή να του την χαρίσει.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι του είχαν μεγάλο σεβασμό και για αυτό συνόδευαν την συγκομιδή του με ειδικές τελετουργίες.
Οι Γάλλοι το ονομάζουν «το ελληνικό τσάι» και όπως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι το χρησιμοποιούν σαν τρόφιμο και σαν ίαμα.
Οι Κινέζοι,το ιερό αυτό βοτάνι των αρχαίων Ελλήνων το ονόμαζαν «ελληνικό βλαστάρι» και το θεωρούσαν πολύ καλύτερο από το δικό τους τσάι.
Λέγεται ότι κατά την ακμή του εμπορίου του κινέζικου τσαγιού με την δύση,οι Κινέζοι αντάλλασσαν δύο δεσμίδες τσάι κινέζικο με μία δεσμίδα ελληνικό φασκόμηλο.
Στην Κρήτη που το φασκόμηλο φύεται εν αφθονία,υπήρχε παράδοση να γίνεται η συγκομιδή την πρώτη και την δεύτερη μέρα του Μάη και πριν από την ανατολή του ήλιου.
Φασκόμηλο:Το βοτανικό του όνομα Salvia officinalis προέρχεται από την λατινική λέξη salvare που σημαίνει «θεραπεύω».

read more: https://botanologia.gr/faskomilo-to-votano-tis-athanasias-pollon-archaion-laon/