η συνέχεια της προηγούμενη ανάρτησής μου
botanologia.blogspot.gr για τον -Leo Buscaglia,
και μας επισημαίνει ο καθηγητής στο βιβλίο του "να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις" στο κεφάλαιο 8:
Σ' ένα ακόμη πιο υψηλό επίπεδο βρίσκεται αυτό που ο Έρικ Μπερν ονόμασε
«τα παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι».
Άλλη μια αλλόκοτη διασκέδαση.
Μπαίνεις σ' ένα παιχνίδι στενής επαφής για να πάρεις την αντίδραση που θέλεις.
Για παράδειγμα ο άντρας σου σε παραμελεί ή αντίστροφα, γυρίζεις λοιπόν στο σπίτι και ρωτάς:
«Τι τρέχει, αγάπη μου;»
Η απάντηση είναι,«Α, τίποτε».
Εσύ λες τότε:
«Δεν είναι δυνατόν, κάτι έχεις, μοιάζεις σαν να γύρισες από τον τάφο».
«Δεν έχω τίποτε».
«Αν δεν έχεις τίποτε, τότε γιατί κάνεις τέτοια μούτρα;»
«Δεν έχω τίποτε!»
«Κι όμως κάτι έχεις, αγάπη μου».
«Όχι»— και πάει λέγοντας...
Αλλά το πραγματικά υψηλό επίπεδο είναι αυτό, για το οποίο θέλω να σας μιλήσω σήμερα.
Εκεί που μπορείς να ανταλλάξεις πράγματα και να ζήσεις μια σχέση, κι αυτό είναι η στενή επαφή.
Εδώ δίνουμε και παίρνουμε χωρίς εκμετάλλευση του άλλου.
«Δε θέλω να σε χρησιμοποιήσω, θέλω να σε αγαπήσω.
Θέλω να σε ζήσω.
Θέλω να σε γνωρίσω,
να σε μυρίσω,
να σε αγγίξω.
Θέλω να μεγαλώσω μαζί σου.
Θέλω να χορέψω, να κλάψω μαζί σου.
Θέλω να σε χαϊδέψω».
Όπως είπα και πιο πριν όμως, αυτή η επαφή θα απαιτήσει όλη σας την ενέργεια.
Η αναζήτηση της στενής επαφής είναι ρίσκο και πιθανόν να προκαλέσει πόνο.
Όμως ο μοναδικός τρόπος που έχεις να δεις τον εαυτό σου και να αναπτυχθείς, είναι μέσα από μια στενή σχέση.
Στο βιβλίο μου Αγάπη έχω γράψει:
«Όταν σ' αγαπώ κι εσύ μ' αγαπάς είμαστε σαν καθρέφτης ο ένας του άλλου, και καθώς καθρεφτιζόμαστε ο ένας μέσα στον άλλο,κοιτάζουμε το άπειρο.
Αν θέλω να γνωρίσω τον εαυτό μου, δε θα τα καταφέρω ζώντας μόνος μου.
Θα τον γνωρίσω από τις αντιδράσεις σας απέναντί μου — από τις αντιδράσεις του καθένα χωριστά, κι αν έχω φτάσει ν' απομακρύνω τους άλλους, καλά θα κάνω να κοιτάξω καλύτερα τον εαυτό μου.
Πόσους ανθρώπους δεν ξέρουμε που κατηγορούν τους πάντες εκτός από τον εαυτό τους;
Η κοινωνία είναι εναντίον τους, η γραμματέας είναι εναντίον τους, τα παιδιά είναι εναντίον τους.
Ακόμη κι ο Θεός.
Αν είναι αλήθεια όλα αυτά,μήπως τελικά έχουν αυτοί κάτι που απομακρύνει τους ανθρώπους;
Μήπως θα 'πρεπε να κοιτάξουν καλύτερα τον εαυτό τους;
Ένας θαυμάσιος τρόπος να κοιτάξεις τον εαυτό σου είναι μέσα από την αντανάκλαση των αντιδράσεων του άλλου απέναντί σου.
Νομίζω ότι το δεύτερο σημαντικό στοιχείο μιας σχέσης αγάπης είναι η πιστότητα των συναισθημάτων.
Είναι το πιο ωραίο φάρμακο κατά της μοναξιάς.
Δεν είναι ευχάριστο να ξέρεις πως, όταν γυρίζεις σπίτι, θα υπάρχει κάποιος να σε υποδεχτεί;
Δεν ξέρω πόσοι από σας γνωρίζετε τη δουλειά της Τζόαν Ντίντιον.
Είναι μια θαυμάσια, ευαίσθητη συγγραφέας που δεν τη διαβάζει σχεδόν κανείς. Το τελευταίο της βιβλίο λέγεται Ένα βιβλίο κοινής προσευχής — μια ιστορία απίστευτη.
Αυτό που την ενδιαφέρει πιο πολύ είναι η απελευθερωμένη γυναίκα — όχι με τη συνηθισμένη έννοια, αλλά με την έννοια που λέει,
«Ας πάψουμε πια να εκμεταλλευόμαστε τις γυναίκες∙ ας καταλάβουμε ότι δε θα μας αφήσουν πια να τις εκμεταλλευόμαστε».
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`
στην επόμενη ανάρτηση η συνέχεια...
~~~~~~~~~~~~~
thalia:
https://botanologia.blogspot.gr/
