Κορκοφίγκι/κορκοφίνι και γαλόπιτα από την Πελοπόννησο

Η Πελοπόννησος/Μοριάς, ένας ιστορικός χώρος με πολλά πρόσωπα που έχει δεχτεί τη δημιουργική επίδραση ποικίλων πολιτισμικών επιρροών, διακρίνεται για τον πλούτο των τοπικών διατροφικών της παραδόσεων. 

Η μακροχρόνια ώσμωση με λαούς και πολιτισμούς, η επίκαιρη θέση της Πελοποννήσου στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο, ο διφυής γεωκλιματικός χαρακτήρας της- ορεινή ενδοχώρα/παράλιες σταφιδοπαραγωγές περιοχές-  διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τις παραδόσεις αυτές. 

Σήμερα, παρά τους κοινωνικούς και άλλους μετασχηματισμούς, την οριστική μετάβαση από την αυτοκαταναλωτική παραδοσιακή/προβιομηχανική κοινότητα στην οικονομία της αγοράς, τη δημιουργία μιας κοινής και ομογενοποιημένης ελληνικής κουζίνας και την επέκταση διατροφικών προτύπων και συμπεριφορών από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, πολλές όψεις των τοπικών πελοποννησιακών διατροφικών παραδόσεων παραμένουν ζωντανές. 

Ορισμένες από αυτές τις παραδόσεις με τη μορφή "τοπικών παραδοσιακών προϊόντων", αποκτούν νέες διαστάσεις ως σύμβολα συλλογικής μνήμης και τοπικότητας σε μια εποχή προϊούσας παγκοσμιοποίησης. 

Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα:
-. το λάδι της κορωνέικης ποικιλίας ελαιοδέντρου, 

-. οι ελιές Καλαμάτας, 

-. ο ερυθρός οίνος της ποικιλίας αγιωργίτικο της Νεμέας, 

-. η κορινθιακή (μαύρη) σταφίδα, 

-. τα διάφορα τυριά κ.ά.

Η ορεινή πελοποννησιακή ενδοχώρα είναι τόπος με μεγάλη παράδοση στην κτηνοτροφία αιγοπροβάτων, τόσο τη μεταβατική όσο και την εδραία. 

Στην Ορεινή Ολυμπία και συγκεκριμένα σε ένα μικρό χωριό λίγο έξω από την Ανδρίτσαινα, την Αλιφείρα (Ρογκοζιό), δοκίμασα δύο πίτες με βάση το γάλα. 

Και οι δύο συνοψίζουν το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της μοραΐτικης –αλλά και εν γένει της ελληνικής– διατροφικής παράδοσης: τη λιτότητα. 

Πρόκειται για το κορκοφίγκι/κορκοφίνι, που φτιάχνεται την περίοδο που γεννάνε τα γιδοπρόβατα, δηλαδή στις αρχές του χειμώνα, και τη γαλόπιτα, που παρασκευάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα κυρίως το Μ. Σάββατο, για να καταναλωθεί ως επιδόρπιο στο εορταστικό τραπέζι της Λαμπρής. 

Η γεύση της θυμίζει το γαλακτομπούρεκο, χωρίς όμως να έχει φύλλα ζύμης και σιρόπι.
Και τις δύο είδα να τις ετοιμάζει η κ. Θεοδώρα. 

Η κ. Θεοδώρα ήρθε νύφη στο χωριό πριν από περίπου πενήντα χρόνια. 

Η καταγωγή της είναι από του Ράφτη, στη γειτονική Γορτυνία, και, όπως μου είπε, τις δύο πίτες τις φτιάχνανε και εκεί. 

Μάλιστα, θυμάται τα κορκοφίγκια που φτιάχνανε οι τσοπάνηδες που ξεχειμώνιαζαν με τα κοπάδια τους κοντά στον μύλο του πατέρα της, στο Αναζύρι, στον Αλφειό ποταμό.
Το κορκοφίγκι παρασκευάζεται από το πρωτόγαλα, την κόλλα, όπως είναι γνωστό στην περιοχή, που «κατεβάζει» η προβατίνα ή η γίδα τις πρώτες μέρες αφού έχει γεννήσει.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα λιπαρό και θρεπτικό γαλακτώδες υγρό, με χαρακτηριστικό υποκίτρινο χρώμα. 

Προκειμένου να ετοιμαστεί το κορκοφίγκι, δύο μέρη κόλλας αναμιγνύονται
με ένα μέρος πρόβειου ή γίδινου γάλακτος.
Το παχύρρευστο μείγμα απλώνεται σε ένα λαδωμένο ταψί, αλατίζεται ελαφρά και ψήνεται στον φούρνο.
Το κορκοφίγκι μερικοί προτιμούν να το τρώνε πασπαλισμένο με ζάχαρη, άλλοι πάλι το προτιμούν σκέτο.
Όλοι όμως όσοι είχαν την τύχη να το δοκιμάσουν κάποτε, δεν ξεχνούν ποτέ την ιδιαίτερή του γεύση...
Η γαλόπιτα στην Αλιφείρα παρασκευάζεται με βάση το πρόβειο γάλα, που προσφέρουν "για το καλό" οι τσοπάνηδες του χωριού στις νοικοκυρές όταν πια η νηστεία της Μ.Σαρακοστής πλησιάζει στο τέλος της.
Επίσης, κάθε σπίτι στο χωριό είχε πάντα λίγα αιγοπρόβατα/μαρτίνια για την κάλυψη των οικιακών αναγκών σε γαλακτοκομικά προϊόντα, κυρίως τυριά, 

γάλα, 

γιαούρτι και βούτυρο.

Το βούτυρο αλλά και το χοιρινό λίπος σε πολλές περιοχές της ορεινής πελοποννησιακής ενδοχώρας, όπως και στην Αλιφείρα, δεν είχαν εξοβελιστεί ολοκληρωτικά από το ελαιόλαδο, όπως συνέβαινε στις κατ’ εξοχήν ελαιοπαραγωγούς περιοχές του Μοριά.
Κάτι τέτοιο συνέβη μετά τον πόλεμο, όταν η ελαιοκαλλιέργεια επεκτάθηκε σταδιακά στο σύνολο σχεδόν της ορεινής πελοποννησιακής ενδοχώρας, αντικαθιστώντας κυρίως την καλλιέργεια σιτηρών, αλλά και πιο πρόσφατα, όταν η διαθρεπτική υπεροχή του ελαιολάδου αναδείχθηκε ως μέρος ευρύτερων προτύπων διατροφικής ορθότητας (π.χ. μεσογειακή δίαιτα).
Δοσολογία
Η κ. Θεοδώρα φτιάχνει τη γαλόπιτα, χωρίς να υπολογίζει την ποσότητα και τις δόσεις των υλικών με... ζυγαριά ακριβείας, αλλά, όπως λέει χαρακτηριστικά, "με το μάτι".
Παρ’ όλα αυτά, με τη βοήθεια της κόρης και της νύφης της, προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε τη δοσολογία με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια.
Έτσι, λοιπόν, για τη γαλόπιτα θα χρειαστούν:
• 2 λίτρα πρόβειο γάλα
• 250 γρ. σιμιγδάλι χοντρό
• 300 γρ. σιμιγδάλι ψιλό (παλιότερα, αντί για το «αγοραστό» σιμιγδάλι, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν μόνο αλεύρι).
• 300 γρ. ζάχαρη
• 6-7 αυγά
• λάδι
Εκτέλεση
-. βράζουμε το γάλα στην κατσαρόλα, αναμιγνύοντάς το σταδιακά με το σιμιγδάλι, ψιλό και χοντρό, μία χούφτα αλεύρι, τη ζάχαρη, τα αυγά και το λάδι.
-. τον χυλό που σχηματίζεται δεν σταματάμε να τον αναδεύουμε με μια κουτάλα.
-. όταν το μείγμα έχει γίνει αρκετά παχύρρευστο, το απλώνουμε σε λαδωμένο ταψί.
-. ψήνουμε στον φούρνο για περίπου μία ώρα.
-. μέχρι πριν από λίγα χρόνια η κ. Θεοδώρα έψηνε τη γαλόπιτα στα ξύλα.
-. ώρα που τα χρόνια πέρασαν, συμβιβάζεται αναγκαστικά με την ευκολία της ηλεκτρικής κουζίνας.

           κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr

https://ayla.culture.gr/wp-content/uploads/2016/12/DNPAAPK_Pites.pdf

4 φυτά που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε αντί για σαπούνι

Η υγιεινή, όπως όλοι, πιστεύω, γνωρίζουμε είναι ζωτικής σημασίας.

Είναι καλό να γνωρίζουμε ποια φυτά ή βότανα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν σαπούνι, ακόμα κι αν απλώς αναζητάμε μια φιλική προς το περιβάλλον και φθηνότερη εναλλακτική λύση από τα σαπούνια που αγοράζουμε, ή αν απλά θέλουμε να μάθουμε πια βότανα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αντί για σαπούνι

Η χρήση των βοτάνων για το πλύσιμο και τον καθαρισμό του σώματός μας δεν είναι κάτι καινούργιο. 

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λούζονταν με σαπούνια φτιαγμένα από μείγματα βοτάνων και ζωικών και φυτικών ελαίων

Οι ιθαγενείς της Αμερικής χρησιμοποιούσαν επίσης μια ποικιλία βοτάνων ως καθαριστικά του σώματός τους.

Πώς όμως μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάποια φυτά και βότανα ως σαπούνι;

Το μυστικό βρίσκεται στις σαπωνίνες, φυσικές ένώσεις, τις οποίες περιέχουν πολλά φυτά και βότανα.

Οι σαπωνίνες, για να καταλάβουμε ακριβώς, είναι οι χημικές ενώσεις που βρίσκονται σε φασόλια,

φακές,

ρεβίθια,

μπιζέλια και είναι αυτές που δημιουργούν τον αφρό όταν αυτά βράζονται!!!

Αλλά και σε πολλά βότανα, τα οποία με την τριβή αφρίζουν!!!

Για να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα βότανα, σαν καθαριστικά των χεριών μας, αλλά και του σώματός μας, τα ψιλοκόβουμε και τρίβουμε τα κομμάτια τους στα χέρια μας με νερό για να δημιουργήσουμε αφρό ή τα βράζουμε και με το υγρό τους πλενόμαστε.

Ας δούμε κάποια από αυτά.

1. σαπουνόχορτο ή σαπωνάρια/Saponaria officinalis

Το πιο γνωστό βότανο που το βρίσκουμε σε πολλά μέρη και της χώρας μας είναι η σαπωνάρια ή σαπουνόχορτο.

Η σαπωνάρια ανθίζει, ροζ,

σιέλ/μπλε ή λευκά άνθη, από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο.

Χρησιμοποιούμε τα φύλλα, 

τα άνθη και τις ρίζες του σαπουνόχορτου ως σαπούνι. 

Τρίβοντας τα φύλλα και τις ρίζες του φυτού στα χέρια μας μαζί με λίγο νερό, κάνουμε ένα πράσινο αφρό, ή μπορούμε να βράσουμε τα μέρη του βοτάνου σε νερό, για να φτιάξουμε  ένα διάλυμα σαπουνιού.

Ανακατεύουμε το νερό μέχρι να σχηματιστεί αφρός.

Σουρώνουμε, αφήνουμε  το υγρό να κρυώσει και χρησιμοποιούμε το μείγμα που προκύπτει ως σαπούνι. 

Ως θεραπευτικό βότανο η σαπωνάρια είναι γνωστό από την εποχή του Διοσκουρίδη, ο οποίος χρησιμοποιούσε το βότανο για τη θεραπεία διαφόρων μορφών δερματοπάθειας.

Τον 18ο αιώνα η σαπωνάρια χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση της σύφιλης.

Σήμερα, στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία, το σαπουνόχορτο χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση δερματικών παθήσεων, όπως η ψωρίαση, 

τα εκζέματα,

οι λειχήνες,

ο έρπης ζωστήρας,

οι δοθιήνες και η ακμή.

Με το αφέψημα των ριζών της πλένουμε τις προσβεβλημένες περιοχές του δέρματος.

2. γυψόφιλα/Gypsophila

Το όνομα του γένους προέρχεται από τα ελληνικά "γύψος" και "φίλος", μια αναφορά στα πλούσια σε γύψο υποστρώματα στα οποία αναπτύσσονται ορισμένα είδη του γένους αυτού.

Τα φυτά του γένους είναι γνωστά συνήθως ως γιψόφιλα, όνομα που αναφέρεται επίσης συγκεκριμένα στο γνωστό καλλωπιστικό είδος Gypsophila paniculata.

Τα γυψόφιλα χρησιμοποιούνται  συχνά σε συνθέσεις λουλουδιών και θα τα συναντήσουμε να ανθίζει το καλοκαίρι. 

Χρησιμοποούμε τις ρίζες του βοτάνου για να φτιάξουμε διάλυμα σαπουνιού.

Βράζουμε τις ρίζες με νερό. 

Ανακατεύουμε το νερό μέχρι να σχηματιστεί αφρός.

Σουρώνουμε, αφήνουμε το μείγμα μας να κρυώσει και το χρησιμοποιούμε αντί για σαπούνι.

3. γιούκα/Yucca glauca και Yucca elata γνωστό ως μικρό σαπούνι,

Με το γιούκα μπορούμε να φτιάξουμε ένα πιο παχύρρευστο σαπουνόνερο. 

Μπορούμε να κάνουμε σαπουνόνερο από τη ρίζα του, αλλά μπορούμε να κόψουμε και φύλλα του, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αντί για σαπούνι.

Όταν κόβουμε  φύλλα γιούκα, αποφεύγουμε  προσεκτικά τις αιχμηρές άκρες του φύλλου, τις οποίες κόβουμε πολύ προσεχτικά  και, στη συνέχεια, τραβάμε τις λεπτές ίνες από τις οποίες σχηματίζεται το φύλλο.

Τρίβουμε τις ίνες αυτές ανάμεσα στα χέρια μας με μικρή ποσότητα νερού για να δημιουργήσουμε αφρό σαπουνιού.

Οι ρίζες ειδικά του Yucca elata έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε σαπωνίνες και οι ιθαγενείς της Αμερικής τις χρησιμοποιούσαν σαν σαμπουάν, για τον καθαρισμό του τριχωτού της κεφαλής και των μαλλιών.

Σήμερα το εκχύλισμα διάφορων μερών του γιούκα χρησιμοποιείται στην παρασκευή σαπουνιών και σαμπουάν

4. φτέρη/Pteridium aquilinum

Τα υπόγεια ριζώματά της φτέρης είναι γεμάτα σαπωνίνη.

Για να φτιάξουμε σαπούνι παίρνουμε τα ριζώματα και τα κόβουμε σε μικρά κομματάκια. 

Βράζουμε τα ψιλοκομμένα ριζώματα σε νερό μέχρι να έχουμε ένα αφρισμένο διάλυμα. Σουρώνουμε το υγρό και το αφήνουμε να κρυώσει πριν το χρησιμοποιήσουμε ως φυσικό σαπούνι.

Κείμενο και επιμέλεια:thalia-botanologia.gr

Γλυκύτατο οξύμελι με τέσσερα πανίσχυρα συστατικά

Σε αυτό το άρθρο θα σας δώσω άλλη μια αγαπημένη μου συνταγή για οξύμελι
Μια συνταγή με όλα τα βήματα που ακολουθώ για να ετοιμάσω το ξιδόμελό μου με φασκόμηλο και τζίντζερ και μερικές συμβουλές για να είναι η διαδικασία ομαλή και αποτελεσματική, αν κάποιος θελήσει να ετοιμάσει το δικό του οξύμελι!
Οξυμέλι ή ξιδόμελο με μηλόξυδο,
τζίντζερ και φασκόμηλο
Ένας τέλειος συνδυασμός πανίσχυρων πρώτων υλών που μου δίνει ένα πανίσχυρο ρόφημα!
Τέσσερα προϊόντα, σε ένα μαγικό ρόφημα-ελιξήριο!
Δεν χρησιμοποιώ “ελαφρά τη καρδία” τη λέξη “μαγικό”
Οι  ιαματικές και θεραπευτικές ιδιότητες των τεσσάρων προϊόντων, που χρησιμοποιώ για να ετοιμάσω το ρόφημά μου, είναι πανίσχυρες και επιστημονικά τεκμηριωμένες… 
read more:https://botanologia.gr/glykytato-oxymeli-me-tessera-panischyra-systatika/

Θεραπευτικές προσεγγίσεις της βοτανοθεραπεία για την αντιμετώπιση του συνδρόμου της ινομυαλγίας

Ινομυαλγία και βότανα
Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις της βοτανολογίας σε περιπτώσεις του συνδρόμου της ινομυαλγίας:
χρήση βοτάνων που:
– χαλαρώνουν από την ένταση
– μειώνουν τον πόνο
– αποτοξινώνουν τον οργανισμό
– προάγουν τον ύπνο
Αυτά τα βότανα είναι:
 -. ιτέα η λευκή/Willow-Salix sp., ο πρόδρομος της ασπιρίνης.
Ο αποξηραμένος φλοιός της λευκής ιτιάς  είναι ένα ισχυρότατο αναλγητικό βότανο.
-. αρπαγόφυτο/Harpagophytum procumbens – ένα από τα ισχυρότερα αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη βότανα, ιδανικά για τη διαχείριση του πόνου.
read more:https://botanologia.gr/therapeytikes-proseggiseis-tis-votanotherapeia-gia-tin-antimetopisi-toy-syndromoy-tis-inomyalgias/

Οι δράσεις των βοτάνων: Μαϊντανός και αγριοράδικο, δύο ισχυρά τονωτικά βότανα

Μαϊντανός και αγριοράδικο – Αντιμετωπίζουμε την κούραση με ένα γευστικότατο ρόφημα μαϊντανού και αγριοράδικου
Νιώθω μια κούραση, μιά εξάντληση-μα τι να κάνω;
Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε κάνει αυτή την ερώτηση στον εαυτό μας!
Η λέξη κούραση χρησιμοποιείται στην καθημερινή μας ζωή για να περιγράψει μια σειρά από καθημερινές ταλαιπωρίες, όπως εξάντληση,
κόπωση,
αίσθηση καύσου στους μύες,
πόνους στην πλάτη ή μια γενικευμένη ατονία.
Αιτίες της κούρασής μας είναι πολλές και διάφορες – μπορεί να είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση,
η ηχορύπανση...
read more:https://botanologia.gr/oi-draseis-ton-votanon-maintanos-kai-agrioradiko-dyo-ischyra-tonotika-votana/

Παραδοσιακό παντεσπάνι

Σε όλες οι κουζίνες του κόσμου υπάρχουν λιτές,
οικονομικές και απέριττες συνταγές, η αποθέωση της φαντασίας και της ευρηματικότητας, οι οποίες έχουν "ξεπηδήσει" μέσα από από τα "ταπεινά βιβλία μαγειρικής" των αγροτών της υπαίθρου και των εργατών των μεγάλων εργατουπόλεων.
Πολλές από αυτές είναι συνταγές αρχαίας προέλευσης, οι οποίες επιβίωσαν στο πέρασμα του χρόνου, καθώς η λαϊκή γνώση τις ενστερνίστηκε,
ριζώθηκαν στις κουλτούρες των λαών,
καταγράφηκαν στο πολιτισμικό τους DNA, που ούτε οι αλλαγές στις αστικές συνήθειες κατάφεραν να τα εξαλείψουν.
Ο τρόπος που μαγείρευαν τις συνταγές αυτές έδινε ένα αίσθημα κορεσμού και χάριζαν στον οργανισμό πολλά φυτοθρεπτικά συστατικά, κάτι που σίγουρα, πολλά άτομα ούτε καν το γνώριζαν, απλά τα έτρωγαν για να επιβιώσουν.
Τέτοια παράδειγμα είναι η “Sopa de farigola” ή “Sopa de tomillo” της Καταλωνίας,
το Pappa al pomodoro της Τοσκάνης
η panzanella της τοσκάνης, αλλά και άλλων περιοχών της κεντρικής Ιταλίας
η περίφημη κρεμμυδόσουπα της Λυών - soupe à l’oignon à la lyonnaise 
το απέριττο gulyás της Ουγγαρίας 
και στα δικά μας - δεν ξεχνάμε τον τραχανά, αγαπημένο πιάτο όλης της Ελλάδας,
τα τουτουμάκια, το περίφημο ζυμαρικό της Πελοποννήσου,
τις περίφημες πίτες της Στερεάς Ελλάδας και της Ηπείρου...
Στο σημερινό μου άρθρο θα σας δώσω τη συνταγή ενός αγαπημένου γλυκού, διότι εκτός από τις συνταγές μαγειρικής που έχουν καταγραφεί στα κατάστιχα της μνήμης μας, έχουν καταγραφεί και πάμπολλες συνταγές ζαχαροπλαστικής...και...
Παντεσπάνι, το αγαπημένο, απλό,
χωρίς περιττές φιοριτούρες, από ένα παμπάλαιο τετράδιο της γιαγιάς μου!!!
Υλικά
10 αυγά - χωρισμένα σε ασπράδια και κρόκους
10 κουταλιές της σούπας σιμιγδάλι
10 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
βανίλια ή κάποιο άλλο άρωμα που αρέσει τη στιγμή εκείνη

ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού
βούτυρο για το ταψί
Σιρόπι
3 ποτήρια νερού ζάχαρη
3 ποτήρια νερό
σταγόνες χυμό λεμονιού
Και
Προθερμάνω το φούρνο μου στους 170 ή 180°C - ή ανάλογα με το φούρνο
Χωρίζω τα αυγά σε κρόκους και ασπράδια
Χτυπάω τα ασπράδια με το χυμό λεμονιού μέχρι να γίνει σφιχτή μαρέγκα.
Σ' ένα άλλο μπολ χτυπάω τους κρόκους με τη ζάχαρη,

τη βανίλια και το ξύσμα μέχρι να ασπρίσουν.
Προσθέτω το σιμιγδάλι και ανακατεύω
Στη συνέχεια προσθέτω τη μαρέγκα και ανακατεύω πολύ μαλακά, να ομογενοποιηθεί
Βουτυρώνω πολύ καλά με αγνό βούτυρο ένα ταψί Ν° 32 και ρίχνω το μείγμα, απλώνοντάς το να πάει παντού.
Ψήνω για 40 λεπτά ή μέχρι το μαχαίρι που θα το δοκιμάσω να βγει καθαρό.
Είναι βασικό - δεν ανοίγω τον φούρνο ποτέ πριν τα 30'.
Σιρόπι
Βάζω τα υλικά για το σιρόπι σε μια κατσαρόλα και ανακατεύω μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. 
Απ' την ώρα που θ' αρχίσει να βράζει, το αφήνω ακόμα για 6'
Ρίχνω το ζεστό σιρόπι όταν το γλυκό μου είναι τελείως κρύο.
Το αφήνω να "ξεκουραστεί"  ένα ολόκληρο βράδυ και 
το κόβω την επόμενη!

Τελικά τι είναι το παντεσπάνι;

Είναι μια λεπτή, αφράτη ζύμη, που αποτελείται από αλεύρι, αυγά, ζάχαρη και βούτυρο - σε κάποιες συνταγές το βούτυρο παραλείπεται.

Η ιστορία του ξεκινάει από εποχές πολύ πιο παλιές από την εποχή της Αναγέννησης. 

Λέγεται πως κάπου εκεί τον 16ο αιώνα, κάποιος ευφάνταστος ζαχαροπλάστης παρουσίασε ένα τέτοιο αφράτο γλυκό στην ισπανική αυλή. 

Αυτό ήταν - από το γαλλικό pain d’ Espagne, δηλαδή ισπανικό ψωμί, προήλθε το παντεσπάνι.

Και όταν επινοήθηκε το baking powder το παντεσπάνι "φούσκωσε" ακόμα περισσότερο. 

thalia

Αυτάρκεια - φύτρα και πως καλλιεργούμε στην κουζίνα μας τις τροφές θαύμα

Τα φύτρα θεωρούνται τροφές θαύμα

Κατατάσσονται ως τα πιο φρέσκα και πιο θρεπτικά από όλα τα λαχανικά που διατίθενται για την ανθρώπινη διατροφή.

Είναι μια σύνθετη πηγή τροφίμων, όπου τα θρεπτικά συστατικά είναι σχεδόν πλήρως διαθέσιμα, πλούσια σε διάφορες αντιοξειδωτικές και βιοδραστικές ενώσεις, που αντιπροσωπεύουν τρόφιμα που προάγουν την υγεία.

Με μια διαδικασία φυσικού μετασχηματισμού, τα φύτρα- οι φυτρωμένοι σπόροι- αποκτούν πολύ βελτιωμένη πεπτικότητα,

ισχυρότερες θρεπτικές ιδιότητες σε σύγκριση με το μη φυτρωμένο σπόρο από τον οποίο προέρχονται και βελτιωμένη διαθεσιμότητα μακρο- και μικρο-θρεπτικών συστατικών, όπως επιβεβαιώνεται από αρκετές in vitro και in vivo μελέτες

Τα φυτρωμένα τρόφιμα αποτελούν μέρος της διατροφής πολλών αρχαίων φυλών εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ακόμα και μέχρι σήμερα, βρίσκουμε στγις κουζίνες πολλών λαών φημισμένα φύτρα όπως τα  Mung Bean Sprouts

Τα φύτρα παρέχουν όλες τις απαραίτητες βιταμίνες και μέταλλα και ιχνοστοιχεία που χρειάζεται ο οργανισμός μας και πρέπει να αποτελούν ζωτικό συστατικό της διατροφής μας.

Η βλάστηση των σπόρων δεν απαιτεί συνεχή φροντίδα, αλλά μόνο περιστασιακό ψεκασμό με νερό

Όλοι οι βρώσιμοι σπόροι και τα όσπρια μπορούν να φυτρώνουν...

read more:https://botanologia.gr/fytra-kai-pos-kalliergoyme-stin-koyzina-mas-tis-trofes-thayma/