Herbal Medicine-Βοτανοθεραπεία Από την αρχαιότητα,τα βότανα εκτιμήθηκαν για τις αναλγητικές και θεραπευτικές τους ικανότητες. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 75% των φαρμάκων μας βασίζονται στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Οι κοινωνίες μας, διά μέσου των αιώνων, ανέπτυξαν τις δικές τους παραδόσεις για να καταφέρουν να κατανοήσουν τα φαρμακευτικά φυτά και τις χρήσεις τους. Κάποιες από αυτές τις παραδόσεις και τις ιατρικές πρακτικές μπορεί να μας φαίνονται παράδοξες και μαγικές, ενώ κάποιες άλλες λογικές και ορθολογιστικές, όλες τους όμως είναι προσπάθειες να ξεπεραστούν οι ασθένειες και ο πόνος και στο τέλος-τέλος να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής. Αυτά με λίγα λόγια ορίζουν την βοτανοθεραπεία.

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Μιά εξάλεπτη βόλτα στο Σύμπαν

πάμε μιά βόλτα στο Σύμπαν...
μιά βόλτα μικρή έξι μόνο λεπτών...
θα ξεκινήσουμε από εκεί ψηλά - από τα Ιμαλάια για να φτάσουμε στο απώτατο άκρο του κόσμου και...
στο δρόμο θα δούμε πλανήτες...
θα δούμε αστέρια και όμορφα κβάζαρ...
θα δούμε γαλαξίες...
και ίσως....
ίσως στο νου μας έρθει το ποίημα του λυρικού μας Βρεττάκου:
Mην αγγίζετε!!!!
Αφήστε αυτόν τον όμορφο κόσμο να διαιωνίζεται
ανακυκλώνοντας το αύριο μὲς στις πηγές του όπως
τον καιρό που γεννήθηκα ὡς ν᾿ ἀναδύεται,
κάθε πρωί, για πρώτη φορά, μες
απ᾿ τις ρόδινες γάζες της γέννας του.
Σβήστε στον ήλιο τὴν κακή φωτιά.
Μη μας σκοτώνετε!
ελάτε να δούμε αυτή τη μικρή όμορφη ταινία που έφτιαξαν οι αστροφυσικοί του Αμερικάνικου  μουσείου φυσικής ιστορίας της Νέας Υόρκης....
η εξάλεπτη ταινία αποτελεί μέρος της έκθεσης Visions of the Cosmos:From the Milky Ocean to an Evolving Universe 

συνταγές με άγρια χόρτα

Α. Πως μαζεύουμε τα χόρτα
Τα φύλλα και τους βλαστούς τα μαζεύουμε το απόγευμα, γιατί τότε στα μέρη αυτά του φυτού έχουν συγκεντρωθεί τα δραστικά τους στοιχεία.
Τα άνθη και τους καρπούς τα μαζεύουμε το πρωί.
Να μη μαζεύουμε φυτά για τα οποία δεν είμαστε σίγουροι ότι είναι βρώσιμα.
Να μη μαζεύουμε χόρτα από τις άκρες των δρόμων, γιατί είναι μολυσμένα από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων.
Να αποφεύγουμε χόρτα που βρίσκονται σε χώρους που κυκλοφορούν σκύλοι και πρόβατα, γιατί υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από εχινόκοκκο.
Την Άνοιξη υπάρχει κίνδυνος να μαζέψουμε χόρτα από ψεκασμένα με φυτοφάρμακα χαντάκια, μικρούς δρόμους και χωράφια.
Συλλέγουμε μόνο φυτά που έχουν καλή εμφάνιση και είναι δροσερά.
Να μαζεύουμε χόρτα που να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας για 3-4 ημέρες.
             Η μακροχρόνια αποθήκευση οδηγεί στην απώλεια πολύτιμων ουσιών και μείωση της τρυφερότητας των χόρτων.
            Για τη συλλογή των χόρτων να αποφεύγουμε τις νάιλον σακούλες και να χρησιμοποιούμε καλάθια ή βαμβακερές ποδιές.

Β. Πως μαγειρεύουμε τα χόρτα
           Ο περισσότερο υγιεινός τρόπος κατανάλωσης των χόρτων είναι να μη τα βράζουμε.
Βρέθηκε ότι, όταν τα χόρτα βράζονται 4 λεπτά, χάνουν κατά 20- 45% τα μέταλλά τους και κατά 75% τις βιταμίνες.

Όταν βράζουμε τα χόρτα, επειδή πολλά από αυτά δεν τρώγονται ωμά, πρέπει να έχουμε υπόψη μας τις παρακάτω οδηγίες:
• Να μη χρησιμοποιούμε κατσαρόλες σιδερένιες ή μπακιρένιες.
• Να βράζει το νερό, όταν ρίξουμε μέσα σε αυτό τα χόρτα.
• Να χρησιμοποιούμε, όσο γίνεται λιγότερο νερό.
• Να μη προσθέτουμε σόδα στο βράσιμο, γιατί μπορεί βέβαια να διατηρήσουν το χρώμα τους, θα χάσουν όμως τη βιταμίνη C.
• Να ρίχνουμε την ποσότητα αλατιού που χρειάζονται μετά το βράσιμο ή στο πιάτο μας.
• Να τα βράζουμε με σκεπασμένη κατσαρόλα με πολύ δυνατή θερμοκρασία. Η μακρά διάρκεια βρασμού καταστρέφει πολύτιμα συστατικά και μεγάλο μέρος από τη νοστιμιά τους.

Συνταγές με άγρια χόρτα
1. Λουβουδιές με γάλα και τυρί.
Υλικά: 2 κιλά λουβουδιές 1/4 του κιλού φέτα. 1/2 του κιλού γάλα.
Ένα μεγάλο κρεμμύδι.
Αλάτι, πιπέρι και λάδι.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε, μαδάμε φύλλο-φύλλο και πλένουμε καλά τις λουβουδιές.
Τις ζεματάμε για δύο λεπτά σε χύτρα με βραστό νερό και αλάτι, για να φύγει η πρασινίλα, και τις βάζουμε σε τρυπητό για να στραγγίσουν.
Καίμε το λάδι σε κατσαρόλα και σωτάρουμε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο.
Ρίχνουμε τις λουβουδιές και τις ανακατεύουμε σιγά-σιγά για να σωταριστούν λίγο και αυτές. Προσθέτουμε το γάλα και αφήνουμε να βράσουν όλα μαζί για 10-15 λεπτά της ώρας.
Στο μεταξύ έχουμε κόψει το τυρί σε ψιλές φέτες τις οποίες τοποθετούμε σε όλη την επιφάνεια της κατσαρόλας.
Αφήνουμε να βράσει τόσο όσο χρειάζεται να μείνει σάλτσα κανονική.

2. Βλίτα γιαχνί.
Υλικά: 3 κιλά βλίτα, 1 κεφάλι σκόρδο, 1 μικρό κρεμμύδι, 1 φλιτζάνι του καφέ ξίδι, 1 ½ φλιτζάνι τσαγιού λάδι, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε και πλένουμε καλά τα βλίτα και τα βράζουμε σε μπόλικο νερό (χωρίς αλάτι) τόση ώρα όση χρειάζεται να κρατάνε λιγάκι.
Τα κατεβάζουμε από τη φωτιά και τα αφήνουμε σε τρυπητό να στραγγίσουν. Στη συνέχεια, τοποθετούμε τη κατσαρόλα στη φωτιά, ρίχνουμε το λάδι, ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο και τα τσιγαρίζουμε. 
Προσθέτουμε τότε τα βλίτα και αλάτι και ξίδι και πιπέρι, τα ανακατεύουμε 2-3 φορές και συμπληρώνουμε με ελάχιστο νερό.
Αφήνουμε να βράσουν 20 λεπτά της ώρας ή ώσπου να πιουν το νερό τους και να μείνουν μόνο με το λάδι.

3. Λαχανόρυζο.
Υλικά: 2 κιλά άγρια χόρτα (καυκαλήθρες, ζόχια, μυρώνια, παπαρούνες, λάπατα κ.λ.π.), 2 σκόρδα φρέσκα, 2 κρεμμύδια, μάραθο, 1 φλιτζάνι τσαγιού λάδι, αλάτι, πιπέρι, 1/2 φλιτζάνι τσαγιού χυμό τομάτας, 1 φλιτζάνι του καφέ ρύζι καρολίνα.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε τα χόρτα, τα πλένουμε, τα κόβουμε ψιλά-ψιλά, τα βάζουμε σε κατσαρόλα με ελάχιστο νερό για να μαραθούν βράζοντας τα 2-3 λεπτά της ώρας.
Τα στραγγίζουμε σε άλλη κατσαρόλα. Καβουρδίζουμε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια, σκόρδα και μάραθο με το λάδι, αλάτι και πιπέρι.
Προσθέτουμε τα στραγγισμένα χόρτα και αφού βράσουν λίγο, ρίχνουμε το χυμό τομάτας και κατόπιν το ρύζι.
Όταν βράσει το ρύζι το φαγητό είναι έτοιμο.
Συνοδεύεται με πατάτες τηγανητές και ζεστό χωριάτικο ψωμί.

4. Λάχανα τσιγαρισμένα.
Υλικά: 2 κιλά χόρτα όλων των ειδών (άνηθο, μάραθο, καυκαλήθρες, μυρώνια, παπαρούνες, λάπατα κ.λ.π.). 3-4 τομάτες. 300 γραμ. ελαιόλαδο. 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο. 2-3 σκελίδες σκόρδο.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε καλά όλα τα χόρτα, τα πλένουμε, τα αφήνουμε να στραγγίσουν και τα ψιλοκόβουμε. Περνάμε από το τρυπητό τις τομάτες. Βάζουμε στην κατσαρόλα το λάδι, ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο και τα σωτάρουμε. Ρίχνουμε τα χόρτα και τα μαραίνουμε. Προσθέτουμε τη τομάτα και το αλατοπίπερο. Συμπληρώνουμε με το ανάλογο νερό και τα αφήνουμε να βράσουν σιγά-σιγά, 1 ½ ώρα μέχρι που να μείνουν μόνο με το λαδάκι τους.
Σημείωση: Μπορούμε να παραλείψουμε τις τομάτες. Τότε όμως θα σερβίρουμε το φαγητό με λεμόνι.

5. Σουρλίγκια με γιαούρτη.
Υλικά: 1 κιλό σουρλίγκια ή τουρκοσπάνακα, 1 κεφάλι σκόρδο, 1 μεγάλο κεσεδάκι γιαούρτη, 1 μεγάλη κουταλιά σούπας βούτυρο, 3 κουταλιές σούπας λάδι, αλάτι και πιπέρι.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε και πλένουμε πολλά χέρια τα χόρτα.
Τα βράζουμε σε ελαφρά αλατισμένο νερό και τα στραγγίζουμε.
Καίμε μία κουταλιά λάδι και ελάχιστο βούτυρο και σωτάρουμε τα χόρτα για 10 λεπτά.
Κοπανίζουμε το σκόρδο μαζί με λίγο αλάτι και το ανακατεύουμε με τη γιαούρτη.
Τοποθετούμε τα χόρτα σε μεγάλη πιατέλα, ρίχνουμε από πάνω το μίγμα της γιαούρτης με το σκόρδο καίμε το υπόλοιπο βούτυρο και λάδι και περιχύνουμε με κουτάλι το περιεχόμενο της πιατέλας.

6. Λάπατα με κορόμηλα.
Υλικά: 1 ½ κιλό λάπατα, Λίγα άγουρα κορόμηλα, 1 φλιτζάνι του τσαγιού λάδι, αλάτι και κόκκινο πιπέρι.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε και πλένουμε τα λάπατα, τα ζεματίζουμε σε νερό που βράζει και τα στραγγίζουμε. Βάζουμε το λάδι στην κατσαρόλα και , όταν κάψει, ρίχνουμε τα λάπατα να τσιγαριστούν. Προσθέτουμε τα κορόμηλα, ένα ποτήρι νερό, αλάτι και πιπέρι και αφήνουμε να σιγοβράσουν μέχρι που να μείνουν μόνο με το λάδι τους.

7. Μαυρομάτικα φασόλια με χόρτα.
Υλικά: ½ κιλό μαυρομάτικα φασόλια, 1 κιλό διάφορα χόρτα (καυκαλήθρες, λάπατα, άνηθος κ.λ.π.), 2 κουταλιές πελτές τομάτας, 1 μέτριο κρεμμύδι, 1 κούπα λάδι, 2-3 σκελίδες σκόρδο, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση:
Βράζουμε τα φασόλια μέχρι να μαραθούν και να φουσκώσουν.
Τα στραγγίζουμε και τα αφήνουμε για λίγο. Σωτάρουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, τα χόρτα και τα σκόρδα με το λάδι.
Ρίχνουμε τον πελτέ και αφήνουμε όλα αυτά να βράσουν σχεδόν καλά. Τέλος προσθέτουμε τα φασόλια και σε ένα τέταρτο της ώρας το φαγητό είναι έτοιμο για σερβίρισμα.

8. Φασόλια γίγαντες με μυρωδικά.
Υλικά: ½ κιλό φασόλια γίγαντες, δύο κουταλιές της σούπας τομάτα πελτέ ή ½ κιλό νωπές τομάτες, αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, λίγα φύλλα πράσινα από φρέσκα κρεμμύδια, λίγα φύλλα πράσινα από φρέσκα σκόρδα, 2-3 καυκαλήθρες,λίγος άνηθος ή μάραθος, 2-3 μυρώνια, λίγος δυόσμος και λίγα φύλλα μελισσόχορτο, 1 μικρό κρεμμύδι, 200 γραμ. καλό ελαιόλαδο.
Εκτέλεση:
Μουσκεύουμε τα φασόλια από το βράδυ στο νερό.
Το πρωί τα ξεπλένουμε, τα βράζουμε καλά σε αλατισμένο νερό, τα σουρώνουμε και τα αδειάζουμε σε ταψί. Σκορπάμε πάνω στα φασόλια τα μυρωδικά καθαρισμένα και ψιλοκομμένα, προσθέτουμε τον τοματοπελτέ ή τις τομάτες περασμένες από το τρυπητό.
Περιχύνουμε το φαγητό με μπόλικο λάδι, πασπαλίζουμε αλατοπίπερο και ρίγανη και προσθέτουμε νερό, από αυτό που βράσαμε τα φασόλια, τόσο όσο να σκεπαστούν τα φασόλια στο ταψί.
Βάζουμε το φαγητό σε κανονικό φούρνο μέχρι που να ψηθεί και να μείνει μόνο με τη σάλτσα του.

9. Μαγειρίτσα
Υλικά: Μία συκωταριά από αρνάκι γάλακτος ζεματισμένη και κομμένη σε μικρά κομματάκια, 1 κιλό διάφορα μυρωδικά χόρτα ( άνηθο, μυρώνια, δυόσμο, μελισσόχορτο κ.λ.π.), 1 μαρούλι, ½ κιλό φρέσκα κρεμμυδάκια, 2 κούπες λάδι, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε πλένουμε και ψιλοκόβουμε τα χόρτα, τα κρεμμυδάκια και το μαρούλι.
Καβουρδίζουμε στο λάδι τη συκωταριά στην οποία ρίχνουμε αλάτι και πιπέρι και προσθέτουμε τα κρεμμυδάκια.
Προσθέτουμε τα άλλα χόρτα και ανακατεύουμε μέχρι να βγάλουν τα υγρά τους.
Σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε σε πολύ σιγανή φωτιά να βράσει η μαγειρίτσα μέχρι να μείνει μόνο με το λάδι της. Σερβίρεται ζεστή.

10. Χοιρινό με καυκαλήθρες και μυρώνια.
Υλικά: 1 κιλό ψαχνό χοιρινό κρέας, 1 ½ κιλό καυκαλήθρες και μυρώνια, 1 κρεμμύδι, ½ κούπα λάδι, 2 αυγά, 2 λεμόνια, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση: Πλένουμε το κρέας, το κόβουμε σε μερίδες και το σκουπίζουμε. Σωτάρουμε στο λάδι το κρέας και προσθέτουμε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο. Όταν μαραθεί βάζουμε το αλάτι και το πιπέρι και προσθέτουμε τόσο νερό, όσο χρειάζεται να βράσει σχεδόν καλά και να μείνει λίγο ζουμί. Καθαρίζουμε και πλένουμε τα χόρτα, και τα βάζουμε πάνω στο κρέας και αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει σε χαμηλή φωτιά μέχρι να ψηθούν τα χόρτα. Χτυπάμε σε βαθύ πιάτο τα αυγά με το χυμό των λεμονιών. Παίρνουμε το ζουμάκι από την κατσαρόλα και το περιχύνουμε στο φαγητό. Κουνάμε την κατσαρόλα για να πάει παντού το αυγολέμονο και σερβίρουμε το έτοιμο πια φαγητό μας.

11. Κατσικάκι με μάραθο.
Υλικά: 1 κιλό κατσίκι, 1 κιλό περίπου μάραθο (φύλλα και ρίζες), 1/2 του κιλού σχινόπρασα, 150 γραμ. λάδι, αλάτι, πιπέρι, Χυμός λεμονιού.
Εκτέλεση: Αφού κόψουμε το κρέας το τσιγαρίζουμε με το ανάλογο λάδι. Βάζουμε το μάραθο και τα πρασάκια, κομμένα σε μικρά κομματάκια, και τα αφήνουμε να βράσουν καλά. Προσθέτουμε το ανάλογο αλάτι, πιπέρι και λεμόνι, και αφού πάρει μια βράση το κατεβάζουμε από τη φωτιά. Αυτό είναι έτοιμο για το τραπέζι.

12. Μπακαλιάρος με χόρτα.
Υλικά: 1 κιλό μπακαλιάρος, 2 κιλά χόρτα ( μάραθο, αγριόπρασα, καυκαλήθρες, μυρώνια, αγριοσπάνακα κ.λ.π.), 2 κρεμμύδια ξερά, 1 ποτήρι λάδι, ½ κιλό τομάτες, αλάτι
Εκτέλεση:
Μουσκεύουμε το μπακαλιάρο σε νερό για 12 ώρες ή και περισσότερο.
Τον καθαρίζουμε από πέτσες και κόκαλα και τον κόβουμε σε κομμάτια.
Επίσης καθαρίζουμε τα χόρτα, τα πλένουμε και τα κόβουμε σε κομμάτια.
Μέσα σε μια κατσαρόλα καβουρδίζουμε με το λάδι τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια.
Ρίχνουμε τα χόρτα και τα αφήνουμε να μαραθούν.
Τα αλατίζουμε ελαφρά και προσθέτουμε τις τομάτες ψιλοκομμένες και λίγο νερό και αφήνουμε την κατσαρόλα στη φωτιά για να βράσουν τα χόρτα.
Προσθέτουμε και τα κομμάτια του μπακαλιάρου, αφήνουμε να πάρουν όλα μαζί 2-3 βράσεις μέχρι που να δώσει ο μπακαλιάρος τη μυρωδιά του στα χόρτα και τα χόρτα τη δική τους μυρωδιά στο μπακαλιάρο.
Το φαγητό μπορεί να σερβιριστεί και κρύο.

13. Κρέμα με τσουκνίδες.
Υλικά: 1 κιλό τρυφερά μέρη τσουκνίδας, 4 κουταλιές της σούπας αλεύρι, λίγα τρυφερά σκορδόφυλλα αλάτι, πιπέρι και ελαιόλαδο.
Εκτέλεση: 
Καθαρίζουμε τις κορυφές της τσουκνίδας πολύ καλά και τις πλένουμε.
Βράζουμε νερό σε κατσαρόλα και ρίχνουμε μέσα τις τσουκνίδες.
Τις αφήνουμε να βράσουν ώσπου να λιώσουν τελείως.
Στραγγίζουμε το ζωμό σε άλλη κατσαρόλα και περνάμε τις τσουκνίδες από τρυπητό.
Τις βάζουμε στην κατσαρόλα και προσθέτουμε το αλεύρι.
Χτυπάμε προσεκτικά το αλεύρι και τις τσουκνίδες για να μη σβολιάσει.
Ρίχνουμε στο μίγμα τους και το ζωμό που κρατήσαμε και τα βάζουμε στη φωτιά.
Σερβίρεται σε πιάτα. Πασπαλίζεται το κάθε πιάτο με λίγο πιπέρι και περιχύνεται σε αυτό λίγο λάδι.

14. Χορτόπιτα.
Υλικά: Α. Για τη γέμιση: ½ κιλό χόρτα άγρια, 250 γραμ. τσουκνίδες, 250 γραμ. ζοχιά, 1 πράσο, 1 κρεμμύδι, 1 μάτσο άνηθο, 250 γραμ. τυρί φέτα, 1 αυγό, 1½ κούπα λάδι.
Β. Για τη ζύμη: 750 γραμ. αλεύρι σκληρό, ½ κούπα νισεστές, 1 κουταλιά σούπας λάδι, 1 κουταλιά ξίδι, ½ κούπα γάλα, αλάτι και νερό όσο πάρει.
Εκτέλεση: 
Πλένουμε καλά και ψιλοκόβουμε τα χόρτα, τα τρίβουμε με αλάτι και τα στίβουμε.
Τα αδειάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ, Χτυπάμε το αυγό και το ρίχνουμε στα χόρτα, προσθέτουμε λάδι κομματιασμένο τυρί και όλα μαζί τα ανακατεύουμε να γίνουν ένα μίγμα.
Σε ένα μπολ ρίχνουμε 12 φλιτζάνια αλεύρι (το υπόλοιπο το κρατάμε για να ανοίξουμε τα φύλλα). Προσθέτουμε ξίδι, λάδι, γάλα και λίγο αλάτι.
Ζυμώνουμε καλά τη ζύμη μέχρι να γίνει λεία και την κόβουμε σε 12 μπαλάκια.
Αφού μείνουν τα μπαλάκια μία ώρα, πλάθουμε τα φύλλα με λεπτό πλάστη πάνω σε ένα τραπέζι, αφού βέβαια ρίξουμε αλεύρι και λίγο νισεστέ για κάθε φύλλο που πλάθουμε. Σε λαδωμένο ταψί στρώνουμε ένα-ένα τα 4 πρώτα φύλλα αφού τα λαδώσουμε.
Κατόπιν ρίχνουμε το ? από το μίγμα των χόρτων.
Λαδώνουμε και απλώνουμε στην πίτα άλλα δύο φύλλα.
Ξανά ρίχνουμε γέμιση, επαναλαμβάνουμε άλλες δύο φορές και σκεπάζουμε την πίτα με δύο φύλλα.
Το λάδι που θα περισσέψει το ρίχνουμε από πάνω. Ψήνουμε την πίτα σε 200ο C επί 1 ώρα.

15. Πλαστός.
Υλικά: Α. Για τη ζύμη: 500 γραμ. καλαμποκάλευρο, γάλα όσο πάρει το αλεύρι, λάδι, λίγο αλάτι.
Β. Για τη γέμιση: 2 κιλά άγρια χόρτα ( λάπατα, παπαρούνες, μυρώνια, τσουκνίδες κ.λ.π.), 1 πράσο ή 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια, άνηθο,  αλάτι, ½ κιλό τυρί φέτα, 2 ποτήρια του νερού λάδι (1/3 για τη ζύμη, 1/3 για τα χόρτα και 1/3 για πάνω από την πίτα).
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε τα χόρτα, τα πλένουμε και τα ψιλοτρίβουμε.
Τα αλατίζουμε και τα τρίβουμε για να μαραθούν και στη συνέχεια τα στίβουμε.
Τα βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ, ρίχνουμε λάδι και τυρί και τα ανακατεύουμε.
Σε μια λεκάνη βάζουμε καλαμποκάλευρο, λάδι, αλάτι και γάλα τόσο, όσο χρειάζεται να γίνει μία ζύμη που να τρίβεται.
Λαδώνουμε το ταψί και απλώνουμε πιέζοντας με την παλάμη τη μισή ζύμη.
Έτσι θα δημιουργηθεί ένα ισόπαχο φύλλο που θα καλύψει τη βάση του ταψιού και τα τοιχώματα. Πάνω σε αυτό το φύλλο θα απλώσουμε τη γέμιση με τα χόρτα.
Όταν η γέμιση απλωθεί, κοσκινίζουμε λίγο αλεύρι μπομπότα επάνω και πιέζουμε με την παλάμη μας για να στρώσει.
Με την υπόλοιπη ζύμη φτιάνουμε ένα χυλό τον οποίο αραιώνουμε με νερό.
Ρίχνουμε το χυλό στο κέντρο του ταψιού και με σβελτάδα τον απλώνουμε ώστε να καλυφθεί όλη η επιφάνεια με, όσο το δυνατό, λεπτότερο και ομοιόμορφο στρώμα.
Κοσκινίζουμε επάνω πάλι λίγο αλεύρι μπομπότα να απορροφήσει τα τυχόν υγρά ώστε να γίνει ο πλαστός τραγανός.
Σκορπούμε μπόλικη χοντροκομμένη φέτα και ρίχνουμε το υπόλοιπο λάδι.
Ψήνεται σε δυνατό φούρνο και όταν ροδίσει και από τις δύο πλευρές, ο πλαστός είναι έτοιμος. Τρώγεται ζεστός συνοδευόμενος με ξινόγαλα ή γιαούρτη.

16. Σαλάτα με γιαούρτη, σκόρδο και τρέβλα.
Υλικά: 2 κούπες ψιλοκομμένη τρέβλα, 1 ½ κούπα στραγγιστή γιαούρτη, 1 κουταλιά ελαιόλαδο, 2 σκελίδες ψιλοκομμένο σκόρδο,  χυμός ενός λεμονιού και αλάτι.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε και πλένουμε τα τρέβλα με κρύο νερό.
Χτυπάμε σε ένα μπολ λάδι, λεμόνι, σκόρδο, αλάτι και γιαούρτη.
Τοποθετούμε την τρέβλα σε σαλατιέρα και περιχύνουμε το μίγμα.
Πριν σερβίρουμε τη σαλάτα , αυτή πρέπει να παραμείνει για μια ώρα στο ψυγείο.

17. Λάχανα με γιαούρτη.
Υλικά: 1 κιλό ζοχιά και παπαρούνες, 1 ½ κιλό μυρώνια ή μοσχολάχανα, 1 κιλό γιαούρτη, 200 γραμ. κρέμα γάλακτος, 250 γραμ. τυρί φέτα, 4 αυγά, ½ κουταλάκι κορν φλάουερ, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση:
Τσιγαρίζουμε στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι και βάζουμε στην κατσαρόλα τα μυρώνια.
Τα ανακατεύουμε καλά και τα αφήνουμε να μαγειρευτούν αφού προσθέσουμε και τα άλλα χόρτα. Δεν προσθέτουμε επί πλέον νερό, εκτός αν χρειαστεί λίγο για να μην καούν.
Όταν είναι έτοιμα αδειάζουμε τα χόρτα σε ένα πυρέξ και τα στρώνουμε ομοιόμορφα.
Χτυπάμε σε ένα μπολ τη γιαούρτη με την κρέμα , τα αυγά, το κορν φλάουερ και το αλάτι και πιπέρι.
Προσθέτουμε στο μίγμα της γιαούρτης τη φέτα τριμμένη με το χέρι και το περιχύνουμε στα χόρτα.
Το τοποθετούμε αμέσως στο φούρνο σε 200ο C και ψήνεται μέχρι να στερεοποιηθεί η γιαούρτη, σε περίπου 45-50 λεπτά της ώρας. 

18. Χορτοκεφτέδες με τραχανά
Υλικά: 1 ½ κιλό διάφορα χόρτα (λάπατα, καυκαλήθρες, σπανάκι, παπαρούνες, ζόχια, βλίτα), 1 κρεμμύδι ξερό, 2 κουταλιές σούπας τραχανάς γλυκός, 2 αυγά, 1 κούπα τριμμένο κεφαλοτύρι, 2 κούπες αλεύρι για το τηγάνισμα. Ελαιόλαδο για τηγάνισμα. Αλάτι και πιπέρι.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε προσεκτικά τα χόρτα, τα πλένουμε και τα ζεματίζουμε σε άφθονο νερό και αλάτι για δύο λεπτά.
Στη συνέχεια τα στραγγίζουμε και τα ψιλοκόβουμε.
Τοποθετούμε τα κομμένα χόρτα σε ένα μπολ, προσθέτουμε ένα κρομμύδι ψιλοκομμένο, τον τραχανά (αφού προηγουμένως τον έχουμε βράσει με λίγο νερό για να γίνει σαν κουρκούτι), τα αυγά χτυπημένα, το κεφαλοτύρι, λίγο αλάτι, πιπέρι και τα ζυμώνουμε όλα μαζί.
Παίρνουμε μία –μία κουταλιά από το μίγμα και πλάθουμε κεφτέδες.
Τους κεφτέδες τους αλευρώνουμε και τους τηγανίζουμε σε αρκετό ελαιόλαδο, ώσπου να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές.
Τοποθετούμε τους κεφτέδες σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για να στραγγίσει το λάδι τους. Σερβίρονται ζεστοί και συνοδεύονται με πράσινη σαλάτα και γιαούρτη στραγγιστή.

19. Χορτοκεφτέδες
Υλικά: 1 κιλό σπανάκι. 500 γραμ λάπατα, τσουκνίδες, βλίτα, 2 ματσάκια κρεμμυδάκια φρέσκα, 1 ματσάκι μαϊντανό, ένα ματσάκι μάραθο, 1 σφηνάκι ούζο, αλάτι και πιπέρι, 2 κούπες λάδι, αλεύρι όσο χρειαστεί.
Εκτέλεση:
Πλένουμε και ψιλοκόβουμε τα χόρτα, τον άνηθο, το μαϊντανό, το μάραθο.
Τα τρίβουμε μαζί με το αλάτι και προσθέτουμε πιπέρι, αυγά, 2 κουταλιές νερό και ούζο. Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το ανακατεύουμε με το μίγμα μέχρι να γίνει ρευστό και να στέκεται στο κουτάλι.
Τοποθετούμε το ελαιόλαδο σε τηγάνι με βαρύ πάτο και ρίχνουμε με το κουτάλι μίγμα σε ποσότητα τόση, όση χρειάζεται να σχηματιστεί ένας κεφτές και αυτό επαναλαμβάνεται μέχρι να τελειώσει το μίγμα.
Όταν οι κεφτέδες ροδίσουν και από τις δύο πλευρές, τους βγάζουμε από το τηγάνι με ένα πιρούνι και τους τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας να στραγγίσει το λάδι τους. Σερβίρονται ζεστοί και συνοδεύονται με γιαούρτη.

20. Φασόλια με καυκαλήθρα
Υλικά: 2 κούπες φασόλια ψιλά, 3 κούπες καυκαλήθρες ψιλοκομμένες, 2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα, 1 κουταλιά πάστα τομάτας, Καυτερό κόκκινο πιπέρι, 1 κούπα λάδι.. αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε τα φασόλια και τα μουσκεύουμε σε κρύο νερό για 8 ώρες. 
Μετά τα αδειάζουμε σε τρυπητό και τα πλένουμε με κρύο νερό.
Τα βάζουμε σε κατσαρόλα με ζεστό νερό μέχρι να τα σκεπάσει και τα βράζουμε για 10 λεπτά της ώρας.
Τα σουρώνουμε και τα βάζουμε πάλι στην κατσαρόλα με ζεστό νερό, μαζί με τα κρεμμύδια, το ελαιόλαδο και την τομάτα. 
Τα αφήνουμε να βράσουν για 30-40 λεπτά της ώρας. Κατεβάζουμε από τη φωτιά την κατσαρόλα και δοκιμάζουμε για να διαπιστώσουμε αν τα φασόλια έβρασαν. Αν έβρασαν ρίχνουμε την καυκαλήθρα, το καυτερό πιπέρι και το αλατοπίπερο. Ανακατεύουμε, δοκιμάζουμε και αφήνουμε τη φασουλάδα να βράσει για άλλα 20 λεπτά της ώρας για να χυλώσει. Σερβίρεται ζεστή.

21. Μαραθόσουπα με τσουκνίδια.
Υλικά: 1 κιλό τσουκνίδες χοντροκομμένες, 1 ματσάκι μάραθο (μόνο το τρυφερό μέρος), 1 κούπα καυκαλήθρες ψιλοκομμένες, 1 μεγάλο κρεμμύδι περασμένο στον τρίφτη, ½ κούπα λάδι, 1 μικρή χούφτα ρύζι καρολίνα, Χυμός ενός λεμονιού, αλάτι πιπέρι.
Εκτέλεση:
Ζεματίζουμε τις τσουκνίδες για 3 λεπτά της ώρας σε καυτό νερό.
Ψιλοκόβουμε τα υπόλοιπα χόρτα και τα τρίβουμε λίγο στις παλάμες μας. 
Σωτάρουμε το κρεμμύδι με το λάδι μέχρι να αρχίσει να ξανθαίνει. 
Προσθέτουμε τις τσουκνίδες στραγγισμένες, τις καυκαλήθρες και το μάραθο. 
Σωτάρουμε για 8 λεπτά της ώρας σε χαμηλή θερμοκρασία. 
Ρίχνουμε λίγο αλάτι, πιπέρι και 5 κούπες νερό. Βράζουμε τη σούπα για 10 λεπτά της ώρας και προσθέτουμε το ρύζι. 
Χαμηλώνουμε τη φωτιά και ψήνουμε τη σούπα για 12 ακόμα λεπτά της ώρας. Δοκιμάζουμε, διορθώνουμε τη γεύση, εφόσον χρειάζεται, με λίγο αλάτι και πιπέρι, ρίχνουμε το χυμό λεμονιού και σερβίρουμε.

22. Νηστήσιμη τσουκνιδόπιτα.
Υλικά: Α. Για τη ζύμη: ½ κουταλάκι αλάτι, 450 γραμ. αλεύρι, ½ κούπα λάδι, 3 κουταλιές ξύδι, 1 κουταλιά μαγιά νωπή, 1 ½ κούπα σουσάμι.
Β. Για τη γέμιση: 1 κιλό τσουκνίδες, 2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα, 3 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα, 4 κουταλιές λάδι, Χυμός από ένα λεμόνι, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση:
Ανακατεύουμε σε ένα μπολ το αλάτι με το αλεύρι.
Προσθέτουμε το λάδι, το ξύδι και τη μαγιά διαλυμένη με χλιαρό νερό σε μια κούπα.
Δουλεύουμε με το χέρι, προσθέτοντας λίγο χλιαρό νερό, μέχρι να πάρουμε μια ζύμη ομοιογενή και μαλακιά.
Την αφήνουμε σκεπασμένη με βαμβακερή πετσέτα σε θερμοκρασία δωματίου και ετοιμάζουμε τη γέμιση.
Καθαρίζουμε και πλένουμε τις τσουκνίδες.
Τις βάζουμε σε αλατισμένο νερό για 10 λεπτά της ώρας.
Τις βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και τις αφήνουμε σε ένα σουρωτήρι να στραγγίσουν.
Τις αδειάζουμε σε ένα μπολ και προσθέτουμε το ελαιόλαδο, το αλάτι, το πιπέρι και τα κρεμμύδια ελαφρώς σωταρισμένα.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε δύο κομμάτια και ανοίγουμε δύο φύλλα πάχους 4-5 χιλιοστά το κάθε ένα. Λαδώνουμε ένα ρηχό ταψί και πασπαλίζουμε σουσάμι.
Στρώνουμε από κάτω το ένα φύλλο και πασπαλίζουμε πάλι με σουσάμι.
Ρίχνουμε τη γέμιση και σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο, το οποίο πρέπει να είναι μικρότερο από το φύλλο της βάσης και να μη κρεμάει καθόλου από τα χείλη του ταψιού.
Η πίτα δεν πρέπει να ξεπερνάει σε πάχος τα 3-4 εκατ.
Κατόπιν γυρίζουμε απαλά προς τα μέσα το φύλλο, χωρίς να το πιέσουμε.
Λαδώνουμε την επιφάνεια της πίτας και πασπαλίζουμε με άφθονο σουσάμι.
Ψήνουμε την πίτα στους 180ο C για 50-60 λεπτά της ώρας περίπου.
Όταν ψηθεί η πίτα, τη βγάζουμε από το φούρνο και την αφήνουμε μερικά λεπτά για να κρυώσει λιγάκι. 
Ανοίγουμε προσεκτικά το επάνω φύλλο που δεν το κλείσαμε καλά και περιχύνουμε στο εσωτερικό της πίτας χυμό από λεμόνι. 
Η πίτα σερβίρεται ζεστή ή σε θερμοκρασία δωματίου.

Πηγή: Ευθυμία Χαντζιάρα Παππά - Δενδροχώρι 21/03/2003

τι θα φάμε σήμερα;μελιτζάνες λαδερές με θυμάρι και ντοματένια γιαουρτόσαλτσα

Πλούσιο φαγητό με την πρωταγωνίστρια του φθινοπώρου: τη μελιτζάνα!

Υλικά
10 μελιτζάνες, κατά προτίμηση τσακώνικες, κομμένες σε κύβους περίπου 3 εκ.
2 μεγάλα ξερά κρεμμύδια, κομμένα σε ψιλά καρέ
1/2 κουτ. σούπας ξερό θυμάρι, τριμμένο
250 ml ελαιόλαδο
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Για τη γιαουρτοσάλτσα

500 γρ. γιαούρτι αγελάδος, στραγγιστό
2 φρέσκες μέτριες ντομάτες, τριμμένες στη χοντρή πλευρά του τρίφτη
60 ml ελαιόλαδο
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Διαδικασία
Σε μια φαρδιά και ρηχή κατσαρόλα ζεσταίνουμε 50 ml από το ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά και σοτάρουμε το κρεμμύδι για περίπου 1 - 2 λεπτά, μέχρι να ροδίσει. Προσθέτουμε τις μελιτζάνες και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για περίπου 2 - 3 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν λίγο. Ρίχνουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο, αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγομαγειρεύουμε για περίπου 20 λεπτά, μέχρι να γίνουν οι μελιτζάνες και να μελώσουν.

Παράλληλα, σε ένα μπολ σερβιρίσματος βάζουμε το γιαούρτι με το ελαιόλαδο, τις ντομάτες, αλάτι και πιπέρι και ανακατεύουμε με ένα κουτάλι, για περίπου 1/2 - 1 λεπτό, έως ότου ενωθούν τα υλικά. 4 Σερβίρουμε τις μελιτζάνες, απλώνουμε από πάνω 1 - 2 κουτ. σούπας από τη γιαουρτοσάλτσα, πασπαλίζουμε με το θυμάρι και συνοδεύουμε με αραβικές πίτες που ψήνουμε λίγο στο φούρνο μέχρι να γίνουν τραγανές.

Στο ποτήρι μας: Ενα δροσερό, φρουτώδες Merlot, που αγαπά τις λαδερές μελιτζάνες και συμβιβάζεται με το γιαούρτι.
Φωτογραφία: Γιώργος Δρακόπουλος

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Η ολιστική προσέγγιση της διατροφής: Κανόνας 1ος

                                  Υπάρχουν 8 πανάρχαιοι κανόνες για σωστή διατροφή!
Σε μία σειρά από 8 συνεχόμενα άρθρα, θα εκτεθούν οι οκτώ βασικοί κανόνες οι οποίοι πρέπει να διέπουν το φαγητό του κάθε ανθρώπου ανεξάρτητα από την ιδιοσυγκρασία του, την ηλικία και το φύλο του, ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία μένει και τις συνθήκες στην οικογένεια και την εργασία του και τέλος ανεξάρτητα από την εποχή του χρόνου και τις "συνήθειες" της τοπικής κουζίνας.
Τι είναι αυτοί οι κανόνες;
Είναι απλοί, απλούστατοι κανόνες τους οποίους είναι εξαιρετικά δύσκολο να απορρίψει ένας ανοικτός νους, ο οποίος και με μόνο του εφόδιο την απλή λογική θα τους βρει κατανοητούς και αποδεκτούς.
Οι κανόνες αυτοί εξασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό τη διατήρηση της σωματικής υγείας ενός ανθρώπου, τονώνουν όλα τα όργανα του σώματός του και ιδιαίτερα το ανοσοποιητικό του σύστημα, σε αρκετές δε περιπτώσεις συμβάλλουν αποφασιστικά στην επαναφορά της υγείας (μαζί με άλλες θεραπευτικές μεθόδους) σε άτομα που έχουν ήδη παρουσιάσει κάποια διαταραχή.
Το πρόβλημα βέβαια της όλης ιστορίας, είναι εμφανές και κατανοητό:
πώς δηλαδή μπαίνουν αυτοί οι κανόνες σε καθημερινή πράξη για τον σύγχρονο άνθρωπο της μεγαλούπολης που ζει και κινείται στους γνωστούς σε όλους μας τρελούς ρυθμούς.
Εδώ συνήθως έχουμε δύο κατηγορίες ανθρώπων που θα ασχοληθούν με το όλο θέμα και θα κάνουν τον "κόπο" να εντρυφήσουν στο υλικό που ακολουθεί:
α) Κατ’ αρχήν υπάρχουν οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες μπορεί μία ήδη εγκατεστημένη ασθένεια να κινητοποιήσει το άτομο και να το οδηγήσει στην αναζήτηση κάποιου πιό "υγιεινού" τρόπου διατροφής.
Είναι οι άνθρωποι εκείνοι στους οποίους μία ασθένεια που τους ταλαιπωρεί μπορεί να εμφανίσει βελτίωση εάν προσέξουν λίγο τη διατροφή τους.
Αυτό ισχύει και για τα διάφορα πεπτικά προβλήματα (όπως η γαστρίτιδα, το έλκος, η δυσκοιλιότητα, η κολίτιδα, κλπ), αλλά και για άλλες καταστάσεις όπως τα δερματικά προβλήματα (έκζεμα, ακμή), οι ημικρανίες, τα προβλήματα του τριχωτού και των νυχιών, κλπ.
β) Από την άλλη πλευρά μπορεί επίσης κάποιος να έχει τόσο κουραστεί από τους ρυθμούς της καθημερινότητας που να θέλει να κάνει κάποια ριζική αλλαγή στον γενικότερο τρόπο ζωής του, χωρίς να "αναγκασθεί" να το κάνει από κάποια μορφή ασθένειας από την οποία υποφέρει.
Και εδώ υπάρχουν αυτοί οι δέκα απλοί κανόνες για να υπάρξει μία σωστή καθοδήγηση και μία θα λέγαμε ‘πρόληψη’.
Κρατώντας λοιπόν ο καθένας καθαρό μυαλό από τις τυχόν επικρατούσες ατομικές ή και κοινωνικές συνήθειες της ζωής του, ας μελετήσει αυτούς τους πολύτιμους κανόνες και ας ανατρέχει σε αυτούς συχνά, έως ότου σταδιακά βρεί κάποιο νέο τρόπο καθημερινής διατροφής που να του ταιριάζει:
Ο πρώτος κανόνας είναι ο εξής:
Τα γεύματα θα πρέπει να είναι μαγειρεμένα την ίδια ημέρα, και μάλιστα να υπάρχει -εί δυνατόν- άλλο μαγείρεμα για το μεσημεριανό φαγητό, και άλλο για το δείπνο, έτσι ώστε το όποιο φαγητό να είναι όσο το δυνατόν πιό φρέσκο.
Αυτό το θέμα δεν είναι άγνωστο στους κάπως μεγαλύτερους ανθρώπους οι οποίοι στη χώρα μας, μέχρι ίσως και μετά από τον πόλεμο του ’40, θυμούνται ότι "το τσουκάλι μπαίνει στη φωτιά δύο φορές την ημέρα" και αυτή τη συνήθεια την ακολουθούσε η μεγάλη πλειοψηφία των οικογενειών.
Θα πρέπει επίσης το φαγητό να σερβίρεται ζεστό, διότι το κρύο φαγητό διαταράσσει τη διαδικασία της πέψης, "παγώνοντας" τη δύναμη της πεπτικής λειτουργίας.
Τι γίνεται όμως σήμερα στην καθημερινότητα;
Καταλαβαίνει εύκολα κανείς την πορεία την οποία ακολουθεί η γενικότερη υγεία της ανθρωπότητας, όταν τα super markets έχουν κατακλυσθεί από έτοιμα κατεψυγμένα φαγητά τα οποία τα βάζουμε για λίγα λεπτά στον φούρνο μικροκυμάτων, η από κονσέρβες οι οποίες έχουν ημερομηνία λήξης μετά από πέντε χρόνια.
Είναι χαρακτηριστική η διαφήμιση στην τηλεόραση που προτρέπει στην παρασκευή έτοιμης σούπας (σακουλάκι με σκόνη από διάφορα υλικά) βάζοντας τις μητέρες να "φροντίζουν" την οικογένεια βράζοντας νερό και ρίχνοντας τη σκόνη για ένα "ελαφρύ και υγιεινό βραδυνό".
Τη σούπα βέβαια τρώνε πανευτυχείς όλοι (βλέποντας μάλιστα τηλεόραση...), και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά τα οποία χαίρονται για το υγιεινό και θρεπτικό δείπνο της οικογένειας!
Είναι επίσης προβληματική η συνήθεια κάποιων οικογενειών να μαγειρεύουν το σαββατοκύριακο "για όλη την εβδομάδα" και να γεμίζουν την κατάψυξη με "τάπερ" γεμάτα με φαγητά (σπιτικά μεν) τα οποία θα αποψύχουν μεθοδικά τις επόμενες ημέρες ένα κάθε φορά, για να έχουν έτοιμο και "υγιεινό" φαγητό.
Δεν αντιλέγει κανείς ότι (πιθανώς) μία εκτεταμένη χημική ανάλυση θα δείξει ότι σε μοριακό επίπεδο τα τρόφιμα αυτά έχουν ελάχιστες αλλαγές μετά από αρκετές ημέρες στην κατάψυξη.
Το όλο πρόβλημα όμως της σύγχρονης τάσης της διαιτολογίας είναι ακριβώς αυτό.
Το ότι δηλαδή ενδιαφέρονται όλοι για τη χημική ανάλυση των τροφών και την καταγραφή των συστατικών τους σε μακρείς καταλόγους με νούμερα ως προς την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες,λιπαρά (κορεσμένα και ακόρεστα), ίνες, νάτριο, κλπ,
και τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ενεργειακή κατάσταση του φαγητού και την άμεσα διαθέσιμη ενέργεια που προσφέρει στο ανθρώπινο σώμα.
Και για όποιον δεν καταλαβαίνει ακριβώς (ή δεν θέλει να καταλάβει) το τί σημαίνει αυτό, η διαφορά δηλαδή μεταξύ "χημείας / υλικής δομής" και "ενέργειας" (η οποία ήδη καταγράφεται σε φωτογραφικό φίλμ με τη γνωστή μέθοδο της φωτογράφησης Kirlian) θα αναφέρουμε το απλό παράδειγμα κάποιου ανθρώπου ο οποίος... διψάει.
Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ ‘χημικής σύστασης’ και ‘ενέργειας’;
Έχουμε λοιπόν κάποιον ο οποίος μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού έχει ξεκινήσει από το σπίτι του στην Κυψέλη μία Κυριακή πρωί για να πάει για μπάνιο στη Σαρωνίδα.
Έχει τρομερή ζέστη, το αυτοκίνητό του δεν διαθέτει κλιματισμό (ή έχει, αλλά την ημέρα αυτή ατυχώς γι’ αυτόν δεν λειτουργεί...), δεν έχει μαζί του κάποιο μπουκάλι με νερό και βρίσκεται για μία ώρα περίπου καθηλωμένος σε ένα φοβερό μποτιλιάρισμα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, μέσα σε μία απίστευτη ουρά αυτοκινήτων που όλα κατευθύνονται προς την παραλία.
Τελικά μετά από πολλή ώρα, κάποια ευλογημένη στιγμή, φτάνει στον προορισμό του και αναψοκοκκινισμένος, ιδρωμένος, κουρασμένος, εκνευρισμένος αλλά και αφόρητα διψασμένος κατευθύνεται στο περίπτερο της πλατείας, για να αγοράσει ένα μπουκάλι με δροσερό νερό.
Τη στιγμή που πλησιάζει το μπουκάλι στα χείλη, όλος ο οργανισμός του έχει έντονο το αίσθημα της δίψας και της προσμονής για το δροσερό νερό.
Αυτό συμβαίνει διότι η αφυδάτωση του σώματος και η έλλειψη επαρκούς ποσότητας νερού στους χώρους ανάμεσα στα κύτταρα, στους βλεννογόνους, αλλά και στο ίδιο το αίμα, στέλνει έντονα σήματα στο κέντρο της δίψας που βρίσκεται στον εγκέφαλο και ειδοποιεί ότι το σώμα χρειάζεται νερό... επειγόντως (αυτός είναι ο βασικός μηχανισμός με τον οποίο δημιουργείται το αίσθημα της δίψας).
Από τη στιγμή που ο άνθρωπός μας θα πιει μονορούφι το μπουκάλι του νερού, θα περάσει κάποιος χρόνος για να κατέβει το νερό στο στομάχι, να περάσει στο έντερο, να απορροφηθεί, να κυκλοφορήσει στο αίμα, να πάει σε όλα τα σημεία του οργανισμού και τελικά να φθάσει και το μήνυμα στο κέντρο της δίψας το οποίο μήνυμα θα λέει "λήξη συναγερμού, το σώμα ξεδίψασε".
Ο χρόνος αυτός υπολογίζεται από τους ειδικούς ότι είναι 10 με 15 λεπτά και αυτός είναι ο χρόνος που χρειάζεται το "υλικό νερό" να κάνει όλα αυτά που ήδη αναφέραμε για να ξεδιψάσει το σώμα.
Το κρίσιμο ερώτημα που ακολουθεί είναι: σε πόση ώρα από τη στιγμή που ο ταλαιπωρημένος φίλος μας έχει ακουμπήσει το μπουκάλι του νερού στα χείλη του και αρχίζει να πίνει, θα νιώσει ότι έχει ξεδιψάσει και ότι δεν χρειάζεται άλλο νερό;
Ο χρόνος αυτός είναι σχεδόν ακαριαίος, χρειάζονται δηλαδή μερικά μόνο δευτερόλεπτα για να υπάρξει το αίσθημα της ανακούφισης στο σώμα και αυτός ακριβώς είναι ο χρόνος που κάνει η "ενέργεια του νερού" να δώσει το μήνυμα ότι το στομάχι πλέον έχει ποσότητα νερού η οποία μετά από 10 με 15 λεπτά θα φθάσει σε όλον τον οργανισμό και δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για να υπάρχει το αίσθημα της δίψας.
Είναι το λεπτό - ενεργειακό στοιχείο του νερού το οποίο θα ενωθεί με το αντίστοιχο στοιχείο του διψασμένου ανθρώπου μας και θα επιφέρει μία άμεση ανακούφιση στη δίψα του.
Το υλικό νερό σε λίγα λεπτά θα ακολουθήσει και θα ξεδιψάσει όλα τα κύτταρα του σώματος, αλλά το αίσθημα ότι "έχω ξεδιψάσει" υπάρχει ήδη από ώρα εκεί.
Συμπέρασμα:
Η "φρεσκάδα" λοιπόν του φαγητού μας στην οποία αναφέρεται αυτός ο πρώτος κανόνας, μιλάει ακριβώς γι’ αυτή τη λεπτή ενέργεια που έχουν οι τροφές και τα ποτά που καταναλώνουμε και που τρέφουν τελικά το σύνολο του οργανισμού μας μέσω των λεπτών στοιχείων.

Και είναι γεγονός ότι κάποιος ο οποίος τρέφεται για καιρό με τροφές οι οποίες είναι "χημικά" εντάξει αλλά "ενεργειακά" νεκρές, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε προβλήματα υγείας τα οποία βεβαίως θα είναι αυτά ακριβώς στα τα οποία η ιδιοσυγκρασία του έχει ευαισθησία.
Ανδρέας Τσουρουκτσόγλου

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Πονοκέφαλος – Η κατανάλωση ζάχαρης είναι μια από τις αιτίες του

Πονοκέφαλος – η κατανάλωση ζάχαρης είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν σε πονοκεφάλους.
Οι γρήγορες μεταβολές στα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα που προκαλούνται από την κατανάλωση υπερβολικής ζάχαρης ή πολύ λίγης ζάχαρης μπορεί μερικές φορές να προκαλέσουν πονοκεφάλους
Τα τρόφιμα και τα συστατικά τους πάρα πολλές φορές είναι υπεύθυνα για το 50% των πονοκεφάλων και των ημικρανιών.
Αυτό τις περισσότερες φορές οφείλεται στην κρυμμένη ζάχαρη που περιέχουν.
Οι εκθέσεις του Ινστιτούτου Νευρολογικών Διαταραχών και Εγκεφαλικών Επεισοδίων αναφέρει ότι η αιτία των πονοκεφάλων είναι συχνά πολύπλοκη και περίπλοκη αλλά η κατανάλωση ζάχαρης,
που τις περισσότερες φορές είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν σε πονοκεφάλους,είναι και ο μόνος του οποίου έχουμε τον έλεγχο,είναι στο χέρι μας με λίγα λόγια να εξοβελίσουμε την ζάχαρη από την ζωή μας και το πιάτο μας.
Η ζάχαρη όπου και αν περιέχεται,στα τυποποιημένα τρόφιμα,στις παντός είδους σάλτσες,στα αλλαντικά,στα τουρσιά,
στα γλυκά,σαν το πιο όξινο των τροφίμων είναι η καταστροφή του οργανισμού και όπως είναι γνωστό από πάρα πολλές έρευνες τα όξινα τρόφιμα είναι από τους πιο επιβαρυντικούς παράγοντες του οργανισμού και η αιτία πληθώρας ασθενειών...

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

πως φτιάχνουμε πίκλες-προβιοτικά

Ο πιο εύκολος τρόπος να παρασκευάσουμε προβιοτικό τρόφιμο στο σπίτι μας.
Τουρσί χωρίς ξύδι μόνο με...
Μια συνταγή από τον Μακροβιοτικό Διατροφολόγο Σταύρο Καραγιλάνη.
 
Πως φτιάχνουμε πίκλες. from BodyinBalance on Vimeo.

Το κρεμμύδι και το σκόρδο μειώνουν το σάκχαρο στο αίμα

Ο διαβήτης – όπως οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε -δημιουργείται όταν η ινσουλίνη που παράγει ο οργανισμός δεν είναι αρκετή- και
τότε λέμε πως έχουμε πρόβλημα παραγωγής ινσουλίνης στο πάγκρεας,
ή έχουμε αντίσταση στην ινσουλίνη, δηλαδή ενώ παράγεται ινσουλίνη δεν είναι ικανή για να ξεκλειδώσει τους υποδοχείς των κυττάρων μας και να βάλει το σάκχαρο μέσα σε αυτά.
Και τι γίνεται μετά από αυτό; – το σάκχαρο συγκεντρώνεται στο αίμα και
φράζει τα αιμοφόρα αγγεία με αποτέλεσμα τμήματα των οργάνων μας ή των μελών του σώματός μας να μην τρέφονται και να νοσούν.
Γνωρίζουμε όμως  πως η διατροφή είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για
τη σωστή ρύθμιση του διαβήτη και ένα από τα πιο γνωστά μας τρόφιμα που μειώνουν το σάκχαρο στο αίμα είναι τα πολύτιμά μας κρεμμύδια.
Το κρεμμύδι λοιπόν με τα πολύτιμα συστατικά τους -σε επόμενη ανάρτηση όλες οι πληροφορίες για τα κρεμμύδια- έχουν συνδεθεί με τη μείωση του σακχάρου στο αίμα και έχουν καθιερωθεί μαζί με τα σκόρδα τα πλέον υπογλυκαιμικά τρόφιμα.
Ερευνητικές εργασίες που έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς έχουν αποδείξει ότι
οι διαβητικοί που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με εκχυλίσματα  allicin -συστατικό των κρεμμυδιών και των σκόρδων – τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα τους “μειώθηκαν σημαντικά...

Οι τέσσερις ζωογόνοι χυμοί του ανθρώπου

Ο Ιπποκράτης, στηριζόμενος στη διδασκαλία των Προσωκρατικών όσον αφορά τα 4 στοιχεία που αποτελούν το Σύμπαν (Γη, Νερό, Φωτιά, Αέρας), υποστήριζε ότι τα 4 αυτά στοιχεία εκδηλώνονται μέσα στο ανθρώπινο σώμα με τους 4 ζωογόνους χυμούς, οι οποίοι με τη σειρά τους προσδιορίζουν την ιδιοσυγκρασία και τη σωματική διάπλαση του ατόμου.

Παρά το γεγονός ότι στη σύγχρονη επιστήμη δεν γίνεται λόγος περί χυμών, εντούτοις είναι αποδεκτή η αντίληψη αναφορικά με τη συνδρομή τεσσάρων βάσεων που απαρτίζουν το ανθρώπινο γονιδίωμα, ήτοι:
αδενίνη (Α),
κυτοσίνη (C),
γουανίνη (G),
θυμίνη (Τ).
Οι τέσσερις αυτές βάσεις του DNA συγκροτούν το κατασκευαστικό σχέδιο του ανθρώπινου σώματος, το οποίο καθορίζει τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά.

Αντίστοιχα οι χυμοί αποτελούν, κατά την αρχαία διδασκαλία, τα δομικά στοιχεία του ανθρώπινου σώματος.
Συνεπώς το σημείο σύγκλισης μεταξύ της αρχαίας διδασκαλίας και της σύγχρονης επιστήμης βρίσκεται στην κοινή αντίληψη περί της υπάρξεως βασικών δομικών λίθων από τους οποίους εξαρτάται η ζωή.

Η κράση των χυμών δεν συντελεί μόνο στη διατήρηση της υγείας, αλλά, σε συνάρτηση με την αναλογία με την οποία υπάρχουν στον καθένα, δημιουργεί και διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, γεγονός που οδηγεί στην εμφάνιση τεσσάρων βασικών τύπων ανθρώπων και συμπεριφορών.

Ετσι λοιπόν ο Αέρας, που είναι υγρός και θερμός, σχηματίζει το αίμα και ο τύπος που δημιουργείται είναι ο Αιματώδης.
Η Φωτιά, που είναι ξερή και θερμή, σχηματίζει την κίτρινη χολή και ο τύπος είναι ο Χολώδης.

Η Γη, που είναι ξερή και ψυχρή, σχηματίζει τη μαύρη χολή και ο τύπος είναι ο Μελαγχολικός.
Το Νερό, που είναι υγρό και ψυχρό, σχηματίζει το φλέγμα και ο τύπος είναι ο Φλεγματικός ή Λυμφατικός.

Ειδικότερα: «αναγνωρίζεται ο χολώδης, ο οποίος θεωρείται δηκτικός και θερμόαιμος, ο αιματώδης, που είναι εύχαρις και ελαφρός· ο φλεγματικός, που χαρακτηρίζεται ως ξηρός και ψύχραιμος· και ο μελαγχολικός, ο οποίος είναι σοβαρός και βαρύς».

Ωστόσο το αίτιο της υπάρξεως ποικιλίας χαρακτήρων αποδίδεται από τον Ιπποκράτη στην περιβαλλοντική επίδραση, γεγονός που δηλώνει ότι οι επιπτώσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος δεν περιορίζονται μόνο στις σωματικές, αλλά περιλαμβάνουν και την ψυχική κατάσταση του ανθρώπου.

Δεν θα πρέπει εδώ να λησμονηθεί το γεγονός ότι η σωματική υγεία βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση και με την ψυχική κατάσταση και με τη σωματική διάπλαση του ατόμου.

Οταν οι 4 χυμοί είναι σε ισορροπία, τότε έχουμε υγεία, ήρεμη ιδιοσυγκρασία και ισορροπημένη σωματική διάπλαση.
Οταν οι 4 χυμοί είναι σε ανισορροπία, τότε έχουμε συγκεκριμένα προβλήματα υγείας, μια ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και σωματικές ιδιομορφίες:

►1. Ο αιματώδης, στον οποίο υπάρχει υπεροχή αίματος στον οργανισμό.
Είναι αισιόδοξος, εξωστρεφής και πολυλογάς.
Ο τύπος αυτός περιγράφεται γενικά σαν καλόκαρδος και ευχάριστος.

►2. Ο φλεγματικός, που χαρακτηρίζεται από υπεροχή φλέγματος στον οργανισμό.
Είναι ήρεμος, ήπιος και αργός.
Οι άνθρωποι του τύπου αυτού περιγράφονται γενικά σαν άτομα δυσκίνητα, αλλά σταθερά στη συμπεριφορά τους.

►3. Ο χολερικός, που είναι θυμώδης, επιθετικός και δραστήριος χολερικός τύπος, που οφείλεται σε υπεροχή κίτρινης χολής.
Τα άτομα που ανήκουν στον τύπο αυτό περιγράφονται γενικά σαν ευερέθιστα και ότι αντιδρούν με ταχύτητα.

►4. Ο μελαγχολικός τύπος, που αποδόθηκε σε περίσσεια μέλαινας χολής στον οργανισμό.
Είναι θλιμμένος, προσεκτικός και αγχώδης.
Χαρακτηρίζεται από σκυθρωπότητα και κατήφεια.
Τα άτομα αυτά γενικά παθαίνουν εύκολα μελαγχολία.

Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι έχουν έναν συνδυασμό και από τα τέσσερα στοιχεία από τα οποία κανένα δεν βρίσκεται στην καθαρή του μορφή.

Ο Ιπποκράτης θεωρεί ότι οι τέσσερις εποχές ενισχύουν ή αποδυναμώνουν αυτά τα τέσσερα υγρά.
Επίσης υποστήριζε ότι οι χυμοί στο σώμα κυμαίνονται ανάλογα με τις εποχές.

Δηλαδή τον χειμώνα το φλέγμα κυριαρχεί εξαιτίας του κρύου.
Την άνοιξη το φλέγμα υπερισχύει αλλά παράλληλα και το αίμα αρχίζει να ενισχύεται επειδή οι μέρες γίνονται όλο και πιο ζεστές.
Το καλοκαίρι το αίμα υπερισχύει, ενώ η χολή σταδιακά δυναμώνει, οπότε και κυριαρχεί το φθινόπωρο.

Τώρα το καλοκαίρι ίσως έχουμε μια ευκαιρία –με τις διακοπές, τον ήλιο, τη θάλασσα, την ξεκούραση και την ανεμελιά– να ανακτήσουμε μια ισορροπία, σωματική και συναισθηματική. Αυτομάτως και διατροφική…

Ξέρετε ότι:

►1. Τα φρούτα και τα λαχανικά θα πρέπει να τρώγονται στην εποχή τους.
Τα περισσότερα φρούτα ωριμάζουν το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, γι’ αυτό θα πρέπει αυτές τις εποχές να «αποθηκεύσουμε» στο σώμα μας βιταμίνες για τον χειμώνα.

►2. Οι περισσότερες τοξίνες αποβάλλονται το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, επειδή τα φρούτα, εντείνοντας τη λειτουργία του εντέρου, βοηθούν να καθαρίσει ο οργανισμός, καθώς και λόγω ζέστης με τον ιδρώτα αποβάλλονται τοξίνες.

►3. Τα λαχανικά θεωρούνται καλύτερη πηγή μεταλλικών αλάτων, ενώ τα φρούτα καλύτερη πηγή βιταμινών.
Αντίθετα από τα λαχανικά, τα φρούτα ωριμάζουν από τον ήλιο.
Κατά παράδοξο τρόπο, η γλυκύτητα των φρούτων επηρεάζεται από την περιεκτικότητά τους σε νάτριο, καθώς και σε σάκχαρα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Συντάκτης:
Αλίκη Πανοπούλου*
* Σύμβουλος διατροφής alpanopoulou@gmail.com
efsyn.gr

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

Πρεβιοτικά και προβιοτικά - οι σύμμαχοι του εντερικού μας συστήματος

Τα πρεβιοτικά -prebiotics- δεν περιέχουν κανένα ζωντανό μικροοργανισμό αλλά βοηθούν στην ανάπτυξή τους.
Τα προβιοτικά -probiotic- είναι φιλικά βακτήρια που ζουν κυρίως στο πεπτικό μας σύστημα.
Σε αυτό μου το άρθρο θα κάνουμε μία πρώτη γνωριμία με τα προβιοτικά και τα πρεβιοτικά και θα δούμε γιατί λαχανικά όπως το ξερό κρεμμύδι αλλά και το «ζυμωμένο» ή τουρσί είναι άκρως απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία του εντερικού μας συστήματος.
Τα πρεβιοτικά και τα προβιοτικά αποτελούν βασικές πτυχές μιας σωστής και ολοκληρωμένης θρεπτικής διατροφής καθώς
συμπληρώνουν το ένα το άλλο και συνεργάζονται , με αποτέλεσμα τη βελτίωση της συνολικής υγείας και ευεξίας του εντερικού μας συστήματος και κατ επέκταση του οργανισμού μας.
Και τα δύο , πρεβιοτικά και προβιοτικά , λειτουργούν σε αρμονία το ένα με το άλλο και μια διατροφή , η οποία δεν τα περιέχει μπορεί να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό μας σύστημα.
Λοιπόν..
Πρεβιοτικά
Πολλά τρόφιμα περιέχουν κάποια ιδιαίτερα συστατικά τα οποία ονομάζονται πρεβιοτικά -prebiotics- και τα οποία προάγουν την ανάπτυξη των ωφέλιμων βακτηρίων του εντέρου μας.
Τα πρεβιοτικά δεν περιέχουν κανένα ζωντανό μικροοργανισμό αλλά...

Οι απαραίτητοι για τη διατήρηση της υγεία μας ξηροί καρποί

 
Ξηροί καρποί - ένα από τα υγιεινότερα σνακ.
Οι ξηροί καρποί έχουν πλήθος φυτοθρεπτικών στοιχείων , όπως πρωτεΐνες,
φυτικές ίνες, 
βιταμίνες,
μέταλλα και ιχνοστοιχεία και πάρα πολλά αντιοξειδωτικά. 
Έχουν υψηλές ποσότητες λιπαρών οξέων , όπως τα ω-3 λιπαρά , άκρως απαραίτητα για την διατήρηση της υγείας της καρδιάς μας αλλά και της συνολικής μας υγείας.
Και αν πάμε λίγο βαθύτερα στο θρεπτικό προφίλ των ξηρών καρπών , θα δούμε πολλά αντιοξειδωτικά , όπως τα φλαβονοειδή , τα οποία είναι μια πολύ μεγάλη κατηγορία ουσιών, με κύριο στόχο τους την καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών , οι οπόιες καταστρέφουν τα κύτταρα και προκαλούν πρόωρη γήρανση.
Θα βρούμε το ελλαγικό οξύ , το οποίο μπορεί να μειώσει σημαντικά τον πολλαπλασιασμό και την μετακίνηση καρκινικών κυττάρων , ειδικά εκείνων του καρκίνου του μαστού και του προστάτη.
Θα βρούμε καροτένια, 
ρεσβερατόλη, 
λουτεΐνη ,
κρυπτοξανθίνη....

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

Λιγότερες εγχειρήσεις για πέτρες στη χολή με τη μεσογειακή διατροφή

όταν ακολουθούμε μεσογειακή διατροφή που,όπως γνωρίζουμε,περιέχει
φρούτα,
λαχανικά,
θαλασσινά και ελαιόλαδο, μπορούμε να μειώσουμε κατά πολύ τον κίνδυνο αναπτύξης χολολιθίασης, αναφέρουν Γάλλοι επιστήμονες.

εξετάζοντας στοιχεία από σχεδόν 64.000 γυναίκες, ηλικίας άνω των 50 ετών, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όσες έτρωγαν περισσότερα όσπρια,
φρούτα,
λαχανικά και δημητριακά -π.χ. ψωμί- ολικής αλέσεως είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες να χρειασθούν εγχείρηση για αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως (χολοκυστεκτομή).

αντιθέτως, όσες ακολουθούσαν μια κυρίως δυτικού τύπου διατροφή που περιλαμβάνει κυρίως επεξεργασμένο κρέας,
πίτσες,
πίτες,
ποτά υψηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ,
σάντουιτς και
πάρα πολλά αλλαντικά, είχαν αυξημένες πιθανότητες να χρειασθούν χολοκυστεκτομή, γράφουν οι ερευνητές στην Αμερικανική Επιθεώρηση Γαστρεντερολογίας (AJG).

τα άλλα είδη δυτικού τύπου διατροφής (π.χ. με πολλά κόκκινα κρέατα, πίτσες, τηγανητά κ.λπ.) δεν φάνηκε να συσχετίζονται με τον κίνδυνο χολοκυστεκτομής.

η χολοκυστεκτομή είναι μία από τις πιο συχνές χειρουργικές επεμβάσεις και συνήθως γίνεται εξαιτίας «πέτρας στη χολή» (χολολιθίαση).

όπως εξηγούν η δρ Αμελί Μπαρέ από το Πανεπιστήμιο Paris Sud, στο Ορσέ, και οι συνεργάτες της, οι εθελόντριες της μελέτης συμπλήρωναν κάθε δύο χρόνια αναλυτικά ερωτηματολόγια για την κατάσταση της υγείας τους, το ιατρικό ιστορικό τους και τον τρόπο ζωής τους.
έπειτα από 18 χρόνια παρακολούθησης, οι 2.778 από αυτές είχαν υποβληθεί σε χολοκυστεκτομή.

όσες ακολουθούσαν πιο πιστά τις επιταγές της μεσογειακής διατροφής είχαν 11% λιγότερες πιθανότητες να χρειασθούν χολοκυστεκτομή, σε σύγκριση με όσες δεν έτρωγαν αρκετά φυτικής προελεύσεως τρόφιμα.

αν και πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν λίθους στη χοληδόχο κύστη, αυτοί συνήθως δεν προκαλούν συμπτώματα (ασυμπτωματικοί), με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ανάγκη για χολοκυστεκτομή.
nature.com
ygeia.tanea.gr
~~~~~~~~~~~~~~~
thalia
botanologia.blogspot.gr

Βιβλίο: The China Study – Η Μελέτη της Κίνας: Αναθεωρημένη και διευρυμένη έκδοση – T. Colin Campbell & ThomasM. Campbell II

H Μελέτη της Κίνας, γνωστή ως The China Study, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Αμερική το 2006, το ίδιο περίπου διάστημα που η ηθική έδινε μέσα μου την τελική μάχη απέναντι σε μια εδραιωμένη διατροφική συμπεριφορά, βασισμένη στον πόνο και την εκμετάλλευση των ζώων.
Ψάχνοντας να στηρίξω κάπου την “παράλογη” για τα τότε ελληνικά δεδομένα απόφασή μου να σταματήσω την κατανάλωση ζωικών, άρχισα να ψάχνω πληροφορίες στο διαδίκτυο και ο τίτλος “The China Study” βρισκόταν όλο και συχνότερα μπροστά μου.
Οι συζητήσεις που είχε προκαλέσει η έκδοση της μελέτης σχετικά με τα οφέλη της φυτοφαγίας στην υγεία ήταν πολλές, ωστόσο οι ενστάσεις μου σχετικά με την χρήση των πειραματόζωων ιδιαίτερα στις μελέτες για τον καρκίνο και οι ανεπαρκείς αναφορές στα δικαιώματα των ζώων με είχαν προκαταβάλει, αρχικά τουλάχιστον, αρνητικά απέναντί της.
Τελικά, η ανάγκη να το διαβάσω δημιουργήθηκε μέσα μου αργότερα όταν, βομβαρδισμένη από πολλές και συχνά αντιφατικές πληροφορίες σχετικά με τα τι και πώς της φυτοφαγίας, θέλησα να ενημερωθώ από μια έγκυρη πηγή για το αν μια φυτοφαγική διατροφή ήταν πράγματι ασφαλής και για το πώς θα έπρεπε να είναι δομημένη, καθώς το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο χρήσιμα και αν είναι, σίγουρα δεν αποτελούν αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης. Αντίθετα το βιβλίο αυτό, συνιστά προϊόν μιας μακροχρόνιας και σοβαρής επιστημονικής έρευνας.

Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση σιγουριάς και ορθότητας που ένιωσα για την επιλογή μου καθώς και το “οπλοστάσιο” των επιχειρημάτων υπέρ της φυτοφαγίας που απέκτησα όταν διάβαζα την πρώτη έκδοση του The China Study στα αγγλικά και έτσι, πριν λίγο καιρό αποφάσισα να το ξαναδιαβάσω, δοκιμάζοντας αυτή τη φορά την μεταφρασμένη, αναθεωρημένη και διευρυμένη έκδοση του.
Και ενώ θεωρούσα ότι είχα εξοικειωθεί με τις μελέτες και τις ιδέες του βιβλίου, βρέθηκα για άλλη μια φορά να κουνάω το κεφάλι μου με επιδοκιμασία και θαυμασμό μπροστά στην πληθώρα των στοιχείων που αποδεικνύουν ότι μια ισορροπημένη φυτική διατροφή είναι ικανή όχι μόνο να προλάβει αλλά ακόμα και να ανατρέψει πολλές ασθένειες.
Στην Μελέτη της Κίνας, ο Τ. Colin Campbell, ομότιμος καθηγητής Βιοχημείας της Διατροφής στο Πανεπιστήμιο του Cornell, σε συνεργασία με τον γιο του Thomas Campbell, παρουσιάζει με λεπτομέρεια πώς ο ίδιος, μεγαλωμένος σε μια γαλακτοπαραγωγική φάρμα και έχοντας υιοθετήσει ένα μοντέλο διατροφής βασισμένο στα ζωικά προϊόντα, μέσα από την ερευνητική του σταδιοδρομία, κατέληξε σε συμπεράσματα που υποδεικνύουν ότι μια διατροφή αποτελούμενη από μη επεξεργασμένες φυτικές πρώτες ύλες μπορεί να είναι ασπίδα απέναντι σε μια πληθώρα ασθενειών όπως ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, ο διαβήτης και η παχυσαρκία.
Χρησιμοποιώντας την επιστημονική μέθοδο και τα δεδομένα από μελέτες τριών δεκαετιών, οι Campbell διερευνούν τη σύνδεση της διατροφής με τις σοβαρές ασθένειες της σύγχρονης εποχής, ενώ δεν παραλείπουν να θίξουν και άλλα σημαντικά ζητήματα όπως τους κινδύνους που κρύβουν μερικές από τις πιο δημοφιλείς δίαιτες, πολλές από τις οποίες δεν στηρίζονται σε αξιόπιστα επιστημονικά δεδομένα, τον έλεγχο της τροφής που επιτυγχάνουν μέσα από τη διαφήμιση οι εταιρείες παραγωγής επεξεργασμένων τροφίμων και την επιρροή που συχνά αυτές έχουν στην πολιτεία και στην επιστημονική κοινότητα.

Μόνο κάποιος βαθιά εξοικειωμένος με το σύστημα μπορεί να διακρίνει τις ειλικρινείς θέσεις που βασίζονται στην επιστήμη και τις ανειλικρινείς, ιδιοτελείς θέσεις.
Ήμουν κομμάτι του συστήματος για πολλά χρόνια, σε πολύ ανώτερα επίπεδα, και είδα αρκετά ώστε να είμαι σε θέση να πω ότι η επιστήμη δεν είναι πάντα η ειλικρινής αναζήτηση της αλήθειας που τόσοι πολλοί πιστεύουν ότι είναι. Περιλαμβάνει πάρα πολύ συχνά χρήματα, δύναμη, εγωισμό και προστασία των προσωπικών συμφερόντων πάνω από το κοινό καλό. (σελ 314)
Μελετώντας το βιβλίο θα παρακολουθήσουμε πώς ο Τ. Colin Campbell και οι συνεργάτες του αντιλήφθηκαν την σχέση μεταξύ κατανάλωσης ζωικών και εκδήλωσης ασθενειών και ποιες ερευνητικές μεθόδους χρησιμοποίησαν μέχρι να φτάσουν στην εξαγωγή των συμπερασμάτων που οδήγησαν πατέρα και γιο στο να συγγράψουν το παρόν βιβλίο.
Πέρα από την μελέτη των διατροφικών συνηθειών και παραγόντων του τρόπου ζωής που σχετίζονται με την θνησιμότητα λόγω ασθένειας στην ηπειρωτική Κίνα και την Ταϊβάν (γνωστή ως Μελέτη της Κίνας) τα συμπεράσματα τους βασίζονται και σε στοιχεία που προήλθαν από επιπρόσθετα ερευνητικά προγράμματα και εργαστηριακές μελέτες σχετικά με την διατροφή, τα οποία διεξάγονταν παράλληλα.
Ο όγκος και η βαρύτητα αυτών των μελετών όπως διαβάζουμε ήταν τέτοια που, όχι άδικα ίσως, το βιβλίο αυτό έχει χαρακτηριστεί ως το πιο σημαντικό βιβλίο των τελευταίων εβδομήντα πέντε ετών για την διατροφή και την υγεία από τον εκδότη του Living Nutrition Magazine.
Επισκέπτεστε τον γιατρό σας για να λάβετε συμβουλές για την υγεία σας και στην αίθουσα αναμονής βρίσκετε ένα περιοδικό 243 σελίδων με τίτλο “Οικογενειακός γιατρός: Ο οδηγός σας για υγεία και ευεξία.
Το περιοδικό […] είναι γεμάτο από ολοσέλιδες έγχρωμες διαφημίσεις για McDonald’s, Dr Pepper, πουτίγκα σοκολάτας και μπισκότα Oreo.
Αγοράζετε το National Geographic Kids ένα περιοδικό που δημοσιεύεται από την National Geographic Society “για τις ηλικίες των έξι και άνω”, περιμένοντας να βρείτε άρθρα ανάλογα της ηλικίας στην οποία απευθύνεται.
Οι σελίδες του, ωστόσο, είναι γεμάτες διαφημίσεις Twinkies, M&Ms, Frosted Flakes, Froot Loops, Hostess CupCakes και Xtreme Jell-O Pudding Sticks.

Αυτό είναι που οι επιστήμονες και ακτιβιστές τροφίμων στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ αποκαλούν τοξικό περιβάλλον τροφίμων.
Είναι το περιβάλλον στο οποίο οι περισσότεροι από εμάς ζούμε σήμερα,γράφει ο John Robbins (σελ. xxvii), o συγγραφέας του Diet for a New America για την Μελέτη της Κίνας, υποδεικνύοντας ένα κατεστημένο που επιβάλλει η βιομηχανία τροφίμων και το οποίο σε καμία περίπτωση δεν στοχεύει στο όφελος των καταναλωτών.
Απ’ ότι φαίνεται όμως υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, ακόμα και από περιοδικά που έχουν ως κεντρικό τους άξονα την διατήρηση της υγείας ή και το σεβασμό προς τα παιδιά.
Και αν μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε ότι τέτοιου είδους “σκευωρίες” ήταν αποτελεσματικές μόνο στην Αμερική, επαναλαμβάνοντας αυτάρεσκα και με μια δόση ψευδούς ανωτερότητας την λέξη “αμερικανάκια” όποτε θέλαμε να υποδηλώσουμε ότι εμείς ως λαός δεν πέφτουμε στην όποια παγίδα, όπως αυτή της βιομηχανίας τροφίμων, τα σύγχρονα δεδομένα της υγείας στη χώρα – επίκεντρο της “μεσογειακής διατροφής” έχουν πάψει πλέον να φαίνονται αισιόδοξα, αφού δεν απέχουν και πολύ από αυτά που περιγράφονται στο The China Study.
Ωστόσο ο T. Colin Campbell τονίζει ότι η ελπίδα ότι η γενετική έρευνα θα οδηγήσει σε φαρμακευτικές θεραπείες για ασθένειες, αγνοεί πιο ισχυρές λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν σήμερα (σελ. xxxiv) εννοώντας ότι η στροφή προς μια φυτοφαγική διατροφή, βασισμένη σε μη επεξεργασμένες τροφές μπορεί να παρεμποδίσει ακόμα και να θεραπεύσει ασθένειες.
Ίσως διαβάζοντας ήδη τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου αναρωτηθούμε εύλογα, γιατί μια τόσο ουσιαστική και εις βάθος μελέτη δεν έχει ακόμα ανατρέψει τα σύγχρονα διατροφικά δεδομένα παγκοσμίως;
Ο T. Colin Campbell πιστεύει ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους η γνώση αυτή παραμένει άγνωστη στο κοινό είναι ότι αποτύχαμε να μελετήσουμε ή ακόμα και να συζητήσουμε αυτή τη βασική έννοια της διατροφής σε εργαστήρια, αίθουσες διαλέξεων, ιατρικές κλινικές και αίθουσες συνεδριάσεων χάραξης πολιτικών.
Και προσθέτει ότι ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι γίνονται συνεχώς δυναμικές προσπάθειες από μια ολιγαρχία που αποτελείται από τη βιομηχανία, την κυβέρνηση, την ακαδημαϊκή κοινότητα, την ιατρική πρακτική και τα ΜΜΕ να στερήσουν τη γνώση αυτή από το κοινό! (σελ 434).

Και μπορεί η μελέτη αυτή να μην εξετάζει τους ηθικούς λόγους που επιβάλλουν την αποχή από τα ζωικά προϊόντα, πραγματεύεται όμως ενδελεχώς τους περισσότερους συσχετισμούς μεταξύ φυτοφαγίας και υγείας απαντώντας σε όλα τα συναφή ερωτήματα.
Τελικά είναι η vegan διατροφή ασφαλής;
Η απάντηση των συγγραφέων δεν είναι απλώς μια συγκατάβαση, αλλά περισσότερο συνιστά μια δραστική παρακίνηση υπέρ της υιοθέτησής της.

Oι πληροφορίες σχετικά με τα οφέλη της φυτοφαγικής διατροφής με μη επεξεργασμένες τροφές, κατά τη γνώμη μου, είναι η πιο προοδευτική είδηση στην ιστορία της δυτικής ιατρικής.
Μπορεί να είναι ο λιγότερο ταξιδεμένος δρόμος, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα γίνει η λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας του μέλλοντος. Δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή. (σελ. 437) αναφέρει ο T. Colin Campbell.



Εκδ. Συμμετρία, 2017, μτφ Σπύρος Αθανασόπουλος, σελ. 560 [T. Colin Campbel & Thomas M. Campbell II, The China Study: Revised and Expanded Edition: The Most Comprehensive Study of Nutrition Ever Conducted and the Startling Implications for Diet, Weight Loss, and Long-Term Health, 2016]

veganinathens.com