Η τηλεόραση και η διαφήμιση "εκμεταλλεύονται" κατά κόρον ένα βασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης
Αυτό το βασικό γνώρισμα είναι η νοσηρή ανάγκη που έχουμε να συγκρινόμαστε ο ένας με τον άλλο.
Αυτή η τάση σύγκρισης με οτιδήποτε μας οδηγεί στο να συγκρίνουμε και τη ζωή μας με τη ζωή ανθρώπων που φυσιολογικά δεν μπορούμε να μιμηθούμε, όπως είναι οι ήρωες της τηλεόρασης, οι διάσημοι ή ακόμη πολλές φορές και άλλοι πιο προσιτοί άνθρωποι της καθημερινότητας που έχουν πολλά περισσότερα από αυτά που μπορούμε να κατακτήσουμε ή να αποκτήσουμε όλοι εμείς. Πρόκειται για μια σύγκριση χωρίς ελπίδα, η οποία όμως ελπίδα αναπτερώνεται από την τηλεόραση με την ψευδαίσθηση ότι κάποτε μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Η συνεχής σύγκριση με οτιδήποτε που προσφέρεται με το «ψεύτικο» μοντέλο της τηλεόρασης οδηγεί το σύγχρονο άνθρωπο σε κοινωνικό αποκλεισμό και μαρασμό.