σαν ποίημα, σαν μύθος - σε μια διαδρομή μου, στους κατάφορτους αγρούς, άκουσα μια κολλιτσίδα να λέει, απευθυνόμενη στους ανθρώπους!

Γεια σας, νομίζω πως με γνωρίζετε, αλλά ίσως δεν γνωρίζετε το όνομά μου.
Οι βοτανολόγοι (και κάποιο αρχαίοι βοσκοί) με λένε γάλιο!
Ο Διοσκουρίδης, που ασχολήθηκε μαζί μου και έγραψε για μένα με είπε φιλάνθρωπο, αλλά και απαρίνη!
Οι άνθρωποι με είπαν κολλιτσίδα!
Ναι είμαι η κολλιτσίδα!
Και όπου βλέπω άνθρωπο κολλάω πάνω στα ρούχα του και του φωνάζω - έ, είμαι εδώ!
Και μην ακούτε κάποιους που λένε πως είμαι ζιζάνιο!
Ότι τάχα ζω παρασιτικά - όχι, όχι...
Εγώ είμαι ένα πειραχτήρι.
Ένα πειραχτήρι που με χάρη, όπως ένα γλυκό παιδί και αστειευόμενο σας σκουντώ και σας λέω  - εδώ είμαι, εδώ είμαι και σας προτείνω ένα χέρι βοηθείας σε πολλές ανισορροπίες που σας ταλαιπωρούν!
Όταν με βλέπετε, μην ξεχνάτε πως μπορώ να φυτρώσω παντού, για να με βρίσκεται πάντα!
Είτε το χώμα είναι ξερό,
σκληρό,
στεγνό,
πατημένο, εγώ ριζώνω!
Και πολλές φορές, αν είναι αδύναμο σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία, μην ανησυχείτε, θα τα αναπληρώσω με το που θα πέσουν τα φύλλα μου και οι μίσχοι μου και θα γίνουν ένα πολύτιμο λίπασμα! 
Είμαι εδώ, μαζί με πολλά άλλα άγρια χόρτα (όπως συνηθίζετε να μας λέτε) επειδή το χώμα μας χρειάζεται, 
επειδή εσείς μας χρειάζεστε,
επειδή οι μελισσούλες μας χρειάζονται,
επειδή τα πουλιά μας χρειάζονται...
Για αυτό σας παρακαλώ, ΜΗΝ ΜΑΣ ΞΕΡΙΖΩΝΕΤΕ ΚΑΘΕ ΑΝΟΙΞΗ, αφήστε με εμένα και όλα τα άλλα αγριόχορτα (όπως σας αρέσει να μας λέτε)  να αναπτυχθώ/να αναπτυχτούμε, χωρίς να με ενοχλήσετε, χωρίς να μας ενοχλήσετε! 
Και όταν όλα διορθωθούν, εγώ, η κολλιτσίδα και όλα τα άλλα αγριόχορτα, το αγριοράδικο,
ο αγριομάραθος,
το γαϊδουράγκαθο,
τα λάπατα,
τα αγριόσκορδα,
τα αγριόπρασα,
η γλυστρίαδα, αλλά και όλα τα φρύγανα, η ρίγανη,
το θυμάρι,,
η μαντζουράνα, θα σας φροντίζουμε πάλι, το υπόσχομαι/το υποσχόμαστε!
Μην προσπαθείτε λοιπόν να με/να μας απομακρύνετε βίαια και πρόωρα με το χώρο μου/από το χώρο μας!
Αφήστε με/αφήστε μας να σας αναγγείλω/να σας αναγγείλουμε την άνοιξη,
το καλοκαίρι, το φθινόπωρο.
Τα λουλούδια μου/τα λουλούδια μας είναι η πρώτη τροφή για τα έντομα μετά τη χειμερία νάρκη και τα περισσότερα από εμάς έχουν γύρη και νέκταρ, όχι μόνο το ένα, αλλά και τα δύο -και γύρη και νέκταρ!!! 
Παρεμπιπτόντως, τα λουλούδια των περισσοτέρων από εμάς, όπως τα πανέμορφα κίτρινα λουλούδια του αγριοράδικου (που τώρα τελευταία ακούτε να το λένε και ταραξάκο) ή τα λουλούδια του πολύτιμου χαμομηλιού, είναι ακόμα και νόστιμα και θρεπτικά για εσάς τους ανθρώπους, το ξέρατε; 
Περιμένετε όμως μέχρι να ανθίσουμε πριν αρχίσετε να μας μαζεύετε, όμως, ακόμα και τότε, μην είστε πλεονέκτες και μαζεύετε τα πάντα!
Εγώ, η κολλιτσίδα και τα πάντα που φύονται στο χώμα αυτού του πλανήτη, του πλανήτη μας, τα πουλιά και οι μέλισσες (η βιοποικιλότητα), θα σας είμαστε ευγνώμονες!
Αφήστε τους σπόρους μας να ωριμάσουν και να ξαναπέσουν στην Γη!
Αν δεν μας αφήσετε να αναπτυχτούμε και να ωριμάσουν οι σπόροι μας, μαζί με μας, θα χαθείτε και σεις!!!

 κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia - botanologia.gr

Σαν ποίημα, σαν μύθος και πάλι για το λεμόνι, το πολύτιμο.

... και ξαφνικά θέλησα να φτιάξω κάτι που θα ήταν ένα πολυτελές έδεσμα για τον ουρανίσκο και των πιο απαιτητικών μου συνδαιτημόνων- των παιδιών, χειροποίητες ζαχαρωμένες φέτες λεμονιού!

και στο νου μου στροβίλιζαν διάφορα για το λεμόνι και τη λεμονιά...
Αν τα εσπεριδοειδή εκτιμιούνται για την κοινωνική τους θέση, ποια είναι η ιστορία της παροιμιώδους φράσης "από το λεμόνι, στη λεμονάδα"
Κάτι τόσο "βαθυστόχαστο" πρέπει να χρονολογείται από την αρχαιότητα, έτσι δεν είναι;
σωστά θα μου πείτε!
Στην πραγματικότητα, αυτός ο αφορισμός δημιουργήθηκε το 1915 από τον "ένθεο αναρχικό" συγγραφέα Elbert Hubbard, ο οποίος εξυμνούσε τη θετική στάση και την αποφασιστικότητα ενός ηθοποιού. 
Πολλοί σύγχρονοι συγγραφείς αποδίδουν επίσης τη φράση στον γκουρού της αυτοβελτίωσης Dale Carnegie, ο οποίος χρησιμοποίησε τη φράση "αν έχεις λεμόνι, φτιάξε λεμονάδα", ψιθυρίζοντάς μας δηλαδή στο αυτί, φωνάζοντάς την, τη ξεχασμένη αλήθεια - αξιοποιήστε στο έπακρο αυτό που έχετε! 
Μέχρι σήμερα, η φράση αυτή συνεχίζει να είναι δημοφιλής από σύγχρονους συγγραφείς και ηγέτες που κηρύσσουν την αισιοδοξία και χρησιμοποιούν τη λεμονόκουπα ως παροιμιώδη σάκο του μποξ. 
Μεστό και περιεκτικό, λοιπόν το λεμόνι είναι ιδανικό για πολλά που βάζει ο νους και πάντα στο προσκήνιο.
Το όμορφο, ευωδιαστό λεμόνι, που αρχικά ήταν ο σπάνιος καρπός των βασιλιάδων,
των βασιλισσών και των αρχιερέων, έγινε οικείο και κοινό με την πάροδο των χιλιετιών, λόγω της πανταχού παρουσίας του. 
Η αναζωογονητική μεταμόρφωση του λεμονιού μετέτρεψε τα κάποτε απρόσιτα προϊόντα του σε σύμβολο ευημερίας. 
Τα λεμόνια δεν ήταν πλέον μόνο για την προνομιούχα τάξη, αλλά πλέον και για τις μάζες, με τη μορφή νόστιμης λεμονάδας. 
Η ίδια η λεμονάδα, καθώς και παραλλαγές αυτού του υπέροχου ποτού με πρωτοστατούντα  τον χυμό του λεμονιού, μπορούν να χρονολογηθούν από τη μεσαιωνική Αίγυπτο...
Και σήμερα, τα πάντα, από τα lemon spa water μέχρι τις αγαπημένες καραμέλες από σταγόνες λεμονιού του καθηγητή Albus Dumbledore, μας δείχνουν ότι το λεμόνι είναι προσιτό και συνάμα πολυτελές, ακόμη και στις διαφορετικές εκφάνσεις του - βέβαια για όλους εμάς τους μεσογειακούς λαούς το λεμόνι και το λάδι είναι αναπόσπαστα τμήματα της ύπαρξής μας!
 "τα εσπεριδοειδή ήταν τα σαφή σύμβολα της ευγένειας στην αρχαία Μεσόγειο", αναφέρουν ερευνητές με επικεφαλής αρχαιοβοτανολόγους, οι οποίοι ανέλυσαν τα πάντα, από αρχαία κείμενα, 
τέχνη και αντικείμενα, 
μέχρι αρχαιοβοτανικά κατάλοιπα όπως η γύρη και οι σπόροι.
και ναι, κάλλιστα μπορούμε να πούμε πως όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, είναι σύμβολο καταξίωσης!

Και οι πολύτιμες βιολογικές δραστηριότητες του πολύτιμου καρπού, πολλές φορές, υποτιμώνται στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία,

στην αρωματοθεραπεία και στην κοσμετολογία.

Βέβαια όλοι, θέλω να πιστεύω, γνωρίζουμε πως ο χυμός του λεμονιού παραδοσιακά έχει χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο για το σκορβούτο.

Αυτή η κοινή χρήση του λεμονιού, γνωστή από την αρχαιότητα, έχει σήμερα υποστηριχθεί από πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες. 

Άλλες χρήσεις του χυμού λεμονιού, όπως πολλές φορές σας έχω πει, γνωστές από την παραδοσιακή ιατρική, περιλαμβάνουν τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, 

του κοινού κρυολογήματος,

του πονόλαιμου, 

του πυρετού, 

των ρευματισμών,

της ακανόνιστης εμμήνου ρύσεως και βέβαια ο πολύτιμος χυμός, αναμεμειγμένος με ελαιόλαδο, χορηγείται σε περιπτώσεις που έχουμε πέτρες στα νεφρά

Το δε πολύτιμο αιθέριο έλαιο του λεμονιού είναι γνωστό φάρμακο για τον βήχα.

Και δεν είναι μόνο τα λεμόνια της λεμονιάς αλλά και τα φύλλα της που κάλλιστα μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ετοιμάσουμε αρωματικά,
γευστικά αλλά και θεραπευτικά ροφήματα και 
βέβαια να νοστιμέψουμε και να δώσουμε μια διαφορετική νότα σε πολλά πιάτα με κρέας και ψάρι!

Και ω, του θαύματος! 

Το μεταβολομικό προφίλ των φύλλων διερευνήθηκε και οι μελέτες έδειξαν ότι τα φύλλα της λεμονιάς περιέχουν 26 διαφορετικά οργανικά οξέα και τα παράγωγά τους, όπως ασκορβικό οξύ, 

βενζοϊκό οξύ, 

π-κουμαρικό οξύ, 

φουμαρικό οξύ,

21 αμινοξέα, όπως alanine, 

γ-aminobutyric acid, 

anthranilic acid, 

asparagine, 

aspartic acid, 

glutamic acid, 

glutamine, 

glycine, 

histidine, 

isoleucine, 

leucine, 

lysine, 

methionine, 

phenylalanine, 

proline, 

pyroglutamic acid, 

serine, 

threonine, 

tryptophan, 

tyrosine, 

valine και 13 σάκχαρα, όπως arabinose, 

fructose, 

galactose, 

glucose, 

glycerol, 

inositol, 

lyxose, 

maltose, 

rhamnose, 

ribose, 

sorbose, 

sucrose, 

xylitol...

... θα επανέλθω!

κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia

botanologia.gr

https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC7020168/

Σαν ποίημα, σαν μύθος και πάλι για το χαμομήλι, το αγαπημένο

Βασιζόμενη στους δασκάλους μου και στην όρεξή μου να μαθαίνω όλο και περισσότερα για τα αγαπημένα μου βότανα, είμαι περήφανη που είμαι συνέχεια διδασκόμενη και μανιώδης αναγνώστρια θεμάτων που αφορούν τα βότανα,
τη βοτανολογία και την βοτανοθεραπεία από όλο τον κόσμο!
Ένας από του κλάδους της βοτανολογίας και βοτανοθεραπείας είναι και τα ροφήματα και μένα, μία από τις πολυαγαπημένες μου ασχολίες.
Και ναι, τα ροφήματα αποτελούν  μέρος του ιστού της ανθρωπότητας από αμνημονεύτων χρόνων και με κάθε παραλλαγή ροφήματος, με κάθε “γουλιά” υπάρχει και μια απόλαυση,
μια ανάμνηση,
μια εμπειρία…
Εμένα, ήταν η Μάνα μου που πρώτη αυτή μου έμαθε να αγαπώ τα βότανα και τα ροφήματά τους και  πολλά μου άρθρα είναι αφιερωμένα σε αυτή!
Ήταν και θα είναι πάντα η έμπνευσή μου!
Και το πρώτο από τα ροφήματα που με έμαθε να πίνω, εμένα και τα αδέρφια μου, ήταν το “χαμομήλι” της!
Χειμώνα-καλοκαίρι πίναμε “χαμομήλι”
Ζεστό ή παγωμένο...
read more:https://botanologia.gr/san-poiima-san-mythos-kai-pali-gia-to-chamomili-to-agapimeno/

Σαν ποίημα, σαν μύθος και πάλι για το αγριοράδικο

Ο μύθος λέει ότι όταν ο Θεός έριξε τα λουλούδια στη γη τους είπε "διαλέξετε το χρώμα που θέλετε να έχετε".

Το αγριοράδικο ατένισε τον πάναλαμπρο ήλιο και σκέφτηκε "θα ήθελα να είμαι σαν αυτόν"

Μετά ήρθε η νύχτα η γαλήνια και σκέφτηκε "θα ήθελα να είμαι σαν αυτήν" 

Μετά είδε και τα αστέρια και σκέφτηκε "τι ομορφιά! θέλω να είμαι σαν αυτά" 

Και ναι, ο θεός άκουσε το αγριοράδικο και του χάρισε αφειδώς ότι σκέφτηκε και λαχτάρισε!

Του χάρισε  το λαμπρό κίτρινο του ήλιου και

εκεί στην ωριμότητά του, όταν είχε πια φτάσει η στιγμή να χαρίσει τους πολύτιμους σπόρους στη Γαία, του χάρισε το πουπουλένιο ολοστρόγγυλο λευκό, ίδιο το φεγγάρι που όταν το παραμικρό αεράκι αρχινούσε να στέλνει την απαλή πνοή του, οι σπόροι του, σαν μικρά αστέρια σκορπίζονταν παντού στο χώρο, πριν αναπαυτούν για λίγο στην αγαπημένη μητέρα τους την Γη, πριν να καρπίσουν πάλι!!! thalia - https://botanologia.gr/san-poiima-san-mythos-kai-pali-gia-to-agrioradiko-2/

thalia-botanologia.gr

Έτσι σαν παραμύθι για την όμορφη Μίνθη,την κόρη του Κωκυτού

Μέντα – και αν κάποιος κατονομάσει όλες τις ιδιότητές της,τότε ξέρει και πόσα ψάρια κολυμπούν στον Ινδικό-έτσι περιγράφει την μέντα ένας ποιητής του 12ου αιώνα.
Σπάνια λοιπόν ο Πλούτωνας -ο θεός του Άδη- επισκεπτόταν τον πάνω κόσμο αλλά,σε ένα από τα σπάνια αυτά ταξίδια του στον κόσμο αυτό ερωτεύτηκε. 
Ερωτεύτηκε ο θεός μας μια όμορφη πανέμορφη νύμφη,τη νύμφη Μίνθη-μέντα! 
Η όμορφη Μίνθη,κόρη του ποταμού Κωκυτού εντυπωσιάστηκε -και ποια δεν θα εντυπωσιαζόταν άλλωστε- από το λαμπρό και ολόχρυσο άρμα του θεού,το οποίο έσερναν τέσσερα υπέροχα μαύρα άτια! 
Ο Πλούτωνας -δεν έχασε την ευκαιρία- και προσπάθησε να αποπλανήσει την όμορφη. Ξέχασε όμως ο θεός ότι είχε και μία σύζυγο! 
Την Περσεφόνη! 
Και η Περσεφόνη -όπως κάθε σύζυγος- κατάλαβε τις προθέσεις του συζύγου της και χωρίς να χάσει χρόνο και με την δύναμη που διαθέτουν οι θεές χάλασε τα σχέδια του θεού άντρα της. 
Έτσι από την μια στιγμή στην άλλη η όμορφη Μίνθη μεταμορφώνεται από το μαγικό ραβδάκι της Περσεφόνης σε ένα αρωματικό φυτό,στην ευωδιαστή μέντα.
Και οι παραδόσεις πολλές για αυτό το πανέμορφο και ευωδιαστό βότανο με τα πάμπολλα είδη.
Έτσι -εκεί γύρω στον μεσαίωνα- πίστευαν ότι όταν κάποιος έβρισκε ανθισμένη μέντα την ημέρα των γενεθλίων του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή -στις 24 του Ιουνίου- θα ήταν ευτυχισμένος για όλη του την ζωή...

read more: https://botanologia.gr/etsi-san-paramythi-gia-tin-omorfi-minthi-tin-kori-toy-kokytoy/