Σαν ποίημα, σαν μύθος και πάλι για το λεμόνι, το πολύτιμο.

... και ξαφνικά θέλησα να φτιάξω κάτι που θα ήταν ένα πολυτελές έδεσμα για τον ουρανίσκο και των πιο απαιτητικών μου συνδαιτημόνων- των παιδιών, χειροποίητες ζαχαρωμένες φέτες λεμονιού!

και στο νου μου στροβίλιζαν διάφορα για το λεμόνι και τη λεμονιά...
Αν τα εσπεριδοειδή εκτιμιούνται για την κοινωνική τους θέση, ποια είναι η ιστορία της παροιμιώδους φράσης "από το λεμόνι, στη λεμονάδα"
Κάτι τόσο "βαθυστόχαστο" πρέπει να χρονολογείται από την αρχαιότητα, έτσι δεν είναι;
σωστά θα μου πείτε!
Στην πραγματικότητα, αυτός ο αφορισμός δημιουργήθηκε το 1915 από τον "ένθεο αναρχικό" συγγραφέα Elbert Hubbard, ο οποίος εξυμνούσε τη θετική στάση και την αποφασιστικότητα ενός ηθοποιού. 
Πολλοί σύγχρονοι συγγραφείς αποδίδουν επίσης τη φράση στον γκουρού της αυτοβελτίωσης Dale Carnegie, ο οποίος χρησιμοποίησε τη φράση "αν έχεις λεμόνι, φτιάξε λεμονάδα", ψιθυρίζοντάς μας δηλαδή στο αυτί, φωνάζοντάς την, τη ξεχασμένη αλήθεια - αξιοποιήστε στο έπακρο αυτό που έχετε! 
Μέχρι σήμερα, η φράση αυτή συνεχίζει να είναι δημοφιλής από σύγχρονους συγγραφείς και ηγέτες που κηρύσσουν την αισιοδοξία και χρησιμοποιούν τη λεμονόκουπα ως παροιμιώδη σάκο του μποξ. 
Μεστό και περιεκτικό, λοιπόν το λεμόνι είναι ιδανικό για πολλά που βάζει ο νους και πάντα στο προσκήνιο.
Το όμορφο, ευωδιαστό λεμόνι, που αρχικά ήταν ο σπάνιος καρπός των βασιλιάδων,
των βασιλισσών και των αρχιερέων, έγινε οικείο και κοινό με την πάροδο των χιλιετιών, λόγω της πανταχού παρουσίας του. 
Η αναζωογονητική μεταμόρφωση του λεμονιού μετέτρεψε τα κάποτε απρόσιτα προϊόντα του σε σύμβολο ευημερίας. 
Τα λεμόνια δεν ήταν πλέον μόνο για την προνομιούχα τάξη, αλλά πλέον και για τις μάζες, με τη μορφή νόστιμης λεμονάδας. 
Η ίδια η λεμονάδα, καθώς και παραλλαγές αυτού του υπέροχου ποτού με πρωτοστατούντα  τον χυμό του λεμονιού, μπορούν να χρονολογηθούν από τη μεσαιωνική Αίγυπτο...
Και σήμερα, τα πάντα, από τα lemon spa water μέχρι τις αγαπημένες καραμέλες από σταγόνες λεμονιού του καθηγητή Albus Dumbledore, μας δείχνουν ότι το λεμόνι είναι προσιτό και συνάμα πολυτελές, ακόμη και στις διαφορετικές εκφάνσεις του - βέβαια για όλους εμάς τους μεσογειακούς λαούς το λεμόνι και το λάδι είναι αναπόσπαστα τμήματα της ύπαρξής μας!
 "τα εσπεριδοειδή ήταν τα σαφή σύμβολα της ευγένειας στην αρχαία Μεσόγειο", αναφέρουν ερευνητές με επικεφαλής αρχαιοβοτανολόγους, οι οποίοι ανέλυσαν τα πάντα, από αρχαία κείμενα, 
τέχνη και αντικείμενα, 
μέχρι αρχαιοβοτανικά κατάλοιπα όπως η γύρη και οι σπόροι.
και ναι, κάλλιστα μπορούμε να πούμε πως όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, είναι σύμβολο καταξίωσης!

Και οι πολύτιμες βιολογικές δραστηριότητες του πολύτιμου καρπού, πολλές φορές, υποτιμώνται στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία,

στην αρωματοθεραπεία και στην κοσμετολογία.

Βέβαια όλοι, θέλω να πιστεύω, γνωρίζουμε πως ο χυμός του λεμονιού παραδοσιακά έχει χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο για το σκορβούτο.

Αυτή η κοινή χρήση του λεμονιού, γνωστή από την αρχαιότητα, έχει σήμερα υποστηριχθεί από πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες. 

Άλλες χρήσεις του χυμού λεμονιού, όπως πολλές φορές σας έχω πει, γνωστές από την παραδοσιακή ιατρική, περιλαμβάνουν τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, 

του κοινού κρυολογήματος,

του πονόλαιμου, 

του πυρετού, 

των ρευματισμών,

της ακανόνιστης εμμήνου ρύσεως και βέβαια ο πολύτιμος χυμός, αναμεμειγμένος με ελαιόλαδο, χορηγείται σε περιπτώσεις που έχουμε πέτρες στα νεφρά

Το δε πολύτιμο αιθέριο έλαιο του λεμονιού είναι γνωστό φάρμακο για τον βήχα.

Και δεν είναι μόνο τα λεμόνια της λεμονιάς αλλά και τα φύλλα της που κάλλιστα μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ετοιμάσουμε αρωματικά,
γευστικά αλλά και θεραπευτικά ροφήματα και 
βέβαια να νοστιμέψουμε και να δώσουμε μια διαφορετική νότα σε πολλά πιάτα με κρέας και ψάρι!

Και ω, του θαύματος! 

Το μεταβολομικό προφίλ των φύλλων διερευνήθηκε και οι μελέτες έδειξαν ότι τα φύλλα της λεμονιάς περιέχουν 26 διαφορετικά οργανικά οξέα και τα παράγωγά τους, όπως ασκορβικό οξύ, 

βενζοϊκό οξύ, 

π-κουμαρικό οξύ, 

φουμαρικό οξύ,

21 αμινοξέα, όπως alanine, 

γ-aminobutyric acid, 

anthranilic acid, 

asparagine, 

aspartic acid, 

glutamic acid, 

glutamine, 

glycine, 

histidine, 

isoleucine, 

leucine, 

lysine, 

methionine, 

phenylalanine, 

proline, 

pyroglutamic acid, 

serine, 

threonine, 

tryptophan, 

tyrosine, 

valine και 13 σάκχαρα, όπως arabinose, 

fructose, 

galactose, 

glucose, 

glycerol, 

inositol, 

lyxose, 

maltose, 

rhamnose, 

ribose, 

sorbose, 

sucrose, 

xylitol...

... θα επανέλθω!

κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia

botanologia.gr

https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC7020168/