pesto με φύλλα άγριου σκόρδου και αλεσμένα αμύγδαλα

Ελάτε να κάνουμε ένα πεντανόστιμο pesto με φύλλα σκόρδου και αμύγδαλα
Τα ​​φύλλα άγριου σκόρδου είναι μια πραγματικά ξεχωριστή απόλαυση,και είναι πάντα στην διάθεσή μας όταν οι φυτεμένοι μας βολβοί σκόρδου έχουν αρχίσει να μας χαρίζουν τους τρυφερούς βλαστούς τους!
Τα πράσινα φύλλα του σκόρδου έχουν μια υπέροχη λεπτή γεύση σκόρδου και μας είναι χρήσιμα σε πολλές συνταγές καιειδικά σε πάνγευστα pesto,σαλάτες καισάλτσες!
Ας δούμε πως να το ετοιμάσουμε:
Λοιπόν,για ένα φλιτζάνι θα χρειαστούμε
-τρία φλιτζάνια φύλλα σκόρδου
-μισό φλιτζάνι αλεσμένα αμύγδαλα
-μισό φλιτζάνι λάδι
-δυό κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού ή και περισσότερο
-ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού σκόνη μουστάρδας
-αλάτι,όσο πάρει
-πιπέρι,όσο πάρει..
read more:https://botanologia.gr/pesto-me-fylla-agrioy-skordoy-kai-alesmena-amygdala/

O Θέμος Ποταμιάνος και η “Mαγειρική των περιστάσεων” ή όπως έλεγε “η μαγειρική της κατοχής”

ο Θέμος Ποταμιάνος έγραψε την «Mαγειρική των περιστάσεων»
ή όπως αλλιώς την έλεγε
"τη μαγειρική της κατοχής"
το λιτό και αξιόλογο αυτό βιβλίο μαγειρικής
πρωτοκυκλοφόρησε το 1943 λίγους μήνες πριν από την απελευθέρωση.
σήμερα το ξαναβρίσκουμε να ξαναβγαίνει από την «Eστία»
Και γράφει ο Ποταμιάνος:
«Mερικοί θα πουν “αυτό πάλι είναι από τ’ άγραφα! Eνας συγγραφέας, ένας λογοτέχνης να γράφει βιβλία μαγειρικής!”.
Kαι όμως έχουν άδικο.
Ένας συγγραφέας μπορεί να γράφει για όλα τα πράγματα και ούτε έχει σημασία το τι γράφει κανείς, αλλά το πώς το γράφει.»
Και κάτι άλλο.
Ένα βιβλίο τεχνικό, πρακτικό, οδηγητικό δεν αποκλείεται να έχει και λογοτεχνικές αρετές.
O σκοπός μου όμως εδώ δεν είναι να γράψω ένα βιβλίο λογοτεχνικό αλλά ένα βιβλίο επίκαιρο.
Μαζί με όλ' αυτά πρέπει να προσθέσω πως εμείς οι λογοτέχνες,συγγενεύουμε λίγο με τους μαγείρους όπως και κάθε καλλιτέχνης.
Γιατί και η μαγειρική είναι μία τέχνη,η τέχνη της παρασκευής ωραίων φαγητών και
δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο που προκειμένου για ένα καλό φαγητό,έχουν μεταχειριστεί την έκφραση "ποίημα του ουρανίσκου"
Τώρα όμως γιεννιέται ένα άλλο ζήτημα.
read more:https://botanologia.gr/o-themos-potamianos-kai-i-quot-mageiriki-ton-peristaseon-quot-i-opos-elege-quot-i-mageiriki-tis-katochis-quot/

Ένα γευστικό και ιδανικό smoothie για επίπεδη κοιλιά!

                              

Επίπεδη κοιλιά : Ένας γευστικός και ιδανικός χυμός για να διώξουμε το λίπος από την κοιλιά μας
Όταν τροφοδοτούμε τον οργανισμό μας με υγιεινά καθαρά-χωρίς χημικά πρόσθετα-φαγητά χτίζουμε ένα προστατευτικό τείχος που οι ασθένειες είναι δύσκολα να προσπελάσουν.

Ο οργανισμός μας δεν συσσωρεύει τοξίνες και το αντιαισθητικό λίπος δεν έχει θέση!
Και ακριβώς το αντιαισθητικό λίπος είναι το πρόβλημα,γιατί λίπος έχουμε όλοι,

τόσο το υποδόριο που είναι κάτω από το δέρμα μας και 

βοηθά στη μόνωση του σώματος μας όσο και το σπλαχνικό λίπος που προστατεύει τα εσωτερικά μας όργανα.

Όμως με το άγχος,την καθιστική ζωή,την λάθος διατροφή, το λίπος αυξάνει πέραν του κανονικού,

και δυστυχώς συσσωρεύεται στην περιοχή της κοιλιάς μας!

Από τα δύο λίπη το σπλαχνικό λίπος είναι το πιο επικίνδυνο αλλά,ευτυχώς, είναι και το λίπος που μπορούμε να χάσουμε πιο εύκολα....

read more:https://botanologia.gr/enas-geystikos-kai-idanikos-chymos-gia-epipedi-koilia/

Ανακαλύπτοντας τον μηχανισμό της αυτοφαγίας

αυτοφαγία-πρόκειται για μια ζωτικής σημασίας –αλλά παραγνωρισμένη μέχρι πρόσφατα– βιολογική λειτουργία που επιτρέπει στα κύτταρα να «αποδομούν» και να «ανακυκλώνουν» τα διάφορα κυτταρικά «απορρίμματα», π.χ. μη λειτουργικές πρωτεΐνες, κατεστραμμένα κυτταρικά οργανίδια, βλαπτικές χημικές ουσίες, επικίνδυνους μικροοργανισμούς κ.ο.κ.

Συντάκτης: Σπύρος Μανουσέλης

Για να αποτιμήσει κανείς την πραγματική γνωστική και πρακτική αξία των φετινών Νόμπελ, οφείλει να εξετάσει το πώς προέκυψαν και γιατί τελικά επιλέχθηκαν, τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, οι συγκεκριμένες έρευνες.
Σήμερα θα παρουσιάσουμε τα φετινά Νόμπελ στην Ιατρική και τη Χημεία.
Θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι η επικράτηση και η ευρύτερη αποδοχή μιας νέας επιστημονικής ιδέας είναι μια αμιγώς ορθολογική διεργασία, όπου η «αλήθεια» επιβάλλεται αυτομάτως λόγω κάποιων επαρκών πειραματικών ή εμπειρικών επιβεβαιώσεων.
Πώς λοιπόν δικαιολογείται η ετήσια επιλογή επιβράβευσης με Νόμπελ ορισμένων ερευνών και όχι κάποιων άλλων που θεωρούνται εξίσου ενδιαφέρουσες ή καλά τεκμηριωμένες;
Η απάντηση δεν είναι πάντοτε σαφής, επειδή ο επιστημονικός ανταγωνισμός είναι εξίσου λυσσαλέος με τον οικονομικό-πολιτικό ανταγωνισμό.
Με τη διαφορά όμως ότι ο επιστημονικός ανταγωνισμός διέπεται από πιο αυστηρούς κανόνες και αποτιμάται (συνήθως) με πιο αντικειμενικά κριτήρια.
Κάτι που επιβεβαιώνεται και από την απονομή των φετινών βραβείων Νόμπελ σε πρωταγωνιστές των λεγόμενων «σκληρών» επιστημών: Ιατρική, Φυσική, Χημεία.
Στο σημερινό άρθρο παρουσιάζουμε τα φετινά Νόμπελ στην Ιατρική και τη Χημεία, ενώ στο επόμενο θα εξετάσουμε αναλυτικά την επιβράβευση των συγκεκριμένων ερευνών στη Φυσική.
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
Το φετινό βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας κέρδισε επάξια ο κορυφαίος Ιάπωνας κυτταρικός βιολόγος Yoshinori Ohsumi από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τόκιο για τις πολυετείς έρευνές του που τον οδήγησαν στην αποκάλυψη του θεμελιώδους κυτταρικού μηχανισμού της αυτοφαγίας.
Πρόκειται για μια ζωτικής σημασίας –αλλά παραγνωρισμένη μέχρι πρόσφατα– βιολογική λειτουργία που επιτρέπει στα κύτταρα να «αποδομούν» και να «ανακυκλώνουν» τα διάφορα κυτταρικά «απορρίμματα», π.χ. μη λειτουργικές πρωτεΐνες, κατεστραμμένα κυτταρικά οργανίδια, βλαπτικές χημικές ουσίες, επικίνδυνους μικροοργανισμούς κ.ο.κ.
Οι πρώτες υποψίες για την ύπαρξη ενός κυτταρικού μηχανισμού αυτο-αποδόμησης και ανακύκλωσης διατυπώθηκαν κατά τη δεκαετία του 1960.
Κυρίως χάρη στις πρωτοποριακές ανακαλύψεις του Βέλγου Christian de Duve για τη λειτουργία των «λυσοσωμάτων»: τα ενδοκυτταρικά κυστίδια που περιβάλλονται από μια μεμβράνη και περιέχουν ισχυρά υδρολυτικά ένζυμα για την αποδόμηση τόσο των μεγαλομορίων (π.χ. πρωτεΐνες, κυτταρικά απόβλητα) όσο και των κυτταρικών οργανιδίων ή μικροοργανισμών που θα βρεθούν μέσα στα λυσοσώματα.
Ο Christian de Duve, ο οποίος το 1974 κέρδισε το Νόμπελ για την ανακάλυψη των λυσοσωμάτων, ήταν ο πρώτος που υπέθεσε ότι όλα τα κύτταρα πρέπει να διαθέτουν μια λειτουργία αυτο-αποδόμησης και ανακύκλωσης την οποία ονόμασε «αυτοφαγία», από τις ελληνικές λέξεις «εαυτόν» και «τρώω».
Ομως, τις επόμενες τρεις δεκαετίες ελάχιστη πρόοδος έγινε στην κατανόηση αυτής της περίπλοκης κυτταρικής-βιοχημικής διεργασίας.
Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας
Η κατάσταση άλλαξε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ο Yoshinori Ohsumi πραγματοποίησε τις πρώτες σημαντικές ανακαλύψεις του σχετικά με τα γονίδια που ρυθμίζουν την αυτοφαγία στον μονοκύτταρο ζυμομύκητα και κατόπιν στα πολυκύτταρα θηλαστικά.
Με τα πρωτοποριακά του πειράματα, ο Ιάπωνας κυτταρολόγος κατάφερε να αποκαλύψει, σταδιακά, τους περίπλοκους κυτταρικούς μηχανισμούς της αυτοφαγίας.
Πράγματι, όποτε τα κύτταρα ενός οργανισμού βρίσκονται υπό πίεση ή σε καταστάσεις stress, λόγω έλλειψης τροφής, μόλυνσης ή τραυματισμού, τότε ενεργοποιούν τον μηχανισμό της αυτοφαγίας και μάλιστα είναι γενετικά προγραμματισμένα να το κάνουν!
Γιατί κέρδισε η αυτοφαγία;
Οι περισσότεροι ειδικοί στο πεδίο των βιοϊατρικών ερευνών ήταν βέβαιοι ότι το φετινό Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας θα το κερδίσουν οι πρωταγωνιστές της ανακάλυψης του «CRISPR/Cas9», του πανίσχυρου νέου εργαλείου της γενετικής μηχανικής που επιτρέπει την εστιασμένη, αποτελεσματικότατη και πάμφθηνη «κοπτική-ραπτική» όλων των γονιδίων.
Αντίθετα με όλες τις προβλέψεις, η επιτροπή του βραβείου Νόμπελ επέλεξε φέτος να βραβεύσει τις κυτταρολογικές μελέτες του Yoshinori Ohsumiγια την αυτοφαγία.
Από το 1993, αυτός ο ερευνητής μελέτησε στο εργαστήριό του στο Τόκιο τις γονιδιακές, βιοχημικές και κυτταρολογικές προϋποθέσεις του περίπλοκου κυτταρικού μηχανισμού της αυτοφαγίας, αναδεικνύοντας την αποφασιστική λειτουργία που αυτή επιτελεί στη φυσιολογική ζωή αλλά και την παθολογία των κυττάρων μας.
Γεννημένος στην Ιαπωνία το 1945, ο Yoshinori Ohsumi σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Αφού ειδικεύτηκε στο περίφημο Ινστιτούτο Rockefeller στη Νέα Υόρκη επέστρεψε στο Τόκιο, όπου μέχρι σήμερα διευθύνει τη Μονάδα Κυτταρικής Βιολογίας.
Σε μια εποχή όπου το κυρίαρχο βιοϊατρικό Παράδειγμα επιτάσσει ολοένα και πιο γονιδιοκεντρικές και εξατομικευμένες ιατρικές-θεραπευτικές πρακτικές, η επιλογή να επιβραβεύσουν με το Νόμπελ Ιατρικής μια τόσο βασική και όχι άμεσα εφαρμόσιμη έρευνα μοιάζει σχεδόν προκλητική.
Η αρχική, όμως, έκπληξη ή η καχυποψία μας υποχωρεί μόλις συνειδητοποιήσουμε τη θεμελιώδη λειτουργία που επιτελεί η αυτοφαγία στη φυσιολογική ζωή και την παθολογία των κυττάρων.
Για παράδειγμα, θεωρείται πλέον βέβαιο ότι εμπλέκεται άμεσα στην εμφάνιση νευροεκφυλιστικών παθήσεων (όπως η νόσος του Πάρκινσον) αλλά και στην ανάπτυξη διαφόρων μορφών καρκίνου.
Επομένως, αν μάθουμε να ενεργοποιούμε ή να απενεργοποιούμε επιλεκτικά τον κυτταρικό μηχανισμό της αυτοφαγίας, τότε ίσως καταφέρουμε να αντιστρέψουμε τις παθολογικές συνέπειες διάφορων ασθενειών!
Διόλου περίεργο που αρκετοί ερευνητές περιγράφουν την αυτοφαγία ως «ουροβόρο όφι», δηλαδή το φίδι ή ο δράκος που τρώει την ουρά του αποτελεί ένα προεπιστημονικό (αλχημιστικό) σύμβολο που αναπαριστά ικανοποιητικά -αλλά μονοδιάστατα!- αυτήν την πολυεπίπεδη ομοιοστατική διεργασία «αυτο-αποδόμησης» και ταυτόχρονα «αυτο-ανακύκλωσης» που ρυθμίζει τη φυσιολογική λειτουργία και την υγεία των κυττάρων μας.
Ποιός είναι
Γεννημένος στην Ιαπωνία το 1945, ο Yoshinori Ohsumi σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο.
Αφού ειδικεύτηκε στο περίφημο Ινστιτούτο Rockefeller στη Νέα Υόρκη επέστρεψε στο Τόκιο, όπου μέχρι σήμερα διευθύνει τη Μονάδα Κυτταρικής Βιολογίας.
Από το 1993 μελετά εκεί τις γονιδιακές, βιοχημικές και κυτταρολογικές προϋποθέσεις του περίπλοκου κυτταρικού μηχανισμού της αυτοφαγίας, αναδεικνύοντας την αποφασιστική λειτουργία που αυτή επιτελεί στη φυσιολογική ζωή αλλά και την παθολογία των κυττάρων μας.
efsyn.gr

Οφθαλμικές σταγόνες κουρκουμίνης θεραπεύουν το γλαύκωμα

Η περίφημη κουρκουμίνη του κουρκουμά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε οφθαλμικές σταγόνες για τη θεραπεία των πρώιμων σταδίων του γλαυκώματος υποστηρίζει βρετανική επιστημονική ομάδα σε άρθρο που δημοσίευσε στο επιστημονικό έντυπο Scientific Reports.

Στο αυτή τη μελέτη , οι ερευνητές αναφέρουν μια νέα μέθοδο χρησιμοποίησης της κουρκουμίνης, ισχυρότατης ουσίας του κουρκουμιού, κατευθείαν στο πίσω μέρος του ματιού, χρησιμοποιώντας οφθαλμικές σταγόνες, ξεπερνώντας το πρόβλημα βιοδιαθεσιμότητας  της κουρκουμίνης.

Οι ειδικοί παρατήρησαν ότι οι νέες αυτές οφθαλμικές σταγόνες μπορούν να μειώσουν την απώλεια των κυττάρων του αμφιβληστροειδούς χιτώνα, η οποία είναι γνωστό ότι αποτελεί πρώιμο σημάδι γλαυκώματος.

Επίσης, διερευνούν πως οι οφθαλμικές σταγόνες θα μπορούσαν να  χρησιμοποιηθούν και ως διαγνωστικό εργαλείο σε διάφορες...

read more:https://botanologia.gr/ofthalmikes-stagones-koyrkoyminis-therapeyoyn-to-glaykoma/

Συνδυασμοί τροφίμων για καλύτερη απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών

 

Οι συνδυασμοί των τροφίμων είναι ένα θέμα που απασχολεί πάρα πολλούς από εμάς και πάρα πολλές φορές υπάρχει σύγχυση όσον αφορά την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Σε γενικές γραμμές, όμως αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως ένα γεύμα θεωρείται πλήρες όταν περιέχει τρόφιμα από τις τρεις βασικές ομάδες τροφίμων – λαχανικά, πρωτεϊνούχα και αμυλούχα τρόφιμα.

Επίσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι πολλά τρόφιμα περιέχουν πολλές υψηλής σημασίας και έντασης θρεπτικές ουσίες.

Αυτές οι ουσίες αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη ένταση αν ληφθούν ταυτόχρονα σε ένα γεύμα.

Συνδυασμοί τροφίμων για καλύτερη απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών

Ας παρακολουθήσουμε μερικούς συνδυασμούς τροφίμων για καλύτερη απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών.

α . ασβέστιο και ινουλίνη για υγιές στομάχι και γερά κόκαλα....

read more:https://botanologia.gr/syndyasmoi-trofimon-gia-kalyteri-aporrofisi-ton-threptikon-systatikon/

Μια χούφτα καρύδια την ημέρα μειώνουν το άγχος και το στρες.

Όταν καταναλώνουμε τροφές που περιέχουν ω-3 λιπαρά οξέα ενισχύουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα και βοηθάμε τον οργανισμό μας να βρίσκεται σε 
ισορροπία.
Την αξία των ω-3 λιπαρών οξέων αναγνώρισε πρώτος ο Βρετανός γιατρός, ιατρικός ερευνητής και εμπειρογνώμονας στον τομέα της ανθρώπινης
διατροφής Hugh Sinclair, 
ο οποίος κατά την δεκαετία του ’40 συνέδεσε πολλά νοσήματα που μάστιζαν τις δυτικές κοινωνίες εκείνης της περιόδου με την έλλειψη αυτών των λιπαρών οξέων. 
Ο Hugh Sinclair συνέδεσε την ανεπαρκή λήψη των ω-3 λιπαρά με την αρτηριοσκλήρωση, τον καρκίνος του πνεύμονα , τη στεφανιαία θρόμβωση,τη λευχαιμία και άλλες παθήσεις σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε το 1956, το οποίο θεωρήθηκε τόσο αιρετικό ώστε να του στοιχίσει την έδρα που κατείχε στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Τα ευρήματά του επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 και σήμερα τα ωμέγα-3 θεωρούνται απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη και ορθή λειτουργία του οργανισμού μας
Και κάθε μέρα έρχονται στο φως μελέτες που αποδεικνύουν όλο και περισσότερες και ιδιαίτερες ιδιότητες ομάδων λιπαρών οξέων τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της υγείας μας όπως το α-λινολενικό οξύ το οποίο απομακρύνει το στρες και το άγχος.....
read more:https://botanologia.gr/mia-choyfta-karydia-tin-imera-meionoyn-to-agchos-kai-to-stres/