Αναζητώ μίαν ακτή να μπορέσω να φράξω με δέντρα ή καλάμια ένα μέρος του ορίζοντα.

καλοκαίρι...

μιά θάλασσα...

ένας γλάρος...

μιά φωτογραφία μου...

και...

ένας μεγάλος Έλληνας ποιητής...

Νικηφόρος Βρετάκος

Ένας μικρότερος κόσμος

Αναζητώ μίαν ακτή να μπορέσω να φράξω

με δέντρα ή καλάμια ένα μέρος

του ορίζοντα. Συμμαζεύοντας το άπειρο,νάχω

την αίσθηση: ή πως δεν υπάρχουνε μηχανές

ή πως υπάρχουνε πολύ λίγες·ή πως δεν υπάρχουν στρατιώτες

ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι·ή πως δεν υπάρχουνε όπλα  

ή πως υπάρχουνε πολύ λίγα, στραμμένα κι αυτά προς την έξοδο

των δασών με τους λύκους· ή πως δεν υπάρχουνε έμποροι

ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι σε απόκεντρα

σημεία της γης όπου ακόμη δεν έγιναν αμαξωτοί δρόμοι.

Το ελπίζει ο Θεός

πως τουλάχιστο μες στους λυγμούς των ποιητών

δὲν θα πάψει να υπάρχει ποτές ο παράδεισος.