Δίπλωμα και ξεκούραση ζυμαριού

Δημιουργία δεσμών και ενδυνάμωση γλουτένης

Το δίπλωμα και η ξεκούραση ενός ζυμαριού είναι δύο πολύ απλές, αλλά πολύ σημαντικές τεχνικές στην αρτοποιία. 

Επηρεάζουν σχεδόν με αντίθετο τρόπο τη γλουτένη και δρουν συμπληρωματικά κατά την ωρίμανση του ζυμαριού. 

Είναι πολύ εύκολες και αποδοτικές τεχνικές και χρησιμοποιούνται σε όλους τους τύπους ζυμαριών.

Δίπλωμα ζυμαριού

Το δίπλωμα ενός ζυμαριού είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται, συνήθως συμπληρωματικά με άλλες τεχνικές, για ενδυνάμωση της γλουτένης, μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί και μεμονωμένα στην παρασκευή ψωμιού. 

Tο δίπλωμα αυξάνει πάρα πολύ την δύναμη της γλουτένης και βοηθά στην οργάνωση του δικτύου της. 

Είναι μια τεχνική που επιτρέπει την ωρίμανση του ζυμαριού με ελάχιστη οξείδωση του, αντίθετα με άλλους μηχανικούς ή χημικούς τρόπους ωρίμανσης. 

Η απόδοση αυτής της τεχνικής είναι εντυπωσιακή και οι επιπτώσεις της είναι άμεσες. 

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η γλουτένη αποκτά ελαστικότητα και το ζυμάρι εμφανώς μεγαλύτερη δύναμη. Ένας έμπειρος αρτοποιός μπορεί να δημιουργήσει πολύ δυνατά ζυμάρια, ακόμα και με 90% υγρασία, χρησιμοποιώντας μόνο αυτή την τεχνική.
Η διαδικασία του διπλώματος είναι πολύ απλή. 

Αρχικά, το ζυμάρι τοποθετείται πάνω σε μια επιφάνεια, τεντώνεται απαλά κάθε πλευρά του, ανοίγοντάς το ζυμάρι σαν "σεντόνι" και τελικά διπλώνεται σαν "γράμμα". 

Αρχικά κατά το τέντωμα οι ίνες της γλουτένης ξεδιπλώνονται και ευθυγραμμίζονται, συνήθως προς τον άξονα που τεντώνεται το ζυμάρι και έπειτα, κατά το δίπλωμα, δημιουργούνται πολλοί καινούργιοι δεσμοί, οι οποίοι συμβάλουν στην ενδυνάμωση του δικτύου της γλουτένης.

Προετοιμασία
Η επιφάνεια και τα χέρια του αρτοποιού αλείφονται ελαφρά με νερό, λάδι ή μερικές φορές με αλεύρι, ώστε να μην κολλάει εύκολα το ζυμάρι. 

Το ζυμάρι τοποθετείται προσεκτικά στην επιφάνεια και το σκεύος που το περιείχε καθαρίζεται από τα υπολείμματα με την εύκαμπτη σπάτουλα.
Τέντωμα
Για να ανοίξουμε το ζυμάρι, επιλέγουμε αυθαίρετα την πλευρά που θα ξεκινήσουμε και την τεντώνουμε αργά και προσεκτικά. 

Συνεχίζουμε με την πλευρά που βρίσκεται απέναντί της και τελικά τις δύο υπόλοιπες πλευρές. Στις παρακάτω φωτογραφίες τεντώθηκε πρώτα η δεξιά πλευρά, έπειτα η απέναντί της και τελικά η πάνω και η κάτω πλευρά. 

Η σειρά των πλευρών δεν έχει σημασία, το ζυμάρι όμως ανοίγεται πιο ομοιόμορφα αν τεντώνονται ανα ζευγάρι οι παράλληλες πλευρές του ζυμαριού.

Προσοχή χρειάζεται κατά το τέντωμα για να μη γίνεται βιαστικά, ώστε η γλουτένη να προλαβαίνει να προσαρμοστεί στο καινούργιο μήκος. 

Αν κατά το τέντωμα μιας πλευράς το ζυμάρι αρχίσει να σκίζεται, έστω και επιφανειακά, συνεχίζουμε με την επόμενη πλευρά και ξαναγυρίζουμε σε αυτή αργότερα. 

Ιδανικά το ζυμάρι κατά το τέντωμα μένει λείο, αν και αυτό εξαρτάται κυρίως από το επίπεδο ωρίμανσης του ζυμαριού.

Άνοιγμα του ζυμαριού σαν "σεντόνι"

Δίπλωμα
Όταν το ζυμάρι ανοίξει το διπλώνουμε. 

Διπλώνεται αρχικά μια πλευρά πάνω του, υπερκαλύπτοντας το ζυμάρι κατά ²/₃. 

Έπειτα διπλώνεται η αντίθετη πλευρά, καλύπτοντας ολόκληρο το ζυμάρι. 

Μετά από ένα μικρό τέντωμα επαναλαμβάνεται το ίδιο με τις δύο υπόλοιπες πλευρές, οπότε το ζυμάρι διπλώνεται περίπου σαν "γράμμα". 

Η σειρά που επιλέγουμε κατά το δίπλωμα ακολουθεί την ίδια λογική με το τέντωμα.

Μερικές φορές μετά το τέλος του διπλώματος γίνεται ένας ελαφρύς σχηματισμός, συνήθως σε στρογγυλό σχήμα, για να αποκτήσει το ζυμάρι λίγη επιπλέον δύναμη και να γίνει πιο ομοιόμορφο.  

Στο τέλος του διπλώματος το ζυμάρι αναποδογυρίζεται ώστε η "καλή" πλευρά να βρίσκεται επάνω.

Η δύναμη του ζυμαριού αυξάνεται θεαματικά

Πολύ σπάνια ακολουθείται δεύτερο δίπλωμα αμέσως μετά το πρώτο. 

Η γλουτένη συνήθως αποκτά πολύ μεγάλη ελαστικότητα και το ζυμάρι αντιστέκεται σε οποιαδήποτε καινούργια προσπάθεια τεντώματος. 

Για να επαναληφθεί ένα δίπλωμα βασική προϋπόθεση είναι η γλουτένη να είναι εύπλαστη και το ζυμάρι να μπορεί να τεντωθεί, κάτι που συμβαίνει με την ξεκούραση του ζυμαριού.
Ξεκούραση του ζυμαριού

 Η ξεκούραση του ζυμαριού είναι ακόμα πιο εύκολη σαν διαδικασία, διότι συμβαίνει φυσικά σε κάθε ζυμάρι. 

Είναι περισσότερο μια φυσική διεργασία παρά τεχνική, η οποία χαλαρώνει τις ίνες της γλουτένης. 

Κατά την ξεκούραση, το ζυμάρι αφήνεται ανενόχλητο για κάποιο χρονικό διάστημα. 

Σε αυτό το διάστημα η ελαστικότητα και η δύναμη του ζυμαριού μειώνονται και το ζυμάρι αποκτά επεκτασιμότητα, τεντώνεται δηλαδή πιο εύκολα. 

Όσο απλό και αν ακούγεται, η ξεκούραση του ζυμαριού είναι πολύ σημαντική στην αρτοποιία, καθώς είναι μια τεχνική που μεταβάλει άμεσα τη γλουτένη του ζυμαριού. 

Ζυμάρι μετά από 20 λεπτά ξεκούρασης

Η ελαστικότητα της γλουτένης μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα κατά τον σχηματισμό, το δίπλωμα, το φούσκωμα, το ψήσιμο και γενικά σε κάθε αλλαγή του σχήματος ή του όγκου ενός ζυμαριού. 

Όταν το ζυμάρι έχει μεγάλη δύναμη αντιστέκεται στο τέντωμα και επιστρέφει στο αρχικό του μήκος. Κάθε προσπάθεια να επεκταθεί με τη βία προκαλεί ρήξη του δικτύου της γλουτένης και το ζυμάρι σκίζεται. 

Με την ξεκούραση οι ίνες γλουτένης έχουν χρόνο για να προσαρμοστούν στο καινούργιο μήκος ή σχήμα του ζυμαριού. 

Η ξεκούραση βοηθά δηλαδή τη γλουτένη να αποκτήσει μεγαλύτερη επεκτασιμότητα και το ζυμάρι να τεντώνεται πιο εύκολα, χωρίς να προβάλει μεγάλη αντίσταση. 

Σημαντική προϋπόθεση για να χαλαρώσει ένα ζυμάρι είναι να μην συμβαίνουν διεργασίες που προκαλούν ενδυνάμωση της γλουτένης σε αυτό το χρονικό διάστημα. 

Ένα παράδειγμα είναι η παραγωγή αερίων κατά την ζύμωση. 

Όταν προζύμι ή μαγιά παράγει διοξείδιο του άνθρακα, αργά και σταδιακά τεντώνονται οι ίνες της γλουτένης του ζυμαριού. 

Αυτό το τέντωμα ενδυναμώνει τη γλουτένη και βοηθά στην ωρίμανση του ζυμαριού αλλά περιορίζει ή σταματά τον ρυθμό με τον οποίον η γλουτένη χαλαρώνει.

Άνοιγμα φύλλου μετά από διαδοχικά διαστήματα ξεκούρασης του ζυμαριού

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα χρήσης της ξεκούρασης είναι στο ζυμάρι της σφολιάτας και του κρουασάν. 

Αυτά τα ζυμάρια έχουν από πολύ νωρίς πλήρως σχηματισμένη και ελαστική γλουτένη. 

Για να επιτευχθεί η ενσωμάτωση του βουτύρου στο ζυμάρι, απαιτούνται συνήθως τρία με τέσσερα (ή και περισσότερα) διαδοχικά διπλώματα. 

Αυτό θα ήταν αδύνατο εξαιτίας της μεγάλης δύναμης του ζυμαριού και γι' αυτό αφήνεται να ξεκουραστεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέσα σε ψυγεία. 

Η χαμηλή θερμοκρασία απαιτείται για να επιβραδυνθεί η παραγωγή αερίων από την ζύμωση των μικροοργανισμών, αλλά και για να στερεοποιηθεί το βούτυρο ώστε να μην ενσωματωθεί στο ζυμάρι.

Οι δύο αυτές τεχνικές είναι από τις πιο σημαντικές στην αρτοποιία, καθώς δίνουν την δυνατότητα στον αρτοποιό να μεταβάλει άμεσα τη γλουτένη του ζυμαριού και με αυτόν τον τρόπο να καθορίσει πολλά από χαρακτηριστικά του τελικού προϊόντος.

το άρθρο έχει γραφτεί στις 27 Αυγούστου του 2012 στο:
prozymi.blogspot.com

Μελομακάρονα και κουραμπιέδες ,τα αγαπημένα γλυκά των γιορτών

Μελομακάρονα ή κουραμπιέδες ποιο από τα δυο αγαπημένα γλυκά των γιορτών των Xριστουγέννων να προτιμήσουμε;

Γιορτινά τραπέζια,πανέμορφα αλεξανδρινά,περίτεχνα κεριά και πιατέλες γεμάτες γλυκά.

Και τι γλυκά!

Κουραμπιέδες και μελομακάρονα!

Αν είναι δυνατόν να πεις σε κάποιον –“ΜΗΝ ΤΑ ΑΓΓΙΖΕΙΣ”– είναι ιεροσυλία μια τέτοια προτροπή αυτές τις μέρες!

Και τι γίνεται με τα κιλά μας;

Πολύ σωστά να μου απευθύνετε μια τέτοια ερώτηση.

Και απαντώ-Όχι απαγόρευση,κάθε απαγόρευση πετυχαίνει το αντίθετο αποτέλεσμα – βουλιμία και στη συνέχεια παχυσαρκία.

Και τι κάνουμε;

read more:https://botanologia.gr/melomakarona-kai-koyrampiedes-ta-agapimena-glyka-ton-giorton/

Βότανα,φρούτα και λαχανικά για υγεία και ευεξία και δέρμα γεμάτο ομορφιά.

Βότανα-φρούτα-λαχανικά και πως μπορούμε να καταπολεμήσουμε τις
ρυτίδες εκ των έσω-φυσικά όπλα και στρατηγικές για τη διατήρηση της υγείας και της νεανικότητας του δέρματός μας

Το δέρμα μας επειδή,όπως πολύ καλά γνωρίζουμε,είναι το πιο ορατό από τα όργανά μας γίνεται άμεσα αντιληπτή κάθε του αλλαγή.

Έτσι ανά πάσα στιγμή γνωρίζουμε τη διαδικασία της γήρανσης της επιδερμίδας μας,
η οποία ξεκινά από τη στιγμή που γεννιόμαστε και η αιώνια επιθυμία των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο ήταν και είναι να ζουν περισσότερο,
να παραμένουν νέοι όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο ή τουλάχιστον να φαίνονται νεότεροι.

Είμαστε κοινωνικά, σεξουαλικά και σωματικά ενεργοί όλο και περισσότερο χρόνο,
γιατί πρέπει οι ρυτίδες μας να μας θυμίζουν πάντα το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου;

read more:https://botanologia.gr/votana-froyta-kai-lachanika-gia-ygeia-kai-eyexia-kai-derma-gemato-omorfia/

Ανοίγει την πόρτα για την περαιτέρω διερεύνηση της δομής και των λειτουργιών των ανθρώπινων θαλαμικών πυρήνων του εγκεφάλου

Οι επιστήμονες αποκρυπτογραφούν τη λειτουργία των πυρήνων του εγκεφάλου
Μια διεπιστημονική μελέτη με επικεφαλής το Ερευνητικό Κέντρο BCBL, ανοίγει την πόρτα για την περαιτέρω διερεύνηση της δομής και των λειτουργιών των ανθρώπινων θαλαμικών πυρήνων και τη συμμετοχή τους σε νόσους όπως το Alzheimer, η δυσλεξία, η επιληψία, το  Huntington και η σχιζοφρένεια.

Ο θάλαμος είναι μία από τις πιο σημαντικές δομές στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Οι πυρήνες του διανέμουν τις πληροφορίες και όλων των αισθήσεων του ανθρώπου, με μόνη εξαίρεση την οσμή. Επιπλέον, εμπλέκονται σε πολλές λειτουργίες όπως η προσοχή, η ευαισθητοποίηση και η αντίληψη. Η σημασία του είναι τέτοια ώστε αν ο θάλαμος τραυματιστεί, το συγκεκριμένο άτομο μπορεί να πέσει σε κώμα.
Μέχρι τώρα, κάθε φορά που κατέγραφαν τη δραστηριότητα του θαλάμου, οι ειδικοί δεν διέκριναν επαρκώς τους πυρήνες του, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα εξειδικευμένοι στη λειτουργία τους και στις συνδέσεις τους με τον εγκεφαλικό φλοιό, συνεπώς δεν μπορούσαν και να εξετάσουν την πιθανή συμμετοχή τους σε οποιαδήποτε ασθένεια.

Τώρα, μια διεπιστημονική μελέτη με τίτλο «Ένας πιθανοτικός άτλας των ανθρώπινων θαλαμικών πυρήνων συνδυάζοντας ex νίνο μαγνητική τομογραφία και ιστολογία», τα αποτελέσματα της οποία δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Neuroimage» και η οποία έγινε με τη συμμετοχή επιστημόνων από το Basque Centre για τον εγκέφαλο και την ομιλία (BCBL), το University College του Λονδίνου και το πανεπιστήμιο Castilla-La Mancha παρουσιάζει τον πρώτο πιθανό άτλα (χάρτη) του θαλάμου που μπορεί να αξιολογήσει αξιόπιστα τους διαφορετικούς πυρήνες και τις συγκεκριμένες λειτουργίες τους.

Αυτός ο νέος άτλας μπορεί να αναγνωρίσει τους διαφορετικούς θαλαμικούς πυρήνες με δεδομένα νευροαπεικόνισης και στο μέλλον μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διάφορες ασθένειες. Ο πιθανολογικός χαρακτήρας του το καθιστά ως το πρώτο εργαλείο αυτού του τύπου που μπορεί να προσαρμοστεί καλύτερα στο μέγεθος και τα χαρακτηριστικά του θαλάμου του κάθε ατόμου.
Όπως εξηγεί ο ερευνητής του BCBL, Kepa Paz-Alonso με αυτό το εργαλείο, θα μπορέσουν οι επιστήμονες να προχωρήσουν στην κλινική μελέτη διαταραχών όπως η δυσλεξία και ασθενειών όπως η σχιζοφρένεια, η επιληψία, η νόσος Huntington και το Alzheimer.

Σε μια πρώτη φάση, οι επιστήμονες πήραν έξι ανθρώπινους εγκεφάλους και τους υπέβαλαν σε δοκιμές μαγνητικού συντονισμού υψηλής ανάλυσης. Στη συνέχεια, έβαλαν ελάσματα σε 12 θαλάμους (δύο ανά εγκέφαλο) για να παρατηρήσουν τους τύπους των νευρώνων και να οριοθετήσουν τους 26 θαλαμικούς πυρήνες στους οποίους διαιρείται ο άτλας.

Μόλις δημιουργήθηκε ο άτλας, άρχισαν οι δοκιμές επικύρωσης. Οι ερευνητές εξέτασαν, μεταξύ άλλων 213 άτομα με Αλτσχάιμερ και 161 άτομα που ήταν υγιή. Ο πιθανοτικός αυτός άτλας κατέστησε δυνατή τη διάκριση μεταξύ ατόμων που πάσχουν από τη νόσο και των υγιών ατόμων με ακρίβεια 88%.
Όπως λέει, ο Juan Eugenio Iglesias, ερευνητής στο University College του Λονδίνου, ο νέος άτλας λειτουργεί καλά, ανταποκρίνεται επαρκώς στις του θαλαμικού πυρήνα, είναι ακριβής, προσαρμόζεται σε πολλαπλές εικόνες συντονισμού και μπορεί να ταξινομεί κατάλληλα ασθενείς με Αλτσχάιμερ ή χωρίς.

Όσον αφορά τη δυσλεξία, ο Kepa Paz-Alonso ισχυρίζεται ότι χάρη σε αυτό το εργαλείο θα μπορέσουν να εκτελέσουν μια ακριβέστερη και αξιόπιστη εξέταση του ποιοι θαλαμικοί  πυρήνες εμπλέκονται και πώς, λειτουργικά και δομικά συνδέονται με διαφορετικές περιοχές του κυκλώματος ανάγνωσης και με ποιες οπτικές ή ακουστικές διαταραχές και διαταραχές υπερκινητικότητας λόγω έλλειψης προσοχής (ADHD).
Πολλές από τις μελέτες για τη δυσλεξία, όπως λέει δείχνουν μια θαλαμική εμπλοκή, τώρα όμως οι επιστήμονες θα έχουν μια συγκεκριμένη άποψη για τους πυρήνες που συνδέονται μεταξύ τους. Δεν θα είναι πλέον ο θάλαμος στο σύνολό του, αλλά συγκεκριμένοι πυρήνες, οπτικοί ή ακουστικοί και αυτό ισχύει για οποιαδήποτε λειτουργία στην οποία εμπλέκεται ο πυρήνας και οι συνδέσεις του.

Βιβλιογραφική αναφορά:
Juan Eugenio Iglesias, Ricardo Insausti, Garikoitz Lerma-Usabiaga, Martina Bocchetta, Koen Van Leemput, Douglas N. Greve, Andre van der Kouwe, Νευροαπεικονιστική Πρωτοβουλία για τη νόσο του Αλτσχάιμερ, Bruce Fischl, César Caballero-Gaudes και Pedro M. Paz-Alonso.
πηγή:naftemporiki.gr

Το βακτήριο Staphylococcus epidermidis,που βρίσκεται στο δέρμα μας

 

Το βακτήριο Staphylococcus epidermidis αποτελεί κύρια αιτία επικίνδυνων λοιμώξεων ύστερα από χειρουργική επέμβαση, ωστόσο δεν του έχει δοθεί η δέουσα σημασία από τους ειδικούς

Ξεχάστε το MRSA και το E.coli.
Υπάρχει ένας νέος (για την ακρίβεια παλαιός, ωστόσο τώρα αρχίζουν οι περισσότεροι ειδικοί να ασχολούνται μαζί του) βακτηριακός «εχθρός» που γίνεται ολοένα και ισχυρότερος εξαιτίας της ανθεκτικότητάς του στα αντιβιοτικά.
Και μάλιστα ο βακτηριακός αυτός «εχθρός» κατοικεί στο δέρμα όλων των ανθρώπων του πλανήτη!

Παραγνωρισμένος κίνδυνος
Το βακτήριο Staphylococcus epidermidis, στενός συγγενής του MRSA, αποτελεί κύρια αιτία εν δυνάμει επικίνδυνων για τη ζωή λοιμώξεων ύστερα από χειρουργική επέμβαση, ωστόσο τόσο οι κλινικοί γιατροί όσο και οι ερευνητές δεν του έχουν δώσει τη δέουσα σημασία λόγω της αφθονίας του στον ανθρώπινο οργανισμό.
Τώρα, ερευνητές από το Κέντρο Milner για την Εξέλιξη στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ,μεταξύ των οποίων και ο έλληνας ερευνητής του Τμήματος Βιολογίας και Βιοχημείας Λεονάρδος Μάγειρος, προειδοποιούν ότι πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν πόσο σοβαρή απειλή συνιστά αυτός ο μικροοργανισμός για την υγεία πολλών ανθρώπων.
Αναφέρουν επίσης ότι είναι ανάγκη να λαμβάνονται επιπλέον μέτρα προστασίας στα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο από λοιμώξεις και τα οποία πρόκειται να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.

Οι ερευνητές εντόπισαν μια ομάδα 61 γονιδίων τα οποία επιτρέπουν σε αυτό το υπό φυσιολογικές συνθήκες αβλαβές βακτήριο του δέρματος να προκαλεί σοβαρές, εν δυνάμει θανατηφόρες, λοιμώξεις.
Ελπίζουν ότι η κατανόηση σχετικά με το γιατί ορισμένα στελέχη του S.epidermidis προκαλούν νόσο σε ορισμένες περιπτώσεις θα οδηγήσει στο μέλλον στον εντοπισμό των ασθενών που κινδυνεύουν περισσότερο από λοίμωξη εξαιτίας του προτού μπουν στο χειρουργείο.

Η ανάλυση που αποκάλυψε τα 61 επίμαχα γονίδια
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Communications», οι επιστήμονες έλαβαν δείγμα από το δέρμα ασθενών που είχαν υποστεί λοίμωξη μετά την υποβολή τους σε επεμβάσεις αποκατάστασης καταγμάτων ή αρθροπλαστικών ισχίου και γονάτου και τα συνέκριναν με δείγματα που ελήφθησαν από το δέρμα υγιών εθελοντών.

Ανέλυσαν ολόκληρο το γονιδίωμα των βακτηρίων που εντοπίστηκαν στα δείγματα των ασθενών και των υγιών εθελοντών και εντόπισαν 61 γονίδια στο S.epidermidis που προκαλούσαν νόσο και τα οποία δεν υπήρχαν στα περισσότερα από τα δείγματα των υγιών ατόμων.
Ήταν αναπάντεχο, ωστόσο, το γεγονός ότι υπήρχε ένας μικρός αριθμός υγιών εθελοντών που φάνηκε ότι έφεραν το πιο θανατηφόρο στέλεχος του βακτηρίου χωρίς να το γνωρίζουν.

Τα επίμαχα 61 γονίδια φάνηκε ότι βοηθούσαν το βακτήριο να αναπτύσσεται στην κυκλοφορία του αίματος, να διαφεύγει την ανοσολογική απόκριση του ανθρώπινου οργανισμού, να καθιστά την επιφάνεια των κυττάρων κολλώδη, ώστε τα βακτήρια να μπορούν να σχηματίζουν βιοφίλμ επάνω τους, καθώς και να εμφανίζει ανθεκτικότητα στις αντιβιοτικές θεραπείες.

Όπως ανέφερε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, διευθυντής του Τμήματος Βιοπληροφορικής στο Κέντρο Milner για την Εξέλιξη του Πανεπιστημίου του Μπαθ, καθηγητής Σαμ Σέπαρντ, «το S.epidermidis είναι ένα θανατηφόρο παθογόνο που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας.
Κλινικά ποτέ κανείς δεν του έδωσε τη δέουσα σημασία, καθώς εθεωρείτο ότι πρόκειται για έναν παράγοντα επιμόλυνσης των δειγμάτων στο εργαστήριο ή απλώς όλοι αποδέχονταν ότι αποτελεί γνωστό παράγοντα κινδύνου για λοίμωξη ύστερα από χειρουργική επέμβαση.
Οι λοιμώξεις που εμφανίζονται έπειτα από επεμβάσεις μπορεί να είναι άκρως σοβαρές, ως και θανατηφόρες.
Μόνο στη Βρετανία οι λοιμώξεις είναι υπαίτιες για σχεδόν το ένα τρίτο των θανάτων. Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να μειώσουμε τον κίνδυνο, εάν μπορούμε».

Απαιτείται εντοπισμός των ασθενών υψηλού κινδύνου
Σύμφωνα με τον καθηγητή Σέπαρντ, αν καταφέρουμε να εντοπίζουμε τους ασθενείς που κινδυνεύουν περισσότερο από λοίμωξη με το βακτήριο, θα μπορούμε να τους στοχεύσουμε λαμβάνοντας επιπλέον μέτρα υγιεινής και προστασίας προτού υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.

Ο ερευνητής εξήγησε πως με δεδομένο ότι το S.epidermidis βρίσκεται σε τόσο μεγάλη αφθονία στο ανθρώπινο δέρμα, τα βακτήρια του είδους μπορούν να γίνουν πολύ γρήγορα επικίνδυνα ανταλλάσσοντας γονίδια μεταξύ τους. Κατέληξε τονίζοντας ότι «αν δεν κάνουμε κάτι για να το ελέγξουμε αυτό, υπάρχει κίνδυνος τα γονίδια που προκαλούν νόσο να εξαπλωθούν σε ευρύτερη κλίμακα, κάτι που θα οδηγήσει σε ακόμη περισσότερες μετεγχειρητικές λοιμώξεις οι οποίες θα εμφανίζουν ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά».

πηγή:tovima.gr

Διαβάστε επίσης στη botanologia.gr:Η αντίσταση στα αντιβιοτικά μας οδηγεί πίσω σε «σκοτεινές εποχές»

Ο μεγάλος εγκέφαλος συνδέεται με καλύτερη μνήμη,λογική και αντιδράσεις

Ένας μεγάλος εγκέφαλος οξύνει τις γνωστικές μας λειτουργίες;

Το ερώτημα έχει τεθεί για περισσότερα από 200 χρόνια, και τώρα οι επιστήμονες μετά τα αποτελέσματα μελέτης σε δείγμα 13.600 Βρετανών, 70% μεγαλύτερο από όλες τις προηγούμενες μελέτες επισημαίνουν πως –τα άτομα με μεγαλύτερους εγκεφάλους έχουν καλύτερη μνήμη, λογική και αντιδράσεις.
           Η σπουδαία αυτή ανακάλυψη προκύπτει από 200 χρόνια έρευνας, που προσπάθησε να βρει μια σύνδεση μεταξύ του μεγέθους του εγκεφάλου και της γνωστικής απόδοσης.
Οι εξετάσεις μαγνητικής τομογραφίας με σαρωτές MRI αποκάλυψαν αυτήν τη σύνδεση όσο οι επιστήμονες μελετούσαν 13.600 ανθρώπους, στη μεγαλύτερη έρευνα που έχει διεξαχθεί ποτέ.
Ερευνητές από τις Η.Π.Α. και τις Κάτω Χώρες συνέκριναν το μέγεθος του εγκεφάλου με τη γνωστική απόδοση και τις εκπαιδευτικές επιτυχίες.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Psychological Science, είναι το πιο ολοκληρωμένο παράδειγμα αυτού του τύπου έρευνας και είναι το μεγαλύτερο του είδους του.
Ο επικεφαλής της μελέτης, Καθηγητής Gideon Nave, από το Πανεπιστήμιο της Pennsylvania δήλωσε ότι ‘ένας άνθρωπος με μεγαλύτερο εγκέφαλο τείνει να έχει...
read more:https://botanologia.gr/o-megalos-egkefalos-syndeetai-me-kalyteri-mnimi-logiki-kai-antidraseis/

Βότανα και συνέργεια – Η αλληλεπίδραση μεταξύ των συστατικών τους

Η λέξη που διαχωρίζει την συμβατική ιατρική από την βοτανοθεραπευτική είναι απλά η " συνέργεια".

Η αλληλεπίδραση δηλ μεταξύ των συστατικών των βοτάνων.

Η αλληλεπίδραση αυτή θεωρείται ότι είναι ένα ζωτικό μέρος της θεραπευτικής αποτελεσματικότητας των βοτάνων.

Όταν χρησιμοποιείται ολόκληρο το φυτό, αντί για τα εξαγόμενα από αυτό συστατικά του,τα διαφορετικά μέρη του αλληλεπιδρούν,προκαλώντας ισχυρότατα θεραπευτικά αποτελέσματα από ότι η ισοδύναμη δόση του απομονωμένου ενεργού συστατικού.

Η απομόνωση των συστατικών προτιμάται από την συμβατική ιατρική.

Έχει παρατηρηθεί ότι η φαρμακευτική αξία του βοτάνου οφείλεται ολοκληρωτικά σε αυτή και μόνο την συνδυαστική δράση των συστατικών του και δεν είναι εύκολο να αναπαραχθεί από την απομόνωση ενός ή δύο ενεργών συστατικών του....

read more:https://botanologia.gr/votana-kai-synergeia-i-allilepidrasi-metaxy-ton-systatikon-toys/