Απόπτωση, ένα φιλί προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου, που το δίνει το μιτοχόνδριο.

από Antonis Karagiorgas - 

Απόπτωση, ένα φιλί προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου, που το δίνει το μιτοχόνδριο.

Αν και ένας κυτταρικός θάνατος μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα ποικίλων αιτιών, συμπεριλαμβανομένης της τυχαίας αστοχίας μιας θερμοκοιτίδας, αυτός που  έχει προσελκύσει τεράστια προσοχή τα τελευταία χρόνια είναι ο "προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος"
Όταν τα κύτταρα στο σώμα γίνονται φθαρμένα ή κατεστραμμένα, πεθαίνουν από αναγκαστική αυτοκτονία ή απόπτωση. 
Διαπράττοντας αυτοκτονία, ένα κύτταρο μπορεί να εξαλειφθεί ως ξενιστής για έναν παρασιτικό εισβολέα και ως εκ τούτου να προστατεύσει τα σχετικά, γειτονικά κύτταρα από την εξάπλωση του παθογόνου. 
Σε ανώτερους οργανισμούς, προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος ή απόπτωση αναγνωρίζεται πλέον ως ουσιαστική πτυχή της ανάπτυξης, και πολλά παραδείγματα θα μπορούσαν να αναφερθούν.
Στην απόπτωση το κύτταρο φουσκώνει, συσκευάζεται και επαναρροφιέται. 
Αν οι μηχανισμοί που ελέγχουν την απόπτωση αποτύχουν, το αποτέλεσμα είναι ο καρκίνος, μια σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των κυττάρων και του σώματος ως σύνολο!
Η απόπτωση φαίνεται να είναι απαραίτητη για την ακεραιότητα και συνοχή των πολυκύτταρων ατόμων, αλλά πώς γίνεται και κύτταρα αποδέχονται τον θάνατο ως το μεγαλύτερο καλό;  Σήμερα η απόπτωση αστυνομεύεται από τα  μιτοχόνδρια, και ο μηχανισμός του θανάτου κληρονομήθηκε από τους βακτηριακούς προγόνους τους, υποδηλώνοντας ιστορικό φόνου.
Τελευταία, η πρόκληση  απόπτωσης ειδικά στα καρκινικά κύτταρα έχει γίνει μια σημαντική νέα στρατηγική για την καταπολέμηση του καρκίνου, σε αντίθεση με την αναστολή του πολλαπλασιασμού των καρκινικών κυττάρων.
Τα τελευταία χρόνια έχει μελετηθεί ο μοριακός μηχανισμός της απόπτωσης. 
Π.χ. εάν δεχθούμε UV ακτινοβολία, η εάν στρεσαριστούμε πολύ, ή αν πάρουμε χημειοθεραπεία το  DNA τα παίρνει στο κεφάλι και δίνει σήμα να χαλαρώσει η εξωτερική μεμβράνη του μιτοχονδρίου. 
Μόλις συμβεί αυτό, δραπετεύει στο κυτταρόπλασμα το κυτόχρωμα C ( που βρίσκονταν πάνω στην εσωτερική μεβράνη του μιτοχονδρίου) το οποίο με την σειρά του πλησιάζει στο αυτί ενός παμφάγου ενζύμου (κασπάση)  και του λέει “ Διαλύστε τα όλα”. 
Άντε και εις άλλα με υγεία. 
Το ίδιο πράγμα μπορεί να προκληθεί και με ένα εξωτερικό ερέθισμα όπως π.χ.  μια κυτταροτοξίνη ενός βακτηριδίου, που κι αυτό μπορεί να ενεργοποιήσει τα ένζυμα κασπάσες.

και από εδώ: https://www.facebook.com/akaragiorgas/posts/pfbid0aZQp5rTv75Ng9xSPZjWsqVSVnhNv1zo6Y4Dsw8oDpcrcyBEfuiM42dNMGBGcSt7bl

Σήμερα, αγαπητά μου παιδιά το μάθημα αφορά την αυτογνωσία, το γνώθι σαυτόν. Θα μιλήσουμε για μια διεργασία που συμβαίνει μέσα μας, όλη την ώρα, ενώ εμείς αρμενίζουμε αλλού γιαλού, και λέγεται μιτοφαγία. 

Δηλαδή το φάγωμα των μιτοχονδρίων μας. 

Τι είναι το μιτοχόνδριο; 

Είναι ο μικρούλης σταθμός της ΔΕΗ που βρίσκεται σε κάθε κύτταρο μας, και ο οποίος μετατρέπει τα ντολμαδάκια γιαλατζί, τα τηγανητά μπαρμπούνια  και τα γεμιστά σε ενεργειακό νόμισμα για το κορμάκι μας.

Μερικά κύτταρά μας έχουν, μέσα τους το καθένα, εκατοντάδες έως και χιλιάδες τέτοιους σταθμούς.

Κάποιες φορές, ιδίως στα πουρά σαν και μένα, οι σταθμοί της ΔΕΗ χαλάνε. 

Στην αρχή το κύτταρο προσπαθεί να  τους σώσει. 

Όταν όμως καταλάβει ότι μάταια προσπαθεί, βάζει μπροστά ένα μηχανισμό ανακύκλωσης, που λέγεται μιτοφαγία, κόρη της αυτοφαγίας, και άντε γειά.

Στην διαφάνεια βλέπετε τον μοριακό μηχανισμό της μιτοφαγίας.