Τσουκνίδα και τσουκνιδόρυζο – ένα πολύτιμο βότανο στην κουζίνα μας σε ένα απολαυστικό πιάτο

Έχω μια μακρά ερωτική σχέση με την τσουκνίδα και δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης.
Αυτό το βότανο όχι μόνο έχει ωραία γεύση, αλλά νιώθω την ενέργειά της σε όλα μου τα ροφήματα και τα μαγειρέματά μου με πρώτο συστατικό αυτή.
Τα πολύτιμα καλούδια της, το σίδηρο,
το ασβέστιο,
το κάλιο,
το πυρίτιο,
η αμμωνία,
το μαγγάνιο
η βιταμίνη Α
η προβιταμίνη Α – σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από το καρότο,
οι βιταμίνες Β,
η βιταμίνη C – σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από το φραγκοστάφυλλο , η οποία βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου
η βιταμίνη Κ, όλα κρυμμένα μέσα της, αλλά και σε κοινή θέα με/μας προσκαλούν να τα τιμήσουμε!!!
Και ναι, θέλω να σας εμπνεύσω να ζήσετε σύμφωνα με τις επιταγές των εποχών, να γίνετε πιο αυτάρκεις και να προστατεύετε την υγεία σας.
Μοιράζομαι πληροφορίες σχετικά με τα βότανα και την τροφή, στην πιο αγνή τους μορφή,
τη ζύμωση και τη συντήρηση,
το μαγείρεμα αυτούσιων μη επεξεργασμένων τροφών,
την κηπουρική, την permaculture και την παραγωγή φυτικών προϊόντων.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή...

Για πάμε:
τα υλικά μου:
-. μισό κιλό τρυφερές τσουκνίδες
-. ένα ποτήρι του κρασιού καστανό ρύζι
-. ένα μέτριο ξερό κρεμμύδι
-. αλάτι, αγνό παρθένο, αλάτι μεσολλογίου
-. πιπέρι, αρκετό
-. κουρκούμι- μισό κουταλάκι του γλυκού
-. ένα ποτήρι του κρασιού ελαιόλαδο και
-. το χυμό ενός μικρού λεμονιού, τα οποία λάδι και χυμό λεμονιού,  λίγο πριν τα ρίξω στην κατσαρόλα μου τα ενσωματώνω σε μια παχύρευστη σάλτα, με την οποία περιχύνω το φαγητό μου
Και πως εργάζομαι για να ετοιμάσω το πιάτο μου:
-. πλένω πολύ καλά τις τσουκνίδες μου σε μπόλικο νερό, όπως ακριβώς κάνω με όλα μου τα χόρτα, απλά επειδή οι τσουκνίδες τσιμπάνε φροντίζω να φοράω γάντια μια χρήσης κατά τη διαδικασία του πλυσίματος
-. ψιλοκόβω το κρεμμυδάκι μου και το τσιγαρίζω πολύ-πολύ ελαφρά στο λάδι σε βαθιά αναλόγου μεγέθους κατσαρόλα
-. προσθέτω αμέσως το ρύζι μου και αφού το φέρω ένα δύο γύρους
-. προσθέτω δύο ποτήρια ζεστό νερό
-. προσθέτω το αλάτι, το πιπέρι και το κουρκούμι, ανακατεύω
-. σκεπάζω την κατσαρόλα μου και χαμηλώνω τη θερμοκρασία της κουζίνας μου στο ελάχιστο**
-. σιγοβράζω το ρύζι μου είκοσι/20 λεπτά*
-. στα είκοσι λεπτά ανοίγω την κατσαρόλα μου και ελέγχω το νερό μου, θα πρέπει να έχει μείνει ελάχιστο, τόσο όσο να μην κολλάει το ρύζι μου και
-. προσθέτω τις τσουκνίδες
-. σκεπάζω την κατσαρόλα μου αμέσως, ελέγχοντας τη θερμοκρασία να είναι τόση ώστε το φαγητό μου να σιγοβράζει
-. ο χρόνος που θα χρειαστούν οι τσουκνίδες μου να βράσουν είναι μόνο δύο με τρία λεπτά – συνήθως βράζουν με τον εγκλωβισμένο ατμό της σκεπασμένης μου κατσαρόλας!!!
-. μόλις είναι έτοιμο το φαγητό μου το απομακρύνω από την εστία θέρμανσης και το αφήνω 3 με 4 λεπτά να ξεκουραστεί και
-. ανοίγω το καπάκι της κατσαρόλας μου και περιχύνω το φαγητό μου με τη σάλτσα του λαδιού και του λεμονιού που έχω ετοιμάσει
-. σκεπάζω την κατσαρόλα μου και πιάνοντάς την από τα χερούλια και με χαλαρές, αλλά γρήγορες περιστροφικές κινήσεις την φέρνω κάποιους γύρους
-. αφήνω το φαγητό μου λίγα λεπτά να ξεκουραστεί για λίγο ακόμα και
-. σερβίρω***

tips
*κάθε ρύζι έχει το δικό του χρόνο βρασίματος
**προσαρμόστε την κουζίνα σας σε μια θερμοκρασία που το φαγητό απλά να σιγοβράζει
***αν οι τσουκνίδες, για τον άλφα ή βήτα λόγο, δεν έχουν ομογενοποιηθεί με το ρύζι, ανακατεύω ελαφρά το φαγητό μου πριν να σερβίρω!!!
-. έχω συναντήσει άτομα, τα οποία ειρωνεύονται τα απλά αυτά πιάτα της γαστρονομικής μας κληρονομιάς, γιατί σίγουρα δεν γνωρίζουν πως το “ταπεινό” αυτό πιάτο είναι ένα πλήρες γεύμα με πλήθος θρεπτικών συστατικών και βέβαια η απόδειξη της ευστροφίας,
της ευφυΐας και της ικανότητας των γυναικών εκείνων των χρόνων, να μαγειρεύουν πεντανόστιμα φαγητά, εκ των ενόντων, με τα οποία  χόρταιναν μεγάλες οικογένειες, εκείνους τους καιρούς που το “έτοιμο  γεύματα”  ήταν κάτι άγνωστο…
-. μέσα από τα γραφόμενά μου προσπαθώ να σας εμπνεύσω να ζήσετε απλά, σύμφωνα με τις επιταγές των εποχών, να γίνετε πιο αυτάρκεις και να προστατεύετε την υγεία σας, φυσικά!
-. σας προσφέρω απλές, απέριττες  συνταγές, αλλά όχι απλοϊκές, με πάρα πολλά φυτοθρεπτικά συστατικά, εύκολες να κατανοηθούν και ακολουθηθούν.
-. θέλω η διατροφή μας, το σύνολο δηλαδή των τροφίμων και ροφημάτων που επιλέγουμε να καταναλώσουμε για να διατηρηθούμε στη ζωή, να μην εμποδίζει τη θρέψη μας, δηλαδή να μην εμποδίζει τη διαδικασία της αφομοίωσης της τροφής και την πρόσληψη μέσω αυτής, της τροφής, των θρεπτικών συστατικών και ουσιών.
Εδώ https://www.youtube.com/@botanologia_gr8178 ,  θα βρείτε και το κανάλι μου στο youtube, όπου και μπορείτε να εγγραφείτε για να εξερευνήσουμε, και από εκεί, μαζί τον μαγικό αυτό κόσμο!

Από τις συνταγές μου με πιάτα που αγαπήσαμε – thalia-botanologia.gr

Κοτόσουπα, η συνταγή της σούπας που αυξάνει την ανοσία του οργανισμού μας

Κοτόσουπα, την έχει ανάγκη ο οργανισμός μας την επιβάλει το κρύο του χειμώνα!!!

Η σούπα που αυξάνει την ανοσία του οργανισμού μας, δυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, μας προστατεύει από τα κρυολογήματα και τη γρίπη και βοηθάει στην αποκατάσταση των προβλημάτων της αναπνευστικής οδού.

“Αυτό που δείχνει η δουλειά μας είναι ότι υπάρχουν συστατικά σε κοινά τρόφιμα που έχουν αντιφλεγμονώδη δράση.

Έτσι το παλιό ρητό που έλεγε ότι αυτό που μας βοηθάει δεν...

read more:https://botanologia.gr/kotosoypa-i-syntagi-tis-soypas-poy-ayxanei-tin-anosia-toy-organismoy-mas/

Λάδι με δεντρολίβανο και δάφνη, για τους κιρσούς και όχι μόνο!!

-. τα μείγματα με δεντρολίβανο,

το λάδι του και το αιθέριο έλαιό του τα χρησιμοποιούμε τοπικά για κιρσούς,
για μυϊκούς και ρευματικούς πόνους και για τις πονεμένες μας αρθρώσεις,
-. συντελεί στη θεραπεία των φλεγμονών που προκαλούνται από οστεοαρθρίτιδα και ρευματοειδή αρθρίτιδα,
-. έχει αντιγηραντική δράση 
-. ηρεμεί το δέρμα και βοηθά στην ενυδάτωση των κυττάρων του δέρματος βελτιώνοντας την εμφάνισή του σε μόλις λίγα λεπτά,

στο video μου θα παρακολουθήσετε πως κάνω ένα ισχυρότατο λάδι με δεντρολίβανο,δάφνη και ελαιόλαδο για κιρσούς και όχι μόνο!!!

...και αν σας ενδιαφέρουν και αγαπάτε τα βότανα και τη φύση θα χαρώ πολύ να εγγραφείτε στο κανάλι μου για να εξερευνήσουμε, και από εκεί, μαζί τον μαγικό αυτό κόσμο!

Το κανάλι μου είναι:

https://www.youtube.com/channel/UCQVy7v3Oz2YKcn4_8Z6MYgQ

                    

Κηραλοιφή,ιδανική αλοιφή για το έκζεμα και την υγεία του δέρματός μας

Κηραλοιφή, μια αγαπημένη και ιδανική αλοιφή
Κηραλοιφή,μια αγαπημένη και ιδανική αλοιφή για την υγεία του δέρματός μας, η οποία καταπραΰνει τις φλεγμονές του,
τους ερεθισμούς του,
το έκζεμα,
την ψωρίαση!
Στο άρθρο μου Ψωρίαση -Θεραπεία της ψωρίασης με λάδι αβοκάντο και βιταμίνη Β12 – μιλούσαμε για τη βοήθεια που προσφέρει το λάδι αβοκάντο και η βιταμίνη Β12 στις δερματικές παθήσεις όπως η ψωρίαση.
Άλλο ένα ισχυρότατο μείγμα για την ατοπική δερματίτιδα,
το έκζεμα,
την ψωρίαση και άλλες ανισορροπίες του δέρματός μας ,αποτελείται από...
read more:https://botanologia.gr/kiraloifi-idaniki-aloifi-gia-to-ekzema-kai-tin-ygeia-toy-dermatos-mas/

Αυτάρκεια - συκομυζήθρα, μια γεύση που μας έρχεται από τα βάθη των αιώνων

Θέλω να σας πω μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή απ’ αυτές που γοητεύουν- εμένα τουλάχιστον. 

Πριν από λίγα χρόνια μιλούσα με μια ηλικιωμένη κυρία από ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας κοντά στην Καλαμάτα. 
Για φαγητά μιλούσαμε βεβαίως κι εκείνη μου αφηγούνταν με μια φιλοσοφημένη ημεράδα που χαρίζει η ωριμότητα, ιστορίες από τα παιδικά της χρόνια: 

"Μεγάλη οικογένεια ήμασταν, εφτά παιδιά μαζί με μένα, οι γονείς και η γιαγιά. 
Είχαμε φτώχεια, δύσκολα τα φέρναμε βόλτα, ήταν και τα χρόνια δύσκολα. 
Είχαμε μια κατσίκα και μου την έδινε η μάνα μου να πάω κάτω να τη βοσκήσω κι εγώ της έλεγα να μου δώσει ένα κύπελλο -είχαμε τότε τσίγκινα κύπελλα- για να πιω νερό αλλά εγώ είχα στο νου μου ν’ αρμέξω λίγο γάλα να το πιω. 
Η μάνα μου όμως το καταλάβαινε και δεν μου το ‘δινε γιατί αυτή το γάλα ήθελε να το μοιράσει σε όλους μας. 
Πεινούσα. 
Μάζευα κανένα χορταράκι απ’ αυτά που ήξερα και το έτρωγα. 
Είχε ένα μικρό ρεματάκι και τα έπλενα.
Αλλά τι να σου κάνουν τα χόρτα. 
Όταν γύριζα για το σπίτι και τα μαστάρια της γίδας ήταν γεμάτα γάλα, έπαιρνα ένα φύλλο που ήταν φαρδύ, από μουριά ήτανε και άρμεγα πάνω λίγο γάλα από τη γίδα. 
Πόσο ήταν τώρα αυτό το γάλα, αλλά κι εγώ παιδί ήμουνα οκτώ εννιά χρόνων μήπως μου ‘κοβε το μυαλό; 
Έκοβα ένα φύλλο από συκιά και με το κοτσανάκι του που έχει λίγο γάλα -αυτό το άσπρο που βγάζει η συκιά- ανακάτωνα το γαλατάκι πάνω στο φύλλο κι αυτό έπηζε στη στιγμή. 
Γινότανε κάτι σαν απαλό τυράκι και το έτρωγα και μου φαινότανε άλλο πράμα. 
Μια σταλιά ήταν, αφού η μάνα μου ούτε που το καταλάβαινε…".

Όταν άκουσα την ιστορία θυμήθηκα τη γιαγιά μου που έλεγε παραφράζοντας το αρχαίο ρητό: 
"Η φτώχεια τέχνη αργάζεται" και νόμισα ότι πρόκειται για μια παιδική εμμονή σαν αυτή που έχουν τα πιτσιρίκια να ρουφούν το νέκταρ από τα λουλούδια του αγιοκλήματος.
Και στα Κύθηρα
Κι όμως, σύντομα μετά το παραπάνω περιστατικό, όταν ετοίμαζα τον τέταρτο τόμο του βιβλίου μου "Γεύση ελληνική" που αναφέρεται σε συντηρημένα τρόφιμα και τα τυριά, πήρα μια μαρτυρία από την κ. Αννέττα Κασιμάτη από τα Κύθηρα η οποία μου ανέφερε ότι στο χωριό της έφτιαχνε "συκομυζήθρα": 

"Κόβαμε κλαδιά από τη συκιά, τρυφερά τα χαράζαμε και βγάλουν ένα υγρό γαλακτώδες. 

Τα ρίχναμε σε μπολ με λίγο νεράκι, να βγει όλο αυτό το γάλα της συκιάς.

Βάζαμε το γάλα στη φωτιά, περιμέναμε να κάψει και ρίχναμε μέσα το νεράκι με το συκόγαλο και πήζει. 

Γι’ αυτό το τυρί αυτό το λέγαμε συκομυζήθρα. 

Το βάζαμε σε τουλπάνι κανονικά όπως κάθε άλλο τυρί, να στραγγίσει. 

Ήταν νόστιμο αλλά πιο συμπαγές από το τυρί που γίνεται με πυτιά. 

Μετά, αν θέλαμε, το αλατίζαμε και το κάναμε όπως όλα τα τυριά"*.

Βέβαια η τέχνη αυτή δεν ήταν κάτι καινούργιο.
Στα "Γεωπονικά" που συγκεντρώθηκαν από τον Κασσιανό Βάσο με εντολή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, γύρω στο 950 μ.Χ. όπου αναφέρεται: 
"Γάλα επί πυρός χλιαινόμενον και κλάδω συκής κινούμενον πήγνυται"** 
Αλλά και πριν ακόμη, τον 1ο ή 2ο μ.Χ. αιώνα ο Αθήναιος αναφέρει στους Δειπνοσοφιστές του, ένα έργο που μας δίνει πολλές πληροφορίες για τα ώς τότε γαστρονομικά ήθη. 
"Κι ο Ευριπίδης στον Κύκλωπα ονομάζει οπίαν τυρόν το δυνατό τυρί που πήζουν με συκόγαλο -οπόν"***
Ο κτηνοτρόφος Κύκλωπας που τον συνάντησε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, πήζοντας τυρί με οπόν συκής -συκόγαλο, φαίνεται ότι ασκούσε μιαν ήδη διαδεδομένη πρακτική πράγμα που παρατηρούμε στην Ιλιάδα, σε μιαν ωραία παρομοίωση:
"Πώς με την πρώτη το συκόγαλο (οπός) το άσπρο γάλα πήζει, κι ας ειν’ αριό, κι ως το ανακάτωσες θωρείς το ευτύς πηγμένο όμοια γοργά κι αυτός τον γιάτρεψε τον αντρειωμένον Αρη"****
     Κατά τη δική μου γνώμη έτσι γίνεται ορατή μια γραμμή που ξεκινάει από πολύ παλιά και μεταφέρει μια γνώση, μια πληροφορία από τα βάθη των αιώνων σ’ ένα μικρό κορίτσι της Μεσσηνιακής υπαίθρου, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα που μόλις πέρασε. 
Ένα πεινασμένο παιδί οδηγημένο από μια πληροφορία που έχει καταγραφεί στο πολιτισμικό  του DNA, ασκεί μια πανάρχαιη τεχνική χωρίς καν να το συνειδητοποιεί. 
Αυτό που με πρώτη ματιά μπορεί να ονομάσει κανείς ένστικτο δεν είναι παρά η εγγεγραμμένη ιστορία του πολιτισμού της κι αυτό κοντολογίς είναι η παράδοση.
Επανέρχομαι σ’ αυτήν την σημαντική έννοια που έχει πολύ κακοποιηθεί τελευταία και που παραμένει πάντα επίκαιρη και αναφέρομαι ειδικά στην γαστρονομία γιατί αυτή είναι που επανέρχεται διαρκώς ως θέμα τώρα που την… "ανακαλύπτουμε". 
Δεν έχουμε καμιά πρεμούρα για την παραδοσιακή ενδυματολογία -αλίμονο- αλλά ούτε και για τα κεντήματα ή τα υφαντά – θεός φυλάξοι!
Η λαϊκή αρχιτεκτονική λίγο μας συγκινεί αλλά κι αυτή παρουσιάζει χίλια δυο εμπόδια: πού να χτίζεις τώρα τέτοια πράγματα όταν στη στιγμή σκαρώνεις τρίπατο παλατάκι με τα μπετά του και τα αλουμίνια – πάντα με πρόσχημα το κόστος.
Το φαγητό όμως, ιδιαίτερα όταν γίνει μοδάτο, ε δεν χάλασε ο κόσμος, αφού τρελάναμε και τις αγελάδες και μας κυρίευσε ο φόβος και ο πανικός, θα δοκιμάσουμε μια γίδα. 
Αλλωστε θα την κάνουμε μενταγιόν και φιλετάκια κι αν η γιαγιά, η άξεστη τη μαγείρευε "γιαχνί με τ’ς αμανίτες" εμείς θα την κάνουμε μπρεζέ ως σαμπινιόν και θα είμαστε καλυμμένοι.
Πού βρίσκεται όμως το ζουμί, όχι της κατσίκας, της ιστορίας; 
Στο ότι δεν έχουμε πλαίσιο στο οποίο να εντάσσονται με φυσικό τρόπο τέτοιες δραστηριότητες μαγειρικές. 
Η παράδοση δεν είναι κάτι στατικό, τρέφεται από το παρελθόν και τροφοδοτεί το μέλλον, αλλά αλλάζει αργά και ενσωματώνει επιλεκτικά. 
Κυλάει μαζί με τη ζωή δηλαδή την ιστορία έτσι εξελίσσεται. 
Αυτό λοιπόν που λείπει είναι ο ζωτικός χώρος γύρω από τα πράγματα και είναι θλιβερό όταν διαπιστώνει κανείς ότι το μόνο "πλαίσιο" της παράδοσης που μας είναι γνωστό είναι αυτό που αντανακλά μια παλιότερη εποχή ενώ η "παράδοση" στο σήμερα χρειάζεται το δικό της σύγχρονο πλαίσιο ύπαρξης. 
Θα μου πείτε το αναζητούμε και η αναζήτηση χωράει πολλά στραβοπατήματα. 
Και αυτό σωστό είναι. 

Εχουμε όμως ελλείψεις στην υποδομή και χρειάζεται γενναιότητα για να το παραδεχόμαστε αυτό σε κάθε βήμα.
Σας υπενθυμίζω μιαν αποστροφή του λόγου του αείμνηστου ιστορικού, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Παρισιού, Νίκου Σβορώνου: 
"Η παράδοση ενώνει το χθες με το σήμερα, ενώ η συντήρηση μένει προσκολλημένη, δεν επιθυμεί να αλλάξει".

Συκομυζήθρα - πως την παρασκευάζουμε:

-. κόβουμε κλαδιά απο τη συκιά, τρυφερά τα χαράζουμε και βγάζουν ένα υγρό γαλακτώδες.

-. τα ρίχνουμε σε μπολ με λίγο νερό, να βγει όλο αυτό το γάλα της συκιάς.

-. βάζουμε το γάλα στη φωτιά και όταν κάψει ρίχνουμε μέσα το νερό με το συκόγαλο, και πήζει.

-. το τοποθετούμε σε τουλπάνι κανονικά όπως κάθε άλλο τυρί, να στραγγίσει.

-. είναι νόστιμο αλλά πιο συμπαγές από το τυρί που γίνεται με πυτιά.

-. αν θέλουμε μετά, το αλατίζουμε και το κάνουμε όπως όλα τα τυριά...ntina-thalia - 

https://botanologia.gr/sykomyzithra-pos-tin-paraskeyazan-ta-makrina-ekeina-chronia/

Για δυνατές συζητήσεις…

Παξιμάδια, 

ψωμί, 

ωμά λαχανικά και τυριά, μαζί και λίγα φρούτα είναι ένα σπουδαίο γεύμα, ιδιαίτερα αν υπάρχει καλό κρασί. 

τυριά: 

-. φρέσκια ανάλατη μυζήθρα από εκλεκτή τυροκόμηση πρόβειου γάλακτος, μανούρες σε διαφορετικό βαθμό ωρίμανσης από τη Σίφνο. 

-. τσακώνικη σημουκουκήρα, μια σπάνια και δυσεύρετη λιχουδιά που προέρχεται από το καϊμάκι του γάλακτος το οποίο συγκεντρώνουν και μετά το χτυπούν για να βγει το βούτυρο. 

Ο,τι απομένει είναι η σημουκουκήρα, που δεν περιέχει κανένα άλλο υλικό, είναι υποκίτρινη και τρώγεται σκέτη ή με ψωμί. 

Η λέξη είναι τσακώνικη. 

Ενα γεύμα με τέτοιες λιχουδιές προσφέρεται για μεγάλη παρέα και δυνατές συζητήσεις.

Ξέρετε πόσα άχρηστα και παντελώς ανούσια πράγματα μπορεί κάποιος να παρακολουθεί νυχθημερόν τηλεόραση;

1. Εύης Βουτσινά «Γεύση ελληνική» Τόμος Δ’ με τίτλο «Παστά, καπνιστά, λιόκαυτα, ελιές, τουρσιά, τυριά, γαλακτερά» εκδ. Καστανιώτη.

2. Αθήναιου «Δειπνοσοφισταί XIV, 658 c, εκδ. Loeb.

3. K. Πορφυρογένητου «Γεωπονικά», Λειψία 1781.

4. Ιλιάδα Ε’ 902-904 μετάφρ. Καζαντζάκη – Κακριδή.

Σημείωση:

-. το άρθρο είναι από μια πολύ μεγάλη συλλογή που έχω καταχωρημένη στο αρχείο μου, με τίτλο "άρθρα που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον"...

είναι ένα άρθρο της Εύης Βουτσινά το οποίο είχε δημοσιευτεί στην καθημερινή στις 10.06.2001

-. είναι θέμα παιδείας η γεύση...

τι μαθαίνεις... 

όταν ήμασταν παιδιά, η μάνα μου έβαζε το ψάρι στο πιάτο ολωνών...

δεν μας το καθάριζε, αλλά δεν ήμασταν ηλίθια να φάμε τα κόκαλα...

δώστε σε ένα παιδί τώρα να καθαρίσει ένα ψάρι να το φάει... 

δεν έχει μάθει να το κάνει...είχε πει χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξη στη lifo το 2013

botanologia.gr

kathimerini.gr

anthanassa.gr

Angelica archangelica, το “θείο” βότανο, το βότανο των αρχαγγέλων

Angelica archangelica και το πολύτιμο αιθέριο έλαιο των σπόρων της μας βοηθά και μας δείχνει τον τρόπο πως…
-. να αγκαλιάσουμε το τριαντάφυλλο, επιλέγοντας να μην μείνουμε στα αγκάθια, είτε είναι αληθινά είτε μέσα στη φαντασία μας και μόνο, τόσο μα τόσο όμως πραγματικά!!!
-. να μάθουμε από τις αμφιβολίες μας,
-. να βρίσκουμε κάθε φορά την ευελιξία, ώστε να μπορούμε εύκολα να αλλάζουμε κατεύθυνση,
-. να απαλλαγούμε από κολλημένα πρότυπα συμπεριφοράς,
-. να βρούμε γαλήνη,
-. να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα, να επιλέξουμε την ελευθερία και να αφήσουμε τα δεσμά του παρελθόντος να φύγουν,
-. να αποκαλύψουμε νέα παραδείγματα ζωής,
-. να προετοιμαστούμε να πάρουμε το ρίσκο και να περάσουμε την πόρτα, ώστε να μπορούμε να δούμε πέρα από τις δικές μας προσδοκίες και προκαταλήψεις.
Τα συστατικά της archangelica, επιδρούν άμεσα στον οργανισμό μας, το σάλιο αρχίζει να ρέει,
οι πεπτικοί χυμοί απελευθερώνονται στο στομάχι και η χοληδόχος κύστη απελευθερώνει τη χολή της.
Τα ενεργά συστατικά της αγγελικής ήδη αναπτύσσουν την επίδρασή τους στη διαδρομή του πεπτικού σωλήνα, μέσω των πεπτικών οργάνων και δρουν άμεσα στο σημείο του προβλήματος.
Το μυστικό της archangelica
Εκεί, στο μακρινό παρελθόν, οι άνθρωποι βρέθηκαν σε απελπισία.
Η ανάγκη τους μεγάλη.
Βοήθεια δεν έβλεπαν πουθενά, όπου και αν έστρεφαν το βλέμμα.
Και όμως, ένας άγγελος τους είδε, τους είδε και έστειλε στη γη ως θεραπεία την archangelica!
Ένας ευσεβής άνθρωπος τη βρήκε και τη χρησιμοποίησε ως φάρμακο κατά της πανώλης.
Εξ ου και το όνομα: Angelica archangelica!
Αφέψημα archangelica:
-. μισό κουταλάκι του γλυκού ξηρή ρίζα αγγελικής για ένα φλιτζάνι ρόφημα.
-. ετοιμάζουμε το ρόφημά μας σύμφωνα με τον κανόνα της παρασκευής των αφεψημάτων: Βότανα και τρόποι χρήσης : πως παρασκευάζουμε αφέψημα
-. μπορούμε να πίνουμε ένα με δύο φλυτζάνια την ημέρα
-. η διάρκεια χρήσης δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 3 εβδομάδες.
Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr
δες τε όλες τις ιδιότητες, τις δράσεις και τις χρήσεις της Angelica archangelica: Angelica archangelica – Ένα από τα πολυτιμότερα βότανα, ονομαζόμενο και θεϊκό βοτάνι και οι φωτογραφίες της για να την αναγνωρίζουμε:  Αγγελική – Angelica archangelica και οι φωτογραφίες της για να μην την μπερδεύουμε με το κώνειο – Conium maculatum

Πως ετοιμάζω ελιξήρια βοτάνων

Τα ελιξίρια είναι παρασκευάσματα με θαυματουργές θεραπευτικές και ευεργετικές ιδιότητες.
Οι ιδιότητές τους προέρχονται από με το βότανο ή τα βότανα που είναι παρασκευασμένα.
Για την παρασκευή των ελιξιρίων μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, εκτός από αυτούσιο το βότανο και το αιθέριό του,
το βάμμα του, ή το σιρόπι του.
Τα ελιξίρια συνδυάζουν τα χαρακτηριστικά του εγχύματος ή του αφεψήματος με τα χαρακτηριστικά του σιροπιού και τα χαρακτηριστικά του βάμματος του βοτάνου που επιλέξαμε να το παρασκευάσουμε...
read more:https://botanologia.gr/pos-etoimazo-elixiria-votanon/