Κεφτέδες με κιμά μοσχαρίσιο, με μπόλικο τριμμένο κρεμμύδι,
με μπόλικο μπαγιάτικο ψωμί και άφθονο δυόσμο!!!
Κεφτέδες με μαϊντανό και ρίγανη.
Κεφτέδες με μάραθο και φρέσκα κρεμμυδάκια.
Κεφτέδες με τριμμέννη ντομάτα!
Κεφτέδες με...με...με...
Ψωμί μπαγιάτικο μπουλιασμένο στο ούζο, ή στο κρασί και αν δεν υπάρχει κάτι από αυτά, στο νεράκι!
Κεφτέδες σε όλη την Ελλάδα!
Οι ντοματοκεφτέδες της Σαντορίνης,
αλλά και της Ανάφης και της Κιμώλου…
Οι ναξιώτικοι πατατοκεφτέδες.
Οι ρεβυθοκεφτέδες της Σίφνου,
αλλά και της Ρόδου.
Οι μελιτζανοκεφτέδες στη Μυτιλήνη.
Οι κρητικοί κολοκυθοκεφτέδες, οι κολοκυθοκεφτέδες γενικώς.
Οι κεφτέδες με την περίφημη αλευρόσαλτσα της Φλώρινας.
Οι λαχανοκεφτέδες της Ηπείρου,
της Θεσσαλίας,
της Κρήτης.
Οι χιώτικοι μαραθοκεφτέδες ή μαλαθροκεφτέδες
Τα σφουγγάτα, οι περίφημοι τυροκεφτέδες της Κύθνου.
Τα σουτζουκάκια της Σμύρνης.
Η λέξη δεν είναι ελληνική, έχει τουρκική καταγωγή και ρίζες περσικές.
Η λέξη μόνο, όχι το φαγητό.
Κεφτέδες φτιάχνουν εδώ και αιώνες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, εδώ όμως, στην Ελλάδα η ποικιλία των συνδυασμών για τους κεφτέδες σου κόβει την ανάσα.
Όσα χρόνια μαγειρεύω και "ψάχνω" την ελληνική κουζίνα, αλλά και τις κουζίνες του κόσμου, πουθενά δεν έχω βρει τέτοια ποικιλία συνδυασμών,
τέτοιο πλούτο συνταγών, για τους κεφτέδες όσο στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα.
Η ευρηματικότητα με έχει αφήσει άναυδη!
Κάθε μάγειρας, κάθε μαγείρισσα επινοεί συνέχεια, αλλά και ανασύρει καταγεγραμμένες από τα βάθη των αιώνων στο πολιτισμικό του DNA, συνταγές και συνδυασμούς και ετοιμάζει τους προσωπικούς κεφτέδες, πολλές φορές αξιοποιώντας τα ελάχιστα διαθέσιμα.
Τα ντοματάκια τους οι Σαντορινιοί,
τα ρεβύθια τους οι Σιφνιοί,
τον τραχανά τους οι Στερεοελλαδίτες,
τα λεμόνια, τα πορτοκάλια,
τα λάχανα και το λάδι τους οι Πελοπονήσιοι, ότι τέλος πάντων έδινε στον κάθε έναν ο τόπος του και έφτασε ο κεφτές, κάποια εποχή,
να γίνει το συνώνυμο της φτωχικής κουζίνας των περισσευμάτων.
Λίγος κιμάς,
πολύ ψωμί μπαγιάτικο,
ότι μυρωδικά έχει ο κήπος,
αλάτι, πάντα υπάρχει και έτοιμοι οι κεφτέδες!
Και κάπως έτσι έγιναν οι κεφτέδες η αγάπη των περισσοτέρων Ελλήνων!
Και έγιναν οι κεφτέδες η μνήμη των περισσότερων!
Γιατί οι κεφτέδες καταγράφηκαν εκεί, στα κατάστιχα στα "βάθη" του εαυτού μας και μας θυμίζουν, ελπίζω σε πολλούς, που γεννηθήκαμε,
που μεγαλώσαμε,
πως πορευτήκαμε...
Γιατί, ναι το φαγητό είναι μνήμη!!!
Μαραθοκεφτέδες χιώτικοι ευωδιαστοί.
Εάν ψάξουμε τις παραδοσιακές χιώτικες συνταγές, τότε σίγουρα ανάμεσά τους θα βρούμε τους κολοκυθοκεφτέδες και τους μαραθοκεφτέδες ή μαλαθροκεφτέδες
Είναι ένα πιάτο που μαγειρεύεται σε διάφορα μέρη και χωριά των νησιών μας και κάθε μία νησιώτισσα μαγείρισσα κρύβει και το δικό της μυστικό.
Οι μαραθοκεφτέδες είναι οι κεφτέδες της άνοιξης και του καλοκαιριού, όπου βρίσκουμε άφθονο τον μάραθο.
Είναι απλοί, ντελικάτοι κεφτέδες με ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια,
με μπόλικο μάραθο και χυλό από αλεύρι.
Ανακατεύουμε όλα μας τα υλικά να ομογενοποιηθούν και
ρίχνουμε σε λάδι που έχει κάψει σε μέτρια θερμοκρασία, κουταλιά-κουταλιά και όταν ροδίσουν, αμέσως τα γυρίζουμε από την άλλη πλευρά και όταν τα βγάζουμε τα τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί.
Το μεγαλείο της απλότητας!!!
Πιο αναλυτικά
χρειάζομαι:
1 ματσάκι μάραθο ψιλοκομμένο
2 κολοκυθάκια τριμμένα στο χοντρό του τρίφτη και πολύ-πολύ καλά στραγγισμένα
3 κρεμμυδάκια φρέσκα πολύ-πολύ ψιλοκομμένα
1 μεγάλη, ώριμη ντομάτα, χωρίς τα υγρά της, ψιλοκομμένη
αλάτι, πιπέρι
3/4 του κουτιού σόδα
αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
λάδι για το τηγάνισμα
Και:
Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύω το αλεύρι με τη σόδα και φτιάχνω το κουρκούτι ρίχνοντας σιγά-σιγά στο αλεύρι τόσο νερό, ανακατεύοντας με το πιρούνι συνεχώς, όσο χρειάζεται να γίνει ένας χυλός πηχτός.
Ρίχνω αλάτι, πιπέρι και όλα τα υλικά και ανακατεύω καλά.
Σε ένα βαθύ τηγάνι ρίχνω αρκετό λάδι, ανάβω τη θερμοκρασία και όταν κάψει το λάδι ρίχνω με το κουτάλι το μείγμα μου.
Όταν ροδίσουν γυρνάω από την άλλη πλευρά.
Τους βγάζω με τρυπητή κουτάλα και τους απλώνω σε απορροφητικό χαρτί..
