Γιάννης Μακριδάκης - Όντα και προϊόντα

     εκεί που λες ότι η ευτυχία είναι τα μούρα, έρχονται τα σύκα.

απελευθερωμένος στο αυθύπαρκτο οικοσύστημα, εναρμονισμένος με το χάος του και συνειδητό μέλος της μοναδικής τέλειας οικονομίας του, ζώντας και μη εκβιάζοντας στο παραμικρό τη μόνη υφιστάμενη, τη φυσική ανάπτυξη, απολαμβάνεις κάθε στιγμή του ημερήσιου και του ετήσιου κύκλου του ως ον, αντί να σπαταλιέσαι εγκλωβισμένος στα ράφια του καταναλωτισμού ως προϊόν.

     το τέλειο ον της φύσης, ο άνθρωπος, μεταλλάχθηκε σε τέλειο προϊόν για αυτο-εκμετάλλευση, για να ‘χουν οι συστημικά πιο ισχυροί ζωές να πατούν πάνω τους και να αναρριχώνται σε μια πορεία ύβρης προς την τελική του καθενός παταγώδη προσωπική κατάρρευση, οι δυστυχείς αυτοί και πλανημένοι άνθρωποι.

     οι φτωχοί του συστήματος όμως, η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, ως τελείως παραπλανημένοι κι αυτοί, συνεχίζουν ακόμη να επιζητούν, ως εγκλωβισμένοι, μιαν ολοένα συνεχόμενη συστημική “ανάπτυξη”, δηλαδή πλούτο ψεύτικο ξανά, λίγο φαί μες στο κλουβί να πέσει πάλι κι ας είναι πληρωμένο με αίμα και ζωή, επενδύσεις και επενδυτές πιότερους στο κεφάλι τους ζητούν, για να μπουν οι ίδιοι ακόμη πιο βαθιά μες στον ντορβά, δίχως να συνειδητοποιούν ότι αποτελεί συνέχιση της χειραγώγησής τους η επιλογή αυτή και πιο άγρια υποδούλωση των ίδιων και των τέκνων τους στους πλανημένους “ισχυρούς”, σ’ αυτούς που θεωρούν και που πλασάρουν το χρήμα ως πόρο φυσικό και τα αγοράζουν όλα.

      οι φτωχοί του συστήματος οφείλουν να αποτινάξουν τον ζυγό της πλάνης με τον οποίον είναι ζεμένοι από χρόνια και πορεύονται. οφείλουν να κατανοήσουν επιτέλους ότι άλλη επανάσταση από την προσωπική του καθενός επαναφορά σε ον, από προϊόν, δεν υφίσταται, και ότι είναι αυτή η κίνησή τους, το προσωπικό του καθενός φορμάτ, η πιο σπουδαία συμβολή στη συλλογική πορεία της ανθρωπότητας προς την ελευθερία και προς τη μη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. οφείλουν οι μη “ισχυροί” της γης να αγνοήσουν το σύστημα που τους καταναλώνει και τους απομυζεί παραπλανώντας τους με πλούτο εικονικό, να νικήσουν τον φόβο και να πηδήξουν ένας ένας απ’ το ράφι, όπου στοιβάχτηκαν σαν προϊόντα ανταγωνιστικά, ν’ απελευθερωθούν από τη συσκευασία τους, το βιογραφικό τους.

     μετά από τα σύκα ακολουθούν σε λίγες μέρες τα σταφύλια, σε μια πορεία πλούτου και ευτυχίας που άρχισε την πρώτη άνοιξη με τα μούσμουλα και συνεχίζει από τότε δίχως διακοπή. ύστερα έρχεται φθινόπωρο, η ύφεση και μετά ο χειμώνας, η αυτοσυγκέντρωση και η φροντίδα του ριζικού συστήματος, για να ‘ναι έτοιμο και δυνατό το ον να υποδεχτεί ξανά την άλλη άνοιξη και να αναπετάξει πάλι τα κλαριά γεμάτα με καρπούς.

     αναστοχάσου λοιπόν σύγχρονε καταναλωτή, τώρα που είναι αύγουστος και έχεις “δραπετεύσει”, τώρα που θα σου τύχει οπωσδήποτε στο δρόμο σου μια μέρα ένα σύκο, ένα σταφύλι, όχι αγοραίο προϊόν αλλά ον φυσικό και προσφορά δέντρου, αμπελιού ή κάποιου άλλου ανθρώπου, αναστοχάσου το απλούστερο την ώρα που το γεύεσαι, ότι το τρως, δεν το καταναλώνεις. είναι η συνειδητοποίηση αυτής της διαφοράς των εννοιών το πρώτο βήμα σου για να μετάσχεις και εσύ στη σύγχρονη επανάσταση του γένους των ανθρώπων.

...

     το σημείο τομής ανάμεσα στην καταναλωτική διαβίωση και στη φυσική ζωή είναι τα σύκα.

διότι τον αύγουστο, που οι καταναλωτές προσεγγίζουν το οικοσύστημα, όλο και κάποιο σύκο θα κατεβάσουν από καμιά αδέσποτη συκιά ή θα τους το προσφέρει δίχως να απαιτήσει από δαύτους χρήματα κάποιος περιβολάρης.

αν και έχω παρατηρήσει τελευταία ότι οι καταναλωτές όσο περνούν οι γενιές γίνονται ολοένα και πιο φοβισμένοι με τη φύση και δεν απλώνουν χέρι να φάνε, να καταναλώσουν λένε αυτοί, τίποτα φυσικό διότι έχουν εμποτιστεί με τη φοβία της δηλητηρίασης που τεχνηέντως τους περνάει με κάθε ευκαιρία το σύστημα που υπηρετούν και ενσαρκώνουν οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι.

τα σύκα όμως αποτελούν ακόμη μια αφορμή για να γευτεί ένας καταναλωτής τη ζωή όπως πραγματικά είναι και όχι όπως έχει την εντύπωση ότι είναι.